W grupie siła !!! - zabawy integracyjne

Uczestnicy: grupa uczniów klasy VI szkoły podstawowej
Liczba uczestników: maksymalnie 30 osób
Czas trwania zajęć: co najmniej 60 min.
Środki: papier A4, arkusze szarego papieru, mazaki, markery, kredki
Cel główny: kształtowanie umiejętności współpracy w grupie
Cele szczegółowe:
- kształtowanie umiejętności twórczego myślenia
- nabywanie umiejętności rozpoznawania i nazywania stanów emocjonalnych
- wzmacnianie poczucia własnej wartości
- zapewnienie poczuci bezpieczeństwa
- stworzenie miłej i przyjaznej atmosfery

1. WĘZEŁ
Grupa stoi w kręgu. Uczniowie zamykają oczy i robią jeden krok do przodu. Na hasło prowadzącej wszyscy wyciągają ręce przed siebie i próbują obiema rękami złapać pierwszą napotkaną dłoń. Gdy każdy będzie miał zajęte obie dłonie – wszyscy otwierają oczy. Okazuje się, że za ręce trzymają się osoby nie stojące obok siebie i powstał węzeł, który należy „rozplątać” bez puszczania rąk tak, by znów powstało koło lub kilka kół. Zabawa dostarcza wielu pozytywnych emocji a wykonanie zadania wymaga pełnej współpracy wszystkich jej uczestników, którzy obserwują położenie rąk i naprowadzają innych na prawidłowe ruchy.

2. DRUŻYNA MARZEŃ
Prowadząca dzieli uczniów na kilka grup. Każda grupa otrzymuje arkusz szarego papieru oraz przybory do pisania. Zadanie polega na przygotowaniu afiszu reklamującego grupę. Afisz powinien zawierać wyeksponowaną nazwę grupy oraz poszczególnych jej członków. Uczniowie przygotowują wzajemni swoje opisy, które powinny zawierać zarówno opis cech zewnętrznych, jak i mocnych stron, zainteresowań i uzdolnień. Po skończonej pracy grupy prezentują swoje afisze. Celem zadania jest kształtowanie umiejętności wyrażania własnych opinii oraz rozbudzenie pozytywnego poczucia własnej wartości. Miłe słowa na nasz temat działają na nas twórczo i pozytywnie wpływają na naszą efektywność.

3. KWADRATOWY ZAWRÓT GŁOWY

Uczniowie pozostają w grupach. Każda grupa otrzymuje kopertę, zawierającą różne figury geometryczne, które po odpowiednim ułożeniu mają dać kwadrat. Na hasło prowadzącej grupy przystępują do wykonania zadania, na które mają określony czas. Uczniowie myślą, że warunkiem ukończenia zadania jest jak najszybsze ułożenie kwadratu. Tak naprawdę prowadząca przez cały czas obserwuje jak pracują grupy – czy pomagają sobie, czy wyróżnia się jeden lider, czy też wszystkie pomysły są akceptowane i próbowane.

4. W PEWNYM POKOJU ...

Uczniowie pozostają w grupach. Prowadząca prosi o skupienie i czyta krótkie opowiadanie – opis pokoju (załącznik 1). Następnie prosi grupy by jak najwierniej odtworzyły usłyszany opis za pomocą rysunku. Po skończonej pracy grupy prezentują swoje rysunki. Duża liczba prawidłowo umieszczonych elementów świadczy nie tylko o prawidłowym skupieniu uwagi na czytanym tekście ale również o współpracy uczniów przy odtwarzaniu planów pokoju.

5. KALAMBURY

Uczniowie pozostają w grupach. Każda grupa otrzymuje karteczkę z jednowyrazowym hasłem, np. „Radość”. Zadanie polega na przedstawieniu pozostałym osobom hasła poprzez przybranie odpowiedniej pozy. Trudność polega na tym, że zadanie wykonuje cała grupa – uczniowie powinni pracować jako jeden organizm – oraz że podczas przedstawiania hasła powinni pozostać nieruchomo. Można zatem tworzyć instalację z ciał. Warunkiem wykonania zadania jest zaangażowanie każdej osoby w „instalację”. Zadanie dostarcza wielu emocji, zarówno dla wykonujących je jak i odgadujących.

6. MOŻESZ NA MNIE POLEGAĆ

Współpraca w grupie będzie miała miejsce jedynie wówczas, gdy wszyscy jej członkowie będą się czuć ze sobą bezpiecznie. Zabawa na zakończenie ma na celu wytworzenie takiej właśnie atmosfery. Uczniowie stają w kręgu blisko siebie. Na hasło prowadzącej każdy odwraca się w lewo w taki sposób, że ma przed sobą plecy innej osoby. Każda ma za zadanie usiąść na kolanach osoby, którą ma za plecami. Żeby ten siad grupowy się udał, konieczna jest maksymalna współpraca wszystkich osób w grupie, ponieważ wszyscy muszą zacząć siadać w tym samym czasie. Prowadząca nie podsuwa uczestnikom pomysłów, obserwuje jedynie ich starania. Uczniowie sami mają odnaleźć sposób na udany „siad”. Uczniowie pracują do momentu, aż „siad grupowy” się uda, gdy wszyscy będą siedzieć bezpiecznie i wygodnie na kolanach osoby z tyłu oraz gdy zachowany zostanie kształt koła. Na zakończenie zabawy uczniowie dzielą się z prowadzącą swoimi spostrzeżeniami, oceniają trudność zadania, wspólnie dochodzą do wniosku, ze gdyby nie wzajemna współpraca to zadanie nie byłoby możliwe do zrealizowania.


Załącznik 1.

„Mój pokój nie jest duży. Mógłby być dwa razy większy, żeby pomieścić moje sprzęty. Właściwie jego wielkość mi nie przeszkadza i to jedyny minus mojego pokoju. Mogłabym przecież przenieść się na piętro i zająć pomieszczenie służące obecnie za całkiem spory składzik ale wtedy nie miałabym wyjścia na taras. Z tego powodu staram się na moje lokum nie narzekać. Tak więc mój pokój kształtem jest zbliżony do prostokąta, na którego dłuższym boku naprzeciwko drzwi znajdują się okna i wyjście na taras. Dwa okna i drzwi balkonowe dają mi wystarczającą ilość światła. Podzieliłam pokój na dwie strefy – dzienną i nocną. Po prawej stronie od drzwi jest strefa dzienna, po lewej – nocna. Po lewej stronie przy ścianie z oknami znajduje się łóżko a naprzeciw niego – jakże by inaczej – telewizor. Po prawej stronie przy oknie postawiłam biurko, na którym stoi laptop i lampka. Gdy siedzę przy biurku to za moimi placami znajduje się szafa, która nie jest w stanie pomieścić wszystkich moich rzeczy, dlatego wykorzystałam stary kufer po babci aby w nim przechować moje „różne różności”. Kufer służy mi również jako nocny stolik, dlatego postawiłam go przy łóżku, na krótszej ścianie. Na ścianie naprzeciwko kufra są regały na książki oraz duży stary wieszak, który mama chciała wyrzucić ale ja znalazłam dla niego zastosowanie u siebie. Okna w moim pokoju są po obu stronach drzwi balkonowych, prowadzących na taras. Na każdym oknie stoją kwiatki w doniczkach. Najbardziej lubię wiosenne kwiaty, dlatego mam teraz po dwie doniczki z narcyzami na każdym oknie. Dodatkowo w rogu pokoju, dokładnie nad telewizorem, wije się bluszcz.”

Autor: mgr Anna Bober, nauczyciel kontraktowy, wychowawca Domu Wczasów Dziecięcych w Przemkowie