Dlaczego dzieci kłamią?

Szkoła dla rodziców – krótko i na temat , czyli dlaczego dzieci kłamią?

Każdy rodzic chciałby , żeby jego dziecko zawsze mówiło prawdę. Mówi się , że to dom rodzinny uczy prawdomówności oraz uczciwości . Niestety często zdarza się , że dziecko zaczyna kłamać , co stanowi dla rodziców nie lada problem i ogromne wyzwanie , do ustalenia , co jest tego przyczyną.
Kłamstwa nie wskazują na istnienie problemów emocjonalnych , gdy wynikają z okresu rozwojowego , w którym aktualnie jest dziecko.
Małe dzieci , w wieku około czterech , pięciu lat , często zmyślają , a nawet opowiadają przeróżne fantastyczne historie . Wypływa to z faktu , że rozmywa się u nich granica pomiędzy rzeczywistością a fikcją . Po prostu lubią słuchać bajek , co prowokuje je często do wymyślania własnych historii. Jest to jednak zjawisko jak najbardziej naturalne z rozwojowego punktu widzenia.
Starsze dzieci kłamią często w określonym celu , np. żeby uniknąć odpowiedzialności za jakieś przewinienie lub wykręcić się od jakiegoś obowiązku. Aby zapobiec takim dziecięcym zachowaniom , rodzice powinni sporo i często rozmawiać o korzyściach , jakie niesie za sobą wzajemne zaufanie , uczciwość oraz prawdomówność .
Nastolatki szybko odkrywają , że kłamstwa bywają doskonałym środkiem do osiągnięcia jakiejś korzyści lub celu . Kłamią, więc , żeby uniknąć kary , wymigać się od wykonania określonej pracy , zadania , aby nie zranić uczuć innych osób oraz żeby chronić własną prywatność i niezależność .
Zdarza się jednak , że kłamstwa mogą świadczyć o istnieniu problemów oraz zaburzeń emocjonalnych .
Jeśli dziecko / nastolatek, rozróżniający między faktami a fikcją , zaczyna opowiadać rozmaite rozbudowane historie , które nie mają pokrycia w rzeczywistości , może to sygnalizować pojawienie się problemu wychowawczego. Historiom tym , dzieci nieraz nadają cechy prawdopodobieństwa , gdyż mówią z dużym przejęciem oraz pozorują silne emocje. Skupiają wtedy na sobie uwagę dorosłych , co utwierdza ich w przekonaniu , że warto kłamać.
Są także takie dzieci , które notorycznie kłamią , gdyż uznają kłamstwa za doskonałe narzędzie radzenia sobie z oczekiwaniami wobec rodziców , nauczycieli lub rówieśników . Dzieci te najczęściej nie kłamią na złość innym , nie kierują się też złą wolą . Kłamstwa traktują w sposób instrumentalny , jako środek pozwalający na osiągnięcie zamierzonego celu.
Są i takie dzieci , dla których okłamywanie innych nie stanowi żadnego problemu . Nierzadko stosują kłamstwa po to , aby ukryć przed innymi własne problemy . Tak właśnie najczęściej postępują nastolatki, które chcą zataić przed rodzicami fakt sięgania po narkotyki , alkohol , papierosy itp. Zatajając prawdę unikają w ten sposób bycia nadmiernie kontrolowanymi przez rodziców.
Jeśli rodzice zorientują się , że ich dziecko kłamie , powinni natychmiast zainterweniować . Ważnym jest , aby pamiętali , że to rodzina przekazuje młodemu człowiekowi wzorce zachowań. Powinni być więc odpowiedzialni za postępowanie dzieci.
Interwencja rodzicielska winna zacząć się od poważnej rozmowy , w której należy poruszyć następujące tematy :
Różnice pomiędzy zmyślaniem a rzeczywistością , kłamstwem a prawdą.
Znaczenie postawy charakteryzującej się prawdomównością w życiu rodzinnym , jak i społecznym.
Sposoby radzenia sobie z różnymi problemami bez konieczności uciekania się do kłamstw.
Jeśli jednak , mimo podjętych kroków interwencyjnych , dziecko nadal kłamie , niezbędna może stać pomoc specjalisty , Psychiatra lub psycholog dziecięcy może ułatwić rodzicom wgląd w przyczyny uruchamiające mechanizm kłamstwa.