Scenariusz zakończenia roku klas III

SCENARIUSZ ZAKOŃCZENIA ROKU KLAS III

I Wejście uczniów klas III w rytmie poloneza

II Powitanie
Magda: Drodzy Państwo, koleżanki i koledzy! Nadszedł długo oczekiwany przez nas dzień zakończenia roku szkolnego 2010/2011. Jest on szczególny dla uczniów klas III, którzy za chwilę staną się absolwentami Publicznego Gimnazjum nr 3 im. kard. Stefana Wyszyńskiego.
III Ceremonia przekazania sztandaru szkoły
Piotr : Najpierw odbędzie się ceremonia przekazania sztandaru szkoły. W skład dotychczasowego pocztu sztandarowego wchodziły następujące osoby:
1.
2.
3.
A oto nazwiska nowo wybranych członków pocztu sztandarowego:
2.
3.

Piotr Zasadni: Prosimy wszystkich o powstanie. Baczność! Sztandar wprowadzić! Spocznij!
Piotr: Nowy skład pocztu do przekazania sztandaru – wystąp
Nowy skład pocztu maszeruje krokiem defiladowym w wyznaczone miejsce na wysokość dotychczasowego chorążego i asysty.
Poczet - Stój!
Do ślubowania!
Nowy poczet sztandarowy wyciąga prawą rękę pod kątem prostym w stronę płachty sztandaru, powtarzając za prowadzącym rotę przysięgi.
- Przyjmując sztandar Publicznego Gimnazjum nr 3 im. kard. Stefana Wyszyńskiego przyrzekamy uroczyście: nosić go dumnie i wysoko, przestrzegać wpajanych w szkole zasad i ideałów, szanować dobre imię naszego gimnazjum i kultywować jego tradycje, godnie reprezentować szkołę wobec społeczności.
Tak nam dopomóż Bóg!
Piotr: Po ślubowaniu!
Po przebrzmieniu komendy ślubujący opuszczają rękę do postawy zasadniczej, a dotychczasowy chorąży opuszcza sztandar do postawy zasadniczej.
Piotr: Do przekazania insygni!
Uczestnicy postawa zasadnicza
Dotychczasowa asysta przekazuje insygnia (szarfę)
Chorąży podaje sztandar asyście z prawej strony - przekazuje szarfę - następnie odbiera sztandar
Piotr: Do przekazania sztandaru!
Dotychczasowy chorąży prezentuje sztandar, a przejmujący wykonuje przyklęk na prawe kolano z jednoczesnym pocałowaniem płachty sztandaru. Następnie energicznie wstaje, a dotychczasowy chorąży przenosi i ustawia sztandar w pozycji pionowej przy jednoczesnym przeniesieniu do czubka swojej wystawionej lewej nogi. Następnie przekazuje go nowemu chorążemu i mówi:
„Przekazujemy Wam sztandar- symbol patriotyzmu i tradycji, noście go z dumą i honorem”.
W tym samym czasie nowy chorąży bierze sztandar w swoje ręce i powraca tyłem do swoich szeregów - sztandar w postawie „spocznij”
Piotr: Spocznij!
Baczność! Ustępujący poczet odmaszerować!
Spocznij!
Uczestnicy w postawie „spocznij” nagradzają brawami ustępujący poczet, który przechodzi na wyznaczone miejsce.
MAGDA: Przez minione trzy lata wiedzieliśmy, że każdego pierwszego września powitają nas nauczyciele, którzy przez kolejne dziesięć miesięcy będą wzbogacać naszą wiedzę. W dniu dzisiejszym, bardziej niż kiedykolwiek, wiemy jak wiele wysiłku włożyli, byśmy mogli uczestniczyć w uroczystości ukończenia szkoły.
Piotr: W imieniu nas wszystkich bardzo serdecznie witamy przybyłych na naszą uroczystość:
- Dyrekcję gimnazjum : panią mgr .......i pana mgr.......,
- Grono Pedagogiczne, Rodziców, nasze młodsze koleżanki i kolegów.
Prosimy o zabranie głosu pana Dyrektora ( przemówienie ).
Prosimy o zabranie głosu ................................. ( przemówienie).
IV Wręczenie świadectw klasom III
Magda: Teraz nastąpi szczególny moment – wręczenie klasom III świadectw ukończenia gimnazjum:
Piotr: Prosimy klasę III A z wychowawcą.
Magda: Prosimy klasę III B z wychowawcą.
Piotr: Prosimy klasę III C z wychowawcą.
Magda: Prosimy klasę III D z wychowawcą.
V Podziękowania uczniów
Piotr: W imieniu wszystkich absolwentów kl. III z całego serca pragniemy podziękować Dyrekcji szkoły, że opiekowała się nami i troszczyła o nas, dbała o nasze bezpieczeństwo na różne sposoby. Chciała, żeby szkoła była naszym drugim domem.
Magda: Podziękowania kierujemy również do naszych wychowawców i nauczycieli, którzy pomagali nam zdobyć wiedzę. Próbowali rozbudzić w nas ciekawość świata. Starali się pogłębiać naszą naukę na każdym przedmiocie. Dziękujemy Wam za trud serca, jaki nam okazaliście.
Piotr: Dziękujemy również naszym kochanym rodzicom za pomoc w możliwości ukończenia szkoły. Pilnowaliście nas na każdym kroku, chcieliście żebyśmy mieli jak najlepsze stopnie i zachowanie.
Magda: Dziękujemy wszystkim, którzy sprawili, że nowe nieznane nam przed trzema laty gimnazjum było przyjazne. Tutaj czuliśmy się swobodni, rozumiani i bezpieczni. Staliśmy się coraz doroślejsi i bogatsi w umiejętności i wiedzę.
Piotr: Naszym młodszym koleżankom i kolegom zostawiamy uśmiech dobrych chwil. W sercach Waszych niech zawsze zostanie radość z mądrze minionych tu dni. Dziś już rozstajemy się z Wami i wierzymy, że spotkamy się w dorosłym życiu.
KWIATY
VI Podziękowania Radzie Rodziców
Asia: Prosimy pana Dyrektora o wręczenie podziękowań rodzicom, którzy współpracowali ze szkołą, reprezentując Radę Rodziców klasy w ciągu trzech lat naszej nauki w gimnazjum.
VII Program artystyczny
Piotr: Zapraszamy teraz wszystkich do wysłuchania naszego programu artystycznego.


Ola : Są tacy ludzie
Którzy rozświetlają ciemność innym
Są tacy ludzie
Którzy prowadzą Cię
Jak niewidomego po ścieżkach życia
Choć to trudne, ale to potrafią
Są tacy ludzie
Którzy pokażą ci czym jest prawda
Są tacy ludzie
Którzy dają zawsze nadzieję
Na lepsze życie
Są tacy ludzie
Których dobroci nie zapomnisz
Do końca życia
Ci ludzie to RODZICE.
Magda: Czy wiecie jak trudno zostać uczniem? My już wiemy.
Nie wystarczy samo chodzenie do szkoły. O nie!
Potrzebne jest jeszcze parę składników. Oto dokładny przepis tworzenia:

(Wchodzi uczeń w kuchennym fartuszku, na stole leżą różne kuchenne naczynia, słoiki z napisami, uczeń udaje, że robi ciasto.
Mówi jak o doświadczeniu naukowym.)

Justyna: Formowanie ucznia rozpoczyna się już w przedszkolu i kontynuowane jest w latach następnych. Początkowo nie trzeba wielu składników. Wystarczy nieco odwagi, doprawionej sporą dawką nieśmiałości, która w trakcie dalszej obróbki wyparowuje. Stopniowo dodajemy hojnie wyobraźni i wrażliwości, poczucia humoru i szczyptę złośliwości. Wlewając wciąż nowa wiedzę, zaprawiamy systematyczność, łagodnie mieszając. Nie zapominamy o zasadzie pomysłowości i sprytu. Doprawiamy to umiejętnością ściągania i zabiegania o lepsze stopnie, dodajemy dobry wzrok i słuch. Ciasto formujemy na kształt barana, osła, gęsi, cielęcia lub papugi. Wypiekamy następnie w temperaturze, jaką osiąga nauczyciel podczas furii przez 45 minut lekcji.
W trakcie pieczenia nie zapominajmy o nakłuwaniu cyrklem lub innym ostrym przyrządem szkolnym w celu wypuszczenia wody sodowej z głowy.
Na koniec dekorujemy w miarę artystycznie, posypując odrobiną lizusostwa i obłudy. Okładamy słodkimi uśmiechami, pozorami pilności i stekiem bezbrzeżnych kłamstw. Podajemy to rodzinie, aby się cieszyła i społeczeństwu, aby się z tym męczyło.
Zuzia : WIERSZ
Do zobaczenia w dorosłym życiu,
Na innej drodze, na innym szlaku,
Z bagażem wspomnień na dnie, w ukryciu
Wśród masy pytań w pełnym plecaku.
Przyszłość jak wielki znak zapytania
Pełna rozterek i niepokoju.
Bez odpowiedzi na takie pytania
W codziennej pracy, w chwilach spokoju.
Stoimy w progu tej naszej drogi
Tacy malutcy, tacy nieśmiali,
Z cichą nadzieją, by los nie był srogi,
Byśmy do celu dotarli cali,
Otwarci, prawi, pełni miłości.
Idźmy odważnie przez nasze życie,
By w końcu drogi bez wątpliwości
W lustro popatrzeć na swe odbicie.

Zuzie, Aśki: PIOSENKA:
Daria : W szkole o nasza edukację troszczyło się wielu znakomitych pedagogów, za co jesteśmy im wdzięczni. Najmilej wspominamy:
Nauczycieli Wyrozumiałych, których dewiza brzmiała „Błądzić jest rzeczą ludzką”.
Magda : Nauczycieli Humanistów, ze stoickim spokojem głoszących: „Sprawdziłem wasze
klasówki i... cóż, człowiekiem jestem i nic, co ludzkie nie jest mi obce”.
Daria: Nauczycieli Lubiących Eksperymenty, którzy z pasją odkrywcy pytali: „Zobaczymy, co się stanie, jeżeli wezmę Cię do odpowiedzi?”
Magda: Nauczycieli Konferansjerów, szukających talentów, którzy z wiarą mówili: „Dobrze się zapowiadasz!”
Daria: Nauczycieli Daltonistów, którzy w czasie wykładów zadowoleniem stwierdzali: „To
jasne jak czarne na białym”.
Magda: Nauczycieli Kmiciców, machających piórem niczym szabelką. Ich ulubionym cięciem było powiedzenie: „Kończ waść, wstydu sobie oszczędź!”
Daria: Nauczycieli Piekarzy, którzy jako wybitni fachowcy w swojej dziedzinie jednoznacznie stwierdzali: „Z tej mąki chleba nie będzie...”
Magda: Nauczycieli Rockmanów głośno śpiewających „Dostaniesz... mniej niż zero!”

Zuzie, Aśki: PIOSENKA:

Agnieszka:
Nie sposób kończąc pewien etap w życiu, nie zadumać się nad przeszłością,
Nie sposób też nie zerknąć nieśmiało w przyszłość.
Na drodze życia różnie bywa,
Raz na niej słońce a raz cień,
Raz barwnych kwiatów kwitnie dywan,
A raz śnieżyca w oczy dmie.
Ale Ty nigdy nie trać ducha
I w swoją gwiazdeczkę zawsze wierz!
Przyjaciół dobrych rad wysłuchaj
Po to, by innym radzić też...!

Natalia: Dziś serca nasze przepełnia nie tylko radość z otrzymania świadectwa ukończenia gimnazjum, ale także smutek z powodu rozstania z tym wszystkim, co stanowiło istotę naszego życia w ciągu 3 lat. I choć nieraz przysparzaliśmy wielu zmartwień naszym nauczycielom, pragniemy, aby w ich pamięci pozostały tylko te najlepsze chwile. Powtórzmy za poetą Konstantym I. Gałczyńskim:
Zuzia: WIERSZ
Ile razem dróg przebytych?
Ile ścieżek przedeptanych?
Ile w trudzie nieustannym
Wspólnych zmartwień,
wspólnych dążeń?
Chciałbym wszystkie
takie chwile ocalić od zapomnienia


Natalia: Nasze głowy wypełnione są jeszcze wieloma, wieloma różnymi wiadomościami.
Ale jeśli nawet w późniejszym życiu:
-nie potrafimy czasem rozwiązać równania,
-nie potrafimy właściwie prowadzić księgi przychodów i rozchodów,
-jeśli nawet zapomnimy, w którym roku urodził się Sienkiewicz,
- jeśli zapomnimy, na jakiej szerokości geograficznej leży Warszawa czy Londyn, to myślę, że i tak każda i każdy z nas będzie wierzył, że być dobrym człowiekiem, to najważniejsze na świecie, a wtedy ta cząstka świata, w które się żyje i pracuje - staje się jego lepszą cząstką.
Agnieszka: WIERSZ
Przychodzi czas kwiatów,
Przychodzi czas żniw,
Przychodzi czas zbiorów,
Przychodzi czas śniegów...
Przychodzi czas powitań,
czas bycia razem,
Przychodzi jednak czas pożegnań.

Zuzie, Asie: PIOSENKA

Patryk : Szkoło ! Uczelnio moja ! Ty jesteś jak zdrowie;
Ile Cię trzeba cenić , ten tylko się dowie,
Kto Cię stracił . Dziś piękność Twą w całej ozdobie
Widzę i opisuję , bo tęsknię po Tobie.

Wy mury piękne , które z dala lśnicie,
Otuchą napełniałyście me naukowe życie.
I mnie ucznia do wiedzy naganiałyście z trudem,
I godnie czuwałyście nad tym szkolnym ludem.
Chociaż łzy się obficie z oczu nieraz lały,
Gdy do dziennika jedynki się sypały,
I nad niejedną głową zbierały się chmury,
To nikt z całej ferajny nie bywał ponury.
Teraz więc przenoś moją duszę utęsknioną
W krainę minioną.
Do tych ław malowanych pismem rozmaitym,
Wyżłobionych cyrklami , kolorowym rytem,
Ta poezja ambitna na nich wypisana
Przez długie lata będzie uznawana
Za element twórczości regionu opolskiego,
I to nie byle jakiego , no bo uczniowskiego.
Tu znajomy inicjał , tam serce złamane,
Dalej imiona dziewcząt , chłopców wypisane.
Magda: Dziękujemy paniom od języka polskiego, które tak pięknie mówiły:
Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko to co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie że nagle się staje.
Joasia : Polonistka – sroga mina,
wciąż o testach przypomina.
W jakich krajach wieszcz przebywał ?
W renesansie kto pisywał ?
Jakie cechy ma streszczenie ?
Jak się pisze zaproszenie ?
Cytat , motyw oraz wątek
Tworzą nam w głowach niezły porządek.
Już nie straszna nam rozprawka,
I nie grozi nam poprawka.
Lektur przecież mnóstwo znamy,
Język polski uwielbiamy.
Piotr: Będziemy pamiętać o nauczycielach języka niemieckiego i angielskiego , którzy wprowadzili nas w świat kultury i tradycji Europy Zachodniej. Przekonali nas , że warto uczyć się języków obcych, ponieważ będziemy mogli z łatwością komunikować się z obcokrajowcami.
Iza : Talent językowy niewątpliwie mamy
i niemieckim przyzwoicie władamy.
Lecz pani patrzy na nas krzywo,
gdy gestykulujemy zbyt żywo.
Językowo wyuczeni,
wierzcie, nie ma tutaj leni!
Trudne słówka wciąż wkuwamy,
choć szybciej łacinę przyswajamy.
Magda: Pamiętamy słowa nauczycieli historii, którzy ciekawie mówili o dawnych wiekach. Na wosie uświadamiano nas, że należymy do społeczeństwa i mamy swoje prawa. Rozumiemy, czym jest naród i patriotyzm.
Daria: To pod Grunwaldem zwyciężył Jagiełło,
my zaś referaty długie pisaliśmy
i o oceny dzielnie walczyliśmy.
Łuki , kolumny i piramidy
były na egzaminie niczym zwidy.
Po nas zostanie historyczna szkoła,
Która o remont głośno woła !

Piotr: Z szacunkiem chylimy głowy przed panem od geografii, który żeglował z nami po oceanach i morzach, wędrował po pustyniach oraz wielu państwach. Ukazał piękno i bogactwo naszego kraju.
Agnieszka: Paryż , Alpy , Chiny – dokładnie poznaliśmy,
całą Europę i świat omówiliśmy.
Pan w krainę zwierząt nas też wprowadzał,
rycząc jak lew na korytarzach.
Mapy , globusy pokochaliśmy
i na wycieczki chętnie jeździliśmy.
Magda: Z wdzięcznością będziemy pamiętać o paniach od biologii, które z takim zapałem uczyły kochać przyrodę.
Justyna: Ameby , glony , pierwotniaki
działały na nas jak straszaki.
Na biologii zgrabne szkielety
dały nam przykład zdrowej diety.
Pani się często przejmowała,
kiedy z nas wiedzę wyciągała.
My zaś najchętniej o trawnik dbaliśmy,
i każdy kwiat sprzed szkoły wyrwaliśmy.

Piotr: Miło będziemy wspominać panią od chemii , która tak cierpliwie wprowadzała nas w świat niezwykłych syntez, analiz , reakcji.
Zuzia: Pierwiastków układ okresowy
nie chciał wchodzić nam do głowy.
Pani nas czasem odpytywała
i doświadczenia chemiczne pokazywała.
Kwasy , zasady i alkohole
Toczyły z nami ciężkie boje.
Pięciominutówki często pisaliśmy,
więc wszystko z chemii dobrze zapamiętaliśmy.
Magda: Nie zapomnimy też o paniach od matematyki i o panu z fizyki, którzy tyle energii włożyli, by nas nauczyć logicznego myślenia.
Natalia: Matematyka nigdy się nie kończy,
I choć dzwonek zadzwoni,
Nauczyciel do tablicy nas goni.
Nasza pani ciągle w pędzie,
nigdy nie wiesz , co to będzie.
Jedynkami zasypuje
i leni do pracy mobilizuje.
Nawet Roger prędko bieży,
kiedy pani go namierzy.
Logarytmy, funkcje, bryły,
po nocach będą nam się śniły.
Lecz jej dzisiaj dziękujemy,
że tyle z matematyki umiemy.

Zuzia: Fizyka – przedmiot wybuchowy
zawsze musisz być gotowy.
Na kartkówki i sprawdziany
w nieskończoność wciąż czekamy.
Siła elektronów nas rozpiera,
a pan w środkach ( dydaktycznych ) nie przebiera.
Za przekazaną wiedzę serdecznie dziękujemy,
choć Einsteinami z pewnością nie będziemy.
Piotr: Nasze uznanie wyrażamy pani uczącej sztuki i panom od techniki. Dzięki nim dostrzegamy piękno wokół nas, piękno nawet zwykłych rzeczy.
Zuzia: Rysuneczki , maluneczki
zapełniają nasze teczki.
Talent wspólny doceniamy,
pomagają nam dzielnie tatusiowie i mamy.
Picassa i van Gogha
na ścianach podrabiamy,
bo zmysł plastyczny niewątpliwie ogromny mamy.

Magda: Dziękujemy panom od wychowania fizycznego, dzięki którym z taką radością ćwiczyliśmy nasze zmęczone ciała.
Joasia: Koziołki , fikołki , podskoki
wyciągają z nas wszystkie soki.
Brzęczą okna i drżą ściany,
kiedy woła na zbiórkę wuefista kochany.
Pan w tabelę ciągle spogląda
i nasze wyniki z przerażeniem ogląda.
Za to siatkówkę szczerze kochamy,
toteż mecze często wygrywamy.

Piotr: Dziękujemy katechetom, którzy pogłębiali naszą wiarę, bo przecież wiara nadaje sens życiu, rozświetla nawet najtrudniejsze chwile naszego istnienia.
Natalia: Ksiądz - na straży naszego sumienia,
często dawał nam upomnienia.
Do sakramentów zostaliśmy dopuszczeni,
nie było wśród nas leni.
Magda: Serdecznie dziękujemy pani bibliotekarce, pani higienistce, pani psycholog, pani pedagog i wszystkim pracownikom obsługi i administracji.
Daria:
Każdy poranek zapowiada cały dzień,
który otrzymujemy w darze.
Nie w nim nic w nadmiarze
i nic za mało.
Nic co byłoby obojętne i nic,
co byłoby zbyteczne.
Piotr: Żegnając się już dzisiaj, życzymy Dyrekcji szkoły, gronu pedagogicznemu,
administracji szkoły, koleżankom i kolegom dobrego, bezpiecznego
wypoczynku, odprężenia psychicznego oraz wielu bogatych przeżyć w
okresie wakacji.
A teraz zapraszamy do wspólnego odśpiewania piosenki.

Materiały wykorzystane do apelu zaczerpnęłam z portali edukacyjnych.