Cykl zajęć dla dzieci młodszych w oparciu o książkę A.A.Milne "Kubuś Puchatek" z wykorzystaniem elementów metody Ruchu Rozwijającego według Weroniki Sherborne

Cykl zajęć dla dzieci młodszych w oparciu o książkę A.A.Milne „Kubuś Puchatek” z wykorzystaniem elementów metody Ruchu Rozwijającego według Weroniki Sherborne.

Cykl zajęć przeznaczony jest dla przedszkolaków oraz dzieci uczęszczających do klas I - III. Podstawą zajęć jest znana i lubiana przez dzieci bajka A. A. Milne „Kubuś Puchatek”.
Do zajęć wykorzystane zostały elementy metody Ruchu Rozwijającego według Weroniki Sherborne.

Główne cele zajęć to: integracja grupy, wspomaganie rozwoju emocjonalnego i społecznego poprzez doświadczenie kontaktu fizycznego i emocjonalnego, kształtowanie empatii, kształcenie poczucia własnej tożsamości poprzez rozwijanie świadomości schematu własnego ciała, rozwijanie orientacji przestrzennej, kształtowanie pozytywnych relacji z otoczeniem, partnerem w zabawie, dążenie do rozwoju własnej inicjatywy, spontaniczności, twórczości, kształtowanie poczucia bezpieczeństwa, akceptacji samego siebie, swojego ciała, kształtowanie poczucia zaufania, pewności siebie, wiary we własne siły, poczucia swojej sprawności oraz odkrywanie własnych możliwości, zaspokajanie potrzeb poznawczych, rozwijanie umiejętności współpracy, usprawnienie motoryki, rozwijanie zdolności plastycznych, kształcenie wyobraźni, kształcenie umiejętności słuchania, wyciszenie grupy.
Podczas zajęć dzieci poznają lub przypominają sobie przygody sympatycznego misia oraz jego przyjaciół, a następnie wykonują ćwiczenia zaczerpnięte z metody Ruchu Rozwijającego W. Sherborne. Wskazane jest stworzenie właściwej atmosfery podczas zajęć. Najlepszy czas to wieczór. Dzieci po wszystkich zajęciach, po kąpieli chcą pobawić się, posłuchać ale przede wszystkim wyciszyć przed snem. Poszczególne zajęcie można podzielić na trzy części. Pierwsza - to czytanie bajki. Dzieci siedzą w kole na poduszeczkach i słuchają kolejnej przygody Puchatka, poznają mieszkańców Stumilowego Lasu. Druga część to wykonywanie ćwiczeń wskazanych przez osobę prowadzącą zaczerpniętych z metody W. Sherborne a zarazem nawiązujących do przeczytanej bajki. Do tej części zajęć potrzebna jest duża przestrzeń. Trzecia część zajęć - również wynikająca z treści bajki zawiera elementy pracy zabawowo - plastycznej.


CHARAKTERYSTYKA ZAJĘĆ

Zajęcia 1
Temat: Mieszkańcy Stumilowego Lasu
Cele: poznanie mieszkańców Stumilowego lasu - bohaterów książki A.A. Milne „Kubuś Puchatek”, integracja grupy, poznanie własnego ciała - zachęcenie do zabaw ruchowych

1. Wprowadzenie - Zamiast bajki
- Wprowadzenie dzieci do cyklu zajęć - krótka charakterystyka - bajka, ćwiczenia, zabawa
- Pokazanie dzieciom mapy Stumilowego Lasu - rozmowa o jego mieszkańcach
2.Ćwiczenia
a) Dzieci losują karteczki z obrazkami poszczególnych mieszkańców lasu. Każde z nich ma za pomocą ruchu pokazać innym uczestnikom zajęć jakim jest zwierzątkiem. Jeżeli dzieci rozwiążą zagadkę wszyscy powtarzają ten samą czynność, ruch danego dziecka.
b) Następuje ponowne losowanie obrazków. Teraz zadaniem dzieci jest pokazanie za pomocą mimiki twarzy poszczególnych bohaterów bajki. Jeśli zagadka zostanie rozwiązana wszyscy uczestnicy pokazują taką samą minę - jak osoba zadająca zagadki
3. Zakończenie
- Dzieci zakładają teczki, w których będą przechowywać swoje prace z zajęć - oklejają białe teczki kolorowym papierem, podpisują je.
- Dzieci kolorują 2 obrazki zwierzątek, które naśladowały za pomocą ruchu ciała oraz mimiki twarzy


Zajęcia 2.
Temat: Kubuś Puchatek i pszczoły
Cele: kształcenie poczucia własnej tożsamości poprzez rozwijanie świadomości własnego ciała i swoich możliwości, kształcenie wyobraźni, kształcenie poczucia bezpieczeństwa, kształcenie umiejętności słuchania

1. Wprowadzenie - Rozdział I
W którym poznajemy się z Kubusiem Puchatkiem i pszczołami i tu zaczyna się opowiadanie
Poznajemy Kubusia Puchatka. Misiu bardzo lubi miód. Podczas spaceru zauważa drzewo z gniazdem pszczół. Chciałby się na nie wdrapać, aby dostać się do miodu. Niestety wdrapywanie się na drzewo zakończyło się upadkiem. Wtedy Puchatek postanawia iść po pomoc do Krzysia. Krzysiu daje Puchatkowi balonik. Kubuś trzymając balonik wznosił się wysoko, wysoko. W drodze po miód ułożył piosenkę o chmurce. W tym czasie Krzysiu chodził wokół drzewa z parasolem, żeby pszczoły niczego nie podejrzewały. Jednak pszczoły poznały się na misiu. Zaczęły latać wokół balonika i wystraszony Kubuś prosił, aby przyjaciel Krzyś jak najszybciej zestrzelił balonik
2. Ćwiczenia:
a) Dzieci naśladują misia:
- misiu chodzi - czucie stóp
- misiu leży - uczucie ciężkości, czucie całego ciała, przewracanie się z boku na bok
- misiu schyla się - dotykanie całymi dłońmi podłoża
b) Dzieci naśladują pszczoły:
- latanie pszczół - delikatne ruchy rąk i nóg
- poczucie lekkości - skakanie z krzesła w ramiona osoby prowadzącej
c) Dzieci naśladują latającego misia z balonikiem w ręce - bieganie po sali z balonikiem, skakanie z małego krzesełka
d) Zabawy z balonikiem - dmuchanie, podrzucanie, wypuszczanie powietrza
e) Zabawa w łapanie „pszczółek”
Dzieci biegają po sali naśladując misia - co parę chwil osobą prowadząca rzuca w kierunku dzieci maleńkie cukierki - pszczółki - zadaniem dzieci jest złapanie jak największej ilości pszczółek
3. Zakończenie
- Dzieci otrzymują obrazek przedstawiający Kubusia Puchatka z balonikiem. Kolorują obrazek misia przebranego za chmurkę.
- Podczas kolorowania dzieci wymyślają piosenkę o chmurce
- Dzieci chowają prace do teczki


Zajęcia 3
Temat: Kubuś Puchatek i Królik
Cele: wspomaganie rozwoju emocjonalnego i społecznego poprzez doświadczenie kontaktu fizycznego, rozwijanie świadomości schematu własnego ciała, poczucia swojej siły, kształtowanie pozytywnych relacji z otoczeniem, partnerem, kształcenie umiejętności słuchania
1. Wprowadzenie - Rozdział II
W którym Puchatek idzie z wizytą i wpada w potrzask
Puchatek spacerując lasem śpiewa sobie piosenkę, którą ułożył podczas porannych ćwiczeń na schudnięcie. Gdy dotarł do wzgórza - zobaczył norę. Wszedł do niej i spotkał tam Królika. Puchatek i Królik zjedli miód, marmoladę i chleb. Po udanym, wielkim poczęstunku Kubuś wychodząc z nory zablokował się w jej wejściu. Misiu nie potrafił ani wyjść, ani wejść do nory z powrotem. Tymczasem Królik wyszedł innym wyjściem, obszedł swój dom i był bardzo zdziwiony, gdy zobaczył Puchatka. Królik stwierdził, że to skutek nadmiernego jedzenia - Misiu, że to wina za małych drzwi. Królik poszedł po pomoc do Krzysia. Chłopiec wpadł na pomysł, że poczekają tydzień, aż Misiu schudnie. I Krzysiu siedział przy Puchatku tydzień i czytał mu bajki, a Królik mieszkał dalej w domku, a wystające z wejścia łapki Puchatka służyły mu za wieszaki. Po tygodniu Krzysiu oraz wszyscy krewni - i - znajomi Królika zaczęli ciągnąć misia, aż w końcu udało się wyciągnąć Puchatka z nory.
2. Ćwiczenia
a) Dzieci naśladują skaczącego królika
b) Dzieci naśladują misia
- misiu chodzi - uczucie ciężkości
- najedzony misiu siedzi - „przyklejenie się” mocno do podłogi
c) Ćwiczenia „przeciwko” w parach
- Dzieci dobierają się w pary. Dziecko naśladujące misia stawia opór, próbuje nie przesuwać się z miejsca, siedzi mocno podparte na podłodze a „dziecko królik” próbuje przesunąć je.
- Zamiana ról
3. Zakończenie
- Dzieci otrzymują obrazek przedstawiający Królika. Kolorują obrazek.
- Podczas kolorowania rozmowa o łakomstwie
- Dzieci chowają prace do teczki


Zajęcia 4
Temat: Puchatek, Prosiaczek i łasica
Cele: kształcenie poczucia własnej tożsamości poprzez rozwijanie świadomości schematu własnego ciała, kształtowanie akceptacji samego siebie, kształcenie wyobraźni i umiejętności słuchania
1. Wprowadzenie - Rozdział III
W którym Puchatek i prosiaczek tropią zwierzyną i o mało co nie łapią łasicy
Poznajemy prosiaczka i jego (prawdopodobnych) przodków. Pewnego zimowego dnia Prosiaczek wymiatając śnieg sprzed swego mieszkania ujrzał Puchatka, który coś tropił po śladach. Mały Prosiaczek poszedł za Kubusiem wokół wzgórza. Po chwili okazało się, że przyjaciele tropią dwa zwierzątka - gdyż na śniegu były podwójne ślady. Gdy ponownie obeszli wzgórze zauważyli kolejne ślady - byli przestraszeni - mogli przecież tropić jakieś niebezpieczne zwierzę, albo łasice i lisa. Gdy po kilku krokach zauważyli cztery ślady na śniegu - wystraszony prosiaczek uciekł do domu - przecież cztery nieznajome zwierzęta mogły mieć wrogie zamiary. Całe wydarzenie obserwował Krzyś, który siedział na drzewie na środku wzgórza, wokół którego spacerował miś i prosiaczek. Krzyś wytłumaczył Misiowi, że ślady na śniegu nie należą do żadnej zwierzyny, lecz do Puchatka i Prosiaczka, którzy dwa razy obeszli wzgórze.
2. Ćwiczenia
a) Dzieci chodzą po sali. Dotykają poszczególnymi częściami ciała - wskazanymi przez osobę prowadzącą - podłoża, rozmowa na temat kształtów zostawionych śladów:
- stopy
- dłonie
- łokcie
- kolana
- pośladki
- plecy
- brzuch
- palce
- głowa
b) Każde dziecko otrzymuje duży arkusz szarego papieru. Powtarzamy poprzednie ćwiczenia. Osoba prowadząca odrysowuje na papierze kształt całego ciała dziecka oraz kształty poszczególnych części ciała
c) Dzieci podpisują rysunek oraz poszczególne ślady zostawione na „papierze - śniegu”
3. Zakończenie
- Każda rzecz położona na śniegu, na piasku zostawia jakiś ślad.
- Każde dziecko losuje kartkę, która przedstawia ślad zostawiony przez jakąś rzecz - kartki przygotowane wcześniej przez osobę prowadzącą - (przykładowo: odrysowana szczoteczka do zębów, talerzyk, grzebień, nóż, papier toaletowy, widelec) Dzieci rozwiązują zagadki. Na koniec dzieci otrzymują kartkę „ze śladem” jaki zostawiła tabliczka czekolady - jeśli zgadną - zostają poczęstowani czekoladą.
- „Mapę swojego ciała” dzieci chowają do swoich teczek


Zajęcia 5
Temat: Puchatek, Kłapouchy i Sowa
Cele: rozwijanie orientacji przestrzennej, kształcenie poczucia swojej sprawności, wspomaganie rozwoju społecznego przez kontakt fizyczny, kształcenie wyobraźni i umiejętności słuchania, dążenie do rozwoju spontaniczności
1. Wprowadzenie - Rozdział IV
W którym Kłapouchy gubi ogon, a Puchatek go znajduje
Poznajemy Kłapouchego. Pewnego dnia Misiu spotkał Kłapouchego. Przyjrzał mu się dokładnie i zauważył, że osiołek nie ma ogonka. Puchatek obiecał przyjacielowi, że odnajdzie jego ogonek i rozpoczął poszukiwania. Pierwsze kroki Kubuś skierował do przemądrzałej Sowy, która wie wszystko. Na drzwiach domku Sowy był napis „Kto chce porady ma pukać lub dzwonić”, była tam też kołatka, a obok sznur od dzwonka. Sowa doradziła Misiowi, aby rozwiesił w Stumilowym Lesie ogłoszenie, w którym poinformuje mieszkańców o wynagrodzeniu dla osoby, która znajdzie ogonek. Takie ogłoszenie mógł najlepiej napisać Krzysiu, który napisał też tabliczkę na drzwiach Sowy. Przyjaciele poszli jeszcze raz zobaczyć tabliczkę na drzwiach Sowy. I tu Puchatek zauważył, że kołatka do dzwonka coś mu przypomina - to był ogonek od jego przyjaciela - Kłapouchego, który jak się okazało Sowa przypadkiem znalazła na krzaku w Lesie. Krzyś przypiął ogonek Kłapouchemu.
2. Ćwiczenia
a) Dzieci za pomocą mimiki twarzy naśladują wesołego misia i ponurego osiołka
b) Dzieci naśladują latanie Sowy
c) Zabawa w lustro - dzieci w parach siedzą naprzeciwko siebie - jedne z dzieci wykonuje dowolne ruchy, gesty - drugie naśladuje te ruchy - zamiana ról
d) Zabawa w szukanie ogonka Kłapouchego — dzieci dobierają się w pary. Jedne z nich ma przypięty do spodni ogonek. Zadaniem drugiego dziecka jest złapanie kolegi i oderwanie mu ogonka - zamiana ról.
e) Dzieci za pomocą ruchu pokazują radość osiołka, który znalazł swój ogon
3. Zakończenie
- Dzieci otrzymują obrazek z Kłapouchym bez ogonka - zadaniem ich jest pokolorowanie obrazka oraz dorysowanie ogonka
- Dzieci obrazek umieszczają w swojej teczce


Zajęcia 6
Temat: Puchatek, Prosiaczek i Słoń
Cele: wspomaganie rozwoju emocjonalnego i społecznego poprzez kontakt fizyczny, rozwijanie wyobraźni, rozwijanie zdolności plastycznych, usprawnienie motoryki, kształcenie umiejętności słuchania
1. Wprowadzenie – Rozdział V
W którym Prosiaczek spotyka Słonia
Pewnego dnia Krzysiu pochwalił się Puchatkowi i Prosiaczkowi, że widział Słonia. Przyjaciele również stwierdzili, że widzieli Słonia. Jednak gdy wchodzili od Krzysia troszkę bali się, bo w rzeczywistości nie wiedzieli jak wygląda Słoń. Postanowili więc zrobić pułapkę na Słonia. Wymyślili bardzo pomysłową, pułapkę - Strasznie Głęboki Dół. Zwierzątka pomyślały, że Słoń będzie spacerował sobie lasem nucąc piosenkę i oglądając piękne niebo wpadnie do dołu, gdyż nie zauważy go. Do Dołu wsadziły garnek miodu. Słoń zwąchałby miód, wszedłby do środka pułapki, ale nie potrafiłby z niej wyjść. Przyjaciele zostawili baryłkę miodu w dole i rozeszli się do swoich domów. Kubuś nie mógł zasnąć. Zaczął liczyć Słonie - niestety każdy Słoń w jego wyobraźni rzucał się na słoiczek miodu i zjadał go. Puchatek nie mógł wytrzymać w łóżeczku z myślami o Słoniach zjadających jego pyszny miodek. Wybiegł więc do lasu i wszedł do dołu - pułapki. Zjadł cały miód. Wsadził łebek do garnek i... nie mógł już go wyciągnąć. Tymczasem prosiaczkowi śniły się Słonie. Małe zwierzątko bało się - gdyż nie wiedziało czy Słonie są groźne i dzikie, czy lubią prosiaczki czy nie. A najważniejsze chciał dowiedzieć się jak wygląda Słoń. Pomyślał więc, że zerknie do pułapki - może wpadł już do niej jakiś słoń. Prosiaczek bardzo wystraszył się Słonia, który hałasował i wyglądał jak duży garnek. Pobiegł po pomoc do Krzysia. Gdy wracali łebek Słonia - garnek uderzyło kamień, rozbił się i wyjrzał z niego łebek Kubusia.
2. Ćwiczenia
a) Dzieci naśladują małego prosiaczka - uczucie lekkości, zwiewności, za pomocą ruchu i mimiki twarzy
b) Dzieci naśladują dużego, grubego słonia - uczucie ciężkości
c) Ćwiczenia „przeciwko” w parach - Jak można złapać słonia”
- jedno dziecko zwija się w kłębek a drugie próbuje je rozwinąć, zamiana ról
- jedno dziecko siedzi mocno na podłodze, a drugie próbuje je przesunąć, zamiana ról
- dziecko słoń kładzie się na ziemi na brzuchu, potem na plecach, stawia opór, a druga osoba próbuje je ciągnąć za kostki, za ręce - przesunąć je z miejsca
- dziecko leży na plecach, druga osoba turla je po sali
3. Zakończenie
- Dzieci otrzymują kartkę z małym -wystraszonym prosiaczkiem. Mają za zadanie narysować obok Prosiaczka Słonia - niekoniecznie wyglądającego jak Słoń - takiego jakiego mógł wyobrazić sobie Prosiaczek, który nie wiedział jak wygląda to duże zwierzę.
- Dzieci wkładają prace do teczki


Zajęcia 7
Temat: Urodziny Kłapouchego
Cele: integracja grupy, kształtowanie empatii, kształcenie rozwoju wyobraźni, rozwijanie zdolności manualnych, kształcenie umiejętności słuchania, dążenie do rozwoju własnej inicjatywy, twórczości, rozwijanie spostrzegawczości, wyciszenie grupy
1. Wprowadzenie - Rozdział VI
W Którym Kłapouchy obchodzi swoje urodziny i dostaj dwa prezenty
Puchatek spotyka Kłapouchego, który stał nad brzegiem strumienia i przeglądał się w wodzie. Misiu ułożył piosenkę o Sroczce - Skoczce. Misiu martwił się, gdyż Osiołek był smutny. Kłapouchy zaprzeczył, mówiąc, że nie można być smutnym w najpiękniejszym dniu w roku - w dniu swoich urodzin - przecież dostał tyle prezentów, torcik ze świeczkami – i wskazał na swoją prawą i lewą stronę - w rzeczywistości koło osiołka nic nie było. Puchatek złożył przyjacielowi życzenia i szybko pobiegł do prosiaczka. Puchatek postanowił dać Kłapouchemu w prezencie baryłkę miodu a Prosiaczek - balonik. Niestety idąc do osiołka Misiu zjadł cały miód - została mu tylko baryłka. Postanowił podarować mu praktyczną baryłkę na przechowywanie różnych różności. Sowa Przemądrzała napisała na niej „ z powinszowaniem urodzinowym”. Tymczasem prosiaczek wziął balonik i biegł z nim do Kłapouchego. Niestety po drodze przewrócił się i balonik pęknął. Została po nim tylko mokra szmatka. Mały prosiaczek złożył osiołkowi życzenia i powiedział, że ma dla niego balonik. Kłapouchy ucieszył się na myśl o dużym, kolorowym latającym baloniku. Otrzymał jednak kawałek „mokrej szmatki”. Mimo wszystko osiołek ucieszył się. W tym czasie do przyjaciół dołączył Kubuś. Wręczył Kłapouchemu praktyczną baryłeczkę do której idealnie zmieścił się pęknięty balonik - gdyby był nadmuchany nie pasowałby do niej. Osiołek był bardzo szczęśliwy. Cieszył się z prezentów. Wkładał balonik do baryłki i wyjmował go z powrotem. Do zwierzątek dołączył także Krzyś.
2. Ćwiczenia
- Dzieci za pomocą mimiki pokazują uczucia - radość, smutek, zadowolenie, przygnębienie, złość, rozczarowanie, zaciekawienie, przerażenie, spokój
- Dzieci siedzą w kole. Dziecko wskazane przez osobę prowadzącą zaczyna wykonywać jakiś ruch. Pozostałe dzieci powtarzają go.
- Jedno z dzieci siedzi w środku koła. Na chwilę zamyka oczy. Inne jest inicjatorem danego ruchu. Osoba w kole musi zgadnąć kto wymyśla ruchy powtarzane przez wszystkie dzieci
3. Zakończenie
- Każde dziecko otrzymuje duży arkusz folii aluminiowej. Zadaniem dzieci jest wykonanie z niej prezentu dla Kłapouchego.
- Spotkanie zakończone skromnym poczęstunkiem z okazji urodzin Kłapouchego.


Zajęcia 8
Temat: Prosiaczek, Maleństwo i Kangurzyca
Cele: zaspokajanie potrzeb poznawczych, wspomaganie rozwoju emocjonalnego i społecznego poprzez doświadczenie kontaktu emocjonalnego i fizycznego, kształtowanie pozytywnych relacji z otoczeniem, kształtowanie poczucia bezpieczeństwa, zaufania, usprawnienie motoryki, kształcenie umiejętności słuchania, wyciszenie grupy
1. Wprowadzenie - Rozdział VII
W którym Mama - kangurzyca z maleństwem przybywa do Lasu i prosiaczek bierze kąpiel
Do tej pory w Stumilowym Lesie mieszkali: Puchatek, Prosiaczek, Kłapouchy, Królik i jego krewni - i - znajomi, Sowa Przemądrzała. Nikt nie wiedział skąd wzięła się Mama - kangurzyca i maleństwo. Przyjaciele stwierdzili, że to dziwne zwierzę, które nosi całą swoją rodzinę w kieszeni, (gdyby królik chciał nosić swoją rodzinę musiałby mieć siedemnaście kieszeni i jeszcze osiemnastą na chusteczkę do nosa). Aby pozbyć się kangurzycy przyjaciele wymyślili plan porwania maleństwa. Puchatek miał rozmawiać z Kangurzycą o sztuce i o ptakach na drzewach, a królik miał porwać Maleństwo i uciec z nim do lasu. Zadaniem prosiaczka było zajęcie miejsca Maleństwa w kieszeni Kangurzycy - przecież prosiaczek jest tak samo mały jak Maleństwo i mama nie powinna zauważyć różnicy. Jak postanowili - tak zrobili. Gdy Kangurzyca zawołała Maleństwo, prosiaczek szybko wskoczył do jej kieszeni i Kangurzyca w wielkich susach pobiegła z nim do domu. W domu Mama zaproponowała Maleństwu zimną kąpiel. Mały Prosiaczek wołał „akuku” - tak kazał wołać mu prosiaczek - Mama nie zwracał na to uwagi, myła swoje dziecko mydłem, podała mu tran - nie pomogły tłumaczenia małego, wystraszonego Prosiaczka, że nie jest jej Maleństwem. Mama mówiła wtedy, że ostrzegała go, że jak będzie robił dziwne minki to stanie się podobne do prosiaczka i będzie miało taki sam głos jak on. Wtedy do domu Kangurzycy przyszedł Krzyś. Prosiaczek prosił go o pomoc w wytłumaczeniu Mamie, że nie jest Maleństwem. Krzysiu wstawił się za prosiaczkiem – widział przecież przed chwilą Maleństwo, które bawiło się z Królikiem. Oczywiście okazało się, że mama kangurzyca od początku wiedziała, że w jej kieszeni jest mały prosiaczek. Od tego wydarzenia zwierzątka zaprzyjaźniły się z nowymi mieszkańcami lasu.
2. Ćwiczenia
a) Dzieci naśladują skakanie małego kangurka
b) Ćwiczenia „razem” w parach - zabawy z Maleństwem
- Dzieci w parach siedzą przodem do siebie z lekko zgiętymi nogami i trzymając się mocno za ręce odchylają się na zmianę do tyłu i są przyciągani przez drugą osobę — huśtawka
- Dzieci siedzą złączeni plecami, po czym wstają nie odrywając się od siebie, napierając na siebie plecami tak, aby obydwaj powstali
- Dzieci stojąc do siebie twarzą i trzymając się za ręce, odchylają się i przechodzą o siadu, a następnie razem wstają
c) Kołysanie maleństwa do snu
- Dzieci ćwiczą w parach. Jedna z osób tworzy „fotelik” dla drugiej osoby -siedząc i obejmując ją ramionami, łagodnie kołysze, zamiana ról
3. Zakończenie
- Rozmowa o Kangurach - ssakach, które noszą swoją rodzinę w kieszeni
- Zabawa w „Zamianę Maleństwa”
Dzieci siedzą w kole. Przyglądają się kilku zwierzątkom - maskotkom: Kubuś, Prosiaczek, Kłapouchy, Tygrysek, Maleństwo, Sowa oraz innym mieszkańcom lasu: ptaszek, borsuk, dzik. Wszystkie dzieci odwracają się, a jedno z nich wskazane przez osobę prowadzącą chowa jedno ze zwierzątek do swojej kieszeni zrobionej z ubrania. Dzieci odwracają się i zgadują którego zwierzątka brakuje.
- Dzieci otrzymują ilustrację z Maleństwem do kolorowania oraz drugą z Maleństwem w kieszeni Mamy - Kangurzycy, które trzyma tabliczkę ,ja tu mieszkam”. Dzieci otrzymują również tabliczkę z napisem „kto tu mieszka”. Zadaniem dzieci jest podpisanie i ozdobienie wizytówki (mogą zawiesić ją nad łóżkiem lub na drzwiach pokoju lub schować do teczki)
- Rysunek kangurka chowają do teczek


Zajęcia 9
Temat: Wyprawa na Biegun Północny
Cele: rozwijanie umiejętności współpracy, integracja grupy, kształcenie empatii, kształcenie poczucia bezpieczeństwa, zaufania, wspomaganie rozwoju społecznego i emocjonalnego, kształcenie wyobraźni
1. Wprowadzenie - Rozdział VIII
W którym Krzyś staje na czele Przyprawy do Bieguna Północnego

Puchatek idzie odwiedzić Krzysia. Chce sprawdzić czy Krzyś interesuje się jeszcze małymi misiami. Krzysiu siedział przed swoim domkiem i próbował ubrać na nogi wysokie buty. Puchatek zaparł się i pomógł przyjacielowi. Wtedy Krzyś powiedział, że idą na wielką wyprawę na okrycie Bieguna Północnego. Chłopiec zaprosił do tego także inne zwierzątka. Kazał zabrać im prowiant. Puchatek miał o tym powiadomić swoich przyjaciół. Oczywiście misiu przekręcił słowa i mówił o Przyprawie i pro - rzeczach do jedzenia. Po chwili wszyscy stali na skraju Lasu i byli gotowi do drogi - w tym wszyscy krewni -i - znajomi Królika. W drodze Puchatek ułożył piosenkę. Po kilku minutach wyprawy zbliżyli się do Niebezpiecznego miejsca - do strumyka. Tu mogła być zasadzka - czyli przykra niespodzianka. Zwierzątka pełzały cichutko brzegiem, aż dotarły do miejsca gdzie mogli odpocząć i zjeść swój prowiant. Krzysiu rozmawiał z Królikiem na temat Bieguna Północnego. Zwierzątka wypoczywały a Maleństwo bawiło się nad brzegiem kałuży i pierwszy raz samodzielnie myło się. W pewnej chwili rozległ się plusk i mały kangurek wpadł do wody. Maleństwo wołało z radości - patrzcie ja pływam, a wystraszone zwierzątka próbowały pomóc Maleństwu wyjść z wody, gdyż bały się, że mały kangurek utopi się. Puchatek pobiegł do Umówionej Kryjówki, w której Krzysiu przechowywał swoje stare zabawki i przyniósł z niej spore drewienko. Puchatek przerzucił je na drugi brzeg strumyka, aby Maleństwo mogło po nim przejść. Wtedy Krzysiu zawołał, że te drewienko to biegun od jego drewnianego konia z odłamana nogą. Wyprawa zakończona, gdyż Puchatek znalazł Biegun Północny. Maleństwo wyszło z wody, a zwierzątka musiały pomóc Kłapouchemu wysuszyć jego ogon, który cały ten czas był w wodzie. Krzysiu wbił drewienko w ziemię i napisał, że to Biegun odkryty przez Puchatka.
2. Ćwiczenia
a) Wszystkie dzieci witają się przed rozpoczęciem wyprawy
b) Idziemy na wyprawę - marsz po sali - na sztywnych nogach, na „gumowych” nogach, marsz z wysokim unoszeniem kolan
c) Przeszkody podczas wyprawy
- czołganie się na brzuchu i na plecach „pod niską przeszkodą”
- turlanie się „z wysokiej górki”
- ćwiczenia w grupie: „Tunel” - grupa tworzy tunel. Jedno z dzieci przechodzi pod tunelem na brzuchu, na plecach, zamiana ról
3. Zakończenie
- Zabawa „wyruszamy na wyprawę po skarb”. Dzieci otrzymują mapkę ze wskazaniem miejsca ukrycia pierwszej wskazówki. Aby otrzymać kolejną podpowiedz muszą wykonać jakieś zadanie, którego rozwiązanie wskaże kolejne miejsce z dalszymi wskazówkami. Rozwiązanie ostatniego zadanie wskazuje miejsce ukrycia skarbu przez osobę prowadzącą.
- Dzieci dzielą się skarbem - książeczki, kredki, słodycze.


Zajęcia 10
Temat: Prosiaczek i woda
Cele: kształtowanie empatii, rozwijanie świadomości schematu własnego ciała, kształtowanie pozytywnych relacji, kształtowanie poczucia bezpieczeństwa, zaufania, rozwijanie orientacji przestrzennej, kształcenie wyobraźni i umiejętności słuchania
1. Wprowadzenie - Rozdział IX
W którym Prosiaczek jest zewsząd otoczony wodą
W Stumilowym Lesie od kilku dni padał deszcz. Prosiaczek siedział sam smutny w swoim domku. Przez ten deszcz nie mógł iść do swoich przyjaciół, gdyż był zewsząd otoczony wodą. Rozmyślał o tym jak niemiło jest być takim małym zwierzątkiem. W taką pogodę każdy może ratować się: Krzyś i Misiu weszliby na drzewo, Kangurzyca skakałaby, Sowa fruwałaby, Królik zaszyłby się w norkę, Kłapouchy tak głośno ryczałby, aż zjawi się jakaś pomoc. A on? Biedny mały Prosiaczek? Wtedy przypomniał sobie, co Krzyś opowiadał mu o człowieku na bezludnej wyspie. Człowiek ten napisał karteczkę, włożył ją do butelki i wyrzucił do morza. Prosiaczek zrobił dokładnie tak samo. Puchatek w taki deszczowy dzień spał. Obudził się dopiero, gdy poczuł, że jego nogi są w wodzie. Postanowił ratować się. Wszedł na najwyższą gałąź z dziesięcioma garnkami miodu. Puchatek siedział tam przez trzy, cztery dni zajadając miód, aż pewnego dnia przypłynęła do niego butelka. Niestety Misiu nie potrafił czytać. Aby poznać treść wiadomości Puchatek wskoczył na garnek i popłynął z wiadomością, do któregoś ze swoich przyjaciół. Krzyś również był w swoim domu. Czasem wychodził z parasolem zobaczyć czy nie zwiększa się poziom wody. W końcu również Krzysiu poczuł się jak na wyspie zewsząd otoczonej wodą. Do Krzysia przyleciała Sowa. Krzysiu poprosił ją, aby leciała sprawdzić czy nic nie zagraża innym mieszkańcom lasu. Misiu przypłynął do Krzysia. Krzyś przeraził się wiadomością z butelki. Postanowił popłynąć Prosiaczkowi na ratunek. Niestety garnek misia był za małym statkiem dla dwóch osób i wtedy mały Miś o małym rozumku wymyślił, że popłyną na parasolu Krzysia. Krzysiu był tak zaskoczony mądrością Kubusia, że nazwał swój statek „Rozumek Puchatka”.
2. Ćwiczenia
a) Prosiaczek sprawdza poziom wody w domku - dzieci siedzą i dotykają delikatnie podłogi palcami nóg
b) Dzieci naśladują wystraszonego prosiaczka - przyciągają głowę do kolan, chowają się
c) Prosiaczek próbuje pływać - dzieci kładą się na ziemię na plecach potem na brzuchu i ślizgają się w kółko
d) Puchatek płynie na pomoc - dzieci siedzą i kręcą się wokół własnej osi odpychając się rękami - jakby płynęły w garnku lub parasolce
e) Jedno z dzieci jest Prosiaczkiem inne jego przyjaciółmi - dzieci delikatnie popychają Prosiaczka w kole - pomagają mu pływać
f) Prosiaczek jest wystraszony nic nie widzi, bo mocno pada deszcz - zabawa w „ślepca” - dzieci dobierają się w pary. Jedno z nich zamyka oczy i jest oprowadzane przez drugą osobę, zamiana ról.
3. Zakończenie
- Przypomnienie stron - prawa, lewa, góra, dół
- Dzieci dobierają się w pary - jedna z osób ma zawiązane oczy, otrzymuje ołówek, przed nią kładziemy kartkę z narysowaną drogą. Zadaniem drugiej jest dawanie ustnych wskazówek jak ma kierować ręką, aby iść właściwie drogą. Rysowana z zamkniętymi oczami kreska nie powinna wyjechać poza ramy drogi. Zamiana ról. Rozmowa o odczuciach - czy łatwiej jest prowadzić czy być osobą prowadzoną.


Zajęcia 11
Temat: Przyjęcie na cześć Puchatka
Cele: integracja grupy, rozwijanie świadomości schematu własnego ciała, rozwijanie orientacji przestrzennej, kształtowanie pozytywnych relacji, dążenie do rozwoju własnej inicjatywy, spontaniczności, twórczości, rozwijanie zdolności plastycznych, kształcenie umiejętności słuchania
1. Wprowadzenie - Rozdział X
W którym Krzyś wydaje przyjęcie na cześć Puchatka, i tu się żegnamy
Pewnego słonecznego dnia Krzyś ogłosił, że wydaje przyjęcie na cześć Puchatka, za to, że uratował w wielkiej powodzi Prosiaczka. O przyjęciu wszystkich mieszkańców Lasu miała powiadomić Sowa. Puchatek wzruszył się na myśl o przyjęciu. Ułożył więc piosenkę zatroskanego Puchatka. Ponury Kłapouchy nie mógł uwierzyć, że on też jest zaproszony. Tłumaczył Sowie, że to jakaś pomyłka, że na pewno miała zawiadomić tylko Prosiaczka, albo wszystkich prócz Kłapouchego. Krzyś ustawił na trawie długi stół i wszyscy usiedli dookoła. Zwierzątka przywitały się. Gdy wszyscy już sobie podjedli Krzysiu zastukał łyżką w stół i powiedział, że przyjęcie jest na cześć kogoś kto zrobił to co zrobił, i że ma dla niego prezent. Wtedy od stołu wstał Kłapouchy i zaczął mówić, że każdy zrobiłby to co on. Krzysiu przerwał mu i powiedział, że to przyjęcie nie na jego cześć, ale na cześć Puchatka. Prezentem dla Puchatka była skrzynka kolorowych ołówków. Była tam też gumka, temperówka, linijki. Każda z tych rzeczy była w osobnej przegródce. A wieko skrzyneczki było zakończone zameczkiem. Puchatek był bardzo szczęśliwy.
I tu żegnamy się z Krzysiem i jego misiem Puchatkiem
2. Ćwiczenia
- Ćwiczenia twórcze - taniec dowolny przy muzyce
3. Zakończenie
- Zadaniem dzieci jest narysowanie na dużej kartce papieru wszystkich bohaterów bajki. Tą pracę dzieci umieszczają w swojej teczce.
- Przyjęcie na cześć wszystkich dzieci i zwierzątek - poczęstunek, rozmowy, podsumowanie cyklu zajęć, przeglądanie teczek