Ustalanie granic w wychowaniu dziecka

Nie ma ważniejszego zajęcia w życiu jak bycie rodzicem. Jednak większość z nas potrafi odpowiedzieć na pytania dotyczące pracy zawodowej , wydatków, remontu mieszkania, natomiast niewiele maja do powiedzenia jeśli zapytamy o ich dziecko.
Granice w zachowaniu dziecka ustalają rodzice, wprowadzając określone zasady postępowania oraz ujawniając swoje oczekiwania wobec niego. Badania potwierdzają, że dzieci których rodzice ustalają jasne granice w jego wychowaniu dorastają z większym poczuciem własnej wartości i pewności siebie.
Rodzice świadomi tego, jak dużą rolę stanowi zabawa, pochwała i nagroda mogą wspólnie ustalać granice. Badania wskazują że w rodzinach, w których istnieje niewiele jasno sformułowanych reguł postępowania, częściej zdarzają się problemy wychowawcze.

W każdej rodzinie bywają sytuacje wymagające od rodziców wprowadzenia dyscypliny.
Pozytywna dyscyplina- dyscyplina polega między innymi na ustanawianiu granic. Jest to bardzo trudne zadanie szczególnie jeśli chodzi o małe dzieci.
W przypadku wprowadzenia dyscypliny rodzice mogą popełnić wiele błędów. Takie błędy mogą obniżyć skuteczność próby dyscyplinowania i spowodować spadek samooceny dziecka. Jeden z najbardziej szkodliwych błędów polega na wprowadzaniu dyscypliny pod wpływem zdenerwowania.
Kiedy puszczają nerwy uczestnicy bardziej zajmują się atakiem, niż rozwiązaniem problemu. Próba karcenia dziecka pod wpływem złości ma także inne wady. Mówi się rzeczy, których tak naprawdę nie myślisz. Naprawienie szkody wyrządzonej bolesnymi słowami wypowiedzianymi w złości może ci zabrać wiele czasu.

Do motywowania pozytywnych zachowań dziecka nie wystarczą zasady lub uwagi. Jedną z metod dzięki której uczy się ono postępować w określony sposób, to poparcie pozytywnego zachowania. W jaki sposób i w jakich okolicznościach należy chwalić dziecko?

Udzielanie pochwał:

· Uzależniaj pochwałę od zachowania.
· Udzielaj pochwały natychmiast.
· Wyrażaj precyzyjnie swoje uznanie, podkreślając, czego dotyczy.
· Wyrażaj aprobatę nie tylko słowami, lecz również uśmiechem.
· Chwaląc dziecko poklep je po plecach, obejmij i pocałuj.
· Zauważ w czym dziecko jest dobre , nie czekając z nagrodą wyłącznie na zachowanie perfekcyjne.
· Chwal konsekwentnie , kiedy tylko zauważysz postępy w zachowaniu, do którego chcesz dziecko zachęcić.
· Wyrażaj się pochlebnie o dziecku w obecności innych.
· Chwal częściej dzieci które stwarzają trudności wychowawcze.
· Wskaż dziecku jak samo może nagradzać się za pozytywne zachowanie.

W wypadku opornych i sprawiających duże problemy wychowawcze dzieci pochwała rodzicielska nie jest na początku wystarczającym wzmocnieniem, aby zmienić złe zachowanie. Aby jednak zapewnić dodatkową zachętę niezbędną do tego, by dziecko osiągnęło określony cel, rodzice mogą posługiwać się tak zwaną namacalną nagrodą-na przykład specjalny poczęstunek, dodatkowe przywileje bądź ulubione zajęcie.
Rodzice stosując konkretne nagrody w celu motywowania dzieci do uczenia czegoś nowego , powinni równolegle zapewniać im nagrody typu społecznego ( tzn. uwagi i słowa pochwały).Gdy połączy się oba rodzaje nagród, ich wpływ jest o wiele większy.

System nagród bądź wdrażana taktyka ustanawiania granic będą efektywne tylko wówczas, jeśli rodzice:

· Jasno zdefiniują oczekiwane zachowanie.
· Wybiorą skuteczne nagrody( tzn. takie , które będą dla dziecka wystarczająco motywujące).
· Ustanowią konsekwentne granice dotyczące zachowań.
· Stworzą prostą i atrakcyjną dla dziecka taktykę ustanawiania granic.
· Będą nagradzać niewielkie postępy.
· Będą nagradzać natychmiast.
· Będą unikać mieszania nagród z karami.
· Stopniowo zastąpią namacalne nagrody rzeczowe aprobatą społeczną.
· Będą dopasowywać swoją taktykę do zmieniających się zachowań dziecka oraz do nowych nagród.


Bibliografia:
1. M. Herbert „ Co wolno dziecku. Rozsądne ustalanie granic”, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 2005r.
2. K. Steede „ 10 błędów popełnianych przez dobrych rodziców”, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 2000r.