Scenariusz zabaw fundamentalnych w przedszkolu: Marcowe koty i ich psoty

Temat: Marcowe koty i ich psoty.

Cele:
- Wspieranie rozwoju dziecka w czterech obszarach poprzez stosowanie metod aktywizujących – edukacja przez ruch,
- Kształcenie umiejętności rytmicznego poruszania się i płynnego kreślenia znaków grafomotorycznych. Rozwijanie drobnych ruchów mięśni niezbędnych przy pisaniu.
- Tworzenie sytuacji edukacyjnej pozwalającej na swobodę poznania, ekspresję i aktywność dzieci.
- Wdrażanie do współdziałania w zespole. Doświadczanie poczucia sprawstwa, doznawanie radości w procesie uczenia się.

Pomoce dydaktyczne:
Szary papier, kredki pastele olejne, odtwarzacz CD, utwory na płycie CD , koła w kolorach: białym, czarnym, zielonym, flamastry, sylwetki kotów białych i czarnych, drobne figurki kotów wykonane z różnych materiałów, gałązka z wierzbowymi baziami, tekst opowiadania A. Galicy pt. „Bajka o zielonej kredce”.

Przebieg:

1. Zabawa paluszkowa na powitanie pt, „Witające się rączki”.

Dwie rączki się spotkały
więc się przywitały.

Najpierw zaklaskały,
Później się pogłaskały,

Mocno się ściskały
Bo się dawno nie widziały.

Jak się przywitały,
no to pogadały.

Zabawy paluszkowe podtrzymują i wzmacniają aktywność małego dziecka. Podczas tych zabaw dziecko poznaje nowe rodzaje ruchów i możliwości ich łączenia. Zabawy paluszkowe poprawiają sprawność manualną, potrzebną przy wykonywaniu czynności wymagających precyzyjnych ruchów ręki. Warto je stosować jako wstępny etap nauki pisania.

2. Zabawa muzyczno-ruchowa „Kotki dwa”. Śpiew połączony z ruchowym ilustrowaniem treści piosenki.

Zabawa ta rozwija zdolności muzyczne, stymuluje rozwój mięśni, zapisuje w pamięci wzorzec ruchu – nauka w ruchu.

3. Zabawa „Dźwiękowa wyliczanka”- w oparciu o wymyśloną bajkę.
Polega na uważnym słuchaniu i naśladowaniu głosem zwierząt, za każdym razem, gdy dzieci usłyszą ich nazwę.

Dawno, dawno temu były sobie dwa białe kotki. Mieszkały w dużym domu razem z czarnym kotem. Białe kotki zimę lubiły, dbały o futro i wciąż się myły. Czarne koty wiosnę wolały i w różne kolory się ubierały. Pewnego razu kotki się kłóciły i swe kolory piękne zgubiły. Wszystkie kolory się pomieszały i żaden kotek nie był już biały. Zaś czarne kotki się nie smuciły, bo białe łatki sobie zrobiły.

Zabawa rozwija zdolności słuchowe, ćwiczy mięśnie narządów mowy.

4. Zabawa fundamentalna „Co będzie następne?”.
Układanie kotów według podanego wzoru – kontynuowanie rytmu (dwa koty białe, jeden czarny).

Zabawa doskonali logiczne myślenie i myślenie przez analogię. Uczy dyscypliny i cierpliwości.

5. Zabawa ruchowa na czworakach „Hej panie kocie”

Hej panie kocie,
Co stoisz na płocie.
Możemy przejść przez rzeczkę
Pobawić się troszeczkę?

- tak, jeśli masz np. czerwone buciki...

Zabawy na czworakach uaktywniają mięśnie kręgosłupa, nóg, rąk i oka. Występuje w nich koordynacja wzrokowo-ruchowa całego ciała, co ma wpływ na płynność czytania. Naprzemienne ruchy rąk i nóg są motywatorem do tworzenia w mózgu powiązań pomiędzy obydwiema półkulami mózgowymi, dzięki czemu człowiek w przyszłości łatwiej zapamiętuje informacje i odtwarza je.

6. Zabawa dydaktyczna „Czapka niewidka”.

Figurki kotów ustawione w rzędzie, widoczne dla dzieci. Pod czapką niewidką ukryte wierzbowe gałązki. Dzieci słuchają zagadki i odgadują, co tam jest schowane. Pozostałe przedmioty ukrywa nauczycielka, gdy dzieci chowają głowy w kolana. Odgadują, co znikło.

Zagadka:
Tu są takie kotki, co na drzewie siedzą,
Wąsików nie mają i mleczka nie jedzą.

7. Słuchanie opowiadania A. Galicy pt. „Bajka o zielonej kredce”.

Nauczycielka w trakcie opowiadania świadomie nie kończy niektórych zdań, aby umożliwić dzieciom tworzenie własnej akcji bajki. Motywuje je do myślenia i pobudza ich wyobraźnię.

8. Działania plastyczne „Staw i przedwiośnie”.

Rysowanie przy muzyce, rytmiczne kreślenie metodą D. Dziamskiej – „Edukacja przez ruch”.

Opis zabawy:
Na stole znajduje się przyklejony szary papier. Na środku przyklejone duże koło hula-hop. Przy dźwiękach muzyki dzieci stojące wokół stołu, posługując się jedną kredką i przekazując ją sobie, obrysowują po kolei fragment koła znajdującego się na przed nimi. Po zdjęciu koła na kartce zarysowany jest kontur stawu. Przy kolejnych utworach muzycznych (różny rytm i tempo) dzieci - chodząc wokół stolików - rysują niebieską kredką wodę, zieloną kredką rośliny w stawie, trawę wokół niego i czarną kredką gałązki wierzbowe. Następnie wybierają zielone koła (duże i małe). Metodą origami składają żaby, które naklejają w stawie. Z białych i czarnych kół, złożonych na pół powstaną wierzbowe bazie, które dzieci doklejają do gałązek. Gotowe prace stanowią ciekawą dekorację sali na długi czas.

Jest to zabawa plastyką, aktywizująca mózg i stymulująca rozwój pamięci długotrwałej. Ruch wokół stołu stymuluje propriocesję, zmysł równowagi i wzrok.

Propriocesja - zespół receptorów w skórze, mięśniach i stawach. System ten podczas ruchu dostarcza dziecku informacji o położeniu poszczególnych części ciała, pozwala na odczuwanie własnego ciała w przestrzeni.

Opracowała:
mgr Urszula Bułat