Wychowanie w Duchu Wartości

Wychowanie w Duchu Wartości wynika z ogromnego zapotrzebowania na pozytywne wartości. Zauważa się nasilający napór przemocy, konfliktów społecznych, brak szacunku ludzi wobec samych siebie i wobec otaczającego świata. Rozwiązaniem tego problemu będzie wychowanie już od najmłodszych lat dzieci w wartościach ludzkich, które zagwarantuje, iż dzieci będą postępowały prawie, uczciwie, z życzliwością, chęcią niesienia pomocy innym, będą odważne i zaradne.
Prawidłowe postępowanie można wpoić dziecku ćwiczeniem w trzech typach umiejętności: samodzielności, społecznych i etycznych, które związane są z fizycznym, społecznym i moralnym zachowaniem dziecka.
Umiejętność samodzielności sprawi, że dziecko będzie umiało na sobie polegać i będzie pewne siebie. Pierwszy typ samodzielności związany jest z prawidłowymi nawykami żywieniowymi. Dzieci robią dużo hałasu i zamieszania w czasie posiłku. Narzekają na jedzenie, które im się podaje, dyskutują w czasie posiłku, czasami jedzą zbyt dużo tego, co lubią, przełykają w pośpiechu, by iść się bawić, przy stole przyjmują niewłaściwą postawę. Wszystkie te błędy muszą być łagodnie korygowane i należy zwracać uwagę na właściwe nawyki.

Kolejny rodzaj samodzielności związany jest ze zdrowiem i higieną. Dzieci powinny wyglądać schludnie. Muszą nauczyć się myć ręce i buzię przed posiłkiem i po, muszą też wiedzieć, jak właściwie korzystać z łazienki i toalety oraz umieć utrzymywać swój pokój w porządku. Dzieci pod wpływem przyjaciół czasami jedzą żywność, która jest dla nich niewłaściwa. Należy im powiedzieć, które produkty są szkodliwe dla ich zdrowia. Dzieci też powinny dużo przebywać na świeżym powietrzu, mieć możliwości aktywności ruchowej.
Trzeci rodzaj samodzielności związany jest z samoobsługą. Pewne czynności dzieci powinny wykonywać bez pomocy dorosłych, samodzielnie ubierać i rozbierać się, ścielić łóżko, utrzymywać porządek w swoim pokoju, pomagać w domu w różnych czynnościach. Dzieci muszą wiedzieć, że samodzielność to największa pomoc.

Umiejętności społeczne
Dziecko jest istotą społeczną, ono nigdy nie lubi przebywać samo. W związku z tym dziecko musi wiedzieć, jak zachowywać się w towarzystwie innych, w domu i poza domem. Dzieci powinny nauczyć się mówić spokojnie i w sposób miły, powinny też umieć cierpliwie słuchać innych, śmiało i łagodnie wyrażać swoje zdanie, być gotowe pomagać innym. Muszą nauczyć się zgodnej współpracy z innymi, wkładając w to serce, powinni bez przymusu dzielić obowiązki.

Umiejętności etyczne
Rodzice powinni wykształcić dziecko w etycznych umiejętnościach za pomocą pozytywnego przykładu, norm czy zasad zawartych z dzieckiem. Dzieci powinny być nauczone posłuszeństwa wobec dorosłych. Swoje obowiązki wykonywać z radością i zrozumieniem ich celu. Nie mówić źle o innych, ani ranić ich słowem czy uczynkiem. Nie powinny niszczyć cudzej własności, zabierać innym czy kłamać, czy to ze strachu czy dla zabawy. Dzieci powinny czekać cierpliwie na swoją kolejkę, by otrzymać cokolwiek i być nauczone sposobów ochrony przyrody (nie marnowanie wody, papieru, jedzenia itp.)
Te trzy umiejętności są ze sobą wzajemnie powiązane i najlepiej je wprowadzać nie kazaniami, ale za pomocą pozytywnych wzorców do naśladowania (przykład osobisty, opowiadania, bajki itp.)