Świat wokół nas

Czy oglądaliście film pt. „Wall-e”? Większość na pewno oglądała. Podobał się wam? Przypuszczam, że odpowiecie: tak. Wszystkich bawiły dowcipne dialogi, śmieszne sceny, niezdarni, otyli ludzie. Pytam jednak dalej : czy was ten film tylko bawił i śmieszył? Może coś jeszcze zwróciło waszą uwagę? Może ogarnęła was zaduma i refleksja po emisji filmu? Teraz pewnie wy zapytacie : jaka refleksja? Jaka zaduma? Przecież to tylko bajka dla dzieci. Czy na pewno? Na mnie największe wrażenie wywarły początkowe sceny ukazujące Ziemię jako wielki, wielki, wielki śmietnik, składowisko złomu i odpadów. Bez życia. Obserwując otaczający nas świat myślę, że wszystko zmierza ku realizacji wizji twórców wspomnianego na początku filmu. Spacerując niedawno jedną z ulic w naszej miejscowości zauważyłam stosy śmieci różnorodnego kalibru. Woreczki, małe siateczki, worki walające się na obrzeżach lasu. Boję się myśleć, co mogłabym zobaczyć w głębi naszych płuc przyrody. Pamiętam, że w ubiegłym roku można było natknąć się na wersalkę, kuchenkę gazową, dziecięcy wózek, koło samochodowe ... Można tak wymieniać i wymieniać. Same do lasu nie weszły ( one znają swoje miejsce i nie jest nim las). W jaki sposób się więc tam znalazły? Myślę, że na to pytanie sami znacie odpowiedź : to bezmyślność i nieodpowiedzialność dorosłych. Zapewne odetchnęliście z ulgą. Nie do nas skierowane są słowa potępienia. To nie my daliśmy te rzeczy do lasu, to nie my zaśmiecamy środowisko. Wobec tego inny obrazek. Wracam ze szkoły do domu i co widzę : opakowania po „mleku z klasą”, opakowania po chipsach, papierki po lodach, puszki i butelki po napojach. A przedszkolny ogródek? Mogłabym codziennie z przedszkolakami sprzątać i codziennie rano od nowa potykać się o takie same śmieci. Czy teraz możecie z czystym sumieniem powiedzieć : „To nie my zaśmiecamy środowisko”?