Poznajemy się - zabawy integracyjne. Scenariusz zajęć

Scenariusz „Zabawy budujące współpracę w grupie dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym”

Prowadzący : Dawid Machowiak

Temat bloku: Ja i moje przedszkole
Temat dnia: Poznajemy się – zabawy integracyjne

Cele ogólne:
• poznawanie imion rówieśników,
• zachęcanie do współdziałania,
• podnoszenie poczucia własnej wartości,
• rozwijanie wyobraźni,
• kształtowanie więzi grupowej,
• rozwijanie orientacji przestrzennej,
• integrowanie grupy,
• tworzenie przyjaznej atmosfery,
• tworzenie poczucia bezpieczeństwa.
Cele szczegółowe, dziecko:
• wymieni imiona rówieśników,
• rozpoznaje pomieszczenia w budynku,
• zna zasady – słuchania i mówienia.
Środki dydaktyczne:
• maskotka,
• kartoniki do wykonania wizytówek,
• arkusze szarego papieru,
• mazaki,
• kłębek wełny,
• cukierki w pudełku,
• odtwarzacz CD,
• nagrania różnych utworów muzycznych,
• lokomotywa narysowana na arkuszu szarego papieru pakowego z trzema wagonami, na których są narysowane buźki wyrażające uczucia.

Przebieg dnia:

1. Zapoznanie dzieci z kącikami zabaw i zabawkami w sali (swobodna zabawa).

2. Grupowa zabawa integracyjna „Przedstawiamy się”. Wszystkie dzieci siadają w kręgu, nauczyciel bierze maskotkę i przedstawia siebie dzieciom w taki sposób: „Witam cię, misiu, Jestem Dawid”. Następnie podaje tę maskotkę dziecku, które siedzi najbliżej niego. Dziecko stara się przedstawić w podobny sposób jak pan prowadzący zajęcie, także podaję maskotkę innemu dziecku.

3. „Szukamy znajomych” – zabawa ruchowa.
Pan prowadzący rozpoczyna zabawę słowami: „Jesteśmy w nieznanej miejscowości, idziemy na spacer, ale nikogo tam nie znamy... W tle słychać muzykę, dzieci maszerują po sali. Słuchają poleceń nauczyciela:
• obserwujcie swoje dłonie,
• obserwujecie swoje stopy,
• obserwujcie swoje brzuchy,
• patrzcie w oczy mijającym was dzieciom,
• przywitajcie się serdecznie z jak największą liczbą dzieci.

4. Zabawy integracyjne z zaproszonymi rodzicami.
• „Wizytówki”. Rodzice wykonują wizytówki dla siebie i swojego dziecka.
• „Dywanik szarego papieru”. Rodzice odrysowują swoją dłoń i dłoń dziecka na arkuszu szarego papieru i wpisują odpowiednie imiona.
• „Kłębek wełny”. Dzieci wraz z rodzicami, nauczycielem siadają w kręgu na dywanie. Nauczyciel trzyma w ręku kłębek wełny, przedstawia się i podaje go osobie siedzącej najbliżej. Osoba ta przedstawia się, chwyta nitkę kłębka wełny i podaje następnej osobie. Kłębek wędruje dookoła kręgu, aż wróci do nauczyciela. Następnie uczestnicy zabawy zwijają kłębek, pozdrawiają sąsiada, od którego go otrzymali, słowami „Pozdrawiam cię... (podaje imię tej osoby).
• „Ludzie do ludzi”. Wszyscy uczestnicy zabawy dobierają się parami. Jedna osoba zostaje bez pary i mówi „Ramiona do ramion”, wówczas partnerzy stykają się ramionami, albo „Dłonie do dłoni”, pary wykonują wszystkie te polecenia. Na hasło „Człowiek do człowieka”, wszyscy zmieniają szybko swoich partnerów, ten kto zostanie bez pary, jest następną osobą wydającą polecenia.

5. Zabawa „Czarodziejska paczka”. Nauczyciel podaje osobie siedzącej obok na dywanie pudełko z cukierkami zapakowane w dużą ilość szarego papieru i obwiązane wstążką. Gdy nauczyciel włącza muzykę, pudełko „wędruje” po kręgu. Gdy muzyka milknie, osoba trzymająca pudełko stara się je rozpakować. Paczka „wędruje” dotąd, aż zostanie rozpakowana, a wszyscy zostaną poczęstowani cukierkami.

6. „Lokomotywa uczuć” – podsumowanie zajęć.
Dzieci i rodzice przyklejają swoje wizytówki na wybranych wagonikach pociągu, narysowanego na arkuszu szarego papieru: z buźką uśmiechniętą, z buźką wyrażającą niezadowolenie, udzielając w ten sposób informacji, jak oceniają dzisiejsze zajęcia.

7. Wspólny taniec. Dzieci i rodzice tańczą do wybranej przez pana prowadzącego melodii.


Bibliografia:
1. Tomaszek , B. (2008). „Jak pracować z dzieckiem nadpobudliwym w szkole i w domu? Scenariusze zajęć z dziećmi nadpobudliwymi ruchowo (ADHD). Kraków: Wydawnictwo Rubikon
2. Brzezińska A., Burtowy M. (1992). Psychopedagogiczne problemy edukacji wczesnoszkolnej”. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM
3. Jastrząb J. (1994) „Gry i zabawy w terapii pedagogicznej”. Warszawa: Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno – pedagogicznej”.