Did you know it?

DID YOU KNOW IT?
Odmiana rzeczownika przez przypadki:
Mianownik: a boy
Dopełniacz: of a boy
Celownik: to a boy
Biernik: a boy
Narzędnik: with a boy
Miejscownik: about a boy
Wołacz: boy
Zasadniczą oznaką 3 –ego przypadku jest przyimek „to”. Przyimek te opuszczamy, gdy wyraz w 3 –cim przypadu następuje bezpośrednio po czasowniku.
I must give the boy a book.
W zdaniu angielskim nie wolno wstawiać wyrazów w 3 – cim lub 4 – tym przepadku przed czasownikiem.
I can give you a book.
I can give a book to you.
Nie mówimy możesz to wziąć lecz możesz wziąć to: You can take that.
OUT – po czasownikach oznaczających ruch odpowiada naszemu – wy.
THE – używamy, gdy mamy odpowiedź na pytanie: który, która, które.
THAT – odpowiada polskiemu ten, ta, to, a przede wszystkim wtedy, gdy „to” odnosi się do czegoś, co było powiedziane, a nie pokazane, np. that’s very much... to bardzo dużo
This morning – dzisiaj rano
That morning – tego ranka
At my friends’ – u moich przyjaciół
At the desk – przy biurku
BY – znaczy przede wszystkim „przez”. Jedynie w określeniach miejsca „by” znaczy „przy”. Przed rzeczownikiem odsłownym „przy” nie tłumaczy się przez „by” lecz przez „while” lub „when”.
Of four – zamiast mówić „four years old”, mówi się najczęściej „of four”.
Rzeczowniki w drugim przypadku stawiamy przed rzeczownikiem, któremu towarzyszy: John’s plate
Nie używamy przedimków: the, a, an, some przed rzeczownikiem następującym po tym, który jest w 2 – Gim przypadku z końcówką – s.
Alice’s desk, our children’s school
Stop playing – przestań się bawić. Mamy tu rzeczownik odsłowny. To samo obserwujemy przy wielu innych czasownikach. Przy niektórych z nich mamy wybór między bezokolicznikiem a rzeczownikiem odsłownym: begin to play lub begin playing. Przy „stop” tego wyboru nie mamy.
RZECZOWNIK ODSŁOWNY
Koniecznym warunkiem dla zastosowania czasownika odsłownego jest to, że czynność wyrażona czasownikiem miała wspólny podmiot z czynnością wyrażoną za pomocą rzeczownika odsłownego.
I don’t open my eses before heating the alarm-clock. (Ja mam otwierać oczy i ja mam słyszeć budzik.
Po angielskim rzeczowniku odsłownym stosujemy biernik.
washing the face
Jeżeli po rzeczowniku odsłownym występuje drugi przypadek, czyli jest „of”, wtedy przed nim jest „the”.
the washing of the face
Formę ciągłą stosujemy też z bezokoliczniku. Oznacza wtedy namyślanie się lub długotrwałe lub powolne wykonywanie czynności. I must be going. – Muszę się zabierać w drogę.
Gdy po czasowniku następuje bezokolicznik, używamy przed nim „to”.
Rzeczowniki odsłowne zaliczane są do abstrakcyjnych, a więc nie są poprzedzone przedimkami.
I want to get up.
„TO” przed bezokolicznikiem może też znaczyć „aby”.
„WHO” – który, - a, - e, - rzy odnosi się wyłącznie do osób.
„WHICH” – do rzeczowników nieosobowych.
Składnia pytania zaczynającego sie od zaimka pytajnego „who” jest taka sama, jak
w j. plskim. Who jest w tych pytaniach podmiotem.
Podczas, gdy „who?” jest zawsze podmiotem, to jego odmiana w 4 – tym przypadku jest zawsze przedmiotm. Odmiana tą jest „whom” – kogo. Przy „whom” używamy zawsze słowa posiłkowego „do”.
Whom do you see?” Kogo widzisz?
Zaimek pytajny „what” może być podmiotem i przedmiotem.
What does the boy do? - wyraz „co” jest przedmiotem
What cuts? – wyraz „co” jest podmiotem
WHO ma jeszcze jedną odmianę, czyli dzierżawczą.
Whose – czyj, - a, - e, którego, której, których.
Whose może odnosić się do osób i do rzeczy.
Whose clock strikes hours? (podmiot)
Whose book do you read? (przedmiot)
W łączności z liczebnikami porządkowymi również używamy zaimka which (który, - a, -e).
Which boy is reading?
Which day of the week is Monday?
Bardzo osobliwą jest składnia pytań zaczynających się po polsku od przyimka (na, po, do, w, z, od, przez, dla). Osobliwość polega na tym, że takich zdaniach wyraz, który w j. polskim stoi na pierwszym miejscu, a w j. angielskim jest na ostatnim.
What do you pour the coffee in? Do czego wlewasz kawę?
What do we drink tea from? Z czego pijemy herbatę?
Ciekawie przedstawia się konstrukcja wtedy, gdy jeden wyraz polski tłumaczy się dwoma wyrazami angielskimi, z których jeden jest pierwszy w zdaniu, a drugi ostatni, jak np. przy słowach „czym” – with what?,” skąd” – from where?
What do we cut the meat with? Czym kroimy mięso?
Where do you come from? Skąd pochodzisz?
Jeżeli przyimek jest w środku zdania, to będzie on na tym samym miejscu w obu językach.
What do you put on the table? Co kładziesz na stole?
What do you take from the bag? Co wyjmujesz z torby?
Czasownik i cząstka dopełniająca (up, out,, on, ....) mogą być rozdzielone przez przedmiot zdania albo nie. Można powiedzieć:
I put on my clothes. albo: I put my clothes on.
Jeżeli przedmiotem zdania jest zaimek osobowy, wówczas musimy koniecznie umieścić go pomiędzy czasownikiem a cząstką dopełniającą.
I put them on.
I get up at seven. W tym wypadku nie można rozdzielić „get up”, ponieważ w zdaniu tym nie ma przedmiotu.
I am afraid that – Obawiam się, że....
I am afraid of – Boje się czegoś
SAYS wymawia się „sez”
WHILE/WHEN HAVING – Jedząc
FOR – na w sensie celu lub przeznaczenia: for lunch, for today
FOR użyty po „come” lub „go” znaczy „po”. Np.: go for something – pójść po coś, come for something – przyjść po coś.
FOR – gdyż, ponieważ. Jeżeli „for” jest pierwszym wyrazem w zdaniu, należy się zastanowić, czy jest on użyty w sensie „dla”, czy też w sensie ”gdyż/ponieważ”
FOR – w określeniu czasu znaczy „przez”.
Czwarty przypadek rzeczownika występuje z bezokolicznikiem; hears it strike – słyszy jak wybija
Business – interesy, sprawy jest w liczbie pojedynczej. W liczbie mnogiej użyty w sensie „przedsiębiorstwo”.
OTHER – gdy towarzyszy rzeczownikowi jest przymiotnikiem i jest nieodmienny, np. other people. Jeżeli używamy go bez rzeczownika, jest wtedy zaimkiem i w liczbie mnogiej przyjmuje – s.
Jeżeli podmiot użyty jest w liczbie mnogiej, to i czasownik musi być a liczbie mnogiej.
Jeżeli rzeczownik jest określony, wtedy „jest/są” tłumaczymy zwyczajne: is/are.
The book is on the desk.
Jeżeli rzeczownik jest nieokreślony, wtedy „jest/są” tłumaczy się zwrotami: „there is/there are”
There is a book on the desk.
Rzeczowniki, którym towarzyszy zaimek dzierżawczy, uważamy za określone, zatem nie używamy wtedy there is/there are.
Zwroty there is/there are (there was/there were) mają też formę bezokolicznikową. Bezokolicznik ten łączy się z czasownikami seem, have, must, need, can, should (powinien). Np.
What must there be in the classroom?
In the classroom there must be a blackboard.
What does there have to be in every room?
In every room has to be a stove.
There seems to be no stove here.
WONDER AT – dziwić się, podziwiać
WONDER – gdy wyraz ten znajduje się przed wyrazem pytajnym: what, who, where, when, how oraz if w sensie „czy”, wtedy znaczy „ciekaw jestem”.
SHOW SOMEBODY INTO A ROOM – zaprosić kogoś do pokoju
AS LOW AS, AS MUCH AS, AS FEW AS – Zwroty te odpowiadają polskim wyrazom: aż (po), do samego, ledwo, zaledwie, jeżeli chodzi o sumę, kwotę, ilość lub rozmiary, a jeszcze, jeżeli chodzi o czas.
Her dress reached as low as the ankles. – Jej sukienka sięgała po same kostki.
They drank as much as ten bottles o f wine. Oni wypili aż 10 butelek wina.
We were as few as 15 men. Było zaledwie 15 mężczyzn.
Określając rozmiary posługujemy się w zdaniu polskim rzeczownikami, a w zdaniu angielskim przymiotnikami.
The building was as high as 120 m. Budynek miał 120 m wysokości.
Jeżeli po czasowniku „make” następuje biernik z bezokolicznikiem, wówczas oznacza on spowodowanie jakiejś czynności i tłumaczy się rozmaicie, zależnie od tego, czy to spowodowanie następuje skutkiem przymusu, rozkazu, polecenia, łagodnej perswazji, czy jeszcze inaczej. Wtedy odpowiadają mu takie czasowniki: zmuszać, kazać, spowodować, nakłaniać.
HAVE znaczy również kazać, sprawić, spowodować, że ktoś coś zrobi i oznacza spowodowanie wykonania czynności bez przymusu.
HAVE SOMEBODY DO SOMETHING - Przy takiej konstrukcji, przedmiotem zdania jest zawsze osoba.
HAVE SOMETHING DOBE BY SOMEBODY - Przy takiej konstrukcji, przedmiotem zdania jest rzecz.
GO DOWN- pojechać tam (ze stolicy). Gdy jest mowa o wyjeździe ze stolicy na prowincję, mówi się „go down”. Gdy jest mowa o wyjeździe z prowincji do stolicy, mówi się „go up”. Stąd: the down trains – pociągi ze stolicy, the up trains – pociągi do stolicy.
PRETTY – dość może być użyte przed przymiotnikiem lub przysłówkiem. Przed rzeczownikiem stosuje „enough”.
THOUGH – jednakowoż, stawiamy na końcu zdania lub wtrącamy w środku, nigdy nie stawiamy go na początku zdania.
HOWEVER – jednakowoż, wtrąca się w zdanie, między dwoma przecinkami.
Badly znaczy przede wszystkim źle, ale bardzo często bywa użyty : silnie, boleśnie, dotkliwie.
Quiet – cichy, spokojny, jest przymiotnikiem, ale po czasowniku lie –leżeć, odpowiada polskiemu przysłówkowi. To samo mamy po czasowniku sit.
Must jest czasownikiem ułomnym. Można go użyć tylko w czasie teraźniejszym. W każdym innym czasie zastępujemy go odpowiednia formą czasownika have z dodaniem przyimka to.
Podobnie rzecz się ma z czasownikiem can. Ten posiada dwa czasy: teraźniejszy i przeszły, tj. can i could. W innych czasach musimy posługiwać czasownikiem być z dodaniem przymiotnika able i przyimkiem to.
Zasada używania czasu teraźniejszego, a nie przeszłego w takich zwrotach, jak: next time you want, when I come again, while you pay
That jest nie tylko zaimkiem wskazującym (ten, ta, to), lecz także względnym, którego można używać zamiast who i which, tj. zarówno do osób, jak dla rzeczy.
Hunt – polować na. Po tym czasowniku występuje rzeczownik w bierniku. Hunt on znaczy polować na zwierzęciu.
Another – inny. Jest połączenie an i other. Używamy wyrazu wtedy, gdy ma być stosowany przedimek nieokreślony a lub an przy rzeczowniku, do którego się odnosi other. Np.: Give me another book. Jeżeli przy rzeczowniku ma być stosowany przedimek określony the , wówczas piszemy osobno the i other; np.: this cake is good but the other is better.
As – przy porównaniach znaczy tak, jak, ale poza tym używa się w sensie: gdy.
At their’s uncle – u swojego wuja. Nasze u najczęściej tłumaczy się w t5en sposób, przy pomocy at z 2-gim przypadkiem.
Before w określeniu czasu odnosi się zawsze do przyszłości i znaczy zanim minie.
Both znaczy zarówno obaj, obie, oboje.
W okresach warunkowych słowa should i would kojarzymy z polskim spójnikiem by.
Zatem w tej części zdania warunkowego, w której mamy po polsku bym, byśmy itp., mamy po angielsku should i would z bezokolicznikiem. W drugiej części zdania mamy gdyby (if)
i towarzyszy mu czas przeszły.
If I had some Money , I should go to the USA.
Should w 2-giej i 3-ciej osobie znaczy powinien, powinna, powinno. W 1-ej osobie też może mieć to znaczenie. Wtedy trzeba orientować się z sensu zdania, jakie to znaczenie jest.
IF ma dwojakie znaczenie: jeżeli i gdyby. Jeśli znaczy gdyby, wówczas zdanie jest zdaniem warunkowym i zawiera czas przeszły zarówno po angielsku, jak i po polsku. Gdy natomiast znaczy jeżeli, wówczas w zdaniu polskim mamy czas przyszły, a w angielskim czas teraźniejszy.
Przy if nie ma ani should, would, ani shall, will.
Would czasem tłumaczy się przez „chciał”, ale wtedy wyraża nie tyle pragnienie, życzenie, wolę, jak je wyraza „want”. Would wyraża raczej upór, np. The pen would not write.
9pióro nie chciało pisać – uparło się).
Feel like doing something – mieć ochotę coś zrobić. Zwrot ten używany jest z czasownikiem odsłownym.
Grow – stawać się, gdy stoi przed przymiotnikiem; przed rzeczownikiem znaczy uprawiać, hodować, ale tez ma znaczenie: rosnąć. Gdy mowa o pogodzie „grow” odpowiada naszemu „robi się”, np. It grows warm. Robi się ciepło.
W pobocznych zdaniach czasowych używamy czasu teraźniejszego, zamiast polskiego czasu przyszłego. Zdanie czasowe jest zdanie zaczynające się od przysłówka lub określenia czasu: when, before, after, till, as, while, as soon as.
Poboczne zdanie czasowe to takie zdanie, które służy do tego, aby zaznaczyć, kiedy nastąpiła, następuje lub nastąpi czynność, o której mowa w zdaniu głównym.
As soon as you are ready we shall go out to town.
Po zanim – before i dopóki – till nie używamy po angielsku przeczenia, więc polskie nie zostaje wtedy nieprzetłumaczone.
Rich enough – dość bogaty. Enough znaczy dość w sensie: dostatecznie; pretty znaczy dość w sensie: w pewnej mierze. Pretty zawsze stawiamy przed przymiotnikiem lub przysłówkiem, enough stawiamy po nich.
So poor a crop – tak kiepski zbiór. To samo możemy powiedzieć słowami: such poor
a crop. Jednak przy so stawiamy przymiotnik lub przysłówek bezpośrednio po so po czym następuje przedimek a/an, a po nim rzeczownik. Natomiast po such następuje przedimek, po nim przymiotnik lub przysłówek i dopiero wtedy rzeczownik.
Zaimek one odnosi się do rzeczowników nieokreślonych, tj. zastępuje nazwę osób lub rzeczy, które nie zostały w rozmowie wymienione.
You have got a pencil, I have not got one.
Zaimek ten może być użyty tylko w odniesieniu do jednostek, a nie wtedy, gdy mówimy
o masie, czyli nie przy rzeczownikach tworzywnych, jak np.: woda, chleb, cukier.
Jeżeli jednostka jest określona, czyli wiemy, o którą jednostkę chodzi, wtedy używamy zaimka that dla liczby pojedynczej, those dla liczby mnogiej.
My house is smaller than that of Mr Brown.
Your books on the table and those of your brother are on the desk.
Zaimki thet i those jak tutaj podano opuszczamy przed rzeczownikiem w 2 –gim przypadku, jeżeli ten 2 – gi przypadek ma końcówkę – ‘s (względnie w liczbie mnogiej – s’).
Your copy-book is cleaner than your brother’s. (than that of your brother.)
Mr Browns’s Office than Mr Smith’s. (than that of Mr Smith.)
Jeżeli czynność nie może być uogólniona, lecz ogranicza się do pewnych jednostek lub grup, wtedy posługujemy się stroną bierna.
Many things are done here which are not done in England. Wiele rzeczy robi się tutaj , ale nie robi się w Anglii.
Nasze aby, żeby tłumaczymy nz trzy sposoby. Jeden z nich to przyimek to
z bezokolicznikiem. Drugi to zwrot in order to, który ma identyczne znaczenie, ale którego trzy wyrazy w niektórych wypadkach brzmią nieco lepiej, niż krótkie to. Trzeci sposób tłumaczenia aby, ażeby polega na użyciu przyimka for z 4-tym przypadkiem i to
z bezokolicznikiem.
For a man to become – żeby człowiek został
Żebyśmy mieli co jeść – for to have food
For plants to grow – żeby rośliny rosły
What we need – to czego potrzebujemy. Nasze zaimki to co tłumaczą się jednym what. Tak samo, ten który, ta która, ci którzy tłumaczą się jednym who, tam gdzie jednym where, wtedy kiedy jednym when.
Whole używa się w tym samym znaczeniu, co all, przy czym mówimy the whole Town, ale all the town.
Zatem przy whole, przedimek the jest przed przymiotnikiem, natomiast przy all jest po nim.
Gdy mówimy o czynności, którą wykonywaną w przeszłości periodycznie, wielokrotnie lub na skutek zwyczaju, wówczas wyrażamy ją po angielsku z zastosowaniem zwrotu: used to
z bezokolicznikiem.
Gdy słowo musieć wyraża prawdopodobieństwo, używamy w języku angielskim czasów Perfect.
He must have known this. – Musiał wiedzieć o tym.
Goods jest zawsze w liczbie mnogiej i znaczy zarówno towar, jak towary.
Either ...... or – albo ....albo; czy tez; bądź...bądź też. Jeżeli te wyrazy znajdują się
w zdaniu przeczącym, wtedy tłumaczymy je przez: ani...ani, I could not find either a pen or
a pencil. Zamiast: not...either...Or, możemy powiedzieć; neither...nor: I could find neither
a pen nor a pencil.
Now and again- od czasu do czasu
Jeżeli zdanie zaczyna się od przysłówka lub zwrotu przysłówkowego, to stosujemy przy nim najczęściej składnię pytajną, używając do w czasie teraźniejszym i did w czasie przeszłym.
Well do I remember that day. – Dobrze pamiętam ten dzień.
Gladly would I see the old house again. – Chętniebym zobaczył ten stary dom.
Often did I hear him say that. Często słyszałem, jak to mówi.
Firmę tę stosujemy, gdy chcemy kłaść nacisk na przysłówek. W wielu pr4zypadkach nie stosujemy jej, pomimo, że zdanie zaczyna się od przysłówka, np.:
Sometimes I get up at seven.
Natomiast powiemy:
Only sometimes do I get up at seven.
Po surprised używamy przyimka at, który w tym wypadku odpowiada naszemu 6 – temu przypadkowi.
Należy zauważyć, że przy a friend od Mr Brown’s 2 – gi przypadek jest podwójnie zastosowany: raz w postaci of, drugi raz w postaci ’s.
Formę tę często spotykamy, mianowicie wtedy, kiedy rzeczownik towarzyszący wyrazowi użytemu w 2-im przypadku jest poprzedzony przez przedimek nieokreślony: a, an, some, any. Inaczej mówiąc, kiedy nie mamy w odniesieniu do niego odpowiedzi na pytanie: który,
-a, -e?
A friend od Mr Brown’s nie znaczy po prostu przyjaciel p. Browna. To brzmiałoby Mr Brown’s friend i znaczyłoby ten (wiadomy nam) przyjaciel p. Browna. Podczas gdy a friend od Mr Brown’s znaczy pewien przyjaciel p. Browna, albo też jakiś przyjaciel p. Browna.
Jeżeli zamiast rzeczownika w 2 –im przypadku będziemy mieli zaimek dzierżawczy, wówczas użyjemy zaimka dzierżawczego samodzielnego i powiemy:
He is a friend od mine.
Jeżeli w pytaniu słowo „jeszcze” użyte jest po słowach pytajnych: kto jeszcze?, kiedy jeszcze?, wówczas tłumaczymy je przez „else”.
Who else goes to school?
W odpowiedzi na pytanie z „else” używamy słowa „also”
George also goes to school.
W zdaniu twierdzącym nie można użyć słowa „else”, ale w zdaniu pytającym możemy użyć słowa „also”.
Does John also go to school?
Dodane „- d” do czasownika, tworząc formę przeszłą wymawia się czasem jak „d”, a czasem jak „t”. „T” wymawia się po głoskach bezdźwięcznych: f, k, p, s, t. W każdym innym przypadku wymawia się: „d”.
Gdy zdanie składa się ze zdania głównego i jednego lub więcej zdań pobocznych i jeżeli w zdaniu głównym użyto czasu przeszłego, wówczas nie wolno użyć w zdaniu pobocznym czasu teraźniejszego, używamy czasu przeszłego.
Nie widziałem, że tu jesteś. I didn’t see that you are here.
FEW – są dwa wyrazy angielskie na nasze „dużo” i tak samo dwa wyrazy na słowo „mało”: Little, much i few, którego używa się przed liczbą mnogą, jako przeciwieństwa od „many”.
Strength – stale w liczbie pojedynczej i znaczy zarówno: siła, jak: siły.
OFF – używa się tylko przy czasownikach i odpowiada naszemu przedrostkowi z-, s -, (shake off – strzepnąć).
LITTLE – jako przymiotnik nie stopniuje się. Na jego miejsce używamy w stopniu wyższym i najwyższym:
smaller, smallest
Gdy przeprowadzamy porównanie w stopniu równym w zdaniu twierdzącym, wówczas używamy „as” przed i „as” po przymiotnikiem/przysłówkiem.
This tea is as good as that.
Gdy porzeprowadzamy porównanie w stopniu równym w zdaniu przeczącym, wówczas używamy „not so” przed przymiotnikiem/przysłówkiem, a „as” po nim.
Coffee is not so good for children as cocoa.
HEAVIER AND HAVIER – coraz większy (o ruchu); better and better – coraz lepszy
THE FACT THAT – to, że
DUE TO THE FACT – z powodu, że
STILL – znaczy „jeszcze” w sensie: w dalszym ciągu, więc nie ma nic wspólnego z „else”. ENJOY – cieszyć się czymś, rządzi czwartym przypadkiem. Cieszyć się, że coś się stało tłumaczymy przez „be glad”.
I am glad that you have come. Cieszę się, że przyszedłeś.
MOST PEOPLE –większość ludzi. Wyraz „most” przed rzeczownikiem znaczy „większość”. Przed przymiotnikiem i przysłówkiem znaczy „najbardziej”.
ILL – jest przymiotnikiem występującym wyłącznie bez rzeczownika.
TELL – bezpośrednio po „tell” musi zawsze następować 3 – ci przypadek tj. osoba, do której się mówi: tell the boy, tell him, .... Przy tym opuszczamy przyimek „to”. Po „say” nie musimy użyć 3 –go przypadku, ale musimy użyć przyimka „to”, np. He Said that to me, I said that to the boy. „Say” uzywamy zawsze przed spójnikiem „that” i wtedy, gdy przytaczamy jakieś słowa, np.
He said: I am very sorry.
LOOK – jest często używany w sensie wyglądać. Wtedy po nim następuje przymiotnik odpowiadający polskiemu przysłówkowi.
It looks serious. To wygląda poważnie.
Czasownik ten jest często używany w zadawanych pytaniach: jak wygląda to lub tamto?. Nie używamy wówczas przysłówka „how?” lecz zwrotu: what ...like?, z których to dwóch wyrazów pierwszy jest na początku zdania, drugi zaś n a końcu, np.:
What does your friend look like? Jak wygląda twój przyjaciel?
Ten sam zwrot jest używany przy czasowniku „be” w sensie jaki jest?, np.:
What are your friends like? Jacy są twoi przyjaciele?
THE – Przy nazwach geograficznych używa się przedimka „the” tylko przed nazwami mórz, rzek, i łańcuchów górskich.
HAVING SEEN – zobaczywszy
HAVING TAKEN - wziąwszy
HAVING OPENED – otwarłszy
ANXIOUS – w łączności z „to” i bezokolicznikiem znaczy pragnąć. Czasownik ten może też znaczyć niespokojny, jeżeli następuje po nim przyimek „about”.
FORWARD jako przymiotnik znaczy „przedni; jako przysłówek - „naprzód”.
MEANS – środek (do celu) jest rzeczownikiem w liczbie pojedynczej, mimo, że jest zakończony na –s. W liczbie mnogiej nie zmienia się. Zwrot „by means of” znaczy przy pomocy, za pośrednictwem.
Po „amount” używamy zawsze przyimka „to”.
ALLOW –pozwolić. Czasownik ten stosowany jest w stronie biernej.
HE IS TOLD – jest on powolny (mówi mu się).
Nasz czasownik „mieć” przed bezokolicznikiem tłumaczy się po angielsku przez czasownik „być” z „to”, np. masz to zrobić – you are to do that.
KEEP SOMEBODY WAITING – kazać komuś czekać, w sensie zmusić kogoś do czekania- nie rozkazać, aby czekał.
A minute’s free time – forma 2-giego przypadku ma być stosowana przy rzeczownikach osobowych, ale są też wyjątki. Do tych wyjątków należy szereg wyrazów oznaczających „czas”.
ATTEND TO – zajmować się czymś
EXCEPT FOR – gdyby nie
BY THE TIME – zanim. BY w określeniach czasu, tj. przed wyrazem oznaczającym jakiś okres czasu lub punkt w czasie, odpowiada naszemu „do” w sensie „przed”.
By tomorrow you will have forgotten this. (Do jutra zapomnisz o tym.)
Natomiast: będę czekał do jutra (tj. aż do jutra)
I shall wait till tomorrow.
STILL,YET, ELSE, MORE
More – przy liczebnikach i wyrazach oznaczających liczbę, np. one more – jeszcze jeden, many more – jeszcze dużo; else – tylko w pytaniach: where else? - gdzie jeszcze?; yet – tylko w zdaniach przeczących: I haven’t done that yet.; still – używa się w zdaniach twierdzących, gdy oznaczamy dalsze trwanie, np. it is still hot.
BY ALL MEANS – bardzo proszę ( w odpowiedzi na pytanie: czy wolno, czy mogę?)
AS THOUGH –ma to same znaczenie, co „as if” i tak samo, jak w zdaniu warunkowym po „if”, używamy czasu przeszłego po „as though”.
He speaks as though he knew the subject well.
Jeżeli po „as yhough” następuje czasownik „be” to tak samo, jak w zdaniach warunkowych, brzmi on zawsze „were”.
Do I look as though I were ill?
GOOD DAY! – Żegnam Pana/Panią/Państwa


OPRACOWAŁA: Elżbieta Strojkowska