Wychowanie jest sztuką

Można powiedzieć,że wychowanie to pomoc stawania się sobą. Dziecko to mały bądź duży człowiek,który obserwuje, ocenia i uczy się wyciągać wnioski,zazwyczaj bardzo trafne. Wychowanie to nie tylko nie używanie brzydkich słów, powstrzymywanie się od nagannego zachowania w miejscach publicznych czy okazywanie szacunku starszym. Coraz częściej słyszy się opinie o dzieciach w wieku szkolnym, że są agresywne, egoistyczne i że stronią od nauki. Nie są w stanie poświęcić się czynnościom, które wymagają od nich aktywności twórczej, czasu, skupienia uwagi, a także zastanowienia się nad rozwiązaniem zadania czy problemu. Przede wszystkim nie są one gotowe, by "zachowywać się społecznie". Dosłownie mówiąc oznacza to,że dzieci są ordynarne, bezczelne, pozbawione ambicji, a ponadto ich gotowość spieszenia innym z pomocą i umiejętność współczucia pozostawia wiele do życzenia.
Jeśli rzeczywiście młode pokolenie uczniów jest tak źle wychowane, trzeba przyznać jasno, że nie jest ono jedynym winnym zaistniałej sytuacji.Winni są poniekąd rodzice. To Państwo, jako rodzice najlepiej znacie swoje dzieci. Ale czy znacie ich myśli, znajomych, z którymi się kontaktują poza szkołą? Każdy z rodziców ma swoje metody wychowawcze i jest przekonany,że właśnie one są najlepsze i najskuteczniejsze. Często metody te oparte są na doświadczeniach z czasów dzieciństwa i młodości, ale czy to, co było dobre 10 lat temu pasuje do czasów współczesnych? Jakie to metody? Moralizowanie? Własny przykład? Przekupywanie? Zastraszanie?
Czy reakcje dziecka na te metody są zgodne z jego oczekiwaniami? Czy aby nie budujemy bariery miedzy sobą a dzieckiem, nie tracimy szacunku i autorytetu, a nawet kontaktu? Czy nasze dziecko lubi przebywać w domu, czy może bardziej ucieka do znajomych?
Za złe zachowanie młodzieży winni są również nauczyciele. Kim jest nauczyciel dla dziecka i rodzica? Czy i w jaki sposób rodzice dbają o prestiż szkoły i autorytet nauczyciela? Kiedy kontaktują się ze szkołą? Jak często? Czy nie okazjonalnie, w razie konfliktów, zagrożenia oceną niedostateczną oraz przy okazji wywiadówek?
Ważny jest stały, systematyczny kontakt ze szkołą, rozliczanie dziecka z drobnych codziennych obowiązków szkolnych i domowych. Ważne jest chwalenie i nagradzanie wtedy, kiedy trzeba.
Na wychowanie młodego człowieka niekontrolowany wpływ ma "duch czasu", a także atmosfera i wzajemne kontakty międzyludzkie. Duży wpływ wywiera również telewizja i internet. Ponieważ nasze dzieci są "dziećmi czasu" zachowują się dokładnie tak, jak ci, których oglądają. Co mogą i co powinni zrobić rodzice, aby ich dzieci stały się odporne na negatywny wpływ codzienności?
Dziecku należy uświadomić moralne znaczenie wyboru: godność ludzka czy pieniądze. Niebagatelną sprawą jest dbałość o kulturę języka, która jest elementem kultury osobistej każdego człowieka. Kultura rozmowy i dyskusji jest wyrazem dojrzałości człowieka. Należy dziecku uświadamiać cel chodzenia do szkoły, by jej nie traktowało jak "zło konieczne", zachęcać do czytelnictwa, które ma wielorakie korzyści. Zawsze uświadamiać dziecku,że człowiek jest tyle wart, ile potrafi z siebie dać innym. W działaniu i myśleniu dziecko musi uwzględniać innych, ponieważ nikt nie żyje tylko dla siebie.
Pamiętajmy, że wychowywać to nie znaczy kształcić tylko rozum lecz kształtować harmonijnie całego człowieka, a więc również jego serce i charakter.
Wychowywać, to znaczy również przekazywać z pokolenia na pokolenie wartości, które nadają życiu sens i wypełniają je treścią. Przekazuje się je nie tylko słowami, ale przede wszystkim przykładem własnego życia.
Wychowanie jest wspólnym zadaniem: rodziców, szkoły, internatu, uczelni, prasy, radia, telewizji, internetu i opinii publicznej.Wychowanie jest bardzo odpowiedzialnym zadaniem, więc każdy kto wychowuje musi czuć się mocno odpowiedzialny w swoim powołaniu przed Bogiem, przyszłością i własnym sumieniem.