Gry i zabawy przeciwko agresji z wykorzystaniem muzykoterapii w grupie dzieci 3- 4- letnich

: GRY I ZABAWY PRZECIWKO AGRESJI Z WYKORZYSTANIEM MUZYKOTERAPII W GRUPIE DZIECI 3 - 4 LETNICH

Cele ogólne:
- Wprowadzenie serdecznej i ufnej atmosfery;
- Redukcja napięć psychofizycznych;
- Rozwijanie wyobraźni twórczej w połączeniu z procesem działania;
- Integracja dzieci podczas zajęcia;
- Zaspokojenie potrzeb ruchu, przestrzeganie ustalonych reguł zabawy;
- Rozwijanie kontaktu i komunikacji dzieci oraz uczenie się określania swoich osobistych granic relacji z innymi (komunikacja przez dotyk);
- Lepsze rozumienie przez dzieci samych siebie i innych.

Cele operacyjne – dziecko:
- Nabywa wrażliwość estetyczną i swobodę wyrażania emocji;
- Rozwija koncentrację uwagi;
- Rozpoznaje i nazywa emocje;
- Przestrzega ustalonych reguł zabawy.

Metoda – czynna.

Forma – z całą grupą i w zespołach dwuosobowych.

Pomoce i środki dydaktyczne:
Magnetofon, nagrania, kolorowe szyfonowe chustki, ilustracje z twarzami dzieci, farby, kwiatki do malowania, kolorowe kartki, sylwety słoneczka i chmurki.

Przebieg:

1.Powitanie piosenką – KLANZA

Wszyscy są witam was
Zaczynamy bo już czas
Jestem ja, jesteś ty
Raz, dwa i trzy.

2.Wykrzycz swoje imię.

Na hasło trzy cztery dzieci głośno wykrzykują swoje imię, a następnie mówią swoje imię cicho.

3. Zabawa „Start rakiety”. Zaproszenie dzieci na wycieczkę do krainy radości, wściekłości i spokoju w poszukiwaniu wiosny. (wg R. Portmann)

Na wycieczkę dzieci wyruszają rakietą. Przed każdą krainą dzieci wykonują:
„Start rakiety” – dzieci uderzają dłońmi o uda, najpierw cicho i powoli a potem coraz głośniej i szybciej. Przy tym cicho naśladują brzęczenie owadów, przechodzące aż do bardzo głośnego wrzasku. Hałas i szybkość wykonywanych ruchów stopowo wzrasta aż do wyrzutu ramion w górę z głośnym wrzaskiem co oznacza, że rakieta wystartowała.

Dzieci odwiedzają kolejne krainy. Starają się ruchem i mimika naśladować ludzi, którzy tam mieszkają. Odzwierciedlają ich emocje.
Kraina radości: ludzie, którzy tam mieszkają są zawsze uśmiechnięci i radośni. Cieszą się od samego rana. Są bardzo zadowoleni, uśmiechają się do wszystkich, podskakują do góry z radości, witają się ze wszystkimi, obejmują się oraz tańczą ze sobą z radości.
Kraina wściekłości: w krainie tej mieszkają ludzie, którzy są obrażeni i źli na cały świat, są zdenerwowani, tupią nogami, potrząsają głowami, zaciskają dłonie w pięści, krzyczą, grożą itp.
Kraina spokoju: tutaj wszyscy ludzie uśmiechają się do siebie, jest cicho i spokojnie. Ludzie poruszają się ostrożnie, trzymają się za ręce, głaskają się nawzajem. Podczas spacerów po każdej krainie towarzyszyła dzieciom odpowiednio dobrana muzyka. Po skończonej zabawie dzieci opowiadały jak czuły się w poszczególnych krainach i gdzie im się najbardziej podobało. Dobieranie ilustracji z twarzami odzwierciedlającymi emocje z wizytą w każdej krainie, a także kolorów związanych z tymi emocjami.

4. Spotkanie wiosny.

Swobodny taniec z wykorzystaniem szyfonowych chusteczek do utworu „Wiosna” Vivaldiego.

5. Odczuwanie wiosny na skórze. Masaż chustką.
Jedno dziecko leży na plecach w postawie zrelaksowanej, z zamkniętymi oczami. Inne przyklęka przy nim i chustką dotyka jego ciała. chustka
wędruje bardzo powoli wzdłuż ciała. Leżące dziecko powinno w myślach
śledzić drogę chustki. Potem role się zmieniają. Na koniec w grupie można
dzielić się doświadczeniami.
6. Zabawa „Chciałbym być motylem”. (według I. Bierman)
Dzieci rozkładają na dywanie swoje kolorowe chusteczki – kwiaty wiosenne, siadają na nich i zamykają oczy. W tle słychać cichą relaksacyjną melodię a nauczyciel mówi:

Jesteście motylami, które po długim locie usiadły zmęczone na kwiatku. Siedzicie, jest wam przyjemnie, głaszcze was ciepły, lekki wiatr.

Nauczyciel chodzi i dotyka dzieci szyfonową chustką

Słońce ogrzewa wasze zmęczone skrzydełka. Siedzicie i wsłuchujecie się w opowieść wiatru. Opowiada wam o miejscu które odwiedził, ludziach, których spotkał, o różnych dziwnych krainach pełnych ciepła i egzotycznych zapachów. Ale teraz wiatr was żegna. Odleciał hen daleko, a wy myślicie o nim, zazdroszcząc tego co widział, i tego – co zobaczy. Otwórzcie oczy. Słyszycie? Muzyka! Zachęca was do tańca.

Dzieci tańczą z chustkami przy nagraniu spokojnej muzyki.
Muzyka cichnie, a wy znowu siadacie na swoim kwiatku.
7. Interpretacja plastyczna utworu muzycznego . Malowanie dziesięcioma palcami . Malowanie kwiatków jednego w kolorach wesołych, a drugiego w barwach smutnych.
Instrukcja : W tych miseczkach jest farba . nie będziemy używali pędzi , mamy przecież 10 palców , 5 na jednej ręce i 5 na drugiej ręce . Możesz malować to , co mówi ci muzyka .
Zachęcenie dzieci do wypowiedzi na temat swoich wrażeń podczas malowania tą techniką . Pytania pomocnicze ;

„Co czułeś , gdy malowałeś wszystkimi palcami ?”,
„Czy farby były przyjemne w dotyku?”,
„Jakich kolorów używałeś ?” .
Prezentacja prac i nagradzanie ich brawami .
8. Zaproponowanie dzieciom wyboru kwiatka, który im bardziej się podoba, wypowiedzi dzieci dlaczego wybrały ten kwiatek, a nie inny. Ozdobienie kwiatka odpowiednią buźką uśmiechniętą lub smutną w zależności od tego jakimi kolorami został pomalowany.
9. Zabawa wyciszająca. Wesołe i smutne recytowanie wyliczanki:

Siedzimy wszyscy w tej ciszy
Siedzimy wszyscy w tej ciszy
Nikt nas tutaj/ 2
Nikt nas tutaj nie usłyszy.
9. Zakończenie zajęć. Wypowiedzi dzieci na temat ich przeżyć i samopoczucia podczas zajęć. Zaproponowanie dzieciom jeśli dobrze się czuły w trakcie zajęć wyboru żółtego, uśmiechniętego słoneczka i ozdobienia nim uśmiechniętego kwiatka, zaś jeśli ktoś nie czuł się dobrze w czasie zajęć wybór szarej smutnej chmurki i dołożenie go do kwiatka smutnego.