Bohaterski szereg

Wiecznie zieleni
pewni o przyszłość
grają nieczysto w kości

poza rozumem
serca już nie ma
i nie ma ludzkiej miłości

wiecznie stąpają
twardo po ziemi
ponad granicą prawa

tłumy zmęczonych
bite po głowach
w mediach okrzyk i sława

to nic że w trudzie
zdążają marni
zziębnięci od czekania

jeszcze się zdążą
nagrać w karty
ich dusze cisza osłania

to nic że jedzą
z jednej michy
i z jednej piją szklany

rozpacz się umie
wracać darmo
choć pies ich liże rany

wiecznie zieleni
od stu przybytków
głowa im nigdy nie boli

dusze zawiłe
w ciągłym spoczynku
to życie co nie zna soli

komu współczucie
a komu laur
nim zetrą ostatnie starcie

cóż wytrwać trzeba
w braterskim czynie
śmiało stojąc na warcie

i nie poddając się bez lęku
równo stójmy w szeregu
jeszcze będziemy śmiać się z tego
razem na pięknym brzegu.