Rodzina bałwanków - scenariusz sytuacji edukacyjnej

SCENARIUSZ SYTUACJI EDUKACYJNEJ
w grupie dzieci 4 letnich.

Temat tygodnia: Nadchodzi zima
Temat dnia: Rodzina bałwanków.

Cele ogólne:
- kształtowanie poczucia przynależności do grupy,
- rozwijanie wzajemnych relacji pomiędzy dziećmi,
- rozwijanie wyobraźni,
- rozwijanie umiejętności porównywania wielkości przedmiotów,
- ćwiczenie dużych grup mięśniowych,
- kształtowanie umiejętności naśladowczych,
- przestrzeganie ustalonych zasad regulujących zabawę w grupie,
- kształtowanie poczucia bezpieczeństwa.

Cele operacyjne - dziecko:
- stosuje się do poleceń nauczyciela,
- rozwiązuje zagadkę,
- rozpoznaje różne stany emocjonalne: radość, smutek, złość, strach,
- bierze udział w zabawach grupowych,
- naśladuje pokazane ruchy,
- potrafi ułożyć bałwanka z poszczególnych elementów
- stosuje słowa: mała, duża, najmniejsza,
- poprawnie wskazuje części ciała

Środki dydaktyczne: zagadka o bałwanku, obrazki bałwanków z różnymi stanami emocjonalnymi, opowieść ruchowa „W przedszkolnym ogrodzie” elementy do układania bałwanka: trzy kule, kapelusz i miotła, kredki.

Przebieg zajęć:
1. Zabawa ruchowa „Lepimy bałwana”. Dzieci wykonują skłon w dół, naśladują obejmowanie brył śniegowych i ustawianie jednej na drugiej, rysują bałwankowi oczy, nos, usta. Zakładają kapelusz i wbijają guziki.

2. Rozwiązywanie zagadki o bałwanku. Ze śniegu jest zrobiony, kapelusz ma na głowie. Choć niezgrabny, ale miły, dzieci same go lepiły.

3. Zabawa pantomimiczna „Uczucia bałwanka”. Nauczyciel pokazuje dzieciom obrazki bałwanków wyrażających różne stany emocjonalne. Dzieci oglądają obrazki, próbują określić, jak czuje się dany bałwanek, a następnie, za pomocą mimiki i gestów, pokazują minę tego bałwanka. Np. wesoły bałwanek, smutny, przestraszony, zły.

4. Opowieść ruchowa „W przedszkolnym ogrodzie”. Dzieci inspirują ruchem opowieść nauczyciela.
Od samego rana padał śnieg. (Dzieci naśladują ruchami dłoni padający śnieg).
Dzieci ubrały się i wyszły do
ogrodu przedszkolnego, aby się pobawić. (Naśladują ubieranie się i marsz do ogrodu). Chwytały spadające płatki śniegu
i przyglądały się im. (Podskakują w górę, chwytają na niby płatki śniegu i oglądają je). Śniegu napadało bardzo dużo.
Dzieci chodziły po nim,
wysoko unosząc nogi. (Chodzą z wysokim unoszeniem kolan).
Postanowiły odgarnąć śnieg,
aby powstały ścieżki, po których
byłoby wygodnie chodzić. (Naśladują odgarnianie śniegu łopatą). Chłopcy wpadli na pomysł,
aby lepić śnieżki i rzucać nimi. (Naśladują lepienie kul i rzucanie nimi).
Wszyscy byli oblepieni śniegiem jak bałwanki.
Przed powrotem do przedszkola dzieci musiały
więc otrzepać ze śniegu buty i ubrania. (Tupią nogami, otrzepują różne części garderoby wskazane przez nauczyciela).
Rękawiczki były całe mokre.
Dzieci rozcierały zmarznięte ręce i chuchały
w nie, aby je ogrzać. (Pocierają rękami o siebie, dmuchają w ręce przyłożone do ust).
5. Zabawa „Tworzymy bałwanki” – praca przy stolikach. Nauczyciel opowiada, a dzieci układają przed sobą z odpowiednich elementów bałwanka. Każde dziecko ma zestaw trzech kół różnej wielkości, miotłę i kapelusz.

Kiedy spadł puszysty śnieg, dzieci postanowiły ulepić bałwanka. Najpierw utoczyły ze śniegu dużą kulę. (Dzieci układają przed sobą największe ze swoich kół). Ustawiły ją pośrodku ogrodu. Potem utoczyły kulę trochę mniejszą od tej poprzedniej i ustawiły ją na dużej. (Dzieci wybierają średnie koło i układają je na dużym kole). – Nasz bałwanek ma już nogi i brzuszek, ale brakuje mu jeszcze głowy – powiedziała pani. I dzieci szybko zabrały się do pracy. Ulepiły jeszcze jedną kulę – mniejszą od dwóch pozostałych. Umieściły ją na samej górze. Było to trudne, ale świetnie sobie poradziły. Bałwan miał głowę. (Dzieci dokładają najmniejsze koło). – Jaki to bałwan... – powiedział Tomek. – To przecież tylko śniegowe kule. Duża, mała i najmniejsza. A gdzie oczy, nos i usta? Przydałby mu się też kapelusz i miotła, na której siadałyby ptaki. Musimy dokończyć bałwanka. (Dzieci rysują flamastrami na najmniejszym kole oczy i nos, dokładają kapelusz i miotłę). Nauczyciel stwierdza, że w sali powstała rodzina bałwanków. Dzieci oglądają powstałe bałwanki; wypowiadają się na temat ich wyglądu.

6. Zabawa ruchowa o charakterze integracyjnym „Bałwanek do bałwanka”. Dzieci dobierają się parami. Wykonują polecenia nauczyciela, np.: Bałwanki podają sobie ręce, dotykają się stopami, dotykają się plecami. Na hasło „Bałwanek do bałwanka” – dzieci zmieniają partnera.