Scenariusz inscenizacji na uroczystość z okazji Dnia Seniora - Dnia Babci i Dziadka

NASI NAJLEPSI PRZYJACIELE... BABCIA I DZIADEK
CZŁOWIEKA TRZEBA MIERZYĆ MIARĄ SERCA – SERCEM…
Scenariusz inscenizacji na uroczystość z okazji dnia seniora (dnia babci i dziadka)

Scenografia: sad, w nim ławka, wśród drzew dwa trony ozdobione kwiatami.

Rekwizyty: cztery kosze z prezentami dla babci i dziadka (złota rybka, bajkowe buciki, stoliczek, duża księga z bajkami, wielkie czerwone serce, dwie korony ozdobione kwiatami, dwa kosze pełne kwiatów, upominki dla babci i dziadka wykonane na zajęciach przez wnuczęta.

Występują: uczniowie, babcia, dziadek, dziennikarz, konferansjer.

Konferansjer:
Serdecznie witam wszystkich przybyłych gości na uroczystości poświęconej naszym niezastąpionym Babciom i Dziadziusiom.
Zapraszam gorąco do wysłuchania i obejrzenia programu przygotowanego przez wnuczęta.

Uczeń: Moja babunia najlepsza o tym świecie,
Wszystkim Wam powiem, bo wy o tym nie wiecie,
Ja babcię kocham, ściskam za szyję,
Niech będzie zdrowa i sto lat żyje!

Uczeń: Dzisiaj mamy też święto dziadka
Okazja to dla nas niezwykle ważna
Ja dziadziusia kocham szczerze,
Jego słowom zawsze wierzę

Uczeń: Z okazji Dnia Babci i Dziadka składamy życzenia
Zdrowia pomyślności i marzeń spełnienia!
Bardzo Was kochamy, o tym dobrze wiecie!
Bo jesteście dla nas najukochańsi na świecie

(Podczas wiersza w sadzie z wnuczętami spacerują babcia i dziadek.)

Uczeń: Zimowy srebrny Dzień Dziadka nie zna piosenek skowronka
Wiosennego słonka, zapachu polnego kwiatka.

Uczeń: Dlatego my z okazji dnia babci i dziadka pożyczymy kilka godzin,
Żeby wiosną i w sadzie godziny Dziadka obchodzić!

Uczeń: Obejdziemy dookoła bratka, macierzanki, mięty, rumianka...

Uczeń: A w ogrodzie naszej babci, wśród kwiatów zadumanych...
gonimy młode lata, śmiejemy się, śpiewamy...

Uczeń: A... w białym sadzie strojnym w sople i śniegu kobierce, zatrzymało się na chwilę DOBRE SERCE

Uczeń: Przysiadło na ławce zmęczone troszeczkę... (Dziadek – siada na ławce.)
Serce Dobre z kosmykiem włosów siwych jak szron na jabłoni-
Czy wracasz do swych wnucząt, czy też śpieszysz się do nich.

Uczeń: Dziadku, czy to ty?
Coś na Twojej głowie lśni. (zakłada dziadkowi koronę)

Dziadek: To korona! Słowo daję! (dotyka, ściąga ogląda, z powrotem zakłada, jest zachwycony)

Uczeń: Przecież znam korony z bajek
Czy to fotel? (podchodzi do tronu)Ależ skąd! To nie fotel tylko tron! I w ogóle i w szczególe
Jesteś dziadku dzisiaj królem!( dzieci sadzają dziadka na tronie)
(W tym samym czasie dzieci sadzają na drugim tronie babcię i zakładają jej koronę)

Uczeń: (kontynuuje dalej swoją wypowiedź) A babcia wspaniałą królową!

Dziadek: Co to za zagadka?

Uczeń: To po prostu Święto Babci i Dziadka!

Dziadek: Usiądźcie obok dziadka, (uczniowie siadają po turecku na podłodze obok tronu babci i dziadka)
Dziadek Ci opowie
Jak gdzieś za górami żyli raz królowie
Jak na szklanej górze
Tęskniła księżniczka
Jak ktoś smacznie mieszkał w chałupce z pierniczka
A jeśli się zdrzemniesz
Troszeczkę za wcześnie

Uczeń: Wiem!!! Koniec pięknej bajki sam odnajdę we śnie.

Dziadek: W lesie żył straszny wilk, stała mała chatka...

Uczeń: Bajkę jak srebrną nić znowu snuje mój dziadek.
Tysiąc pieśni dziadek zna i przecudnych bajek sto.
Dziadku, dziś święto Twoje – przyjmij od nas kwiatów kosz. (wręcza dziadkowi kosz z kwiatami)

Piosenka „ O naszym dziadku”

Babcia: Posłuchajcie mojej opowieści. Były raz kotki dwa...

Uczeń: Jak w starej piosence nuci nam o nich wciąż nasz babuleńka.
Tysiąc pieśni babcia zna i przecudnych bajek sto.
Babciu dziś święto Twoje przyjmij od nas kwiatów kosz. (wręcza babci kosz z kwiatami)

Babcia: Dziś zamiast bajki o krasnoludkach
Opowiem Ci wnusiu jak byłam malutka
Miałam krótką sukienkę
W czerwone kropki,
Nosiłam pończochy,
A nie rajstopki.
Po drzewach łaziłam
Tak jak Ty umiesz.
Bawiłam się w klasy
A nie w gumę
Skakałam przez skakankę
Pływałam jak ryba
Jeździłam na rowerze
Co sią nazywa damka
A w zimie szalałam na sankach
Ale przede wszystkim
Jak byłam mała
To się bez przerwy śmiałam
I jeszcze daję słowo
Miałam buzię gładką i różową

Uczeń: Oj, babciu – to jest dziwniejsze od bajek
Czy Ci się czasem nie zdaje???

Piosenka dla babci

Konferansjer:
Dziadkowie i babcie bywają różni, lecz każdy pamięta,
Że jednakowo zawsze kochają wnuczęta.
To samo ich cieszy, to samo raduje
Nasz pocałunek, uśmiech i słowo DZIĘKUJĘ.

Uczeń: Twoje święto dziś babciu, więc Ci z serca chcemy dać
Garść poziomek, garść malin, leśnych jagód cały dzban.

Uczeń: Bądź pogodna, bądź jasna, najpiękniejsza ze wszystkich babć.
Bądź promienna, bądź nasza, każdy niech swoją babcię ma.

Uczeń: Słońce wcześniej dziś wstało i dziadkowi pragnie dać:
Kwiat nasturcji, kwiat róży, rozkwiecony w lesie wrzos.

Uczeń: Bądź pogodny, bądź z nami jeszcze wiele, wiele lat.
Ucz mądrości, ucz prawdy, wędruj z nami dalej poprzez świat.
(dzieci wręczają babci i dziadkowi wielkie serce wykonane z papieru)

(do sali wbiegają dzieci z koszyczkami w ręku –biegają po sadzie, hałasują, wpadają na siebie wołają przepraszam, bardzo się śpieszę)
Konferansjer:
Co to za hałas? Skąd tyle krzyku?
Każdy cos niesie w swoim koszyku?
Każdy jest taki strasznie przejęty...

Dzieci razem: Bo my dla dziadka i babci mamy prezenty!!!

Dziecko 1: (wyjmuje z koszyczka złotą rybkę i zwraca się do babci i dziadka)
Ta złota rybka, choć jeszcze mała, będzie życzenia dziadkowi i babci spełniała.
Niech pływa rybka życzeń w przejrzystej wodzie
I trzy życzenia niech spełnia co dzień.
(wręcza dziadkowi lub babci siedzącym na tronie)

Dziecko 2: (pokazuje buciki)
A ja przynoszę buty bajkowe, lekkie, wygodne – siedmiomilowe
Takie akurat na babci nogę, żeby do sklepu skracały drogę.
(wręcza dziadkowi lub babci siedzącym na tronie)

Dziecko 3: (pokazuje stoliczek dla lalek)
Ja stoliczek bajkowy mam, który się zawsze nakrywa sam.
Na tym stoliczku – na zawołanie – zjawia się obiad albo śniadanie.
(wręcza dziadkowi lub babci siedzącym na tronie)

Dziecko 4: (wyjmuje z koszyczka książkę z bajkami)
A tu jest dla Was książka z bajkami
Możecie ją wnukom poczytać czasami.
(wręcza dziadkowi lub babci siedzącym na tronie)
(dzieci po wręczeniu upominku siadają po turecku na podłodze obok babci i dziadka)

Uczeń: Myślałem o Tobie babuniu kochana, wczoraj i dzisiaj od rana
Aby Cię ucieszyć, aby Cię widzieć radośnie uśmiechniętą...
Żebyś chociaż dzisiaj kłopotów nie miała,
O codziennych troskach z nami zapomniała.

Uczeń: To jasne słoneczko, co świeci na niebie, niechaj dziadziusiu zawsze świeci dla Ciebie.
A ja Ci przyrzekam chociaż jestem jeszcze mała, że przez całe życie będę Cię kochała.
Powiem krótko i serdecznie: drogi dziadku żyj nam wiecznie!

Uczeń: Gdybym mogła gwiazdki zliczyć, ziarna piasku w grudce ziemi
Chciałabym Wam tyle życzyć dni szczęśliwych z wnukami Waszymi.

Uczeń: Jak najdłużej bądźcie wzorem, przewodnikami w drodze świata.
Byśmy mogli iść wskazanym przez Was torem, od dzieciństwa w późne lata.

Konferansjer:
Dziękujemy naszymi małymi serduszkami za Wasze ogromne serca
Cóż w darze możemy dać???
Po jednym kwiatku za każdą noc nieprzespaną,
Po jednym kwiatku za każde zmartwienie,
Po jednym kwiatku za płynące z Waszych rąk ukojenie,
Za każdą zmarszczkę – jeden kwiat i jeden – za każdy siwy włos...
Pod nogi trzeba by Wam rzucić cały świat, wszystkie kwiaty na ogromny stos.

Uczeń: Kochana babciu, kochany dziadku...
To dla Was te wiersze, piosenki
Dla Was słońce i chmury
Dla Was tęcza i deszczyk,
Wiosna i latem kwiaty
Oraz kolorowe liście jesienne...
Bądźcie szczęśliwi dziś, jutro, codziennie!

Konferansjer:
Wszystkim babciom i dziadziusiom z okazji ich święta życzymy dużo, dużo zdrowia, Samych takich chwil godnych zapamiętania, pełnych ciepła, wypełnionych wzruszeniem i przesyconych zapachem wspaniałych kwiatów.
Życzymy, by każdy dzień obdarzony był uśmiechem, szczęściem i pomyślnością, a piękno świata, by promieniało dla Was blaskiem i rozjaśniało mrok.

Razem: (wszystkie dzieci wstają, wychodzą na scenę i śpiewają do melodii „Sto lat”)
Sto lat, sto lat niech Babcie żyją nam
Sto lat, sto lat niech żyją, żyją nam
Jeszcze raz, jeszcze raz niech Babcie żyją nam
Niech żyją nam.
Sto lat, sto lat niech Dziadkowie żyją nam
Sto lat, sto lat niech żyją, żyją nam
Jeszcze raz, jeszcze raz niech Dziadkowie żyją nam
Niech żyją nam.

Konferansjer:
Specjalnie dla Państwa na dzisiejszą uroczystość przybył reporter telewizyjny , który chciałby przeprowadzić
z Państwem krótki wywiad. (dziennikarz wchodzi na scenę) Witamy, witamy. Oddaję Panu głos.

Dziennikarz: Witam serdecznie. Bardzo się cieszę, że mogę z Państwem w tak uroczystym dniu porozmawiać. (uczeń
z kamerą i mikrofonem chodzi po sali i zadaje pytania wybranym dziadkom lub babciom, którzy udzielają odpowiedzi do mikrofonu)
1. Jak wspominasz droga babciu/drogi dziadku lata szkolne?
2. Czy lubił/a Pan/Pani chodzić do szkoły?
3. Jakie są Pani/Pana marzenia?
4. Ulubiona potrawa? A jaką Pan/Pani potrawę samodzielnie przygotowuje najczęściej?
5. Proszę podać swój ulubiony kolor? (zwraca się do kilku babć i dziadków)
6. Zapytam teraz Państwa o ulubione zajęcie? Proszę nam o nim opowiedzieć.
7. Mogłaby Pani/Pan przedstawić nam swoją niezapomnianą przygodę z lat szkolnych, która utkwiła najbardziej w Pana/ Pani pamięci?
8. Czy należy oceniać człowieka, czy jest jakiś sposób? Jak mierzyć jego osiągniecia?
Dziennikarz: (podsumowuje)
Dziękuję bardzo serdecznie za udzielone odpowiedzi, proszę oglądać nasz program w TV regionalnej w dniu jutrzejszym o godzinie 17.30 w programie „CZŁOWIEKA TRZEBA MIERZYĆ MIARĄ SERCA – SERCEM”. Do zobaczenia.

Konferansjer:
Jeszcze raz życzę Państwu samych słonecznych dni i wiele, wiele radosnych chwil. „ Kto myśli o sobie, traci cały świat”- mówił Karel Capek. Dlatego potrzebny jest ktoś, z kim łatwiej ten świat dostrzegać i smakować.
Dziękujemy więc dzisiaj za wyrozumiałość, cierpliwość, serce i ogromny dar, jakim jest przyjaźń.
Wnuczęta wręczą Państwu własnoręcznie wykonane upominki.
Dziękujemy za każdy dzień z Wami,
za każdy uśmiech i smutek,
za wspólne wieczory przepełnione bajkami i sercem
oraz za słowa nauki , jak być wartościowymi ludźmi.
W imieniu wszystkich wnucząt pragnę podziękować też za to, że po prostu jesteście przy nas i w naszych myślach towarzyszycie nam w chwilach szczęścia lub przygnębienia.

Dziękuje bardzo za uwagę


Opracowała: mgr Dorota Fabianowicz

Literatura:
1. „Teatrzyk klas młodszych” I. Kołodziejska
2. „Uczcijmy wierszem i piosenką” E. Gałczyńska, Z. Garczyk
3. „Inscenizacje pełne radości” R. Przymus