Każdy z nas jest ważny. Scenariusz zajęcia wspierającego w dzieciach poczucie własnej wartości

SCENARIUSZ ZAJĘCIA WSPIERAJĄCEGO W DZIECIACH POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI

Opracowanie: Agnieszka Ramutkowska

Grupa wiekowa: 6-latki

Temat: Każdy z nas jest ważny.

Cel główny:
- wspieranie w dzieciach poczucia własnej wartości
- budowanie poczucia bycia ważnym
- podnoszenie wiary w siebie
- uświadomienie sobie własnych przymiotów

Cele operacyjne: dzieci powinny:
- brać udział w zabawach, śpiewać piosenki
- wybrać zwierzę, które przypomina ich cechę charakteru
- uważnie słuchać bajki o pszczółce
- odpowiadać na zadane przez nauczycielkę pytania dotyczące treści wysłuchanej bajki
- umieć zaprezentować swój talent - wiedzieć, w czym są najlepsze
- wiedzieć, w jakiej sytuacji czuja się ważne
- zapełnić kontur zwierzątka

Przebieg:
1. Zabawa „Powitanka”
Witają się wszystkie dzieci po kolei wyśpiewując imiona dzieci stojących w kole. Machają do osoby, do której śpiewają: ( na melodię Panie Janie)
„ Witaj Aniu, witaj Tomku jak się macie , jak się macie?
Wszyscy was lubimy, wszyscy was lubimy, bądźcie wśród nas, bądźcie wśród nas” .

2. Dzieci siadają w kole. Nauczycielka prosi dzieci, aby spośród rozłożonych an dywanie obrazków przedstawiających różne zwierzęta wybrały to zwierzę, które przypomina ich cechy charakteru – wady lub zalety. ( Wcześniej obrazki zostały przeanalizowane), np.:
- lew – jestem odważny
- motyl – jestem ładna
- gepard – jestem szybki, biegam, biorę udział w zawodach sportowych
- mysz – jestem cicha, spokojna
- sowa – wiem bardzo dużo
- ryba – dobrze pływam
- miś – lubię dużo jeść
- skowronek – pięknie śpiewam
- kukułka – dzielę się z innymi
- mrówka – jestem pracowita., pomagam innym
- żółw – nie lubię spacerować

3. Wysłuchanie bajki terapeutycznej pt. „Bajka o pszczółce” autor: Anna Grodzka – odkrywanie własnych talentów i możliwości /Załącznik nr 1/

4. Dzieci odpowiadają na zadawane pytania przez nauczycielkę dotyczące wysłuchanego opowiadania:
- Co robiły pszczółki na łące?
- Czym różniła się mała pszczółka od pozostałych pszczółek? Czego nie chciała robić?
- O czy marzyła pszczółka?
- Kim chciała zostać?
- Czy jej marzenia się spełniły?
- Jaki talent odkryła w sobie pszczółka? W czym była najlepsza?

5. Dzieci wiedzą, że pszczółka była najlepsza w zbieraniu nektaru. Każde zwierzątko, jak i każdy z nas otrzymał coś od losu, coś w czym może czuć się najlepszy. Dlatego też teraz kolejna zabawa pt. „Dary dwóch wróżek”.

6. Zabawa „Dary dwóch wróżek” – dz. zastanawiają się w czym są najlepsze. Nauczycielka rozkłada różne obrazki, spośród których dzieci wybierają dwa – dary dwóch wróżek. Po wyborze po kolei każdy je p[prezentuje, np.:
- mikrofon – talent muzyczny
- farby – talent plastyczny, pięknie rysuję
- książka – jestem mądry, lubię książki
- włosy – mam piękne loki
- kilkoro dzieci, jedno wysokie – jestem najwyższy
- buty sportowe – jestem najlepszym biegaczem
- piłka – talent sportowy – piłka nożna
- kukiełki – talent aktorski

7. Zabawa ruchowa „Skok do środka koła” – budowanie poczucia bycia ważnym. Na podłodze ułożone koło ze skakanek. Dzieci stoją na zewnątrz koła, nauczycielka podaje sytuacje, w których dziecko może czuć się ważne, być z siebie dumne. Dzieci wskakują do środka koła za każdym razem, gdy czują się ważne w danej sytuacji, np.:

- są moje urodziny
- stoję w pierwszej parze podczas wyjścia na spacer
- jestem/byłem dyżurnym
- dostałem nagrodę
- pochwaliła mnie pani
- tańczy ze mną najfajniejsza dziewczynka/chłopiec w grupie
- biorę udział w konkurencjach sportowych
- wygrałem konkurs
- najlepiej zaśpiewałam piosenkę
- mogłem wybrać zabawę dla całej grupy
- odpowiedziałem dobrze na pytanie/zagadkę
- bardzo lubię książki

8. „Moje zwierzątko” – nauczycielka prosi dzieci, aby wyszukały zwierzątko (obrazek do kolorowania) spośród rozłożonych na stoliczku, z którym identyfikowało się podczas pierwszej zabawy. Dzieci siadają do stoliczka i według własnych pomysłów zapełniają kontur zwierzątka wybranym materiałem plastycznym.

9. Pożegnanie piosenką:
„ Pożegnajmy się jak pieski – hau, hau, hau,
Pożegnajmy się jak kotki – miau, miau, miau,
Pożegnajmy się jak kózki- mee, mee, mee
Ja żegnam ciebie, ty żegnasz mnie.

Pożegnajmy się jak wróble – ćwir, ćwir, ćwir,
Pożegnajmy się jak pszczółki – bzyk, bzyk, bzyk,
Pożegnajmy się jak boćki – kle, kle, kle
Ja żegnam ciebie ty żegnasz mnie.”

Przy słowach „Ja żegnam...” dzieci podają rękę koledze lub koleżance z jednej i drugiej strony.


Załącznik n 1
"Bajka o pszczółce" - odkrywanie własnych talentów i możliwości

Molicka M. Bajka o mróweczce. W: Bajkoterapia. O lękach dzieci i nowej metodzie terapii. Poznań 2002. ISBN 8372780412

Daleko stąd, daleko, w królestwie zwierząt, żyła pośród innych mała pszczółka. Tym się jednak różniła od innych pszczółek, które latały po łąkach i spijały słodki nektar z kwiatów, że zapragnęła zrobić wielką karierę, występować w telewizji, być na pierwszych stronach gazet. Marzyła o wielkiej sławie. Pewnego dnia powiedziała do mamy: Zostanę modelką. Mama najpierw się zdziwiła, a potem zaczęła tłumaczyć córeczce: Ależ kochanie, modelki mają takie długie nogi, są bardzo wysokie, a ty jesteś malutką pszczółką. Pszczółka nie chciała tego słuchać i nie czekając, aż mama skończy, odleciała czym prędzej do szkoły dla modelek. Właśnie zaczynały się zajęcia. Sarenki i łanie biegały po wybiegu, przytupywały kopytkami, kręciły ogonkami, a nal biedna pszczółeczka musiała uważać, by jej ktoś niechcący nie nadepnął. Na szczęście miała żądło i to ją uchroniło przed zadeptaniem. Nikt jednak nie zwracał na nią uwagi. Po kilku lekcjach sama stwierdziła, że to zajęcie nie dla niej. Zostanę piosenkarką, pomyślała, potrafię tak doskonale brzęczeć. Mamo - powiedziała - zmieniłam decyzję, zostanę piosenkarką. - Ależ ty nie potrafisz śpiewać! Nie znasz nut - mówiła bardzo zmartwiona mama. - Umiem za to pięknie brzęczeć - odparła pszczółka, wzruszyła lekceważąco ramionami i nie słuchając dłużej mamy, odleciała do radia. Pięknie brzęczę - powiedziała, wchodząc do studia. - Doskonale - odparł redaktor słowik. - Właśnie dzisiaj mamy konkurs młodych talentów, stań w kolejce i tutaj, na tej kartce napisz swój repertuar. - Repertuar... a co to takiego? - zdziwiła się. - Zapisz tutaj, o tu - pokazał pazurkiem - piosenki, jakie zaśpiewasz. - Mmmhhhhmmm - zamruczała niezadowolona pszczółka. I po chwili uzmysłowiła sobie, że nie zna żadnej piosenki, potrafi tylko brzęczeć. Słowiki wyśpiewywały trele morele, skowronki nuciły smętne pieśni, nawet wróbelki dzióbkiem wystukiwały rytm i zawzięcie powtarzały słowa piosenek. Tutaj nie cenią prawdziwych talentów, pomyślała. Tylko się skompromituję, nie docenią mnie. Czym prędzej odleciała do ula. A może zostać aktorką, najlepiej filmową? - zastanawiała się. - Tak, nadaję się do tego. Ale i tutaj okazało się, że liski, kreciki, a nawet niedźwiadki lepiej znają sztukę aktorską. Nasza pszczółeczka nie potrafiła zadeklamować wiersza czy zatańczyć. Może zostać stawnym sportowcem? Zajączki biegają szybciej, koniki wyżej skaczą. Nie, do tego też się nie nadaje. Co ja nieszczęśliwa mam robić, jaki zawód wybrać? – głośno lamentowała. Przyleciały inne pszczółeczki, usiadły dookoła i spytały: - Dlaczego nie chcesz zbierać miodu? Masz taki piękny ryjek, na pewno będziesz w tym znakomita. Chodź z nami. Poleciały na piękną łączkę i po pracowitym dniu mała pszczółeczka zebrała garnek słodkiego nektaru. - Jesteś w tym naprawdę wspaniała – pochwaliła mama. - Bardzo się cieszę, że moja córeczka jest takim dobrym zbieraczem. Pszczółeczka spojrzała z dumą na garnek pełen po brzegi i też się ucieszyła. Potem pomyślała: Do tego się właśnie nadaję, to potrafię robić dobrze. Zadarta łebek do góry bardzo z siebie dumna i razem z innymi poleciała do ula.