Komunikacja niewerbalna nauczyciela

Komunikacja niewerbalna jest tematem dość rzadko podejmowanym w programach kształcenia nauczycieli. Jednakże, język ciała i ton głosu są głównymi czynnikami w komunikacji, a tym samym stanowi niesamowicie ważny czynnik w procesie nauczania jezyków obcych w każdej grupie wiekowej.

Nauczyciel oraz jego przekaz może zostać mogą zostac odebrane jako skrajnie nudne jeżeli nie zmienia on odpowiednio tonu swojego głosu. Entuzjazm i zachęta do nauki jest przekazywana przez tonu i języka ciała. Nauczyciel angazując dynamikę ruchów, modulację głosu, mimikę twarzy oraz odpowiedni ubiór staje się jak aktor na scenie i ma odpowiedni potencjał, żeby wzbudzić w uczniach (widzach) emocje, stanowiące odpowiedni podkład do rozumienia i nauki własnej.
Język ciała i ton głosu mogą być stosowane w sposób pozytywny lub negatywny. Nigdy nie są odbierane w sposób neutralny. Każdy nauczyciel powinien mieć tego świadomość i korzystać tylko z pozytywnego oddziaływania językiem ciała na swoich uczniów. Oto kilka przykładów:
Prowadzący zajęcia może podejść do biurka ucznia i cicho poprosić ucznia, żeby był cicho i nie utrudniał pracy innym studentom. Można nawet po prostu przejść obok tego ucznia lub stanąć przy nim na chwilę. Zazwyczaj wykonanie takiej czynności bez konieczności powiedzenia słowa, skutkuje odwróceniem uwagi ucznia od dotychczasowej. Spokój i swoboda wykonania tej czynności pokazuje, że nauczyciel jest opanowany, a tym samym komunikuje, że ma całkowitą kontrolę nad sytuacją. Czynności i wypowiedzi nauczyciela, które są pozbawione elementów zarzutu, agresji, apodyktyczności zmniejszą ryzyko potencjalnego konfliktu.
Innym przykładem próby uspokojenia ucznia, może być po prostu nawiązanie z nim kontaktu wzrokowego oraz potrzęsienie głową lub połżenie palca wskazującego na ustach. Głośne uspokajenia ucznia, na forum całej klasy, przynosi wiele negatywnych skutków. Po pierwsze, wszyscy uczniowie tracą automatycznie koncentrację. Stanowi to również trudność dla nauczyciela, który musi powrócić do wcześniejszego toku wykladu lub ćwiczeń. Nauczycile powinien pamiętać, że niektórzy uczniowie prowokują taką reakcję prowadzącego, żeby skupić na sobie uwagę grupy. Stosując pozawerbalny sposób uspokojenia ucznia, nauczyciel unika mimowolnego nagrodzenia nagannych zachowań ucznia.

Komunikacja niewerbalna jest formą metaprzekazu, która mówi uczniom, że nauczyciel nie ulega panice w sytuacjach utrudniających lub uniemożliwiajacych prowadzenie efektywnych zajęć.

Pweność ruchów, koordynacja, przestrzeganie przestrzeni osobistej, mimika twarzy oraz ubiór są ważnymi elementami komunikacji pozawerbalnej, którą uczeń odbiera jako jednoznaczny przekaz, że dany nauczyciel jest profesjonalistą i traktuje swoją pracę poważnie. Ważne jest, aby nauczyciel stosował pozawerbalną strategię komunikacji od pierwszego dnia, ponieważ jest to część pierwszych wrażeń. Wiadomo, że bardzo często uczniowie noszą w pamięci swoich pedagogów właśnie takimi, jakich zapamitali podczas pierwszych zajęć.
Ważne jest, aby zrozumieć, że ton głosu i język ciała mogą komunikować więcej niż same tylko słowa.