Konkurs poetycki - słowo wstępne

Witam wszystkich serdecznie na KONKURSIE POETYCKIM, zorganizowanym w ramach obchodów ŚWIATOWEGO DNIA KSIĄŻKI I PRAW AUTORSKICH, który przypada 23 kwietnia.
Wybrałyśmy z p. Katarzyną S.B. tę formę uczczenia DNIA KSIĄŻKI nie bez powodu.
Konkurs popularyzuje literaturę poprzez piękno słowa mówionego, a rozbudzając poczucie estetyki, przygotowuje do aktywnego uczestnictwa w kulturze. Pozwala na realizację marzeń artystycznych młodzieży, pomagając w odkrywaniu ich zdolności i wrażliwości na otaczający świat i ludzi.
Konkurs poprzez piękną recytację, promuje dorobek myśli ludzkiej. Pozwala poznać nowych twórców i ich dzieła. Zmusza do refleksji i dostarcza wielu wzruszeń.
Chciałabym, żebyśmy doznali dzisiaj wielu wzruszeń i myślę, że tak będzie.
Jak konkurs, to musi być JURY, które teraz krótko przedstawię:........................................
A oto nasi uczestnicy:
........................................
To tyle formalności. A teraz przy dźwiękach nastrojowej muzyki spróbujemy wprowadzić się w odpowiedni nastrój. W tym celu przeprowadzę minitrening: Wczuj się i wzmocnij swoje „ja”. Ma on na celu dokonanie wglądu w siebie. Z zamkniętymi oczami posłuchajmy tekstu wizualizacyjnego:
Pomyśl o sobie z życzliwością, wypowiedz cichutko słowo „ja”, poczuj jego siłę, wielkość. Wsłuchaj się w siebie, napełnij siebie radością, jak napełniasz szklankę zimną wodą, aby w skwarny dzień ugasić pragnienie. Pomyśl, jakie to jest niezbędne dla ciebie, łakniesz wody na zewnątrz, tak jak twoje „ja” wewnętrzne radości. Pomyśl z miłością o wszystkim, co cię otacza. Potrafisz na środku ruchliwej ulicy usłyszeć trzepot skrzydełek barwnego motyla, który znieruchomiał jak posąg dla ciebie, abyś go dotknął. Właśnie jesteś najszczęśliwszym z tłumu, bo doświadczyłeś tchnienia chwili. A teraz poczuj chłód poranka. Jesteś mikroskopijną kropelką rosy, która drży z zimna na zielonym źdźble trawy. Nagle zza chmur pokazuje swoje uśmiechnięte oblicze cytrynowe słońce. Zamiast porazić cię swym gorącym oddechem, ogrzewa delikatnie, aby nie wysuszyć, a lekki wiaterek przenosi cię do miliona takich kropelek rosy w szemrzącym niedaleko strumyku. Tam wolno płyniesz, pozwalając światu przeglądać się w kryształowej wodzie, a strudzonemu wędrowcowi napić się jej, aby zastygł na chwilę i poczuł jej tchnienie, oddech chwili, oddech poezji, smak magicznej źródlanej wody.
Mam nadzieję, że jesteśmy już w odpowiednio poetyckim nastroju, poproszę więc pierwszego uczestnika konkursu o występ.