Opracowała: mgr Renata Stachowicz
Przedszkole Miejskie nr 6 w Mielcu
SCENARIUSZ ZAJĘĆ DYDAKTYCZNYCH Z OKAZJI „ DNIA TRÓJKĄTA”
HASŁO PROGRAMOWE: „ Poznaję figury”
TEMAT ZAJĘĆ: „ Zabawy z trójkątem”
CEL GŁÓWNY: Poznanie figury trójkąta i jego właściwości.
CELE SZCZEGÓŁOWE:
1.Utrwalenie wyglądu figury trójkąta.
2.Kształcenie spostrzegawczości dzieci.
3.Rozwijanie logicznego myślenia.
4.Wdrażanie dzieci do poprawnego przeliczania w poznanym zakresie liczbowym 1 – 10.
5.Wdrażanie dzieci do dodawania i odejmowania na konkretach.
CELE OPERACYJNE:
DZIECKO:
1.Wie, jak wygląda trójkąt.
2.Odróżnia trójkąt spośród innych figur geometrycznych.
3.Wie, że każdy trójkąt ma 3 boku i 3 wierzchołki.
4.Potrafi ułożyć dowolny rytm z podanych trójkątów.
5.Dzieli trójkąty na dwa zbiory pod względem cech: koloru i wielkości.
6.Posługuje się pojęciami mniej, więcej, tyle samo.
7.Przelicza w zakresie 1 – 10.
8.Rozumie zasady zabaw i współdziała z innymi dziećmi podczas zajęć.
9.Wykonuje prace plastyczną.
10.Słucha opowiadania i rozumie jego treść.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
Emblematy trójkątów, liczne trójkąty w różnych kolorach i wielkościach, klej, blok techniczny, nożyczki, treść opowiadania.
FORMY:
Indywidualna i grupowa.
METODY:
Czynna, słowna, pogadanka.
Przebieg zajęć:
1.Powitanie dzieci na wyjątkowych zajęciach na których będą poznawać i bawić się z figurą geometryczną – trójkątem. Przypięcie każdemu z dzieci kolorowych emblematów z trójkątem.
2.Poznanie właściwości trójkąta – przeliczenie boków trójkąta, wierzchołków i kątów. Zabawa „ Bok – wierzchołek” – zabawa utrwalająca własności trójkąta na podobnej zasadzie jak zabawa w lampa – nos.
3.Zabawa „ Trójkątna sałatka” – wszystkie dzieci otrzymują kolorowe emblematy z trójkątami i siadają na krzesełkach ułożonych w kole krzesełko obok krzesełka. Zabawa utrwalająca spostrzegawczość dzieci. Zabawa polega na wywoływaniu trójkątów poprzez wymienianie ich kolorów i te dzieci wywołane zamieniają się miejscami.
4.Układanie swoich ciał w kształcie trójkąta – praca w grupach 4 – osobowych.
5.Segregowanie trójkątów według dwóch cech: kolorów i wielkości. Układanie dowolnych rytmów z otrzymanych trójkątów.
6.Zabawa „ Czego więcej” – ustalanie równoliczności dwóch zbiorów. Określanie czego mniej a czego wiecuj. Posługiwanie się pojęciami mniej, więcej, tyle samo.
7.Słuchanie opowiadania pt. „ Trójkątne śniadanie”.
„ Trójkątne Śniadanie” – autor Renata Stachowicz
Za trójkątnymi górami, za trójkątnymi morzami w krainie zwanej Trójkolandią wydarzyła się niespodziewana historia. W tym trójkątnym mieście wszystko było trójkątne. Wiadomo trójkątne drzewa rosły obok trójkątnych ulic. A po tych trójkątnych ulicach poruszały się bardzo szybko samochody – oczywiście trójkątne. Wszystkie budynki w tym mieście były trójkątne i nawet miejscowe przedszkole w Trójkolandii było trójkątne.
Do przedszkola chodziło wiele dzieci, a wszystkie potrawy, jakie przyrządzały panie kucharki podawane były na trójkątnych talerzach. Ale pewnego dnia wydarzyło się coś niespodziewanego. Gdy dzieci czekały na podanie śniadania w trójkątnym przedszkolu otrzymały zamiast trójkątnych płatków na mleko całkiem okrągłe chrupki.
- To niemożliwe, nie możemy jeść nic innego nie trójkątnego – powiedziała wyraźnie zdenerwowana pani Ela. – Skąd ta pomyłka?
Dzieci siedziały grzecznie przy stolikach i zastanawiały się kto popełnił taki ogromny błąd w Trójkolandii.
- Ja na pewno nie zjem tego śniadania. Bo na pewno brzuszek mnie rozboli od tych czekoladowych kółek – powiedziała Ania.
- A ja to się nawet boje na nie patrzeć, bo mam wrażenie jakby mnie oczka bolały – szepnęła Tosia.
- A ja się odważę i wszystko zjem – powiedział zdecydowanie Tomek.
- Nie rób tego – krzyknął Paweł. – wiesz przecież, że nie możemy jeść nic innego niż w kształcie trójkąta. Takie są zasady w Trojkolandii.
- Zaryzykuję – odpowiedział Tomek i włożył do ust cała łyżkę czekoladowych kółek, a wszystkie dzieci zastygły w bezruchu. Nikt nie miał odwagi nawet westchnąć. Nastała cisza. A Tomek zjadł jedną a potem drugą i trzecią łyżkę i nawet czwartą.
- I co i co? – dopytywały się dzieci.
- Boli cię brzuch, a może gardło? A może ci niedobrze? – zapytał Paweł.
- Nie nic mnie nie boli. Ale te czekoladowe kółeczka są pyszne mniam, mniam – wymruczał z pełną buzią Tomek.
Dzieci popatrzyły po sobie zdezorientowane. To można jeść coś innego kształtu niż trójkąt? Zastanawiały się. To dlaczego do tej pory wszyscy im powtarzali, że „ Trójkątne jedzenie jest najsmaczniejsze i najzdrowsze”?
Widząc, jak Tomkowi smakuje śniadanie dzieci zabrały się do jedzenia i zjadły wszystkie czekoladowe kółeczka z talerzy.
Pani Ela – wychowawczyni dzieci – aż oniemiała z wrażenia. Nie mieściło jej się w głowie, ze w Trójkolandii można jeść płatki w kształcie kółeczek. Widząc jak jej przedszkolaki jedzą ze smakiem śniadanie, nic nie mówiąc sama zamoczyła łyżkę w talerzu pełnym mleka i czekoladowych kółeczek. Tak pysznego i słodkiego śniadania pani Ela dawno nie jadła i od tej pory czekoladowe kółeczka stały się jej ulubionym przysmakiem.
Rozmowa na temat opowiadania:
- Jak się nazywało miasto w którym wszystko było trójkątne?
- Co w tym mieście było trójkątne?
- Jak miał na imię chłopiec, który jako pierwszy spróbował czekoladowych kółeczek?
- Czy pani Ela również zjadła to wyjątkowe śniadanie?
- Czy są na świecie trójkątne miasta?
- Jakie przedmioty wam znane mają kształt trójkąta?
8.Praca plastyczna „ Trójkątna kompozycja”
Z dowolnych trójkątów różnego koloru dzieci układają a następnie przyklejają dowolna kompozycję przy użyciu tylko trójkątów.
9.Zakończenie zajęć.