Kształtowanie świadomości własnego "ja" oraz orientacji przestrzennej

SCENARIUSZ ZAJĘĆ DLA DZIECI 4- i 5- LETNICH

Obszar edukacyjny: Obszar edukacji matematycznej.
Temat: Matematyczny dzień.

Cel główny:
- Organizowanie doświadczeń pomagających dzieciom w kształtowaniu świadomości własnego „ja” oraz orientacji przestrzennej.

Cele operacyjne:
Dziecko:
- Potrafi bezkonfliktowo uczestniczyć w każdej zabawie ;

- Zachowuje ostrożność i bezpieczeństwo podczas wszystkich zabaw;

- Umie porozumiewać się niewerbalnie;

- Potrafi uważnie obserwować inne dzieci;

- Potrafi świadomie poruszać się w przestrzeni; rozumie pojęcia kierunków od osi własnego ciała (lewa strona, prawa strona, w górę, w dół, z tyłu, za mną, do tyłu,
w przód, przede mną, do przodu);

- Rozumie znaczenie słów: „ja”, „ty”, „moje”, „twoje”;

- Potrafi liczyć w zakresie 6.

Formy pracy: zbiorowa, indywidualna, grupowa.
Metody pracy: słowne; czynności praktycznych; oglądowe; Metoda Ruchu Rozwijającego V. Sherborne.


Środki dydaktyczne: Pluszowa maskotka, odtwarzacz CD, płyta
z radosną muzyką, płyta z nagraniem piosenki „Woogie – Boogie”, lusterko dla każdego dziecka, frotka dla każdego dziecka.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1.Zabawa integracyjna „Imię do imienia”.
Dzieci siedzą tworząc krąg. Najpierw nauczycielka, a potem każde z dzieci rzuca maskotkę do wybranej przez siebie osoby, mówiąc swoje imię i imię dziecka, które ma złapać zabawkę. Na przykład: Nikola do Kacpra, Kacper do Bartka, itd.

2. Zabawa „To jestem ja - gest i słowo”. Nazywanie części twarzy, dostrzeganie jej symetrii.
Nauczycielka koncentruje na sobie uwagę dzieci. Zwracając się do grupy pokazuje:
- To jest moja głowa (gest obejmujący).
- To są moje włosy.
- To są moje uszy.
- To jest moje czoło, a to brwi.
- To są moje oczy.
- To są policzki, a tu, pośrodku, jest nos.
- Niżej są usta, a to jest broda.
- To jest moja twarz (gest okalający).
- To jestem ja!
Dzieci naśladują gesty nauczycielki. Wspólnie z nią pokazują i nazywają:
- To jest...

3. Zabawa ruchowa „Krótkie polecenia przy muzyce” – z wykorzystaniem Metody Ruchu Rozwijającego V. Sherborne – wyczuwanie części swojego ciała.
Dzieci poruszają się po sali w rytm wesołej muzyki. Podczas przerwy w muzyce wykonują polecenia nauczycielki.
- Witanie się różnymi częściami ciała: ręce, łokcie, ramiona, kolana.
- Wyczuwanie nóg siedząc: dotykanie palcami stóp podłogi siedząc (szybko, wolno), uderzanie o podłogę piętami (szybko, wolno), uderzanie o podłogę całą stopą (szybko, wolno).
- Wyczuwanie brzucha (czołganie się na brzuchu do przodu z wyciąganiem i zginaniem na przemian rąk i nóg), pleców (czołganie się na plecach z wyciąganiem i zginaniem na przemian rąk i nóg), pośladków (siedząc dzieci kręcą się w kółko na pośladkach).
- Wyczuwanie nóg w ruchu: chodzenie na „sztywnych„ nogach, chodzenie na „miękkich” (gumowych) nogach.
- Ćwiczenie w parach: jedna osoba robi „mostek”, a druga przechodzi pod.
- Ćwiczenie w grupie – grupa tworzy „tunel” – dzieci czołgają się pod „tunelem” na brzuchu.
Zwrócenie uwagi na bezpieczeństwo podczas zabawy.

4. Zabawa z lusterkiem „Widzę siebie”.
Na początku dzieci udzielają odpowiedzi na pytania nauczycielki:
- Do czego służy lusterko?
- Kiedy się w nim przeglądamy?
Następnie otrzymują lusterka i oglądają w nich swoje buzie. Nauczycielka wydaje polecenia:
- Uśmiechnij się i spójrz w lusterko.
- Pokaż, jak się smucisz, i też spójrz w lusterko.
- A teraz zrób złą minę i popatrz w lusterko.
- Patrząc w lusterko, dotknij dłonią swoich oczu, brwi, nosa, policzków, ust, włosów.

5. Zagadki pantomimiczne.
Nauczycielka proponuje dzieciom obejrzenie przedstawienia. Będzie to zabawa w teatr bez słów. Dzieci uważnie obserwują scenkę przedstawioną przez nauczycielkę i próbują odgadnąć, co chciała przekazać. Następnie chętne dzieci pokazują scenki, a dzieci – widzowie obdarzają uwagą i ustalają, co „aktor” chciał im przekazać.

6. Zabawa ruchowa „Chodzenie pod dyktando”.
Tuż przed rozpoczęciem zajęć nauczycielka zaznacza dziecku lewą rękę poprzez założenie na nią frotki.
Na polecenie nauczycielki dzieci ustawiają się w luźnej gromadce w wyznaczonym rogu sali. Nauczycielka wspólnie z dziećmi ustala, gdzie jest przód. Wszyscy patrzą w tę samą stronę, przed siebie. Nauczycielka mówi:
Trzy kroki w prawo... Kucnij... I jeszcze dwa kroki w prawo... Stań prosto... Cztery kroki do przodu... Stań na lewej nodze... Wytrzymaj... Stań na obu nogach... Tupnij prawą nogą... Pięć kroków w tył... Ukłoń się... Obróć się... Popatrz w tył... Sześć kroków do przodu... Wyprostuj się... Zamknij oczy... Policz do trzech... Cofnij się dwa kroki... Spójrz w górę... itd.

7. Zabawa ruchowa ilustracyjno – taneczna do piosenki „Woogie – Boogie”.
Dzieci śpiewają piosenkę i wykonują polecenia zawarte w jej treści.

8. Ewaluacja zajęć.
Nauczycielka prosi dzieci, aby za pomocą mimiki (bez słów) oceniły zajęcia.
Podziękowanie wszystkim za wspólną zabawę.