Program wczesnego wspomagania rozwoju dziecka 6 - letniego

WSTĘP

Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka jest to szeroko zakreślona pomoc, ukierunkowana na usprawnienie funkcjonowania dziecka o nieprawidłowym rozwoju we wszystkich sferach jego życia.
Wczesne wspomaganie ma za zadanie nie tylko poprawić aktualny stan funkcjonowania dziecka, ale często zapobiegać jego pogorszeniu się.
Za podjęciem jak najwcześniejszej stymulacji rozwoju dzieci przemawiają takie przesłanki:
- wyjątkowo duża plastyczność centralnego układu nerwowego we wczesnym okresie
rozwoju i związana z tym możliwość usprawniania zaburzonych funkcji,
- możliwość zahamowania rozwoju zaburzeń i niekorzystnych zmian,
- małe dzieci uczą się szybciej, są bardziej podatne na stosowane różnorodne rodzaje terapii,
- rodzice małych dzieci mają więcej sił i zapału, są bardziej zaangażowani we współpracę ze specjalistami i własny udział w terapii.
Im wcześniej postawi się diagnozę i podejmie działania mające na celu stymulację rozwoju dziecka, tym większe są jego szanse, a rokowania lepsze.


CHARAKTERYSTYKA PROGRAMU

Program pod tytułem ,, Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka” przeznaczony jest do dodatkowej pracy dydaktyczno- wychowawczej dla chłopca. Chłopiec uczęszcza do grupy
w której zdecydowaną większość stanowią dzieci nie obciążone deficytami rozwojowymi.
Praca nauczyciela z tym dzieckiem koncentruje się nie tylko na przekazywaniu wiedzy, kształtowaniu niezbędnych umiejętności i nawyków, ale także na wyrabianiu postaw społecznych. Takie postępowanie ukształtuje w nim przekonanie, że nie różni się od innych dzieci w grupie rówieśniczej. Pozytywnie wpłynie na jego samopoczucie, wzmocni samoakceptacje. Program pracy rewalidacyjnej opracowano z uwzględnieniem opinii psychologiczno- pedagogicznej. Na tej podstawie wytyczony został charakter podejmowanych działań.


CHARAKTERYSTYKA DZIECKA

Chłopiec uczęszcza do Gminnego Przedszkola Samorządowego w Sulęczynie do grupy dzieci 6- letnich. Powtarza klasę,, 0” według specjalistów z Poradni psychologiczno- Pedagogicznej takie rozwiązanie daje dużą szansę na pełniejsze przygotowanie dziecka do nauki szkolnej. Chłopiec jest pogodny, miły, chętny do współpracy. Ma poważną wadę wymowy oraz wadę wzroku. Jest pod opieką Poradni Logopedycznej i okulistycznej. Ma trudności z opanowaniem wiadomości i umiejętności niezbędnych do nauki czytania, pisania
i liczenia. Przejawia się to przede wszystkim zapominaniem liter, cyfr, znaków. Niska jest jego sprawność manualna a prace jego są niedokładne, ubogie w szczegóły. Ogólna sprawność dziecka jest dobra.


CEL OGÓLNY

Stymulacja rozwoju dziecka zwłaszcza w sferze umysłowej, emocjonalnej i motorycznej.

CELE SZCZEGÓŁOWE:

• stwarzanie sytuacji doskonalących pamięć, umiejętność skupienia uwagi, zdolność kojarzenia a także działania,
• wykonywanie ćwiczeń rozwijających percepcję wzrokową, słuchową, koordynację wzrokowo- ruchową,
• usprawnienie motoryki dużej i małej,
• rozwijanie myślenia matematycznego,
• doskonalenie umiejętności czytania, utrwalanie znajomości liter,
• kształtowanie wiary we własne możliwości

Podczas opracowania programu zajęć wykorzystałam następujące metody psychologiczno- pedagogiczne pracy z dzieckiem:

• Metody: słowne, praktyczne, oglądowe, problemowe
• Elementy ćwiczeń według Metody Dobrego Startu M. Bogdanowicz
• Elementy ćwiczeń relaksacyjnych i energetyzujacych według metody Denissonów


WNIOSKI WYNIKAJACE Z OBSERWACJI DZIECKA

Mocne strony dziecka:
• Dobra ostrość słuchowa
• Dobra spostrzegawczość wzrokowa
• Pogodny, miły
• Chętny do współpracy
Słabe strony dziecka:
• Obniżona sprawność manualna
• Mały zasób słownictwa
• Słaby rozwój słuchu fonemowego
• Słabe opanowanie pojęć i umiejętności matematycznych
• Mała znajomość liter
• Niska umiejętność dokonywania analizy i syntezy wzrokowej

TREŚCI EDUKACYJNE

Treści edukacyjne są tak dobrane aby rozwijać dziecko w obszarze edukacji:

• Rozumienia informacji przekazywanych w sposób niewerbalny
• Doskonalenie sprawności wzrokowej i słuchowej
• Przygotowanie do pisania i czytania
• Matematycznej


PROGRAM WCZESNEGO WSPOMAGANIA UWZGLEDNIA NASTĘPUJACE ZAŁOŻENIA

• Rozwijanie motoryki dużej i małej ( kształtowanie rytmicznych, płynnych ruchów pisarskich, gimnastyka nadgarstka, dłoni i palców, rozmaite ćwiczenia manualne).
• Utrwalanie znajomości liter i cyfr. Konieczne jest zastosowanie metody polisensorycznej ( przez dotyk, smak, węch), przydatna może się okazać Metoda Dobrego Startu, piosenki o literkach.
• Usprawnianie analizy i syntezy słuchowej ( w zakresie głosek).
• Rozwijanie myślenia matematycznego na konkretach, rozróżnianie ze zrozumieniem pojęć ,, dodać”,, odjąć”
• Porównywanie liczb z użyciem znaków <, >, =.
• Rozwijanie orientacji w schemacie własnego ciała i przestrzeni poprzez: wskazywanie i nazywanie części ciała, układanie przedmiotów względem siebie.
• Usprawnianie percepcji wzrokowej i pamięci wzrokowej na materiale konkretnym
Poprzez : dobieranki, loteryjki, domina, wyszukiwanki, dokładanki, układanki z części na wzorze, obok wzoru, bez wzoru, rebusy, krzyżówki, zagadki, historyjki
• Rozwijanie umiejętności czytania tekstów,
• Rozwijanie mowy. Poszerzanie zasobu słownictwa, rozwój struktury zdań., gramatyczna poprawność wypowiedzi.
• Stosowanie wzmocnień pozytywnych- pochwał za zaangażowanie w przezwyciężaniu trudności, zauważanie i nagradzanie własnej inicjatywy czy samodzielności w różnych dziedzinach na co dzień.


EWALUACJA PROGRAMU

Przedmiotem ewaluacji sa wyniki końcowe, które dziecko osiągnie w wyniku realizacji programu w zakresie wiadomości i umiejętności. Dokonana ona zostanie przed zakończeniem roku szkolnego. Do ewaluacji programu posłużą narzędzia badające – Arkusz wiadomości i umiejętności, wytwory prac dziecka a także opinia rodziców .Arkusz ma na celu dostarczenie informacji dotyczącej zasobu wiadomości i umiejętności a także jak przebiega rozwój dziecka.


BIBLIOGRAFIA

Bogdanowicz M. Ćwiczenia grafomotoryczne przygotowujące do nauki pisania wg. H. Tymichowej, Fokus, Gdańsk 1985

Bogdanowicz M Metoda Dobrego Startu pracy z dzieckiem w wieku od 5-10 lat, WsiP, Warszawa, 1985

DenissonP.E Kinezjologia edukacyjna dla dzieci. Podstawowy podręcznik kinezjologii edukacyjnej dla rodziców i nauczycieli, Międzynarodowy Instytut Nemokinezjologii, Warszawa 2003

Fleming J. Po prostu zaczynamy. Praktyczne porady z zakresu pedagogiki, zabawy, tłum. M. Jałowiec Kielce1999

Franczyk A., Krajewska K. Program psychostymulacji dzieci w wieku przedszkolnym z deficytami i zaburzeniami rozwoju. Ćwiczenia i zabawy do wykorzystania w pracy dydaktyczno terapeutycznej dla nauczycieli i terapeutów pracujących z dziećmi o specyficznych potrzebach edukacyjnych, Impuls, Kraków 2002

Kapica G. Rozrywki umysłowe w nauczaniu początkowym, Warszawa 1986

Kwiatowska M.( red.) Podstawy pedagogiki przedszkolnej, WSiP, Warszawa 1988

Gruszczyk- Kolczyńska E. Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się Matematyki, WSiP Warszawa 1997

Spionek H. Zaburzenia w rozwoju uczniów, a niepowodzenia szkolne, Warszawa 1976

Zakrzewska B. Reedukacja dzieci z trudnościami w czytaniu i pisaniu. WSiP 1976

Zgrychowa I. Chore dziecko chce się bawić, Warszawa 1987