Gry i zabawy w nauczaniu języka angielskiego

PROGRAM EDUKACJI JĘZYKOWEJ W KLASACH I-III SZKOŁY PODSTAWOWEJ„GRY I ZABAWY W NAUCZANIU JĘZYKA ANGIELSKIEGO”

REALIZOWANY W SZKOLE PODSTAWOWEJ W WĘGIERSKIEJ GÓRCE

OPRACOWAŁA: MGR DOROTA WALIGÓRA

SPIS TREŚCI

1. Założenia programu.
2. Cele edukacyjne.
3. Zakres treści.
4. Procedury osiągania celów.
a) metody nauczania
b) techniki nauczania
5. Ocena osiągnięć uczniów.

1. Założenia programu.

Prezentowany program „Gry i zabawy w nauczaniu języka angielskiego” przeznaczony jest do realizacji w klasach I-III. Program jest zgodny z założeniami Nowej Podstawy Programowej Edukacji Wczesnoszkolnej w zakresie języka obcego nowożytnego.
Metody nauczania zaproponowane w programie rozwijają samodzielność i aktywność uczniów, zachęcając ich do samooceny. Uczą pracy w grupie oraz odpowiedzialności za siebie i innych.
Niniejszy program ma służyć za inspirację dla nauczycieli, którzy chcą wzbogacić swój warsztat pracy. Ma na celu przybliżenie specyfiki pracy z małymi dziećmi oraz dostarczenie nauczycielowi umiejętności efektywnego uczenia języka angielskiego prowadzonego w atmosferze obustronnej zabawy i przyjemności. Zawiera propozycje służące wspomaganiu kształcenia zintegrowanego poprzez edukację językową. Podsuwa praktyczne pomysły łączenia nauki języka z działalnością plastyczną, muzyczną i ruchową.

2. Cele edukacyjne.

CELE OGÓLNE:
- wszechstronny i harmonijny rozwój ucznia;
- wzbudzanie i umacnianie motywacji do nauki języka obcego.

CELE SZCZEGÓŁOWE:
Uczeń:
- recytuje wierszyki i rymowanki, śpiewa piosenki z repertuaru dziecięcego.
- wie, że ludzie posługują się różnymi językami i aby się z nimi porozumieć, trzeba nauczyć się ich języka (motywacja do nauki języka obcego);
- rozumie wypowiedzi ze słuchu:
a) rozpoznaje zwroty stosowane na co dzień i potrafi się nimi posługiwać,
b) rozumie sens prostych dialogów w historyjkach obrazkowych (także w nagraniach audio i video);
- czyta ze zrozumieniem wyrazy i proste zdania;
- rozumie proste polecenia i właściwie na nie reaguje;
- w nauce języka obcego nowożytnego potrafi korzystać ze słowników obrazkowych, książeczek, środków multimedialnych;
- współpracuje z rówieśnikami w trakcie nauki.

3. Zakres treści.

W opracowanym programie wyodrębniono następującą tematykę treści nauczania:
• kolory;
• zwierzęta domowe, dzikie, egzotyczne;
• zabawki;
• przybory szkolne;
• wyposażenie klasy;
• członkowie rodziny;
• części ciała i twarzy;
• nazwy ubrań;
• produkty żywnościowe;
• pomieszczenia w domu;
• sprzęty domowe;
• umiejętności umysłowe i ruchowe;
• stany emocjonalne i uczucia;
• codzienne czynności;
• dyscypliny sportowe;
• przyjęcie urodzinowe i inne uroczystości i święta;
• dni tygodnia;
• miesiące;
• pory roku;
• pogoda;
• budynki użyteczności publicznej;
• środki transportu;
• świat magii i fantazji;
• świat baśni i legend;
• liczby 1-100.

4. Procedury osiągania celów:
Aby osiągnąć zakładane cele, nauczyciel ma do dyspozycji wiele różnorodnych sposobów pracy z uczniami na lekcji:
- angielski przez angielski: język angielski językiem klasowych instrukcji oraz komunikacji na lekcji: stosowanie przez nauczyciela klasowych rytuałów, np. powitanie, pożegnanie, sprawdzanie listy obecności, zapisywanie daty, składanie życzeń urodzinowych.
Typowe instrukcje nauczyciela, stosowanie zwrotów wprowadzających informację zwrotną i zwroty służące komunikacji w klasie są niezbędne w języku angielskim, aby dzieci uczyły się angielskiego przez angielski.
-stosowanie różnorodnych form organizacji pracy uczniów na lekcji, zarówno pracę zbiorową (np. prezentacje treści, ćwiczenia, piosenki), grupową (praca w parach, w małych grupach) jak i indywidualną (np. praca w zeszytach ćwiczeń).
- udział w konkursach językowych;
- organizowanie konkursów szkolnych i gminnych dla klas I-III na wiersz lub piosenkę w języku angielskim;
- oglądanie filmów o życiu w Wielkiej Brytanii i Ameryce;
-gromadzenie materiałów i informacji na temat krajów anglojęzycznych;
- prowadzenie zajęć otwartych dla rodziców, nauczycieli języka angielskiego z naszej gminy;
- udział uczniów w realizacji projektów eTwinning.

a) Metody nauczania.

• Dzieci uczą się języka angielskiego całym ciałem, za pomocą wszystkich zmysłów.
Zarówno w fazie prezentacji materiału językowego, jak i w fazie jego utrwalania i powtarzania, aktywizowane są różne systemy neurologiczne ucznia. Jest to tym bardziej ważne, iż każde dziecko jest inne, uczy się w swój własny, jeszcze sobie nieuświadomiony sposób. Technika uczenia się całym ciałem stosowana jest podczas takich aktywności jak:
- śpiewanie piosenek połączone z poruszaniem się, np. tańczeniem i wykonywaniem poleceń lub czynności zawartych w tekście piosenki. Śpiewanie wywołuje najczęściej pozytywne reakcje emocjonalne, sprawia dzieciom dużą przyjemność, umożliwia wielokrotne naśladowanie autentycznych wzorców językowych bez uczucia znużenia, a tym samym bardzo ułatwia zapamiętywanie nowych wyrażeń i struktur.
- czynności manualne- kolorowanie, rysowanie, wycinanie, wklejanie itp.
Najistotniejszymi elementami lekcji są wierszyki, rymowanki oraz piosenki, których dzieci uczą się i które regularnie powtarzają z właściwą sobie spontanicznością i radością. Dzięki bajkom i historyjkom lekcje wzbogacane są elementami świata fantazji.

• Dzieci uczą się języka angielskiego, bawiąc się i grając w gry.
Gry i zabawy odgrywają istotną rolę w utrwalaniu i powtarzaniu wprowadzonego słownictwa. Wprowadzają do lekcji element motywujący, rozwijają sprawność fonetyczną, leksykalną i komunikacyjną. Doskonalą również kompetencje socjalne uczniów, uczą zadawać pytania, słuchać innych, kooperować, przestrzegać ustalonych wcześniej reguł gry, pobudzają uczucie tolerancji i empatii, pozwalają na eksperymentowanie z językiem obcym i rozwijają kreatywność. Należą do nich:
- zabawy językowe i komunikacyjne,
- gry interakcyjne,
- gry planszowe,
- gry w karty,
- gra Bingo,
- krzyżówki, puzzle,
- gry doskonalące spostrzeganie, zapamiętywanie i koncentrację,
- odgrywanie ról w minidialogach, recytowanie wierszyków,
- odgrywanie krótkich scenek.

• Dzieci uczą się języka angielskiego, rozwiązując zagadki językowe, obrazkowe i logiczne.
Celem zagadek językowych jest uświadomienie dzieciom wybranych struktur gramatycznych, które wprawdzie nie stanowią celu nauczania, ale są nieodłączną częścią wprowadzania i przetwarzania materiału leksykalnego. W trakcie wielokrotnego słuchania i imitowania znanych sobie piosenek, wierszyków, rymowanek, odgrywania wyuczonych dialogów i scenek dzieci zapamiętują nie tylko pojedyncze słowa lecz całe frazy, zdania, a nawet krótkie teksty. Przyswajają sobie, najczęściej nieświadomie, modele językowe, które mogą powtarzać w toku dalszej nauki.
Zagadki obrazkowe mają na celu doskonalenie spostrzegawczości uczniów i stanowią najczęściej materiał ilustracyjny do wykonania konkretnego zadania językowego.
Zagadki logiczne rozwijają zdolności dzieci do rozpoznawania logicznych relacji i wspierają umiejętności wyciągania wniosków.

• Dzieci uczą się języka angielskiego poprzez słuchanie, oglądanie, czytanie, odtwarzanie historyjek, związanych tematycznie z ich codziennymi przeżyciami.
Przeżycia bohaterów stanowią niejako punkt odniesienia do doświadczeń uczniów oraz pozwalają na refleksję nad ich własnymi poczynaniami w podobnych sytuacjach i wskazują uniwersalne wartości.

• Dzieci uczą się języka angielskiego poprzez bezpośredni kontakt w wybranymi elementami wiedzy o krajach anglojęzycznych.
Na każdej lekcji języka angielskiego dzieci powinny oglądać autentyczne zdjęcia i ilustracje dotyczące życia w Wielkiej Brytanii, Ameryce, słuchać i czytać wypowiedzi swoich rówieśników z tych krajów oraz porównywać ich wygląd, upodobania, zwyczaje i problemy z własną rzeczywistością.
Udział uczniów w projektach eTwinning co daje możliwość rozwijania wielu różnych kompetencji: językowych, interkulturowych i technicznych. Poprzez udział w projektach eTwinning rośnie ich motywacja do nauki języków obcych głównie angielskiego i potrzeba uczenia się. Poprzez nawiązanie kontaktów z uczniami z różnych krajów europejskich, uczniowie poznają tradycje i zwyczaje kulturowe, zwyczaje życia codziennego, zainteresowania i hobby partnerów. Udział w projektach eTwinning rozwija również umiejętność komunikacji w grupie, pracy w zespole a przede wszystkim zapewnia dzieciom wspaniałą zabawę.

• Dzieci uczą się języka angielskiego poprzez działanie w różnych grupach socjalnych.
Uczniowie używają języka angielskiego przede wszystkim w sytuacjach komunikacyjnych, w kontakcie z innymi osobami.
Wymieniają między sobą informacje, odgrywają role w dialogach, scenki w przedstawieniach, przeprowadzają wywiady, wspólnie rozwiązują problemy i grają w gry. W ten sposób uczą się od siebie nawzajem i nabywają umiejętności kooperowania z innymi.

• Dzieci uczą się języka angielskiego w przyjaznej im atmosferze.
Miłą atmosferę na lekcji tworzy nauczyciel, który oprócz bardzo dobrych kompetencji językowych i metodycznych, chętnie pracuje z dziećmi w wieku wczesnoszkolnym, potrafi bawić się z nimi, wykorzystać swoje umiejętności mimiczne i motoryczne, śpiewać i przede wszystkim rozbudzić ich wewnętrzną motywację do nauki języka angielskiego.
Wykorzystanie multimediów w edukacji językowej małych dzieci ma wpływ na kształtowanie odpowiedniej postawy uczniów do nauki: radości płynącej z rozumienia języka angielskiego, zaciekawienia, pozytywnego stosunku do nauki. Roześmiani i rozśpiewani uczniowie klas I-III będą na pewno zmotywowani do dalszej nauki. Korzystanie z tablicy interaktywnej podczas lekcji języka angielskiego zaangażują największych rozrabiaków, filmy wideo odtwarzane na tablicy zamienią klasę w prawdziwe kino, a dzieci nie będą mogły doczekać się kolejnego odcinka. Interaktywne karty obrazkowe wraz z nagraniem prezentowanych słów ułatwiają wprowadzenie lub powtarzanie materiału. Piosenki, dzięki wsparciu wizualnemu pojawiającemu się na tablicy, zachęcają do wspólnego śpiewania.

b) Techniki nauczania.
Bank pomysłów.

GRY Z PACYNKĄ

Słówka i scenki
Używając pacynki, powiedz nowe angielskie słówko lub poproś dzieci o wykonanie prostego polecenia, np. Find something red. Stand up. Pick up a rubber. Point to ... Touch something...itd.

Pytania
Używając pacynki, zadawaj uczniom proste pytania, np. What’s your name? What colour is it? Have you got a pencil? Do you like cheese?

Podaj pacynkę
Dzieci siedzą w kręgu. Włącz nagranie piosenki, którą chcesz powtórzyć i poproś dzieci, aby podawały sobie pacynkę, kiedy słyszą muzykę. Kiedy zatrzymasz nagranie, zadaniem dziecka trzymającego pacynkę jest powiedzenie słówka lub wersu z piosenki.

GRY Z KARTAMI OBRAZKOWYMI

Yes! / No!
Pokaż dzieciom karty obrazkowe i poproś dzieci, aby razem z Tobą nazywały widoczne na nich obrazki. Następnie pokaż uczniom karty w taki sposób, aby tylko oni mogli widzieć obrazki. Powiedz angielskie słowo. Zadaniem uczniów jest głośno powiedzieć: Yes!, jeśli obrazek ilustruje wypowiadane przez Ciebie słowo. Jeśli obrazek nie przedstawia wypowiadanego słowa, dzieci głośno mówią: No!. Kontynuuj mówienie słówek, aż wszystkie obrazki zostaną prawidłowo nazwane.

Gra na spostrzegawczość
Pokaż uczniom kartę obrazkową, ale zrób to bardzo szybko. Następnie zapytaj: What’s this? Zadaniem uczniów jest nazwać rzecz przedstawioną na karcie. Jeśli dzieciom nie udało się odgadnąć za pierwszym razem, pokaż im kartę nieco wolniej niż poprzednio.

Wstawanie
Rozdaj poszczególnym dzieciom karty z jednego zestawu, np. ze zwierzętami. Wymieniaj głośno nazwy zwierząt. Zadaniem ucznia trzymającego kartę jest wstać, kiedy usłyszy nazwę przedstawionego na jego / jej obrazku zwierzęcia, a następnie pokazać obrazek pozostałym dzieciom.

Co nie pasuje?
Przymocuj do tablicy zestaw pięciu kart obrazkowych; cztery z tej samej grupy tematycznej, a jedną z innej. Zapytaj uczniów: Which is different? lub po polsku: Co nie pasuje? Zadaniem uczniów jest jak najszybciej odszukać kartę, która nie pasuje do pozostałych.

Liczby
Przymocuj do tablicy pięć kart obrazkowych, np. z produktami spożywczymi. Poproś jednego ucznia, aby podszedł do tablicy i powiedz, żeby według Twoich instrukcji napisał liczby pod odpowiednim obrazkiem, np. The (chicken) is number (one). Podobnie postąp z czterema pozostałymi kartami. Następnie pytaj poszczególne dzieci: What’s number (three)?

Zgadywanka drużynowa
Pokaż dzieciom zestaw 10 kart obrazkowych i poproś uczniów o nazwanie przedstawionych przedmiotów. Unosząc w górę każdą z kart, pytaj: What is it? Zadaniem dzieci jest nazwanie obrazka: It’s (a boat). Przymocuj karty do tablicy tak, aby dzieci nie mogły ich widzieć. Pod kartami napisz liczby od 1 do 10. Podziel uczniów na dwie drużyny. Mów głośno nazwy znajdujących się na kartach obrazków. Zadaniem dzieci jest odgadnięcie, pod którą liczbą kryje się dany rysunek. Odsłoń wskazaną przez dzieci kartę – jeśli jest to prawidłowa odpowiedź, drużyna zdobywa dwa punkty. Jeśli odpowiedź jest nieprawidłowa, kolejka przechodzi na drugą grupę uczniów. Zabawa trwa do momentu, a wszystkie karty zostaną odsłonięte.

Zgadywanka: obrazki
Jeśli to jest możliwe, poroś dzieci, aby usiadły w kręgu. Podaj jednemu dziecku cały zestaw kart, np. z rozdziału Food. Włącz nagranie z muzyką. Dzieci podają sobie cały zestaw kart, gdy słyszą muzykę. Zatrzymaj nagranie. Uczeń, który akurat trzyma zestaw kart, wstaje, wybiera jedną i gestem pokazuje to, co jest przedstawione na obrazku (np. jeśli wybrał obrazek przedstawiający banan, uczeń udaje, że go obiera i zjada). Zadaniem pozostałych uczniów jest odgadnięcie słówka. Karta, która została opisana, jest odkładana na bok, a gra toczy się dalej.

Zapamiętywanie kolejności
Wybierz cztery karty obrazkowe z tej samej grupy tematycznej i przymocuj je do tablicy. Poproś kilku uczniów ochotników, aby przyjrzeli się obrazkom i nazwali karty. Następnie poproś ich o zapamiętanie kolejności, w której karty umieszczone są na tablicy. Odwróć karty obrazkiem do tablicy i poproś uczniów o powiedzenie słówek w poprawnej kolejności.

GRY Z KARTAMI OBRAZKOWYMI I WYRAZOWYMI

Połącz karty
Przymocuj do tablicy w jednej kolumnie karty wyrazowe z jednej grupy tematycznej, a następnie w drugiej kolumnie przymocuj w innym porządku odpowiadające im karty obrazkowe. Poproś dzieci, aby kolejno podchodziły do tablicy i łączyły karty obrazkowe z odpowiednimi wyrazami.

Przedstaw słowo
Przymocuj do tablicy pięć lub sześć kart wyrazowych w jednym rzędzie. Przygotuj odpowiadające im karty obrazkowe i poproś poszczególne dzieci, aby podchodziły do tablicy i przymocowały je pod odpowiednimi kartami wyrazowymi. Kiedy wszystkie karty będą już odpowiednio przymocowane wskazuj wyrazy i zachęć dzieci do wspólnego ich przeczytania. Następnie zdejmij karty obrazkowe. Poproś jednego ucznia, aby podszedł do tablicy wskaż słowo, które ma przedstawić z pomocą gestu. Podobnie postąp z pozostałymi słowami.

Znajdź parę
Przygotuj pięć kart obrazkowych i pięć odpowiadających im kart wyrazowych. Rozdaj je uczniom, a następnie poproś ich na środek. Powiedz dzieciom, że będziesz wspólnie z pozostałymi dziećmi głośno liczyć do dziesięciu (lub piętnastu, jeśli dzieci już znają te liczby) i w tym czasie dzieci muszą znaleźć swoją parę. Kiedy już ją znajdą stają i podnoszą do góry karty.

Wyrazowe Bingo!
Poproś uczniów, aby przygotowali cztery lub pięć własnych kart wyrazowych z podanej przez Ciebie grupy tematycznej. Podnoś do góry karty obrazkowe, mówiąc nazwę przedstawionego przedmiotu. Zadaniem dzieci jest oznaczyć te wyrazy, których obrazki zobaczyli. Uczeń, który oznaczy wszystkie obrazki, woła: Bingo! Następnie poroś zwycięzcę, aby przeczytał zaznaczone wyrazy. Możesz kontynuować grę z pozostałymi uczniami.

Muzyczne karty
Przygotuj kasetę z muzyką. Rozdaj dzieciom pomieszane karty obrazkowe i odpowiadające im karty wyrazowe. Włącz nagranie. Zadaniem dzieci jest podawać sobie karty. Kiedy zatrzymasz muzykę, uczniowie z kartami wyrazowymi wstają i je odczytują, a uczniowie z kartami obrazkowymi wstają, kiedy słowo przedstawione na ich obrazku.

Narysuj słowo
Połóż na biurku na kupce zestaw kart wyrazowych. Na tablicy narysuj ramkę obrazka. Poproś ucznia, aby wziął pierwszą kartę i narysował na tablicy w ramce to, co jest napisane na karcie. Pozostałe dzieci zgadują, jakie to słowo. Kiedy słowo zostanie odgadnięte, uczeń pokazuje klasie wyraz.

Gra: Kategorie
Posługując się kartami obrazkowymi, powtórz znajomość słownictwa z dwóch grup tematycznych, np. zwierzęta i produkty spożywcze. Pokaż uczniom karty obrazkowe i sprawdź, czy znają ich nazwy. Następnie podziel uczniów na dwie grupy i poproś ich o powiedzenie tylu słówek z jednej kategorii, ile pamiętają. Za każdą poprawną odpowiedź przyznaj drużynie po jednym punkcie.

Gra z pudełkiem
Włóż do pudełka kilka kart obrazkowych z różnych kategorii. Poproś uczniów, aby kolejno podchodzili do pudełka, wyciągali po jednej karcie i nazwali znajdujący się na niej obrazek. Uczeń wyciąga i nazywa karty do momentu, w którym trafi na obrazek, którego nie potrafi nazwać. Policz wszystkie prawidłowo nazwane karty i za każdą z nich przyznaj uczniowi po jednym punkcie. Włóż karty z powrotem do pudełka i powtórz grę z kolejnym dzieckiem. Zwycięzcą gry jest uczeń, który zdobędzie największą liczbę punktów.

ZABAWY RUCHOWE W KLASIE

Co przedstawia obrazek?
Rozdaj uczniom po małej kartce papieru i poroś dzieci o narysowanie na niej jednej rzeczy z przerobionego materiału, np. produkty spożywcze. Zbierz kartki i przymocuj je do pleców dzieci nie mówiąc, jaki to obrazek. Celem zabawy jest skłonienie dzieci do zadawania pytań, aby odgadnąć jaki obrazek znajduje się na ich plecach, np. Is it a( banana)? Uczniowie mogą chodzić po klasie lub bawiąc się w parach.

Gra: Głuchy telefon
Podziel uczniów na dwie grupy. Dzieci ustawiają się w dwóch rzędach. Pierwsi uczniowie z każdego rzędu powinni stać blisko biurka nauczyciela. Rozłóż na biurku karty obrazkowe z dwóch kategorii, np. produkty spożywcze i zwierzęta. Szepnij dwóm ostatnim osobom z rzędu po jednym słówku z różnych grup (np. 1-bread i 2 – cat). Powiedz: Start! Uczniowie szeptem przekazują słowo do pierwszej osoby z rzędu. Zadaniem tego ucznia jest wybranie i pokazanie Ci odpowiedniej karty obrazkowej spośród leżących na stole. Drużyna otrzymuje punkt za każdą dobrze pokazaną kartę. Następnie pierwsza osoba z rzędu idzie na koniec i gra toczy się dalej.

Latawce i miś
Narysuj na kartonie piętnaście latawców i jednego misia. Wytnij je i włóż do zrobionej z materiału torby. (Możesz to przygotować wspólnie z dziećmi). Poproś ucznia, aby nie zaglądając do środka wyjmował z torby latawce i liczył je. Uczeń przestaje liczyć w momencie, gdy wyciągnie misia. Mówi wtedy: (A) teddy bear. I wraca na miejsce. Wówczas gra zaczyna się od nowa, a do torby podchodzi inne dziecko. Wygrywa osoba, której uda się policzyć najwięcej latawców.

Żółte banany
Powycinaj z czasopism obrazki związane z przerobionym materiałem i schowaj je do koperty przyozdobionej wzorem z żółtych bananów. Włącz nagranie z muzyką i powiedz, aby uczniowie podawali sobie kopertę. Zatrzymaj nagranie. Poroś ucznia, który akurat trzyma Yellow bananas, aby otworzył ją w sposób przypominający obieranie banana i wyjął na chybił trafił jeden obrazek. Powiedz, aby nazwał po angielsku to, co jest przedstawione na obrazku.

Zabawy typu: ”Simon says”
Jest to odmiana ćwiczenia „Zrozum, wykonaj, powiedz”, wymagająca większej koncentracji na rozumieniu ze słuchu niż zwykła reakcja ruchowa na polecenia. Zabawa polega na tym, że dzieci wykonują komendy nauczyciela tylko wtedy, gdy komenda poprzedzona jest słowami: Simon says:, np.:
Simon says –touch your arm! (dzieci dotykają swojej rączki)
Simon says- point to your nose! (dzieci wskazują na swoje noski)
Clap your hands! Ten, kto klasnął odpada z gry, gdyż komenda nie została poprzedzona słowami: ”Simon says”.


GRY Z PIOSENKAMI I RYMOWANKAMI

Zaśpiewaj i zareaguj
Przydziel kilkorgu dzieciom po jednym słowie do zapamiętania. (Słowa te powinny pochodzić piosenki lub rymowanki, która chcesz powtórzyć.) Włącz nagranie i poproś, aby dzieci wstały i usiadły, gdy tylko usłyszą przydzielone im słówko.

Zaśpiewaj i stań w kolejności
Skorzystaj z kart obrazkowych przedstawiających rzeczy, które pojawiają się w tekście piosenki, którą chcesz poćwiczyć. Poproś kilkoro uczniów, aby podeszli do tablicy. Rozdaj im karty. Wyjaśnij dzieciom, że ich zadaniem jest uważne słuchanie tekstu piosenki i ustawienie się w takiej kolejności, w jakiej występują słówka zilustrowane przez ich karty. Pozostałe dzieci śpiewają piosenkę.

Przedstawienia
Wybierz kilka piosenek lub rymowanek, do których można przygotować proste kostiumy lub łatwo jest dobrać rekwizyty. Naucz dzieci pokazywać ruchem i mimiką treść piosenki czy rymowanki. Zaproś rodziców, nauczycieli lub dzieci z innych klas na mini przedstawienie.

DODATKOWE POMYSŁY NA ĆWICZENIA INTERDYSCYPLINARNE

Książeczka z zagadką
Materiały: kartki papieru A4 po jednej dla każdego ucznia, kredki. Rozdaj dzieciom kartki i poproś, aby zgięły je na pół. Na pierwszej stronie książeczki dzieci rysują duży znak zapytania, a na trzeciej dowolne zwierzę, którego nazwę znają po angielsku. Dzieci chodzą po klasie i pytają kolegów / koleżanki o ich zagadkowe zwierzęta: What is it? Dzieci odpowiadają, mówiąc: It’s a (lion). i pokazują swój rysunek.

A co lubi mama?
Materiały: kartki A4 po jednej dla każdego dziecka, kredki. Poproś dzieci, aby narysowały członków swojej rodziny, a pod każdą z osób talerz z produktami spożywczymi, które lubią jeść. Po zakończeniu pracy zapytaj uczniów, kogo narysowali i co te postaci lubią jeść, np. Who’s this? (Mum). What does she like? (Cheese). Who’s this? (Dad.) What does he like? (Chicken.)

Kolorowy robot
Materiały: kolorowy papier i klej lub kredki. Kartki A4 po jednej dla każdego ucznia. Rozdaj dzieciom kartki i poproś je, aby narysowały robota, którego części ciała to różne kształty. Przypomnij dzieciom nazwy kształtów po angielsku. Możesz na tablicy napisać: My robot, aby dzieci mogły podpisać swoje plakaty. Na zakończenie zapytaj uczniów o kształty: What’s this? (A square.) oraz ich kolory: What colour is it? (Blue.) Zapytaj również o kolory poszczególnych części ciała: What colour are the (hands)? Dzieci odpowiadają: (Red.)
Mieszkanie pełne zwierząt
Materiały: kartki A4 po jednej dla każdego dziecka, kredki. Zadaniem dzieci jest narysować plan mieszkania widziany z góry. Na planie powinny się znajdować i być podpisane pomieszczenia: bedroom, bathroom, living room, kitchen. Dla ułatwienia napisz te wyrazy na tablicy. Dzieci wyobrażają sobie, że w pomieszczeniach tych jest pełno zwierząt. Rozdaj dzieciom kartki i podpowiedz im, że zwierzęta mogą być wszędzie: koty w łazience, słoń w sypialni, hipopotamy w salonie itd. Po zakończeniu pracy dzieci mówią o swoich obrazkach, np. A cat is in the kitchen. Hippos are in the living room. itd.

Klasowe przyjęcie
Materiały: kilka dużych arkuszy papieru, kredki. Podziel klasę na grypy tak, aby w każdej z nich było po troje lub czworo dzieci. Każdej grupie daj jeden arkusz papieru. Powiedz dzieciom, że ich zadaniem jest narysować plakat przedstawiający klasowe przyjęciem w czyimś domu. Na plakacie muszą być przedstawione różne pomieszczenia w domu, w których tańczą koledzy i koleżanki z klasy ubrani w kolorowe ubrania; różne rzeczy, które dzieci jedzą lub jedzenie, które zostało dla nich naszykowane; zwierzęta, które również przyszły na przyjęcie oraz zabawki, które dzieci, bawiąc się porozrzucały w różne miejsca. Podpowiedz dzieciom, żeby rysując, patrzyły na słownik i żeby rysowały tylko te rzeczy, których nazwy znają po angielsku. Niektóre z tych nazw dzieci mogą napisać na plakacie. Po zakończeniu pracy dzieci opowiadają o wszystkich elementach rysunku.

5. Ocena osiągnięć uczniów.

Nauczyciel nagradzać będzie słowem, gestem, uśmiechem, ale również stosować techniki nagradzania poszczególnych elementów pracy, umownymi znakami czy otrzymaniem plusa (zapisane w przedmiotowym systemie oceniania), które są dowodem aktywności dziecka i nagrodą za pracę.
Dziecko może również otrzymywać oceny cząstkowe za różnorodne formy prezentacji swoich umiejętności językowych, na przykład za:
- zaśpiewanie piosenki,
- recytację rymowanki,
- prawidłowe reakcje na polecenia,
- znajomość nowego słownictwa, sprawdzaną w formie zabawy,
- wykonanie projektu,
- udział w konkursie,
- aktywność na lekcji itp.

Metody ewaluacji zajęć:
• obserwacje – poddawane im będą m.in. umiejętności i postawy w trakcie zajęć
• prace praktyczne
• konkurs
• samoocena ucznia
• nagradzanie każdej aktywności.