Scenariusz zajęcia otwartego dla rodziców pt. "Mały przyrodnik - uwrażliwienie na szczegóły środowiska leśnego i zachęcenie do podpatrywania przyrody"

Pora roku: jesień
Miejsce: las
Grupa wiekowa: 5 - 6 – latki
Krąg tematyczny: Opowieści złotej jesieni. Temat dnia: Mały przyrodnik.
Cele:
Uczeń :
• Wie, jak należy zachować się w lesie;
• Rozpoznaje i nazywa podstawowe gatunki drzew oraz ich liście i owoce;
• Wykazuje szacunek w stosunku do świata przyrody;
• Zachowuje równowagę ciała podczas przechodzenia z liścia na liść;
• Dostrzega regularności rytmiczne i potrafi kontynuować rozpoczęty rytm;
• Tworzy kompozycje przestrzenne typu mandala z materiału przyrodniczego;
• Identyfikuje odgłosy lasu;
• Odczuwa relaksacyjny wpływ dźwięków przyrody na nastrój człowieka;
• Uczy się współzawodnictwa grupowego;
• Poznaje najbliższe środowisko – las, jezioro w bliskiej okolicy szkoły;
• Integruje się z innymi dziećmi;
• Wzmacnia więzi rodzinne.

Pomoce dydaktyczne: kartki papieru i ołówki dla każdego dziecka, zestaw materiału przyrodniczego dla każdego dziecka składający się z 4 liści, 4 kasztanów, 4 żołędzi 4 szyszek; papierowe koła, 2 szarfy, zagadki przyrodnicze.


Przebieg

1. Powitanie Rodziców i początek wyprawy.
2. Rozmowa „Las wita nas”. Rozmowa o leśnej przyrodzie: drzewach, krzewach, trawach, kwiatach i zwierzętach.
Uczulenie dzieci, żeby unikały zrywania roślin, bo wiele z nich jest pod ochroną oraz nie zbieraniu grzybów. Przestrzeżenie przed zjadaniem nieznanych owoców. Przypomnienie dzieciom o zasadach właściwego zachowania się w lesie i pilnowaniu się nauczyciela i rodziców, bo wśród drzew łatwo się zgubić. Zwrócenie uwagi, że podczas cichego i spokojnego spaceru można usłyszeć i zauważyć leśne ptaki, a może też inne zwierzęta, np. jeża, ślimaka, żabę, zaskrońca i wiele gatunków owadów i pająków. Spotkanie w lesie sarenki czy jelonka jest mniej prawdopodobne, bo leśne ssaki są bardzo czujne i płochliwe.
3. Obserwacje wielozmysłowe „Co widać i słychać w lesie?”. Nauczyciel prosi aby dzieci i rodzice, popatrzyli na otoczenie i ocenili naturalne piękno lasu, następnie aby zamknęli oczy przez chwilę i wsłuchali się w jego odgłosy, poczuli zapachy.
Udzielenie odpowiedzi na pytania nauczyciela: Co to za drzewo?, Kto wędruje w trawie?, Jaki ptak przefrunął nad waszymi głowami?
4. „Autograf drzewa”. Nauczyciel wręcza dzieciom po kartce papieru i ołówku. Kartkę należy przyłożyć do pnia drzewa i pocierać po niej ołówkiem – na papierze odbije się faktura kory. Jest to swoisty autograf drzewa, bo każdy gatunek ma własny rysunek kory. Takie obrazki z odbitkami kory nauczyciel i rodzice podpisują nazwą drzewa. Rodzice i dzieci wykonują zdjęcia ciekawym okazom przyrodniczym, miejscom, widokom.
5. „Jesienny szlaczek”. Układanie rytmów z materiału przyrodniczego i kończenie rozpoczętego rytmu : liść, kasztan, żołądź, szyszka.
6. „Po jesiennych liściach” – ćwiczenie z elementem równowagi. Na ziemi dzieci tworzą ścieżkę z liści. Nauczyciel zwraca uwagę, aby liście leżały od siebie w odległości dziecięcego kroku. Dzieci ustawiają się w kolejce i wyruszają na spacer po liściach. Kto spadnie z liści, wraca na koniec kolejki.
7. „Jesienne mandale”- układanie kompozycji z materiału przyrodniczego. Nauczyciel rozdaje dzieciom małe koła. Proponuje ułożenie obrazków mandali z dostępnego materiału przyrodniczego. Objaśnia, ze w mandali elementy należy układać po okręgu, pracować w ciszy i skupieniu, aby uzyskać piękny obraz. Dzieci najpierw szukają materiałów ( liści, patyków, szyszek, opadłych owoców, suchej trawy ), a następnie na kołach tworzą z nich kompozycje według własnego pomysłu. Po skończonej pracy oglądają mandale pozostałych dzieci.
8. Leśny piknik. Nauczyciel zaprasza dzieci i rodziców do ogniska . Wspólne pieczenie kiełbasy i ziemniaków. Zanim ziemniaki upieką się w gorącym popiele, Zabawy w kręgu: rozwiązywanie leśnych zagadek, śpiewanie piosenek przedszkolnych przez dzieci i biwakowych przez rodziców, zwierzęce kalambury oraz rozgrywka drużynowa itp.
„Zwierzęce kalambury” – zagadki ruchowe. Dzieci kolejno naśladują ruchy i charakterystyczne zachowanie zwierząt, np. zajęcze skoki, kopanie norki, rycie w poszukiwaniu pożywienia. . Pozostałe dzieci zgadują jakie to zwierzę.
„Jesienna sztafeta” – rozgrywka drużynowa. Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy. Dzieci ustawiają się w kolejkach, dwie drużyny obok siebie, dwie naprzeciw siebie w odległości ok. 10 – 15 m. Pierwsi zawodnicy z dwóch drużyn otrzymują szarfę i dostają do ręki szyszkę. Zadaniem każdego dziecka jest dobiec do drużyny naprzeciw, oddać szyszkę i stanąć na końcu kolejki. Wygrywa drużyna, która pierwsza zamieni się w ten sposób miejscami.

Opracowała: Małgorzata Chojnacka