Zielone wyspy w wezbranej powodzi

W białym diademie kołyszące nimby

Śladem okrętów skrzydła albatrosów

W bezdomnych falach wzniesione błękity

Szafiry sztormów morze rozpościera



ocean we mgle tak jakby w otchłani

Płyn bursztynowy w natłoku wycieka

Na szorstkim karku ociężałe rzeźby

Pławią swe smutki w chwiejących żaglarzach



wzdłuż nich opływa miedzianą kotwicą

kołysząc piany tłoczne karbonado

w okręt co płynie błyszczami utopii

z morskiej bałwani w rozbrykane wiry.



ponad burz w ciszy z lekka płyną fale

bluszcz dnia wypełnia zacienione łodzie

Zielone wyspy w pogodnej przystani

pieszczą biel żagiel w zacisznym przypływie...
======================================