"Zaginiona kurtka". Scenariusz zajęć dla dzieci 6-letnich z zakresu rozwoju społeczno-emocjonalnego z zastosowaniem bajkoterapii

Scenariusz zajęć dla dzieci 6-letnich z zakresu rozwoju społeczno-emocjonalnego z zastosowaniem bajkoterapii.

Opracowanie: mgr Monika Michałowicz
wychowawca oddziału przedszkolnego ze Szkoły Podstawowej nr 13
w Tomaszowie Mazowieckim

Przedstawiony problem: sytuacja dziecka, które pochopnie oskarżyło o coś niewinnego kolegę.

W każdej grupie rówieśniczej znajduje się zazwyczaj dziecko, które jest klasowym kozłem ofiarnym. Jeśli wydarzy się coś niezgodnego z zasadami panującymi w grupie lub odbiega od normy, właśnie to dziecko jest zazwyczaj oskarżane.
Cele rozmowy z dziećmi po przeczytaniu opowiadania:
- uświadomienie dzieciom, że jeśli stanie się coś złego, to nie zawsze jest to wina tego najniegrzeczniejszego dziecka z grupy i że czasami każdy może postąpić źle, ale ważne jest żeby umieć przyznać się do winy naprawić błąd;
- kształtowanie początków empatii;
- kształtowanie umiejętności przewidywania skutków swojego zachowania;
- kształtowanie umiejętności oceny zachowania bohaterów opowiadania

Przebieg zajęć:

1. Czynności organizacyjno-porządkowe: dzieci siadają wygodnie na dywanie, mogą również leżeć z zamkniętymi oczami tak, by było im jak najwygodniej słuchać opowiadania.
2. Nauczyciel nastawia dzieci na słuchanie opowiadania, skupienie uwagi oraz na zapamiętanie treści. Może to zrobić za pomocą słownego wprowadzenia lub poprzez relaksację tj. wysłuchanie utworu z zakresu muzyki klasycznej (np. Sonata księżycowa L. van Beethovena) lub muzyki relaksacyjnej (szmer strumyka, śpiew ptaków).
3. Nauczyciel wolno i z zastosowaniem środków żywego słowa czyta opowiadanie, akcentując ważne dla celu zajęć treści.
4. Nauczyciel sprawdza poziom zapamiętania treści opowiadania, poprzez zadawanie pytań:
- Jak mieli na imię chłopcy z opowiadania?
- Do której klasy chodziły dzieci?
- Co się stało w szatni?
- Czy Kuba zachował się właściwie?
- Jak myślicie, dlaczego Kuba oskarżył Przemka o zabranie kurtki?
- Czy Przemek powinien wszczynać bójkę?
- Co się właściwie stało z kurtką Kuby?
- Jak skończyła się cała historia?
- Czy na końcu Kuba zachował się właściwie?
5. Nauczyciel podsumowuje całą rozmowę:
Rozmawialiśmy o tym, że nie należy nikogo oskarżać o coś, jeśli nie jesteśmy tego pewni. Trzeba pamiętać o tym, że nie da się cofnąć słów ani czynów. Możemy przez to wyrządzić komuś krzywdę albo przysporzyć sobie kłopotów. Dlatego zawsze trzeba się zastanowić nad innym wyjściem sytuacji. A jeśli zrobi się coś źle, trzeba przeprosić i postarać się naprawić błąd.
6. Na zakończenie dzieci mogą narysować obrazek dla Przemka, który przebywa w szpitalu. Nauczyciel mówi: pamiętacie jak Przemek poszedł do szpitala i Kuba w ramach przeprosin namalował mu obrazek? Jak myślicie co mogło na nim być? Spróbujcie to sobie wyobrazić i namalować.
7. Omówienie obrazków i zorganizowanie wystawy prac dzieci.

OPOWIADANIE:

Zaginiona kurtka
Monika Michałowicz

Cześć, mam na imię Kuba i chodzę do zerówki. Bardzo lubię swoją panią i kolegów, z jednym wyjątkiem. Nie lubię Przemka. Przemek jest mojego wzrostu i jest bardzo chudy, za to ma sporo siły i często dokucza dzieciom. Nawet pani mówi, że jest niegrzeczny.
Pewnego pochmurnego dnia, zaraz po ostatniej z lekcji, zbiegłem do szatni i zorientowałem się, że moja kurtka gdzieś zniknęła. Szukałem jej dosłownie wszędzie. Ktoś mi ją ukradł, albo po prostu robi sobie głupie żarty - pomyślałem. Podszedłem do Przemka, który siedział na ławce i zmieniał buty i powiedziałem, żeby oddał mi kurtkę, bo to nie jest zabawne. Przemek odparł, że nie zabrał mi żadnej kurtki i od razu zaczął szykować się do bójki.
Zaczęliśmy się bić. W pewnym momencie wymierzyłem mu bardzo silny cios. Aż sam się zdziwiłem, bo to zawsze on wygrywał bójki. Przemek zaczął krzyczeć, bo z nosa pociekła mu krew. Nieźle się w tedy wystraszyłem. Po chwili przybiegła nasza pani i zadzwoniła po pogotowie, które przyjechało niemal natychmiast. Lekarz zaopiekował się Przemkiem, a ja musiałem iść z panią do pana dyrektora.
Dostałem pouczenie, żebym nie wdawał się więcej w bójki i wróciłem do szatni. Mama, która już tam na mnie czekała zauważyła, że jestem przygnębiony i musiałem jej zaraz wszystko opowiedzieć. Gdy już mieliśmy wychodzić ze szkoły zauważyłem, że moja kurtka leży pod ławką. Mama stwierdziła, że pewnie spadła z wieszaka. Podniosłem kurtkę i zrobiło mi się strasznie wstyd.
Po południu razem z mamą poszliśmy do szpitala, gdzie przebywał Przemek. Nie stało mu się nic groźnego, ale lekarze chcieli mu zrobić kilka badań – tak na wszelki wypadek.
Przeprosiłem Przemka za pomyłkę i w ramach przeprosin wręczyłem mu czekoladę i obrazek, który sam namalowałem. Przemek mi wybaczył i podaliśmy sobie ręce na zgodę.
Od tamtej pory uważam na to, aby nikogo nie oskarżać zbyt pochopnie.
Co tu dużo mówić. Te wydarzenia sporo mnie nauczyły. Przemka chyba też, bo już nie jest taki niegrzeczny jak dawniej. Nawet nasza pani pochwaliła go kilka razy. I od pewnego czasu siedzimy nawet w jednej ławce. Kto wie, może wkrótce zostaniemy najlepszymi przyjaciółmi...

Spodziewane efekty wychowawcze i dydaktyczne:
- Opowiadanie i rozmowa po jego przeczytaniu, pomogą dzieciom w uświadomieniu sobie, że nie powinny oskarżać innych jeśli nie mają oczywistych dowodów czyjejś winy i że powinny dać szansę oskarżanej osobie na wyjaśnienia.
- Dzieci zdadzą sobie sprawę, że każdy może się pomylić, ale że trzeba umieć przyznać się do błędu, przeprosić i zadośćuczynić.
- Dzieci poznają znaczenie takich uczuć jak złość, strach, wstyd, empatia, współczucie.
- Zastanowią się jak można naprawić błąd i jak wybrnąć z takiej trudnej sytuacji, gdy ktoś przez nas ucierpi.
- Tak przeprowadzona rozmowa o uczuciach jest ważnym elementem w kształtowaniu u dzieci właściwego systemu wartości.
- Dodatkową wartością zajęć jest kształtowanie u dzieci umiejętności skupiania uwagi, rozumienia słuchanego tekstu, pamięci słuchowej, wypowiadania się pełnymi zdaniami, a także rozwijanie umiejętności uzasadniania i wnioskowania na podstawie materiału