Stymulacja komunikatu językowego

Beata Czarnotta


ELEMENTY STYMULACJI KOMUNIKATU JĘZYKOWEGO

1. Podstawowe informacje o dziecku:
- dziewczynka lat 9,
- urodzona o czasie, do 11 m-ca życia rozwijała się prawidłowo,
- we wrześniu 2002 przeszła zapalenie mózgu. Rozpoznanie neurologiczne – masywne zmiany pozapalne głównie w zakresie płatów skroniowego lewego, potylicznych i ciemieniowych, padaczka objawowa, ślepota obuoczna. Dziecko sprawne ruchowo, chodzi samodzielnie,
- diagnoza psychologiczna – upośledzenie umysłowe znacznego stopnia, stwierdzone opóźnienia wszystkich badanych sfer. Orientacyjny poziom rozwoju komunikacji – ok. 15-18 m-cy w normach dla dzieci widzących (wypowiada pojedyncze wyrazy, rozumie proste polecenia, używa gestów i wyrazów dźwiękonaśladowczych, pojawiły się proste zdania „kocha mamę”, „Kamil leży”). Wykazuje duże trudności w obszarze współdziałania z innymi osobami, co utrudnia proces uczenia się,
- od września 2009 r. włączona w zajęcia grupy rewalidacyjno-wychowawczej

2. Stymulacja komunikatu językowego:
Cele:
- rozwijanie umiejętności nadawania i odbierania komunikatów słownych,
- poszerzanie zasobu słów dziecka,
- wdrażanie do współdziałania z nauczycielem,
- uświadamianie dziewczynce sprawczości jej komunikatów.
Ze względu na to, że Ola uczestniczy w zespołowych zajęciach rewalidacyjno-wychowawczych i nie ma zajęć indywidualnych, elementy stymulacji komunikatu językowego opisałam biorąc pod uwagę plan dnia grupy:
a) podczas powitania piosenką
- zadawanie pytania typu „kogo teraz witamy – Mateusza czy Dominika?”,
b) w trakcie zajęć przy stoliku
- uprzedzenie dziecka o tym, co będzie robiło symbolami dotykowymi (np. sznurki – rozpoznawanie faktur, klocek – układanie klocków, metalowe kółko – powtarzanie słów),
- rozpoznawanie faktur: nauczyciel opisuje faktury, zachęcając dziecko do powtórzenia komunikatu, np.„miękkie futro”, „szorstka szczotka”, „gładkie lusterko” itp.,
- układanie wieży z 4-5 klocków,
- powtarzanie słów – dziecko jest zachęcane do powtórzenia za nauczycielem kilku słów, np. powiedz „mama”, „szkoła”, „dzwoni”, „dzieci”
c) w czasie posiłku
- dawanie wyboru poprzez zadawanie pytań „chcesz jeść, czy pić?”, „chcesz jeść np. kanapkę czy jabłko?”, reagowanie tylko na słowną odpowiedź,
d) w ciągu dnia
- podejmowanie inicjowanego przez dziewczynkę dialogu „skojarzeniowego”, np. dziecko: „Ela”, nauczyciel: „Kto to jest Ela?”, dziecko: „mama” itp.
- opisywanie wyglądu dziecka, przedmiotów, które dotyka i wszystkiego co się wokół dzieje, zachęcanie do komunikatów słownych.