Jak powinien wyglądać czysty i zadbany przedszkolak? - scenariusz dla pięciolatków

Jak powinien wyglądać czysty i zadbany przedszkolak? - scenariusz zajęć dla 5 i 6-latków.

Treści zawarte w podstawie programowej:
Obszar 2. Kształtowanie czynności samoobsługowych, nawyków higienicznych i kulturalnych. Wdrażanie dzieci do utrzymania ładu i porządku.
Cele operacyjne:
- dba o czysty i schludny wygląd ( czyste ubranie, krótkie paznokcie, zadbana fryzura)
- wie, że nie może korzystać z cudzych przyborów toaletowych
- wie, jak często i dlaczego należy myć zęby, poznaje właściwości czyszczące pasty do zębów w zabawie badawczej z czyszczeniem monety
- potrafi czytać globalnie niektóre wyrazy
- potrafi segregować nazwy przedmiotów ze względu na ilość sylab
- uczy się na pamięć prostej rymowanki
Metody:
Aktywizujące: pedagogiki zabawy, elementy metody I. Majchrzak,
Formy:
Zbiorowa, grupowa, indywidualna
Środki dydaktyczne: chusta animacyjna, płyta cd. z nagranymi odgłosami z łazienki, kartki z rysunkami przyborów toaletowych zgięte i zaklejone w ten sposób, aby po rozerwaniu można było odczytać wydrukowane tam imię dziecka.

Przebieg zajęć:

1. Zaproszenie do krainy czystości. Na podłodze chusta animacyjna lub kolorowy , duży koc. Dzieci stoją dookoła chusty. Nauczyciel mówi: „ Zapraszam do krainy czystości wszystkie dzieci, które myją ręce przed każdym posiłkiem. Teraz niech siądą na dywan te dzieci, które myją zęby przed pójściem spać. Zapraszam wszystkich, którzy codziennie rano czeszą swoje włosy... itd.
2. „ Odgłosy z łazienki”- słuchanie zagadek dźwiękowych , wprowadzenie do tematu zajęć. Krótka rozmowa na temat czynności w łazience i tego, czemu one służą.
3. „ Przybory toaletowe”- zabawa ruchowa, modyfikacja zabawy : „ Wyścig numerów” według R. Trześniowskiego. Każde dziecko otrzymuje kartonik z obrazkiem przyboru toaletowego. Dzieci siedzą na chuście animacyjnej. Na wypowiadane przez nauczyciela hasło , dzieci mające obrazek z tym przedmiotem obiegają dookoła chustę i wracają na swoje miejsca. Na hasło : higiena, wszyscy uczestnicy wykonują wyżej wymienioną czynność.
4. „ Jak powinien wyglądać czysty i zadbany przedszkolak?”- nauczyciel pyta, do czego służą przybory , które widnieją na kartonikach trzymanych przez dzieci. Rozwija się krótka dyskusja. Wspólnie wyciągają wniosek, że są one niezbędne do utrzymania czystości. „Odkrywają” również znaczenie słowa : higiena. Nauczyciel kieruje przebiegiem rozmowy w ten sposób, że dzieci dochodzą do kolejnego wniosku, iż nie należy używać przyborów toaletowych innej osoby. W związku z tym prosi, by każdy delikatnie rozerwał karteczkę i sprawdził, jakie imię widnieje w środku. Teraz każdy przedmiot musi wrócić do właściciela. Dzieci odkładają „ własne przybory” na swoje krzesełka i biorą po jednej szarfie.
5. „Szorujemy plecy” - zabawa ruchowa z użyciem szarfy z równoczesnym mówieniem rymowanki.
„Trzyj ręcznikiem suchym ciało, żeby aż poczerwieniało.
Spraw mu bracie mocne wciery, aż we krwi poczujesz skry!” Dzieci dobierają się teraz
w grupy według koloru szarf.
6. „ Brudas Grzesiu”- słuchanie opowiadania M. Kownackiej : „ O kosmatej rękawicy, mydle i Grzesiu straszydle” i kolorowanie sylwetki brudnego Grzesia.
Każda z grup otrzymuje sylwetkę chłopca wyciętą z kartonu . Jej zadaniem jest „upiększenie” postaci , zgodnie z usłyszanym opowiadaniem.
7. „ Masujemy, masujemy i fryzurę zepsujemy”- zabawa ruchowa według pedagogiki Klanzy. Chętne dziecko wchodzi pod chustę. Pozostałe dzieci delikatnie pocierają jego głowę i „ układają” mu fryzurę.
8. „ Jak wyczyścić Grzesia?” – zabawa kształcąca analizę i syntezę sylabową.
Dzieci podają propozycję użycia przyborów toaletowych potrzebnych do umycia Grzesia. Ruszają w stronę swoich krzesełek i przynoszą wcześniej odłożone „ przybory toaletowe”
( karteczki z ilustracjami).
Po przyniesieniu karteczek, wymawiają nazwę „ swojego” przyboru. i wyklaskują ją. Następnie przeliczają sylaby „zawarte w nazwie przyboru” i wrzucają karteczkę do odpowiedniego pudełka oznaczonego cyfrą 1, 2, 3 lub 4 . Numery na pudełkach odpowiadają ilości sylab zawartych w nazwie przedmiotu.
9. „ Szczotka, pasta”- pożegnanie zabawą przy piosence.

Literatura:
Maria Kownacka „ Kukuryku na ręczniku”

opracowała: Monika Skwierawska

Załączniki:
Maria Kownacka „ O kosmatej rękawicy, mydle i Grzesiu straszydle”.
Grześ ma wielkie uszy, a w tych uszach pełno brudu. Brudowi dobrze w Grzesiowych uszach: ciepło, zacisznie. Nikt brudowi tam nie przeszkadza. Brudek sobie podśpiewuje:
W Grzesiowym uchu,
Cieplutko jak w puchu.
Grześ ma wielkie, połamane paznokcie, a za paznokciami pełno brudu. Brudowi dobrze pod Grzesiowymi paznokciami, więc sobie podśpiewuje:
Oj ten brudek szary, bury,
Lubi Grzesiowie pazury.
Grześ ma długa szyję, a na tej szyi rzepę można siać. Tyle brudu. Brudowi dobrze na Grzesiowej szyi i tak sobie podśpiewuje:
Grzesio nigdy się nie myje,
Więc brudek mu hyc na szyję.
Aż tu raz zrobiła się awantura. Zwiedziała się o Grzesiowych brudach kosmata rękawica.
A to wszystko przez ciotkę Klotkę. Ciotka Klotka zobaczyła brudek i zaraz łaps! Za kosmatą rękawicę. Brudek – i ten z uszu, i ten z szyi, i ten zza paznokci zaczął śpiewać żałośnie:
Ta kosmata rękawica – cap! Grzesia za kark, nad miednicą przygięła i ... chlastu, plastu, lata po szyi, po plecach – taka heca! – Świdruje w uszach i w nosie, a mydło przebrzydło pieni się ze złości i syczy:
Szuru-buru, bzyku-bzyku
Ja ci sprawię ty brudziku!
A szczotka najeżyła się, nasrożyła i harcu, harcu, harcu, cały brudek spod paznokci wymyła. A woda chlapu, ciapu, do reszty brudek wypłukała. Stoi Grzesio nad miednicą i buczy:
Oj, ta rękawica wszystko umyła,
Jednego brudziku nie zostawiła.