"Tęcza". Scenariusz zajęć w grupie 4 latków

Scenariusz zajęć w grupie dzieci 4 – letnich.

Temat ogólny: KOLORY.

Temat kompleksowy: TĘCZA.

Cele:

- rozwijanie prawidłowej percepcji i nazw kolorów;
- zachęcanie do dzielenia się swoimi doświadczeniami;
- rozwijanie wyobraźni;
- zachęcani do eksperymentowania;
- budowanie integracji;
- uwrażliwianie na konflikty;
- rozwijanie koordynacji wzrokowo – ruchowej;

Środki dydaktyczne:

- kartony, treść opowiadania, sylwety do opowiadania, farby w kolorach podstawowych – czerwony, zielony, niebieski, miseczki na farby, emblematy dla dzieci – słońce i chmura, płyta cd z muzyką;

Przebieg zajęć:

1. Powitanie dzieci:
- Witam wszystkich, w czerwonych bluzkach,
- Witam wszystkich w niebieskich spodniach,
- Witam wszystkich w zielonych bluzkach itd.

2.Przedstawienie obrazka: tęcza.
- omówienie obrazka, rozmowa o indywidualnych doświadczeniach dzieci, kto widział tęczę, jakie miała kolory.

2. Opowiadanie: „Historia tęczy”. Nauczyciel wykorzystuje proste sylwety: paski z kolorami tęczy, słońce, chmurkę, niebieski karton – niebo.

Kiedyś, bardzo dawno temu, wszystkie kolory świata zaczęły się sprzeczać. Każdy z nich utrzymywał, że jest najpiękniejszy, najważniejszy, najpotrzebniejszy.

Zieleń powiedziała:

- Jest oczywiste, że jestem najważniejszym kolorem. Jestem piękna i nie ma beze mnie wiosny, ani lata. Jestem kolorem trawy, drzew, liści. Beze mnie świat byłby smutny.

Przerwał jej niebieski:

- Patrzysz tylko na ziemię; a co z morzem i niebem? To ja nadaję im kolor. Ja pomalowałem caluteńkie niebo, każdą rzekę, jezioro, morze, ocean. Jestem niezbędny i najważniejszy!

Kolor żółty uśmiechnął się swoim zwyczajem:

- Jesteście wszystkie bardzo ważne, ale to ja przynoszę światu uśmiech, radość, ciepło. Słońce jest żółte, księżyc jest żółty, gwiazdy są żółte. Wszystko, co pomaluję jest takie piękne, że wszyscy patrzą na to z zachwytem!

Czerwień nie mogła znieść tego długiego wywodu:

- Ja jestem ponad wami wszystkimi bo ja jestem kolorem serca – miłości. Jestem też kolorem ognia. Daję ludziom ciepło. Beze mnie nie można się obejść!

Spór kolorów trwał i coraz bardziej się wzmagał. Nagle na niebie pojawiła się wielka czarna chmura i powiedziała:

- Jesteście niemądre kolory! Wszystkie jesteście piękne, jak motyle, jak kwiaty. Tak mi smutno jak słucham waszej kłótni! I chmura zaczęła płakać gęstym deszczem.

W tej chwili na niebie pojawiło się słońce i powiedziało:
- Nie płacz chmuro, a wy kolory, przestańcie się kłócić. Weźcie się za ręce i namalujcie na niebie coś pięknego razem, aby było widać was wszystkie.

- Kolory zaczęły malować na niebie różnobarwne pasy i tak powstała tęcza. Na jej widok chmurka się uśmiechnęła, a kolory zobaczyły, że każdy z nich jest piękny i niezastąpiony i wspaniale wyglądają razem!

Na pamiątkę tej chwili za każdym razem, gdy słońce chce pocieszyć kropelki spadającego deszczu, na niebie pojawia się tęcza.

Z książki pt. „Mądrość serca”, (red. M. Porębskiej i A. Sujka); poprawki : Sylwia Kustosz

- rozmowa o treści opowiadania: jakie kolory się kłóciły, dlaczego, czy miały rację, kto się smucił, kto im pomógł, w jaki sposób pomógł, co wy byście doradzili kolorom, aby się nie kłóciły.

3. Wprowadzenie kolorów podstawowych i pochodnych. Opowiadając historię, nauczyciel maluje tęczę na kartonie i miesza kolory w miseczkach w sposób widoczny dla dzieci.

Na początku tęcza miała tylko 3 kolory: czerwony, zielony i niebieski. Wszyscy się nią zachwycali – dzieci, dorośli, zwierzęta i rośliny. Po pewnym czasie jednak, te same kolory znudziły się tęczy. Co tu zrobić, by być piękniejszą? – myślała tęcza. I całkiem przypadkiem malując niebo zmieszała czerwień z zielenią i tym sposobem była piękniejsza o jeden kolor – żółty. Minął jakiś czas i tęcza chciała być jeszcze większa i jeszcze piękniejsza, by sprawiać jeszcze większą radość dzieciom, dorosłym, roślinom i zwierzętom, które na nią patrzyły, ale nie wiedziała jak to zrobić. Z tych nerwów pomieszała niechcący czerwień z niebieskim i otrzymała następny wspaniały kolor – różowy. Była bardzo zadowolona. Po pewnym czasie zapragnęła, by niebo wyglądało jeszcze wspanialej. Zaczęła dolewać jedną farbę do drugiej i tym sposobem otrzymywała przeróżne kolory. I tak tęcza robi do dziś – coraz miesza swoje kolory, by stawać się większą, piękniejszą, podobać się dzieciom, dorosłym, roślinom, zwierzętom, słońcu i chmurkom.

autor: Sylwia Kustosz

- nazywanie kolorów tęczy, wymyślanie nazw dla nowych, nieznanych kolorów.

5. Zabawa ruchowa – taniec chmurek ze słonkami.
Nauczyciel przykleja dzieciom emblematy: słońca i chmurki. Dzieci wykonują różnorodne polecenia w rytm muzyki:
- chmurki tańczą ze słonkami;
- słonka szukają słonek, chmurki chmurek;
- słonka chowają się przed chmurami;
Zabawę kończy wspólny taniec w kole.

6. Praca plastyczna – „Tęcza” – dzieci samodzielnie mieszają różne kolory farb i malują tęczę na kartonach.

7. Wystawa prac dzieci, omówienie kolorów, pochwały.

Opracowała : Sylwia Kustosz, Przedszkole Nr 33 im. Kubusia Puchatka w Lublinie.