Dziecko z zespołem Aspergera w szkole - wskazówki do pracy

Zespół Aspergera (termin medyczny: wysoko funkcjonujące dziecko autystyczne)*
Odmiana autyzmu, typ zaburzenia osobowości typu neurobiologicznego , na skutek możliwego uszkodzenia okołoporodowego mózgu. Choroba ta nie jest skutkiem zaniedbań w wychowaniu, ani cechą charakteru.
Zespół ten to powtarzający się stały układ cech zachowania i zdolności, szczególnie u chłopców (1 na 1000), jak: brak empatii, ograniczona zdolność budowania przyjaźni, jednostronne rozmowy, intensywne zainteresowanie jakimś tematem, dosłowna interpretacja wypowiedzi (poleceń),” podwójna osobowość”, niezdarna motoryka i przesadnie pedantyczna i precyzyjna mowa, ale także doskonała pamięć, bogata wyobraźnia i duży zakres wiedzy ogólnej.
Dziecko mówi prawdę, której nie powinno było powiedzieć, nie rozumie co myślą i odczuwają inni, unika zabaw grupowych, realizuje swoje zainteresowania w samotności, najbardziej atrakcyjny dla niego jest komputer, nie rozumie zasad społecznego postępowania przyjętego w klasie, reaguje agresją na fizyczną bliskość innych, przejawia nieadekwatne zachowania społeczne i emocjonalne, wtrąca się do rozmowy i działa zanim pomyśli. Jest społecznie odizolowane i zaabsorbowane swoim światem wyobraźni. Źródłem stresu są kontakty społeczne, co prowadzi do zaburzeń lękowych i depresji. Błędnie przypisują innym złe intencje. Leczenie polega na korygowaniu zachowań społecznych.
Wiele takich dzieci ( 1 na 6) cierpi także na zespół deficytu uwagi (ADHD) z nadruchliwością. Zdolność skupienia uwagi jest mała w sytuacjach społecznych, a duża, gdy dziecko jest zainteresowane tematem. Dzieci z tym zespołem są uczciwe, lojalne, solidne, prawdomówne, mają silne zasady moralne, potrafią podporządkować się jasnym regułom zachowania. i poczucie sprawiedliwości.

Wskazówki do pracy:

1.Dzieci nie rozumieją oczywistych zachowań, ale mogą się ich nauczyć, gdy dostaną właściwą instrukcję. Nie mają podstawowej intuicji. Najbardziej oczywiste zasady zachowania muszą zostać wyjaśnione.

2.Trzeba zachęcać dziecko do współpracy w czasie zabawy i kontaktu z potencjalnymi przyjaciółmi, okazywać dużą życzliwość, a jednocześnie egzekwować konsekwencje złych zachowań.

3. Dziecko należy nauczyć okazywania i rozpoznawania emocji, kierować do niego krótkie, konkretne, jednoznaczne wypowiedzi.

4. Nauczyciel musi unikać krytyki i nie reagować złością na ataki agresji, wykazywać postawę wspierającą i takiej postawy uczyć inne dzieci. W okresach agresji i niepokoju pomocne może być pozwolenie na oddanie się swojej pasji, odosobnienie, porządkowanie czegoś, a także zadania na komputerze.

5.Ponieważ dziecko odmawia pracy i wybucha, gdy zadanie ocenia za zbyt trudne, należy często motywować ,przypominać ustalone zasady, wskazywać kolejny etap realizacji zadania i chwalić za każde dobre zachowanie. Krzyki i groźby są wyrazem bezradności dziecka.

*Na podstawie książki T. Attwoda „Zespół Aspergera”