X Używamy plików cookie i zbieramy dane m.in. w celach statystycznych i personalizacji reklam. Jeśli nie wyrażasz na to zgody, więcej informacji i instrukcje znajdziesz » tutaj «.

Numer: 13731
Przesłano:
Dział: Logopedia

Zabawy z wiatrem - artykulacja głoski "sz". Scenariusz zajęć logopedycznych

Temat: „Zabawy z wiatrem” – artykulacja głoski „sz”.

Cel:
- wywołanie głoski „sz”;
- utrwalanie artykulacji głoski „sz” w nagłosie.
Cele szczegółowe:
- uczeń ma usprawniony aparat oddechowy i narządy artykulacyjne;
- słuchowo różnicuje głoskę „sz”;
- wykonuje ćwiczenia wprowadzające język i wargi do wymowy „sz”;
- prawidłowo wymawia głoskę „sz” w izolacji, sylabach, wyrazach w nagłosie;
- stara się mówić staranie i wyraźnie.

Metody: słowne, działań praktycznych, słuchowe, wzrokowe,
naśladownictwo, zabawa, ćwiczenia.

Forma: indywidualna, grupowa.

Środki dydaktyczne: wstążki, miska z wodą, papierowe statki, kolorowe liście, plansze z obrazkami, „Dmuchajka”, lustro, grzechotki, Multimedialny Program Logopedyczny „Logopedia”.

Przebieg zajęć:

1. Powitanie, uświadomienie celu zajęć.
2. Gimnastyka ciała z wiatrem.
Dzieci mają przewiązane wstążki do ramion i rąk. Wykonują polecenia nauczyciela, np. naśladujemy przechylone przez wiatr drzewo, ruchy naprzemienne, swobodny ruch dziecka.
3. Ćwiczenia oddechowe:
– „Statki na wodzie”
– „Jesienne liście”.
4. Gimnastyka buzi i języka przed lustrem.
5. Artykulacja głoski „sz” przed lustrem:
– prezentacja układu warg, policzków i języka przy wymowie głoski „sz”,
– naśladowanie szumu wiatru – artykulacja „sz”.

6. Słuchowe różnicowanie głoski „sz” w wyrazach.
Uczniowie grają na grzechotkach, gdy w wyrazie słyszą głoskę „sz”:
- motyle, klasa, szkoła,
- koszula, kula, siatka,
- skakanki, szmatki, sanki,
- mysz, los, klosz,
- osiem, muszelka, panienka,
- gruszka, poduszka, kość.

7. Praca z komputerem i mikrofonem – program „Logopedia”- głoska „sz”.
Uczniowie nagrywają swoją wymowę głoski „sz” w izolacji, w sylabach i wyrazach w nagłosie oraz wykonują ćwiczenia na komputerze.

8. Zabawa dźwiękonaśladowcza „Silny wiatr”.
Dzieci naśladują zwierzęta występujące w opowiadaniu, a na hasło „ nagle zawiał silny wiatr” – machają rękami w górze i naśladują odgłos wiatru wymawiając „sz”.
Konik Szaruś wybrał się na wycieczkę (kląskanie), na polanie spotkał krowę (mu, mu...), przywitał się z nią i nagle zawiał silny wiatr. Przestraszył się i uciekł na podwórko, mijając po drodze świnkę Szopisię (chrum, chrum...), psa Szarika (hau, hau...) i kotka Puszka (miau, miau...) i nagle zawiał silny wiatr. Konik przeskoczył przez 2 płoty (2x hop...) i 3 ogrodzenia (3x hop...), nagle zawiał silny wiatr. Zmęczony konik schował się do stajni (sapanie, język na brodę), zjadł kostkę cukru (ssanie), a następnie położył się i zasnął (chrapanie), a wiatr wiał, wiał i wiał (szsz..., szsz...).

9. Zakończenie:
– zadanie pracy domowej - Ćwiczenie z programu „Logopedia”
– przekazanie sobie „fajki pokoju” - „Dmuchajki” i grupowy uścisk.

O nas | Reklama | Kontakt
Redakcja serwisu nie ponosi odpowiedzialności za treść publikacji, ogłoszeń oraz reklam.
Copyright © 2002-2024 Edux.pl
| Polityka prywatności | Wszystkie prawa zastrzeżone.
Prawa autorskie do publikacji posiadają autorzy tekstów.