Scenariusz zajęć: "Jestem pomocny w rodzinie"

CEL OGÓLNY: Zachęcanie dzieci do niesienia pomocy swoim bliskim

CELE OPERACYJNE:
Dziecko:
• wymienia różne formy pomocy bliskim
• wyjaśnia znaczenie słowa „ pomoc”, „być pomocnym”
• wyraża sąd na temat postaw bohaterów opowiadania
• określa jaki wpływ na atmosferę w domu ma bezinteresowna pomoc
• tworzy listę przebojów domowej pomocy
• planuje i wykonuje różne prace domowe

FORMY: zbiorowa i indywidualna

METODY: podająca(opowiadanie, instrukcja, objaśnienie)
poszukująca (rozmowa kierowana, plakat)
ekspresyjna (improwizacja ruchowa, plastyczna)

ŚRODKI DYDAKTYCZNE I POMOCE: flamastry, kredki, kolorowe kartki A4, szary papier, markery, klej, karty pracy z plątaniną literową, grafikiem pomocy ( dzień tygodnia – zaplanowana pomoc)

LITERATURA: Ferrero B.„ Trzej synowie” w „Zna to tylko wiatr” Wydawnictwo Salezjańskie.- Warszawa 2004; „ Kołodziejczyk A. „ Spójrz inaczej”

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

1. Powitanie uczestników – „ Witam tych, którzy...np.: lubią porządek, podlewają kwiaty, robią zakupy itd.” (prowadzący macha ręką do osób, które identyfikują się z podawanymi odnośnikami).
a) ustalenie zasad obowiązujących w czasie zajęć
b) zabawa dydaktyczna „ plątanina literowa” – odgadnięcie tematu zajęć

2. Czytanie i analiza opowiadania „ Trzej synowie” Bruno Ferrero
Propozycje pytań:
- O kim rozmawiały kobiety przy studni?
- Za co chwaliła swojego syna pierwsza kobieta?
- Co mówiła o swoim synu druga kobieta?
- Co powiedziała o swoim synu trzecia kobieta?
- Kogo spotkały w drodze powrotnej? Jak zachowali synowie?
- Dlaczego starzec powiedział „ widziałem tylko jednego syna”?.

3. Rozmowa kierowana na temat: „W jaki sposób dzieci pomagają w domu swoim
najbliższym?”.
• Zwrócenie uwagi na to, jaki wpływ ma bezinteresowna pomoc na uczucia ludzi
• zwrócenie uwagi na to, że swoje uczucia wobec najbliższych najpełniej wyrażamy poprzez niesienie pomocy

4.Wspólne opracowanie „ Listy Przebojów Domowej Pomocy”.
Nauczyciel przygotowuje duży szary papier z nagłówkiem „ Lista przebojów domowej pomocy”. Następnie przygotowuje kartki A4 z nazwami różnych prac domowych (np. odkurzanie, mycie naczyń, podlewanie kwiatów, zabawa z młodszym rodzeństwem itp.) Jeżeli podczas rozmowy kierowanej pojawiły się inne propozycje, nauczyciel sam przygotowuje dodatkowe plansze z nazwami nowych czynności. Następnie prosi dzieci, aby zastanowiły się i napisały swoje imię na kartce z nazwą czynności, którą rzeczywiście wykonują.( Kartki leżą na dywanie, każde dziecko po chwili namysłu pisze swoje imię pod nazwą wybranych czynności). Pod kierunkiem nauczyciela następuje liczenie podpisów.
Największa liczba podpisów pod określoną czynnością decyduje o jej miejscu na liście przebojów. Potem dzieci wspólnie opracowują listę, przyklejając kartki na szary papier według wcześniej ustalonej punktacji.

5.Omówienie opracowanej Listy Przebojów.( Rozmowa na temat najpopularniejszych form pomocy, zwrócenie uwagi na prace, które wymagają od dzieci wysiłku i poświęcenia.
Uwaga! Należy pochwalić dzieci za chęć niesienia pomocy i każdą, nawet drobną formę pomocy. Umieszczenie Listy Przebojów w widocznym miejscu w klasie.

6. Zabawa pantomimiczna „Zgadnij co robię?”
Wszyscy siedzą w kręgu. Dzieci przedstawiają za pomocą gestów różne prace, jakie wykonują w domu. Grupa odgaduje o jakie czynności chodzi.

7. „ Tydzień pomocy” – planowanie działań
Każde dziecko samodzielnie opracowuje tygodniowy grafik prac domowych. Na każdy dzień tygodnia planuje jedną czynność do wykonania. Jeżeli wykona daną czynność zaznacza to na grafiku uśmiechniętą buźką. Posumowanie i omówienie następuje na koniec tygodnia.

8. Podsumowanie zajęć – metodą „ niedokończonych zdań”-
„Kiedy pomagam komuś, to czuję ……”

9. Zakończenie zajęć:
- podziękowanie dzieciom za aktywność i pracę na zajęciach
- prace porządkowe w sali.


„Trzej synowie” Bruno Ferrero

Trzy kobiety szły do studni, aby zaczerpnąć z niej wody. Na kamiennej ławce, w pobliżu fontanny, siedział starszy człowiek i przysłuchiwał się ich rozmowom.
Każda z kobiet wychwalała swojego syna.
„ Mój syn”, mówiła pierwsza, „ jest tak zwinny i bystry, że nikt nie jest w stanie mu dorównać”.
„ Mój syn”, mówiła druga, „ śpiewa jak słowik. Nie ma nikogo na świecie, kto mógłby poszczycić się tak pięknym głosem, jak on”.
„ A ty, co powiesz o swoim synu?”, zapytały trzecią kobietę, która nic nie mówiła.
„ Sama nie wiem, czy mogę powiedzieć coś niezwykłego o moim dziecku”, odpowiedziała tamta. „ Jest dobrym chłopcem, tak jak wielu innych. Nie robi jednak nic specjalnego...”.
Kiedy dzbany były już pełne, kobiety skierowały się w stronę domu. Podążył za nimi również starzec. Naczynia były ciężkie i ramiona kobiet uginały się od wysiłku.
W pewnym momencie zatrzymały się, aby móc trochę odpocząć.
Podbiegło wtedy do nich trzech młodzieńców. Pierwszy rozpoczął natychmiast jakieś widowisko: oparł dłonie na ziemi i zaczął wywijać koziołki, wierzgając nogami w górze, a potem zaczął wykonywać salta.
Kobiety przyglądały mu się z zachwytem: „ Ach, jaki zręczny!”.
Drugi chłopiec zaraz zaintonował jakąś piosenkę. Głos miał tak piękny, jak słowik. Kobiety przysłuchiwały mu sie ze wzruszeniem w oczach: „ Ach, cóż to za anioł”.
Trzeci z chłopców podszedł w stronę matki, zarzucił na siebie ciężką amforę i zaczął ją dźwigać przy jej boku.
Wtedy kobiety zwróciły się do starca: „Co powiesz o naszych synach?”.
„ O synach ?”, zawołał ze zdziwieniem starzec. „Widziałem tylko jednego!”.