Jesteśmy jedną grupą! - scenariusz zajęć w świetlicy

Temat: Jesteśmy jedną grupą!
Cele: Budowa zaufania w grupie.
Pomoce: Papier, flamastry, duży arkusz papieru (brystol), patyczki bądź zapałki
Miejsce: Klasa szkolna, przy dobrej pogodzie boisko, łąka przy szkole


I – WPROWADZENIE
Witamy wszystkich, którzy... (noszą okulary, mają na sobie coś niebieskiego, mają blond włosy itp.).


II – UŚCIŚNIJMY DŁOŃ
W czasie wyznaczonym przez prowadzącego zabawę , uczestnicy starają się uścisnąć jak najwięcej dłoni, pogłaskać kogoś po włosach, powiedzieć swoje imię jak największej liczbie osób itp.


III – KOMU WARTO ZAUFAĆ
Uczestnicy w grupach zastanawiają się, jakich bohaterów literackich, filmowych obdarzyli by zaufaniem. Wybierają swoich kandydatów i prezentują ich jako osoby godne zaufania. Następnie rozmawiamy. Czy w naszym otoczeniu widzą osoby o podobnych cechach? W jakim stopniu są to cechy rzadkie, a w jakim powszechne? Czy i jakie cechy budzące zaufanie sami mają?


IV – DLACZEGO UFAM?
Uczestnicy przywołują w pamięci obraz osoby, której ufa. Następnie na kartce papieru wypisują zachowania tej osoby – to wszystko, co powoduje, że właśnie jej ufa.
Następnie uczniowie łączą się w cztery grupy, zastanawiają się, które dla nich z pośród wszystkich wypisanych zachowań, budzą zaufanie.
Grupy prezentują swoje listy i wspólnie na planszy wypisują te zachowania, które uważają za najważniejsze.


V – GRY I ZABAWY
1. Wyszukaj przyjazną dłoń – uczniowie dzielą się na przypadkowe grupy po 6 – 8 osób. Stają w ciasnym kręgu, zamykają oczy, wyciągają ręce i szukają dłoni, które budzą ich zaufanie. Potem otwierają oczy i sprawdzają, czyją dłoń chwycili.
2. Ślepiec – uczniowie dobierają się parami. Jedna osoba gra rolę niewidomego, druga – jego przewodnika. Na hasło prowadzącego pary równocześnie poruszają się po sali. Przewodnik pomaga osobie z zamkniętymi oczami wymijać realne i wyimaginowane przeszkody. Po jakimś czasie następuje zmiana ról. Ćwiczenie powtarza się kilkakrotnie, zmieniając skład par.
3. Ślepe samochody – na początku prosimy o zachowanie ostrożności i każde odstępstwo od tej zasady zakończy zabawę. Uczestnicy stają w trójkach jeden za drugim, trzymając się za łokcie. Dwie pierwsze osoby mają zamknięte osoby. Osoba ostatnia – kierowca – prowadzi swój „samochód”, przekazując sygnały niewerbalne osobie znajdującej się w środku, ta zaś pierwszej, tak by uniknąć zderzenia z innymi. Po chwili zamieniają się rolami, tak aby każdy znalazł się w każdej z ról.
VI – ROZMOWA
Po zakończeniu zabaw rozmawiamy.
- jak czuliśmy się w poszczególnych rolach;
- czy mieli zaufanie do partnerów;
- w której sytuacji czuli się najpewniej i dlaczego;
- w jakim stopniu uczniowie wobec siebie prezentują zachowania budzące zaufanie;
- czy zależy im na zaufaniu innych i co mogą zrobić, aby je zwiększyć;
- czy darzymy siebie zaufaniem;
- od czego zależy nasze zaufanie do innych.

VII – PODSUMOWANIE
Uczniowie siadają w kręgu. Każdy zastanawia się nad poszczególnymi osobami: czy wzbudziła moje zaufanie , czy nie. Jeśli tak – kładzie przed sobą patyczki za każdą osobę, której ufa. Następnie każdy liczy, ile patyczków położył przed sobą i podaje wynik.