Nad przebiśniegi

Jeszcze bieli się ziemia
lodem skuta po brzegi,
a mi już zapachniały
czarem snu przebiśniegi.

Złota kula błyszcząca
nad szczytami się skrada,
topi zimne lodowce,
kropla za kroplą spada.

A we mnie poemat
wiosennej nadziei,
jarzy się w zabłąkanej,
nienazwanej kniei.

W roztopy już myślom
opadło zmęczenie,
czy to ostateczność,
a może zbawienie.

Wiem jest taka jasna
biel lśniąca jak zorze,
nie śnieg,nie przebiśnieg,
to Twe światło Boże.

I Ty mi tym światłem
świeć na każdej drodze,
bądż mi w bitwie życia
orężem i wodzem.

A wiosna niech będzie
malunkiem Twej ręki,
od zgryzoty ziemskiej
i wszelkiej udręki.

Inspirowany do słów pieśni,..
W Tobie jest światło,każdy mrok rozjaśni,
w Tobie jest życie,ono śmierć zwycięża"