Innowacja programowa: Aktywnie poznaję świat

W grupie, której obecnie pracuję (dzieci 3 i 4-letnie –grupa Muszelki) realizowane są następujące programy edukacyjne:
- Nasze Przedszkole- Małgorzata Kwaśniewska, Wiesława Żaba-Żabińska
- Dziecięca Matematyka -E. Zielińska, E.G. Kolczyńska
- Program Edukacji Zdrowotnej –K. Dutkiewicz

Programy te są zgodne z Podstawą Programową Wychowania Przedszkolnego
Z dnia 23 grudnia 2008 roku. W ramach realizacji innowacji programowej planuję poszerzyć realizowane programy o następujące elementy:
1. Poznawanie świata poprzez obserwację, pracę badawczą, spacery i wycieczki.
2. Przygotowanie do nauki czytania z wykorzystaniem elementów metody Glena Domana.

Ad.1.
Poznawanie świata poprzez obserwację, pracę badawczą, spacery i wycieczki.
Od września 2011 roku wprowadziłam do zajęć porannych stały element ( niezależny od realizowanego tematu kompleksowego) - praca z kalendarzem pogody, oraz nauka dni tygodnia. Dzieci określają, jaki dzień jest dzisiaj: stopniowo doszliśmy do momentu, w którym większość grupy potrafi bezbłędnie określić, jaki dzień był wczoraj i jaki będzie jutro. W kalendarzu przedszkola, dzieci odnajdują nazwę aktualnego dnia, przyczepiają do odpowiedniej rubryczki. Cała grupa potrafi wymienić dni tygodnia po kolei. Dziecko niemówiące ( znacznie opóźniony rozwój mowy), rytmicznie wskazuje w kalendarzu wymawiane przez dzieci dni. Kolejnym niezmiennym elementem wszystkich zajęć jest praca z kalendarzem pogody. Dzieci określają, jaka jest pogoda, następnie zaznaczają w kalendarzu pogody odpowiednimi symbolami: nasłonecznienie, zachmurzenie, siłę wiatru, opady atmosferyczne. Po 5 miesiącach systematycznej pracy – dla dzieci jest to wspaniała zabawa-100% grupy potrafi bezbłędnie odkodować symbole związane z pogodą. Staram się organizować dzieciom jak najwięcej sytuacji, w których występowałyby w roli badaczy, odkrywców. Przeprowadziliśmy dużo eksperymentów z wodą, ( parowanie, zamarzanie, topnienie lodu, osadzanie pary wodnej na lusterku), doświadczeń z kolorami, uzyskiwaniem nowych barw i odcieni. Staram się zadawać pytania naprowadzające dziecko na właściwą odpowiedź, ale w końcowym efekcie to dziecko ma poczucie sprawstwa.
W listopadzie zaczęłam wprowadzać dużo napisów do globalnego czytania.
W styczniu rozpoczęłam pracę z kalendarzem naściennym. Aktualny dzień zakreślam w kalendarzu żółtym kołem. Codziennie, niezależnie od realizowanego tematu tworzymy wspólnie dziećmi opowieść o tym, co się stało z dniem. Najczęściej stosuję burzę mózgów, w podsumowaniu daję możliwość wypowiedzenia się chętnemu dziecku. Obecnie opowiadania przyjmują przykładową formę:
Wczoraj wróciłam z przedszkola do domu, bawiłam się, byłam z mamą w sklepie, zjadłam kolację, wykąpałam się, założyłam piżamkę, poszłam spać. Gdy opowiadanie dochodzi do tego momentu, zakreślam krzyżykiem poprzedni dzień. Rano obudziłam się i był już nowy dzień W tym momencie nową datę obwodzę kołem – następnego dnia będzie zakreślona. Tego typu działania dają dzieciom poczucie stałości, niezmienności i porządku. Opowiadanie przybiera inną formę w poniedziałek – mam do wykreślenia dwa dni.
Ciągła, systematyczna praca z kalendarzem przez kolejne dwa lata, powinna zaowocować doskonałą orientacją w czasie u dzieci kończących edukację przedszkolną. Dzieci z mojej grupy–( dzieci o bardzo zróżnicowanych zainteresowaniach, doświadczeniach własnych możliwościach i potrzebach) - bardzo lubią zabawy badawcze. Od września 2012 roku postanowiłam jak najczęściej korzystać z tej formy pracy.
Jak twierdzi Z. Topińska „Zabawy badawcze [...] polegają na robieniu przez dziecko różnych doświadczeń. Dziecko bierze w tych zabawach rzeczywistość „do ręki”, bada własności różnych rzeczy i zjawisk, zaspokajając tym swoją intelektualną ciekawość, doznając różnych wrażeń [...] Zabawy badawcze to te, na które dorośli tak często utyskują za to, że dziecko „wszystko rusza”, „wszędzie go pełno”. Sprawą przedszkola jest uznać to dziecięce „wścibstwo”, rozwijać towarzyszącą mu ciekawość intelektualną [...}, równocześnie zaś zapobiegać, aby dziecko nie narażało się na niebezpieczeństwo [...}”
Dorota Dobrzyńska pisze na temat zabawy badawczej następująco: „Zabawa badawcza jak każda inna zabawa jest działalnością bezinteresowną, nie jest ważny dla dziecka rezultat, ani materialny efekt, lecz samo działanie, które do niego doprowadziło”.
Zabawy badawcze mają swoje pewne charakterystyczne cech, które pozwalają je odróżnić od innych form aktywności przedszkolaka.
Najpierw musi nastąpić dostrzeżenie problemu, następnym krokiem jest poszukiwanie sposobów rozwiązania dostrzeżonego problemu, aż wreszcie dochodzimy do rezultatu, który jest niczym innym jak dostrzeżeniem efektu działań.
W zabawie badawczej dziecko jest współtwórcą a nie odbiorcą procesu kształcenia. Działanie daje mu możliwość odkrywania otaczającego świata, poznanie mechanizmów, które światem rządzą. Dziecko przyjmuje postawę badacza. Należy tez wspomnieć o satysfakcji, poczuciu mocy, wiary we własne możliwości.
Zabawa badawcza ma dla mnie wymiar edukacyjny, wychowawczy i terapeutyczny.
Wszystkie te argumenty skłoniły mnie do zaplanowania w przyszłym roku szkolnym możliwie jak najwięcej sytuacji, których będę mogła sięgać po użycie zabawy badawczej.
W bieżącym roku szkolnym planuję utworzenie ogródka przedszkolnego- wydzielenie małego miejsca z terenu przedszkolnego, w którym moja grupa mogłaby prowadzić prace ogrodowe.

Planowane do realizacji zabawy badawcze na rok szkolny 2012/2013:

1. Po wakacjach - gromadzenie w kąciku przyrody „wakacyjnych skarbów”- muszli, kamieni, ciekawych szyszek, jednym słowem całego materiału przyrodniczego, który dzieci przywiozą z wakacji- będą o to poproszone przed zakończeniem roku bieżącego przedszkolnego. Każde dziecko będzie miało okazję opowiedzenia o zgromadzonych skarbach – poznanie wielozmysłowe
2. Doświadczenie, „Co szybciej opada w naczyniu z wodą- piasek, czy kamień?
- dlaczego?- Powtórzenie doświadczenie bez użycia wody np. z piórkiem i kamieniem.
3. Wykonanie wiatraczków- obserwacja jak należy ustawić się do wiatru, aby wiatraczek obracał się jak najszybciej.
4. Doświadczenie mające na celu wzbudzenie zainteresowania dzieci ruchem powietrza- wentylator, skrawki papieru, suche liście, piórka, wata, oraz dla porównania przedmioty cięższe- kawałki drewna, kamyki.- Które przedmioty unosiły się wyżej?,
Sięgnięcie do własnych doświadczeń dzieci- opowiadanie- ‘moja przygoda z wiatrem”
5. Nadmuchiwanie baloników, wypuszczanie powietrza, robienie efektu „startu rakiety”
6. Wyścigi piłeczek plastikowych-, od czego zależy, która piłeczka wygra?- Kierowanie strumienia wydychanego powietrza bezpośrednio na piłeczkę, siła wydechu- przy okazji mam znakomite ćwiczenie zalecane przez logopedę- planowanie toru oddechowego. Tą samo mogę powtórzyć z piórkami, strzępami bibuły
7. Robienie baniek mydlanych, – co jest w środku bańki?
8. Taniec z szyfonowymi chusteczkami, – co unosi chusteczkę w górę?, Czy nas też uniesie?
9. Zabawy kolorami – mieszanie farb, otrzymywanie nowych kolorów
10. Kolorowe wirujące krążki- wykonanie krążków żółto-czerwonych, czerwono-niebieskich, niebiesko- żółtych, osadzenie ich na osi 9np. na ołówku), wprowadzanie w ruch wirowy, obserwowanie, co się dzieje z kolorem.( Szybkie wirowanie – otrzymujemy nowy kolor, wole wirowanie – widzimy dwa kolory)
11. Zabawa z magnesem, – jakie materiały są przyciągane przez magnes?
12. Zabawy z zamrażaniem i rozmrażaniem wody.
13. Zamrażanie zielonych liści- obserwacja unerwienia.
14. Zabawa kolorowymi kostkami lodu – czy woda zabarwiona zamarza tak samo?
15. Przelewanie wody do rożnych naczyń - różne pojemności i kształty – prawo stałości objętości
16. Zabawa, „Co pływa, a co tonie?”
17. Doświadczenie z rozpuszczaniem substancji w wodzie, – co się rozpuszcza, co pozostaje nierozpuszczone?
18. Rozpuszczanie śniegu – ustawienie naczyń ze śniegiem w różnych miejscach – na kaloryferze, na szafie, przy uchylonym oknie
19. Wykonanie instrumentów muzycznych – butelki z wodą ustawione kolejno od najmniejszej do największej zawartości płynu; granie drewienkiem ( im więcej wody, tym wyższy dźwięk)
20. Zanieczyszczanie wody pyłem, węglem, gliną; filtrowanie.
21. Badanie różnego przewodnictwa ciepła przez metal, drewno, plastyk.
22. Poznajemy różne rodzaje gleby- ( piasek, ziemia, glina) - zakładanie hodowli roślin, wysiewanie nasion, porównywanie tempa wzrostu roślin
23. Zakładanie ogródków naookiennych- wysiewanie nasion.
24. Sadzenie sadzonek w ogródku przedszkolnym.

Planowane wycieczki tematyczne:
1. Wycieczka do warszawskiego ZOO- przygotowanie zwierząt do zimy
2. Wycieczka do Centrum Nauki – Kopernik
3. Wycieczka do leśniczówki w Jabłonnie
4. Wycieczka szlakiem ścieżki przyrodniczej w Jabłonnie
5. Wizyta u weterynarza
6. Wizyta w sklepie akwarystycznym
7. Wycieczka do Miejskiej Biblioteki Publicznej w Legionowie

W trakcie spacerów po najbliższej okolicy przedszkola prowadzone będą obserwacje zmian zachodzących w przydomowych ogródkach, w pobliskim lesie, w pobliskim sadzie.

Ad.2.
Przygotowanie do nauki czytania z wykorzystaniem elementów metody Glena Domana.

„Uczenie się jest najwspanialszą, dająca najwięcej radości grą na świecie. Wszystkie dzieci rodzą się z takim przekonaniem i pielęgnują je, dopóki nie przekonamy ich, że nauka jest ciężką i nieprzyjemną pracą. Niektóre dzieci nigdy nie dają się o tym przekonać i przechodzą przez życie wierząc, że nauka jest przyjemnością: jedyną gra, w która warto się bawić” (Glenn Doman).

Glenn Doman amerykański fizykoterapeuta, jest uważany za twórcę metody rehabilitacji osób z uszkodzonym mózgiem. Na początku swojej działalności zajmował się wszystkimi pacjentami, z czasem krąg jego zainteresowań zacieśnił się do dzieci i młodzieży.
W 1956 roku założył w Filadelfii Instytut Osiągania Ludzkich Możliwości. ( Dane z Wkipedii). W skład zespołu weszli lekarze, pedagodzy, logopedzi, neurochirurdzy i psychologowie. Prowadzili oni badania nad zagadnieniami związanymi z uszkodzeniami mózgu u dzieci. Były to zarówno uszkodzenia nabyte podczas urazów, jak i te, którymi dzieci przyszły na świat. Pomyślne rezultaty pracy z dziećmi z uszkodzonym mózgiem doprowadziły do rozpoczęcia studiów nad rozwojem mózgu u dzieci zdrowych. „ Kiedy członkowie zespołu zobaczyli wiele dzieci z uszkodzeniem mózgu czytających i to czytających dobrze w wieku trzech lat, stało się jasne, że coś niedobrego stało się ze zdrowymi dziećmi” (G.Doman, Jak nauczyć małe dziecko czytać, Oficyna Wydawnicza Excalibur, 1992 s.25)
Nauka czytania u bardzo małych, w pełni zdrowych dzieci, została wprowadzona w roku 1961. Bardzo szybko stała się popularna w Stanach Zjednoczonych i w krajach anglojęzycznych. Metoda ta dotarła także do Polski. Doman określa uczenie czytania od wieku niemowlęcego ( praktycznie od chwili narodzin dziecka) „cichą rewolucją”. Metoda Domana jest w swojej pierwotnej formie przeznaczona do pracy domu w układzie rodzic dziecko. Rodzice kupujący zestawy do nauki czytania otrzymują w raz z nim „Harmonogram nauki czytania”. W harmonogramie proponuje się w wprowadzanie 5 zestawów dziennie. Pomiędzy sesjami należy zrobić półgodzinną przerwę. Wypisane są wyrazy, kolejność ich wprowadzania, kolejność wycofywania, zastępowania nowymi. Najważniejsze w stosowaniu tej metody jest radosne, pełne entuzjazmu nastawienie rodzica i kontrolowanie czy dziecko nie zaczyna się nudzić. Rozpoczyna się od wyrazów napisanych grubą, czerwoną trzcionką- litery mają wysokość 8 cm. Stopniowo druk jest zmniejszany, a kolor wyrazów coraz ciemniejszy- w końcu dochodzi do czarnego – identycznego, z jakim dzieci będą miały do czynienia w pierwszych książkach.
Jak każda nowość, tak i ta „cicha rewolucja” znalazła swoich sojuszników jak i zagorzałych przeciwników. W Polsce jednym z sojuszników metody jest Krystyna Kamińska. W swojej pracy „Nauka czytania dzieci w wieku przedszkolnym”, autorka zwraca uwagę, na to, że podczas wprowadzania tej metody nauki czytania należy bardzo starannie dobierać wyrazy. Język polski jest językiem fleksyjnym. Dziecko widzi wyraz, jako całość. Czytane wyrażenia, czy proste zdania muszą być logiczne w swoim brzmieniu.
„ Ogromną rolę w nauce czytania oprócz doskonalenia kompetencji językowych odgrywa usprawnianie analizatorów wzrokowego i słuchowego. Rozwijanie spostrzegawczości wzrokowej u dzieci jest niezbędne do rozpoznawania i różnicowania poszczególnych liter. Dobrze rozwinięty słuch fonematyczny pozwala zaś na wyodrębnianie głoski oraz na dokonywanie analizy i syntezy dźwiękowej wyrazu. Wyraz dla dziecka w wieku przedszkolnym jest dźwiękiem o określonej treści, w związku z tym traktuje go, jako całość, a nie zespół mniejszych pojedynczych dźwięków. Wydzielenie, poprzez wybrzmienie, poszczególnych głosek w wyrazie jest możliwe dopiero na odpowiednim poziomie wrażliwości słuchu fonematycznego” ( K. Kamińska, Nauka czytania dzieci w wieku przedszkolnym, WSiP 1999 rok, Warszawa, s.137).

W lutym 2012 roku rozpoczęłam wprowadzanie elementów metody globalnego czytania autorstwa Glena Domana. Każde dziecko ma swoją wizytówkę z imieniem
( napisaną czerwonym dużym drukiem na specjalnych zafoliowanych kartach). Codziennie rano rozkładam wszystkie wizytówki na jednym stoliku. Dziecko po wejściu do sali i przywitaniu się podchodzi do stolika i znajduje swoją wizytówkę. Zawsze otrzymuje wypowiedzianą z entuzjazmem pochwałę i polecenie- przeczytaj głośno. Następnie przekłada wizytówkę na sąsiedni stolik. Po miesiącu stosowania tej zabawy, tylko dwoje dzieci wymaga niewielkiej pomocy nauczyciela podczas odnajdywania imienia. Podobne, tylko mniejsze wizytówki przyklejone są do krzesełek ( imię i pierwsza litera nazwiska).Często zmieniam miejsce ustawienia krzeseł. Obecnie większość dzieci bezbłędnie odnajduje swoje miejsce.
Napisy do globalnego czytania umieszczone w sali wykonałam czerwonym drukiem
( Arial black pogrubiony rozmiar od 78-100).
Od września 2012 planuję kontynuację rozpoczętych przeze mnie działań, mających na celu naukę czytania metodą globalną. Zastosuję do tego zakupione zestawy do nauki czytania. Ponieważ metoda Domana jest przeznaczona do pracy z dzieckiem w domu- najkorzystniejszy układ to entuzjastyczny, wierzący w efekty pracy rodzic i ciekawe świata dziecko- w celu wprowadzenia jej w przedszkolu wymaga drobnych adaptacji

Należy modyfikować
1. Miejsce nauki
2. Czas nauki
3. Osobę uczącą
4. Liczbę uczonych dzieci
Modyfikacja metody:
Ad.1
Pracuję z dziećmi nie w domu, tylko w wydzielonym w sali przedszkolnej kąciku czytelniczym.
Ad.2
Wyrazy będę eksponować trzyracy dziennie między godziną 9-13. Przechodzenie do kolejnych etapów będzie uzależnione od frekwencji dzieci. Eksponowane wyrazy będą powiązane z tematami kompleksowymi.
Ad. 3
W metodzie Domana z dzieckiem pracują rodzice. W przypadku realizacji tej metody w warunkach przedszkolnych, nauka czytania będzie prowadzona przez nauczycielki pracujące w grupie. Niezwykle ważne jest pozytywne, pełne entuzjazmu i wiary w sukces nastawienie nauczycieli.
Ad.4.
Początkowo będę pracować z grupkami 2-4 osób. Stopniowo liczebność grupy będzie wzrastała

Metoda Domana podzielona jest na 5 etapów. Bardzo istotne jest stosowanie się do tej kolejności.
Etapy:
1. Pojedyncze słowa
2. Wyrażenia dwuwyrazowe
3. Proste zdania
4. Rozbudowane zdania
5. Książki

Część z pierwszego etapu została zrealizowana w tym roku szkolnym, przed napisaniem przeze nie innowacji. Dzieci potrafią odczytać imiona, rozpoznają napisy umieszczone w sali.
Adaptacją metody Domana do pracy z dziećmi w okresie przedliterowym zajmowała się w roku 1999 Krystyna Kamińska

Etap I Pojedyncze słowa

Tematyka kompleksowa
To jestem „ja”
Wyrazy do czytania
Imiona dzieci z grupy
Ćwiczenia wspomagające proces mówienia i czytania
Ćwiczenia ułatwiające posługiwanie się głosem- wymawianie samogłosek na jednym oddechu, szeptem, głośno, krzycząc. Ćwiczenia prawidłowego oddychania w procesie mówienia.
Tematyka kompleksowa
Moja rodzina i jej członkowie
Wyrazy do czytania
Mama, tata, siostra, brat, babcia, dziadek, imiona rodzeństwa
Ćwiczenia wspomagające proces mówienia i czytania
Ćwiczenia koordynacji słuchowo-ruchowej. Analiza słuchowa podanego rytmu i ruchowe jego odtworzenie poprzez wyklaskiwanie, wystukiwanie tupanie. Ćwiczenia ułatwiające posługiwanie się głosem. Wymawianie sylab na jednym oddechu, np. ma- ma, ta –ta
Tematyka kompleksowa
Co potrafi moje ciało?
Tematyka kompleksowa
Części ciała: oko, ucho, nos, usta, włosy, noga, ręka, palce, język.
Ćwiczenia wspomagające proces mówienia i czytania
Ćwiczenia warg i języka-prychanie, parskanie, cmokanie, oblizywanie warg.
Ćwiczenia artykulacyjne- głoski b, w, f, s, z, t, d, e, n, k- syczenia, buczenie, odgłosy zegarów, np. bim-bam, tik-tak, cyk-cyk, Din-don, ku-ku; odgłosy wiatru np.: wiu, fiu, szsz; odgłosy zwierząt np.: gul, mee, bee, ko-ko, ćwir, kwa-kwa
Tematyka kompleksowa
Ulubione zabawki i zajęcia dzieci
Wyrazy do czytania
Zabawki: lalka, klocki, miś, auto, piłka.
Czynności:, Co robi? Śpi, maluje, lepi, rysuje, wycina, je, pije
Ćwiczenia wspomagające proces mówienia i czytania
Ćwiczenia oddechowe: dmuchanie, nadmuchiwanie
Ćwiczenia słuchowe: rozpoznawanie głosów, np.: płacząca lalka, odbijanie piłki, przelewanie wody
Ćwiczenia koordynacji wzrokowo- ruchowej: odtwarzanie ruchem czynności na podstawie znaków i napisów
Ćwiczenia ortofoniczne: jak pracuje silnik samochodu?
Ćwiczenia narządów mowy i mięśni języka: wrr, brr, trr
( K. Kamińska, Nauka czytania dzieci w wieku przedszkolnym, WSiP 1999 rok, Warszawa, s.135)
Bardzo dużo elementów proponowanych przez Kamińską zrealizowałam w bieżącym roku szkolnym. Stosowanie adaptacji metody Domana jej autorstwa, pozwala na prowadzenie dużej ilości ćwiczeń usprawniających narządy artykulacyjne, co w przypadku dzieci z mojej grupy jest bardzo ważne- większość z nich ma znaczną wadę wymowy.

Etap II Wyrażenia dwuwyrazowe

Tematyka kompleksowa
Wiosna nadchodzi
Wyrazy do czytani
Kolory: biały, czerwony, zielony,
źółty, szary
Ćwiczenia wspomagające proces mówienia i czytania
Ćwiczenia w mówieniu: na podstawie oglądanej ilustracji- określanie właściwości różnych zjawisk i opisanie postaci.
Stosowanie rozmaitych określeń oraz prawidłowe łączenie przymiotników z rzeczownikami
( K. Kamińska, Nauka czytania dzieci w wieku przedszkolnym, WSiP 1999 rok, Warszawa, s.135)
Ćwiczenia w mówieniu proponowane przez Kamińską zostaną poszerzone o ćwiczenia wnioskowania na podstawie przeprowadzonych przez dzieci zabaw badawczych. Codzienne opowiadanie, Co się stało z dniem? Przygotowuje dzieci do formułowania wypowiedzi spójnych logicznie i poprawnych pod względem gramatycznym

Etap III proste zdania

Dzieci odczytują proste zdania z zestawu. Dobór zdań do czytania zostanie powiązany z aktualnie przerabianym tematem.
Propozycja Kamińskiej:
Tematyka kompleksowa
Dbamy o czystość i zdrowie
Wyrazy do czytania
Rzeczowniki: mydło, wanna, ręcznik, ręce, twarz
Czasowniki:; myje, ma, wyciera
Antonimy brudny-czysty
Rzeczowniki: lekarz, owoce, ser, mleko, warzywa
Czasowniki: je, pije, jest
Antonimy; chory-zdrowy
Smutny-wesoły
Ćwiczenia wspomagające proces mówienia i czytania
Układanie prostych zdań, np.:
Igor myje ręce.
Karolina wyciera twarz.
Ola ma ręcznik. Janek ma brudne ręce.
Karol je ser. Bartek jest smutny. Ania pije mleko. Dawid jest chory.
Tematyka kompleksowa
Zwierzęta i ptaki
Wyrazy do czytania
Rzeczowniki: kot, żaba, sarna, wrona, sroka, kos,
Czasowniki: fruwa, biegnie, kracze, stoi, śpiewa
Ćwiczenia wspomagające proces mówienia i czytania
Układanie prostych zdań, np.:
Kot stoi. Wrona Kracze. Kos śpiewa.

Tematyka kompleksowa
Dbamy o czystość i zdrowie
Wyrazy do czytania
Rzeczowniki: mydło, wanna, ręcznik, ręce, twarz
Czasowniki:; myje, ma, wyciera
Antonimy brudny-czysty
Rzeczowniki: lekarz, owoce, ser, mleko, warzywa
Czasowniki: je, pije, jest
Antonimy; chory-zdrowy
Smutny-wesoły
Ćwiczenia wspomagające proces mówienia i czytania
Układanie prostych zdań, np.:
Igor myje ręce.
Karolina wyciera twarz.
Ola ma ręcznik. Janek ma brudne ręce.
Karol je ser. Bartek jest smutny. Ania pije mleko. Dawid jest chory.
Tematyka kompleksowa
Zwierzęta i ptaki
Wyrazy do czytania
Rzeczowniki: kot, żaba, sarna, wrona, sroka, kos,
Czasowniki: fruwa, biegnie, kracze, stoi, śpiewa
Ćwiczenia wspomagające proces mówienia i czytania
Układanie prostych zdań, np.:
Kot stoi. Wrona Kracze. Kos śpiewa.
Tematyka kompleksowa
Dbamy o czystość i zdrowie
Wyrazy do czytania
Rzeczowniki: mydło, wanna, ręcznik, ręce, twarz
Czasowniki:; myje, ma, wyciera
Antonimy brudny-czysty
Rzeczowniki: lekarz, owoce, ser, mleko, warzywa
Czasowniki: je, pije, jest
Antonimy; chory-zdrowy
Smutny-wesoły
Ćwiczenia wspomagające proces mówienia i czytania
Układanie prostych zdań, np.:
Igor myje ręce.
Karolina wyciera twarz.
Ola ma ręcznik. Janek ma brudne ręce.
Karol je ser. Bartek jest smutny. Ania pije mleko. Dawid jest chory.
Tematyka kompleksowa
Zwierzęta i ptaki
Wyrazy do czytania
Rzeczowniki: kot, żaba, sarna, wrona, sroka, kos,
Czasowniki: fruwa, biegnie, kracze, stoi, śpiewa
Ćwiczenia wspomagające proces mówienia i czytania
Układanie prostych zdań, np.:
Kot stoi. Wrona Kracze. Kos śpiewa.
Etap IV Rozbudowane zdania
Tematyka kompleksowa
Środki lokomocji
Wyrazy do czytania
Rzeczowniki: samochód, autobus, znak, parking
Czasowniki: wraca, stoi, został
Przyimki: na
Ćwiczenia wspomagające proces mówienia i czytania
Ćwiczenia w układaniu odpowiednich podpisów pod kolejnymi obrazkami historyjki obrazkowej np.: samochód wraca na parking.
Tematyka kompleksowa
Moja książka
Wyrazy do czytania
Rzeczowniki: kot, dom, płot
Czasowniki: stoi, wskoczył, poszedł
Przyimki: za, obok, na
Ćwiczenia wspomagające proces mówienia i czytania
Wspólne z nauczycielką wykonanie własnej książki do czytania, z wykorzystaniem na przykład historyjki o kocie.
Tematyka kompleksowa
Środki lokomocji
Wyrazy do czytania
Rzeczowniki: samochód, autobus, znak, parking
Czasowniki: wraca, stoi, został
Przyimki: na
Ćwiczenia wspomagające proces mówienia i czytania
Ćwiczenia w układaniu odpowiednich podpisów pod kolejnymi obrazkami historyjki obrazkowej np.: samochód wraca na parking.
Tematyka kompleksowa
Moja książka
Wyrazy do czytania
Rzeczowniki: kot, dom, płot
Czasowniki: stoi, wskoczył, poszedł
Przyimki: za, obok, na
Ćwiczenia wspomagające proces mówienia i czytania
Wspólne z nauczycielką wykonanie własnej książki do czytania, z wykorzystaniem na przykład historyjki o kocie.

( K. Kamińska, Nauka czytania dzieci w wieku przedszkolnym, WSiP 1999 rok, Warszawa, s.136)

Etap V Książki

Dzieci będą kontynuować naukę czytania korzystając z książek zakupionych wraz z zestawem do nauki czytania metodą Glena Domana-2 zestawy po 14 książek z serii „To ja ci mamo poczytam”. Planuję także skorzystać z aktualnej bazy placówki i dać dzieciom do czytania książki z serii „Słoneczna Biblioteka „ – 4 poziomy trudności.
Kącik czytelniczy zostanie urządzony pod kątem zabaw czytelniczych

Do napisania innowacji skłoniła mnie wielka radość i zainteresowanie dzieci, pozytywne sygnały od dyrektora i wszystkich pracowników przedszkola dotyczące funkcjonowania mojej grupy, zadowolenie rodziców i ich bardzo duże zaangażowanie we wszystkie podejmowane przeze mnie działania, oraz mój entuzjazm i przekonanie, że staram się stwarzać możliwie maksymalne warunki do zapewnienia wszechstronnego rozwoju każdego dziecka z grupy Muszelki.


Bibliografia:

1. Dobrzyńska D., lundeo-discimus.blogspot.com/2011/04/
2. Doman G. Doman J., Jak nauczyć małe dziecko czytać- cicha rewolucja, Publishing House Excalibur, 1992
3. Kamińska K., Nauka czytania dzieci w wieku przedszkolnym, Warszawa, WSiP SA, 1999.
4. Muchacka B. Zabawy badawcze w przedszkolu, Kraków 1999
5. Topińska Z. Formy pracy z dziećmi w: Metodyka Wychowania Przedszkolnego pod red. M.Kwiatkowskiej i Z.Topińskiej, Warszawa PZWS,1972.