Relaksacja ze zmysłem dotyku

KONSPEKT ZAJĘĆ ŚWIETLICOWYCH

Prowadzący zajęcia: Marzena Grzegorczyk

Temat: „Relaksacja ze zmysłem dotyku”

Cele:
• Uczeń zna możliwości zmysłu dotyku.
• Uczeń doskonali swoje umiejętności pracy w ciszy.
• Uczeń potrafi wykonywać zadania delikatnie, powoli i precyzyjnie.
• Uczeń zna nowe możliwości wykorzystania słonecznika i cukru w relaksacji.
• Uczeń potrafi aktywnie wypoczywać.
• Uczeń potrafi połączyć ruch i muzykę relaksacyjną.

Metody:
• Podająca – instrukcja
• Eksponująca – ruch ciała
• Wizualizacja

Formy:
• Indywidualna
• Zbiorowa

Pomoce dydaktyczne: cukier, słonecznik, cerata, odtwarzacz CD i płyta CD z muzyką relaksacyjną (Muzyka relaksacyjna dla dzieci – Łukasz Kaminiecki)

Parametry grupy: dzieci klas 0, I, II, III

Czas trwania: 30 - 45 minut

Miejsce zajęć: świetlica szkolna

Rodzaj zajęć: zajęcia relaksacyjne

Przebieg zajęć:

I. Część wstępna.

1. Zaproszenie dzieci do zgromadzenia się w sali.

2. Wspólne przywitanie się dzieci i nauczyciela w ustalony sposób:
Na sam początek dzieci ustawiają się w parach naprzeciwko siebie. A następnie wypowiadają słowa i wykonują gesty.
Cześć (uderzenie w prawą dłoń partnera)
Hej (uderzenie w lewą dłoń partnera)
O.K. (uderzenie dłońmi w dłonie partnera)
Każde dziecko wita się z każdym oraz z nauczycielem.

3. Rozpoczęcie zajęć piosenką.
Dzieci wraz z nauczycielem stoją w kole, śpiewają i wykonują gesty:
Już zajęcia zaczynamy – rozłożenie rąk wskazujące na miejsce, w którym jesteśmy
Wszyscy się witamy – „pomachanie do koleżanek i kolegów”
Każda buzia uśmiechnięta – pokazanie uśmiechu na twarzy
Smutku nie pamięta – placem wskazującym pokazujemy „nie”
Hop - podskok
I hop – klaśnięcie w dłonie
Hop - podskok
I hop – klaśnięcie w dłonie
Tutaj fanie cały rok - obrót
Nawet kiedyi pada deszcz – pokazanie paluszkami padającego deszcze z góry na dół
I gdy bardzo zimno jest – złapanie się na znak ukazania zimna
Piosenka wykonywana jest trzykrotnie w różny sposób, np.: normalnie, cicho, głośno, wolno, szybko itp.

4. Nauczyciel włącza muzykę relaksacyjną, która towarzyszy przez całe zajęcia. Zapoznaje dzieci z tematyką zajęć, wyjaśnia, czym będziemy się zajmować, ustala zasady wspólnej pracy oraz motywuje i zachęca do działania.

II. Część zasadnicza.

1. Słonecznik

Dzieci wraz z nauczycielem siedzą na dywanie w kręgu. W środku rozłożona jest cerata. Nauczyciel wysypuje na środek ceraty słonecznik, następnie pokazuje i cicho wyjaśnia, na czym polega ćwiczenie. (Powtarza tak za każdym razem, kiedy następuje kolejne ćwiczenie.) Każde dziecko kolejno podchodzi i wykonuje ćwiczenie.
Ćwiczenia – otwartą dłonią gładzenie po słoneczniku; opuszkami palców „rysowanie” szlaczków; jedna dłoń położona obok słonecznika a druga ją przysypuje i wydostanie się przysypanej dłoni; przesypywanie słonecznika z dłoni do dłoni; ugniatanie słonecznika dłońmi, gładzenie zewnętrzną częścią dłoni.

2. Cukier

Zadania wykonywane są w taki sam sposób jak ze słonecznikiem.

3. Wizualizacja

Każde dziecko nabiera do jednej dłoni trochę słonecznika, do drugiej – cukru, kładzie się na dywanie na plecach z rękoma położonymi na brzuchu. Nauczyciel prosi dzieci, aby zamknęły oczy i wsłuchały się w słowa nauczyciela.
"Niezwykłe spotkanie" (zaczerpnięte z publikacji: Kosmiczna przygoda - przykładowy konspekt zajęć Anna Glińska)
Jesteś bezpieczny i spokojny. Czujesz powiew wiaterku. Gwiazdy delikatnie świecą. Idziesz bardzo wolno po piasku, stawiając stopy czujesz jakbyś delikatnie podskakiwał - unosił się do góry.Z każdym krokiem jesteś coraz bardziej odprężony.

Przystajesz, siadasz w oddali widzisz jakąś malutką postać, która zbliża się do ciebie i zaprasza do zabawy. Ty pokazujesz mu swoje dłonie, wyjaśniasz co w nich masz, do czego to służy i jak dziś za pomocą tego ćwiczyłeś. Dłonie oczyszczasz i tańczysz z Kosmuludkiem. Czujesz, że rączki Kosmoludka są takie ciepłe, miłe w dotyku. Jest ci tak przyjemnie. W jego oczach dostrzegasz błysk przyjaźni. Zatrzymujecie się on daje ci coś świecącego - kosmiczny kamyczek. Kosmoludek oddala się i znika.
Spokojny, zrelaksowany powracasz z wędrówki. Czujesz, że ten kamyczek dodał ci dużo energii.
Powoli kończymy, otwieramy oczy. Przeciągamy się, ziewamy, powoli podnosimy się, na czworaka podchodzimy i wysypujemy produkty z rąk.”

III. Część końcowa.

1. Dzieci wraz z nauczycielem siedzą w kręgu na dywanie, każdy trzyma się za rękę. Zostaje przesłana iskierka dobrej energii.

2. Podziękowanie dzieciom za udział w zajęciach i nagrodzenie za ich wytrwałość znaczkami z ludzikiem zielonym.