Zgrana klasa? To przecież MY !!! - zabawy integracyjne

Uczestnicy: grupa uczniów klasy III szkoły podstawowej
Liczba uczestników: maksymalnie 30 osób
Czas trwania zajęć: co najmniej 60 min.
Środki: papier biały A4, kolorowe karteczki papieru, mazaki, dwustronna taśma klejąca
Cel główny: kształtowanie umiejętności współpracy w grupie
Cele szczegółowe:
- kształtowanie umiejętności twórczego myślenia
- wzmacnianie poczucia własnej wartości
- zapewnienie poczuci bezpieczeństwa
- stworzenie miłej i przyjaznej atmosfery
- kształtowanie poczucia przynależności do grupy
- kształtowanie koordynacji wzrokowo-ruchowej
- budowanie zaufania w grupie

1. WITAJCIE W NASZEJ BAJCE !

Nauczyciel wita się z uczniami i prosi o ustawienie się w dwóch rzędach naprzeciwko siebie (wskazana parzysta liczba uczestników). Przykleja im na plecach wcześniej przygotowane kartki z narysowanymi postaciami z bajek (mogą być również napisy). Żadne dziecko nie wie, jaką jest postacią. Osoby stojące naprzeciwko siebie tworzą parę i muszą sobie nawzajem pokazać (bez użycia słów) jaką są postacią. Zabawa kończy się kiedy wszystkie dzieci wiedzą, kim są.

2. RAZ, DWA, TRZY – PRZESIADASZ SIĘ TY!

Dzieci siedzą na krzesełkach w kręgu. Kilka krzeseł (wystarczą trzy) jest pustych. Nauczyciel przykleja dzieciom w widocznym miejscu kwadraciki z kolorowego papieru (dobrym rozwiązaniem są też papierowe opaski na głowę) w co najmniej czterech różnych kolorach. Nauczyciel pokazuje dzieciom karteczkę w określonym kolorze, np. niebieskim – dzieci, które mają niebieską karteczkę przesiadają się o jedno miejsce w prawo. Jeśli miejsce po prawej stronie jest zajęte – siadają koledze na kolana. Nauczyciel zmienia kolory, zwracając uwagę na bezpieczeństwo – nie może siedzieć na sobie więcej niż trzy osoby. Jeżeli osoba trzyma już kogoś na kolanach a musi się przesiąść – musi to zrobić razem z osobą, która już trzyma na kolanach. Nauczyciel ma w swoim zestawie kolor, którego nie mają dzieci, np. biały – oznacza on, że wszyscy zajmują swoje wcześniejsze miejsca.

3. ZNAMY SIEBIE NAWZAJEM!

Nauczyciel dzieli uczniów na wcześniej ustalone przez niego grupy. Każda grupa dostaje trzy kartki – na jednej jest już uzupełniona krzyżówka z imionami wszystkich dzieci w danej grupie, na drugiej jest pusta krzyżówka drugiej grupy a na trzeciej kartce będą zapisywane hasła. Zadanie polega na odwrotnym uzupełnieniu krzyżówki – ponieważ są już w niej hasła (imiona dzieci) należy wymyślić do nich pytania. Wskazując na wyjątkową cechę osoby, której hasło dotyczy, np. w krzyżówce pojawia się imię „Ania”, pytanie do imienia Ania może być następujące: „Kto ma różowy plecak i siedzi w drugiej ławce pod oknem?”. Po wymyśleniu wszystkich pytań grupy wymieniają się z nimi i próbują rozwiązać krzyżówkę (każda grupa ma pusty arkusz krzyżówki drużyny przeciwnej). Nauczyciel powinien pozwolić dzieciom na samodzielne ułożenie pytań, ponieważ może wówczas dowiedzieć się o dzieciach czegoś nowego (jakie mają przezwiska, w czym są lepsi od innych, itp.).

4. GŁUCHY TELEFON

Nauczyciel dzieli uczniów na dwie grupy, które siadają w rzędzie jedno dziecko za drugim. Nauczyciel ostatnim osobom w rzędach mówi na ucho hasło – nazwę jakiejś czynności, np. malowanie paznokci. zadaniem tych osób jest pokazanie danej czynności osobie siedzącej przed nią i tak kolejno aż do pierwszej osoby. Gdy obie grupy skończą zadanie nauczyciel pyta pierwsze osoby o hasło. Ciekawym wariantem tej zabawy jest przekazywanie sobie kolejno na ucho poszczególnych wyrazów jakiegoś hasła, np. „W naszej super - klasie każdy dobrze zna się”. Pierwsze osoby w rzędach zapisują poszczególne wyrazy a na końcu odczytują hasło.

5. KAŻDY, KTO TAK JAK JA ...

Znana zabawa polegająca na zamienianiu się miejscami. Dzieci siedzą w kręgu na krzesełkach (krzeseł jest o jedno mniej niż dzieci). Na środku staje dziecko, które mówi: „Każdy, kto tak jak ja ... (lubi zwierzęta, potrafi pływać, ma dzisiaj na sobie dżinsy) – dzieci, których dane stwierdzenie dotyczy wstają i siadają na innym wolnym miejscu. Dziecko, które nie będzie miało miejsca kontynuuje zabawę.

6. MALUJEMY ŚCIANY

Do przeprowadzenia tej zabawy potrzebna jest duża przestrzeń, np. korytarz szkolny. Dzieci stają ciasno obok siebie – plecami do ściany, trzymając się za ręce. Pierwsza osoba zaczyna przemieszczać się powoli w kierunku innych osób w taki sposób, w jaki zwija się kłębek wełny. Dzieci kolejno „odrywają” się od ściany i „zwijają” w wielki kłębek a następnie „rozwijają” ponownie na ścianie. Zabawę możemy przeprowadzić jedynie wówczas, gdy jesteśmy pewni, że żadne dziecko nie odczuwa lęku przed nadmierną bliskością innych. Gdy dzieci dojdą do wprawy mogą w ten sposób „przemalować” cały szkolny korytarz.

Autor: mgr Anna Bober, nauczyciel kontraktowy, wychowawca Domu Wczasów Dziecięcych w Przemkowie