"Na dom w Czarnolesie" - poznajemy fraszkę Jana Kochanowskiego

CELE:
1. Zapoznanie uczniów z kolejnym elementem z kręgu „rodzinnego”
2. Pogłębienie wiedzy o twórczości Jana Kochanowskiego
3. Porównanie sposobu przedstawienia domu u Kochanowskiego, Wiktora Woroszylskiego i Józefa Barana.
4.
METODY:
1.Praca w grupie
2.Praca indywidualna.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

1.Zagadnienie domu rodzinnego
2. „Dom”- wieloznaczność
3. Określenia domu „gniazdo, siedlisko, ojczyzna”
4. Krótkie przypomnienie wcześniej omawianych wierszy „domowych” („Dom rodzinny” i „Czas miłości”
5. Kim był Jan Kochanowski, gdzie możemy najłatwiej uzyskać takie informacje (noty o autorach)
6.Co to jest fraszka?
7.Czytamy „Na dom w Czarnolesie”
8.Analiza przypisów
9.Co to jest wartość?
10.Pytania do tekstu np.
-o czym mówi autor
-do kogo się zwraca
-w jaki sposób
-o co prosi
-co sobie ceni, co jest dla niego ważne
-co się dla niego nie liczy
11. Wspólnie konstruowana notatka
1/ Jan Kochanowski to największy polski poeta XVI wieku. Urodził się w Sycynie. Studiował w Akademii Krakowskiej oraz na uniwersytetach w Królewcu i Padwie. Był dworzaninem. Następnie osiadł w Czarnolesie. Bliska była mu filozofia starożytnych oraz hasło „człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce”
2/ Jednymi z najbardziej znanych utworów Kochanowskiego stały się fraszki. Są to krótkie utwory wierszowane, najczęściej o charakterze żartobliwym.
3/ Wnioski z lektury fraszki „Na dom w Czarnolesie” :
-Kochanowski prosi Boga o błogosławieństwo
-nie ceni bogactwa, ani marmurowych pałaców
-liczy się dla niego zdrowie, ojczyzna i czyste sumienie
-ceni życzliwość, uczciwość oraz spokojną starość

ZADANIE DOMOWE
Wykonam ilustrację do dzisiejszej lekcji

LITERATURA METODYCZNA
1.Red.B.Chrząstowska, „Kompetencje szkolnego polonisty”, WSiP, W-a 1995.

UWAGI:
Uczniowie chętnie odnosili się do całego kręgu podręcznikowego, który dotyczył domu. Spodobało się im połączenie wcześniej omawianych wierszy, które określali jako „nam bliskie” z twórczością Jana Kochanowskiego. Bardzo dobrze dostrzegali ich „inność” ale i podobieństwa.