Scenariusz zajęć w grupie dzieci 3-4-letnich pt. "Zabawa w żaby i bociana"

Temat kompleksowy: „Wiosna na łące”

Cel ogólny:
- wzbogacanie wiadomości i słownika dzieci na temat wiosennej łąki,
- utrwalanie znajomości koloru zielonego.

Cele operacyjne:
Dziecko:
- uważnie obejrzy teatrzyk papierowych sylwet,
- wie, jakie zwierzęta można spotkać na wiosennej łące,
- odnajduje przedmioty w kolorze zielonym,
- szybko reaguje na klekot bociana,
- potrafi zaśpiewać piosenkę,
- ćwiczy narządy artykulacyjne, naśladując głosy bociana i żab.

Metody:
- słowna- wiersz, rozmowa, objaśnienia, piosenka,
- oglądowa- teatrzyk,
- czynna- zadań stawianych do wykonania.

Formy:
- zbiorowa,
- indywidualna.

Środki dydaktyczne:
gazetka tematyczna- wiosenna łąka, papierowe sylwety bociana i żab do teatrzyku, opaski z żabkami, skakanki, sylwety żab, kredki świecowe, przedmioty w kolorze zielonym (zabawki, listki, warzywa, przybory do mycia, ubrania dzieci i inne), płyta CD z piosenką „Kle, kle boćku”.


Przebieg zajęcia

1.Zabawa z „Piosenką powitalną”:
Wszyscy są., witam Was
Zaczynamy już czas!
Jestem ja, jesteś Ty
Raz, dwa, trzy!

2. Zaproszenie dzieci na wiosenną łąkę, do teatrzyku pt. „Zabawa w żaby i bociana” wg utworu Anny Świrszczyńskiej.
(nauczycielka przedstawia scenkę za pomocą papierowych sylwet na tle gazetki przedstawiającej wiosenną łąkę).

Żaby (skaczą): Idzie żabka na spacerek ,
gdzie słoneczko i wiaterek.
Skacze żabka – skik, skik, skik!
Nie dorówna żabce nikt.

Bocian (kroczy wolno, kiwając głową):
Idzie bocian na spacerek,
gdzie słoneczko i wiaterek.
Mówi bocian: kle, kle, kle!
Wszystkie żabki złapać chcę!

Żaba I: Siostro żabko, kto to chodzi?

Żaba II: To pan bocian w trawie brodzi.

Żaby (uciekając): Uciekajmy, hyc, hyc, hyc!
Nie zobaczy bocian nic!

Bocian: Próżno bocian żabek szuka,
Próżno długim dziobem stuka.

Żaby: Choć tu żabek cały tłum,
nic nie znajdziesz - kum, kum, kum!

Bocian (idzie za głosem żab, które tymczasem uciekają już gdzie indziej)

Tu słyszałem gdzieś kumkanie,
tutaj bocian was dostanie.

Żaby ( uciekają dalej):
Choć tu żabek cały tłum,
nic nie znajdziesz - kum, kum, kum!

Bociek (ze strapioną miną):
Nic nie znajdę. To ci los!
Ze zmartwienia zwieszam nos.
Kle, kle, kle!

3. Rozmowa na temat utworu, np:
- Czy podobał wam się teatrzyk?
- Kto wystąpił w nim?
- Jak myślicie, dlaczego bocian nie złapał żab?
- Jakie głosy było słychać na wiosennej łące?


4. Zabawa ruchowa „Żaby i bocian”
Nauczycielka układa ze skakanek na środku sali koło - staw. Dzieci – żabki zakładają na głowy opaski z sylwetami żab. Nauczycielka podejmuje rolę bociana, przy powtórzeniu zabawy podejmuje ją chętne dziecko. Dzieci swobodnie skaczą po łące (sali), naśladując skoki żab, gdy usłyszą klekot bociana szybko wskakują do stawu. Zabawę powtarzamy 3-4 razy.

5. Zabawa w zielone.
W sali zgromadzone są w miejscu zajęć różne zielone przedmioty, żeby dzieci mogły je swobodnie dotknąć podczas wyliczanki:
- Grasz w zielone?
- Gram!
- Masz zielone?
- Mam!
Zabawę powtarzamy kilka razy, dzieci starają się dotknąć za każdym razem coś innego.

6. Śpiewanie znanej piosenki „Bociek” (muzyka: M. Kaczurbina, słowa: autor nieznany)

7.Praca przy stolikach - kolorowanie kredkami świecowymi sylwet żab na zielono, umieszczenie pomalowanych żab na gazetce z wiosenną łąką.

Bibliografia:
1.Bissinger- Ćwierz U. „Muzyka i ruch dla każdego“, Wydawnictwo KLANZA, Lublin 2000.
2. Smoczyńska- Natchman U. „Kalendarz muzyczny w przedszkolu”, WSiP,
Warszawa 1988.
3. A. Świrszczyńska „Zabawa w żaby i bociana” , w: Ożyńsko- Zborowska A.: ”Antologia literatury dla najmłodszych”, KAW, Warszawa 2002.

Komentarz do zajęcia:
Pracując z najmłodszymi przedszkolakami zauważyłam, że dzieci bardzo lubią przedstawienie treści literackich poprzez teatrzyk. Nawet krótki wiersz zilustrowany za pomocą papierowych sylwet budził wielkie zainteresowanie i dzieci prosiły o powtórzenie. Po skończonych zajęciach, dzieci przygotowane sylwety wykorzystywały do zabaw, same często odgrywały w grupkach scenki najpierw związane z utworem, naśladowały bohaterów i ich wypowiedzi. Później same wymyślały ich nowe przygody, często prosiły o dorysowanie nowych bohaterów. W sali założyliśmy wspólnie z dziećmi „Kącik teatralny”, gdzie gromadziliśmy papierowe sylwety. Sylwety, te wykorzystywaliśmy nie tylko do twórczych zabaw w teatr, ale także do zabaw matematycznych, ćwiczeń artykulacyjnych itp.