"Wesołe i smutne twarze" - scenariusz zajęć w grupie dzieci 4-letnich

Cel ogólny:
•emocjonalne wzmacnianie dzieci, uświadomienie własnych, przeżywanych uczuć,
•dostrzeganie uczuć innych. dodawanie odwagi do otwartego wyrażania uczuć.

Cele szczegółowe:
Dziecko:
•potrafi określić i nazwać różne, własne naturalne emocje,
•wie, że emocje (złość, agresja, wściekłość) należą do natury każdego człowieka,
•jest świadome prawa do odczuwania i wyrażania własnych emocji.

Metody: słowne, oglądowe, samodzielnych doświadczeń

Środki dydaktyczne:
Piłka, karty emocji, utwory muzyczne o zróżnicowanym nastroju, koła i wskazówki do wycinania, nożyczki, klej, karteczki z narysowanym owalem, flamastry, korki, pinezki

Przebieg:

1.Zabawa wprowadzająca pt. „Zapraszam tych, którzy...(są uśmiechnięci, weseli, smutni, źli, itp.)”

2.Zabawa pt. „Mój nastrój”.
Nauczycielka mówi wyliczankę i rzuca piłkę do kolejnych dzieci:

"Wesoły, smutny, zły.
W jakim nastroju jesteś Ty?"

Dzieci kolejno określają swój nastrój.

3.Zabawa z wykorzystaniem „Kart emocji”.
Dzieci losują kartę emocji, zwróconą obrazkiem do siebie i pokazują miną, gestem przedstawioną na niej emocję. Pozostałe mają za zadanie ją odgadnąć.

4.Wypowiadanie rymowanek z różnymi emocjami: z radością, złością, smutkiem, strachem.

"Tup, tup, tup,
kysz, kysz, kysz.
Czy to żaba,
czy to mysz?"

5.Zabawa ruchowa „Emocjonalne figurki”.
Dzieci poruszają się po sali w określony sposób (marsz, podskoki, spacer) przy dźwiękach muzyki. Podczas przerw w grze zatrzymują się i wykonują figurkę, taką jaką emocję podpowiedziała im muzyka (wesoła, smutna, zła, przestraszona).

6.Wykonanie „Zegara nastrojów”.
Dzieci, które potrafią sprawnie posługiwać się nożyczkami wycinają koła i wskazówki. Pozostałe rysują na małych kartonikach ( z rysunkami owali twarzy) miny odzwierciedlające różne uczucia i stany dzieci. Nauczyciel rysuje na kilku kartonikach wykrzyknik, który ma oznaczać – chcę być sam! Dzieci przyklejają kartoniki z rysunkami do zegara, z pomocą nauczycielki mocują wskazówki. Dzieci przesuwają wskazówki i inne dzieci już wiedzą co powinny zrobić, np. pocieszyć, porozmawiać lub nie przeszkadzać.

7.Wspólne ustalenie z dziećmi miejsca zamieszczenia w sali „zegara nastrojów” i zasad korzystania z niego.

Prowadząca:
Urszula Kubiak