Grupa wiekowa: 5 – latki
Cel główny: wspieranie ciekawości, aktywności oraz samodzielności dzieci a także kształtowanie wiadomości i umiejętności ( czynności intelektualnych) potrzebnych w dalszej edukacji.
Cele operacyjne:
• rozwijanie czynności intelektualnych, które dzieci stosują w poznawaniu świata,
• przewidywanie, jakie będą skutki czynności - wnioskowanie o wprowadzonych zmianach (4.1): stara się łączyć przyczynę ze skutkiem i przewiduje co się może zdarzyć (4.3),
• wspomaganie rozwoju mowy: wdrażanie do uważnego słuchania, pytania o niezrozumiałe fakty oraz formułowania wypowiedzi poprawnych pod względem gramatycznym (3.1).
Metody: podająca, eksponująca i czynnego działania.
Środki dydaktyczne: apaszka, baloniki, świece, butelki, miska z wodą, krepina, wachlarzyki, woreczki,
Forma pracy: z całą grupą.
Przebieg zabawy:
1. „Do czego potrzebne jest powietrze?” – dzieci ułożone na dywanie. Ręce ułożone na przeponie, dzieci biorą wdech (nosem) wydech (ustami) i obserwują swój brzuch – ruchy klatki piersiowej. Po chwili siadają na dywanie i zatykają nos, po chwili wypuszczają powietrze.
WNIOSEK: Powietrze jest nam niezbędne do oddychania.
2. „Gdzie jest powietrze?” – obserwowanie ruchu powietrza.
• ruch apaszki – dziecko biegnie z szarfami krepiny,
• zanurzenie butelki w basenie wodnym,
• wypuszczenie powietrza z balonika.
WNIOSEK: Powietrze jest wszędzie.
3. „Czy powietrze pachnie?” – dzieci oglądają flakoniki z perfumami, dz. wachlują wachlarzami nad naczyniami z zapachami.
WNIOSEK: Powietrze jest bezwonne, ale chłonie zapachy z otoczenia.
4. „Czy powietrze jest zimne czy ciepłe?” – dz. odczuwają ciepłotę powietrza wydmuchiwanego przez suszarkę do włosów oraz zimnego powietrza nad pojemnikiem z lodem.
WNIOSEK: Powietrze zmienia swoją temperaturę w zależności, od tego, jaka jest temperatura rzeczy znajdujących się w pobliżu.
5. „Ile powietrza może zmieścić się w woreczku?” – dzieci „łapią” powietrze do woreczków. Porównują wielkość worków oraz objętość.