"Wyprawa po skarb" - zabawy ruchowe z wykorzystaniem Metody Ruchu Rozwijającego W. Sherborne oraz tunelu

Scenariusz zajęć ruchowych z elementami Metody Ruchu Rozwijającego W. Sherborne przeznaczony dla dzieci 4-letnich

Temat zajęć: „Wyprawa po skarb” – zabawy ruchowe z wykorzystaniem Metody Ruchu Rozwijającego W. Sherborne oraz tunelu

Cele ogólne:
• doskonalenie umiejętności współdziałania w parach,
• rozwijanie ogólnej sprawności ruchowej,
• rozwijanie kontroli nad ciałem oraz koordynacji ruchów poszczególnych jego części,
• kształtowanie umiejętności dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu,
• rozwijanie umiejętności wykorzystywania swojej siły w sposób bezpieczny,
• wyzwalanie radości ze wspólnego śpiewu, tańca oraz ruchu

Cele operacyjne:
Dziecko:
• potrafi ćwiczyć w parach,
• zaspokaja naturalną potrzebę ruchu,
• ma świadomość własnego ciała i przestrzeni,
• nawiązuje bliski kontakt emocjonalny z drugim człowiekiem,
• potrafi wykorzystywać swoją siłę bez agresji,
• czerpie radość z ze wspólnej zabawy,
• dba o bezpieczeństwo swoje oraz innych podczas zajęć

Metody: Metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne, pedagogika zabawy

Formy: zbiorowa, indywidualna, w parach

Pomoce dydaktyczne: magnetofon, płyta CD (utwory: „Dzień dobry”, „Samolot”), tunel, papierowa mapa wyspy, wiatraczki (24szt.), skrzynia skarbów wykonana z kartonu

Bibliografia:
1. Bogdanowicz M., Okrzesik D., Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, Wydawnictwo Harmonia, Gdańsk 2011.
2. Bogdanowicz M., Kasica A., Ruch Rozwijający dla wszystkich, Wydawnictwo Harmonia, Gdańsk 2003.
3. Wasilak A. (red.), Zabawy z chustą, KLANZA, Lublin 2002.


Przebieg zajęcia:

1.Powitanie grupy:

• Piosenka „Dzień dobry”
Dzieci ustawiają się w kole i śpiewają piosenkę, ilustrując jej tekst ruchem:
Dzień dobry, dzień dobry, (machanie prawą rączką)
wszyscy się witamy. (ukłon)
Dzień dobry, dzień dobry, (machanie prawą rączką)
dobry humor mamy. (rysowanie palcem wskazującym uśmiechu na twarzy)
Dzień dobry, dzień dobry, (machanie prawą rączką)
słońce jasno świeci. (poruszanie palcami obu rąk uniesionych do góry)
Dzień dobry, dzień dobry, (machanie prawą rączką)
pani wita dzieci. (wskazywanie na panią i na siebie)
Dzień dobry, dzień dobry, (machanie prawą rączką)
jest bardzo wesoło. (kręcenie „młynka”)
Dzień dobry, dzień dobry, (machanie prawą rączką)
zróbmy wszyscy koło. (trzymanie za ręce w kole)
Dzień dobry, dzień dobry, (machanie prawą rączką)
podaj prawą rękę. (wyciągnięcie prawej ręki w przód – jak do przywitania)
Dzień dobry, dzień dobry, (machanie prawą rączką)
zaśpiewaj piosenkę. (trzymanie przed ustami dłoni zwiniętej w pięść - mikrofon)
Nauczycielka pokazuje dzieciom starą mapę dawno zapomnianej wyspy i zaprasza wszystkich na wyprawę po skarb. Jednocześnie prowadząca informuje, że wyspa znajduje się bardzo daleko i dzieci muszą polecieć na nią samolotem.

• Taniec „Samolot” (Klanza)
Dzieci tańczą w rytm muzyki, naśladując ruchy nauczycielki:
„Włączamy pierwszy silnik” – wyciągają jedną rękę w przód i przekręcają dłoń,
„... i drugi silnik.”- j.w. tylko drugą ręką,
„Zapinamy pas” – prowadzą dłoń od ramienia do biodra,
„... i drugi pas.” – j.w. tylko drugą ręką,
„Patrzymy przez jedno okienko” – robią „daszek” z dłoni i przekręcają głowę w prawo,
„... i drugie okienko.” – j.w. tylko głowę przekręcają w lewo,
„Przecieramy szybkę” – zataczają dłońmi koła na wysokości twarzy,
„... i wysuwamy skrzydła.” – wyciągają ręce proste w łokciach na boki.
Następnie dzieci tańczą na dywanie, naśladując lot samolotu, i wykonują polecenia nauczycielki:
- „turbulencje”- kręcenie „młynka” rękami oraz opad tułowia w dół,
- „lot nisko/wysoko” – taniec na ugiętych nogach/we wspięciu na palce.

2. Ćwiczenia rozwijające świadomość osoby, schematu ciała i przestrzeni:

• Wyczucie nóg – „Chodzenie po wyspie na sztywnych i miękkich nogach”
Dzieci ustawiają się w kole i spacerują po jego obwodzie na „sztywnych” lub „miękkich” nogach (nogi w kolanach proste lub ugięte).

• Wyczucie przestrzeni – „Węże”
Nauczycielka informuje dzieci, że spotkały na swej drodze mieszkające na wyspie, sympatyczne węże, z którymi mogą się bliżej poznać.
Dzieci kładą się na dywanie i ślizgają się/pełzają „jak węże” na brzuchu oraz plecach. Na hasło: „kłębuszek” zwijają się w kłębek. W trakcie pełzania dzieci wydają odgłos syczącego węża (sss...).
Po zakończeniu ćwiczenia nauczycielka mówi, że na wyspie mieszkają też małpki, które chcą pokazać dzieciom swoje domki.

3. Ćwiczenie oparte na relacji „z” (relacja opiekuńcza):
• „Domki”
Dzieci dobierają się w pary. Jedna osoba przyjmuje pozycję klęku podpartego i tworzy „domek” dla kolegi/koleżanki. Dziecko-„małpka” przechodzi dookoła „domku”, ponad „domkiem” i pod „domkiem”. Po chwili następuje zmiana ról i zabawa trwa dalej.

4. Ćwiczenie oparte na relacji „przeciwko” (relacja mocy i energii):
• „Skała”
Nauczycielka informuje, że na drodze do skarbu stoją ciężkie głazy, które trzeba przesunąć.
Dzieci siedzą w parach w różnych miejscach dywanu. Jedna osoba przyklęka, opierając się stabilnie dłońmi na podłożu. Drugie dziecko klęczy obok partnera i próbuje z całych sił przesunąć dziecko-„skałę” (za każdym razem z innej strony). Potem następuje zmiana ról.

5. Ćwiczenie oparte na relacji „razem” (relacja partnerska):
• „Rowerek”
Dzieci są już bardzo blisko skarbu. Ostatni odcinek drogi trzeba przejechać rowerem.
Dzieci w parach kładą się na plecach na podłodze z nogami uniesionymi w górę i ugiętymi w kolanach. Następnie stopy opierają o stopy partnera i razem wykonują nogami tzw. „rowerek” (ruchy koliste).

Po zakończeniu ćwiczenia dzieci odnajdują skarb. W skrzyni ukryte są kolorowe wiatraczki, które zostaną potem wykorzystane do ćwiczeń oddechowych.

6. Zakończenie zajęć:

• „Powrót tunelem”
Nauczycielka informuje, że pora już wracać do przedszkola i zaprasza dzieci do przejścia magicznym tunelem.
Dzieci ustawiają się jeden z drugim przed tunelem. Następnie kolejno wchodzą do tunelu i przechodzą przez niego, opierając się na dłoniach i kolanach.

• Pożegnanie wierszykiem
Nauczycielka mówi dzieciom, że wyprawa dobiegła końca i czas się pożegnać.
Dzieci stoją w kole, trzymając się za ręce, i razem z nauczycielką mówią tekst:
Gdy przedszkolaki się żegnają,
na zakończenie „hura” wołają!
/źródło: „Czterolatek w przedszkolu. Przewodnik metodyczny ze scenariuszami zajęć i rozkładem materiału”/
Po ostatnich słowach wierszyka dzieci podskakują i głośno krzyczą „hurrraaa!”