Scenariusz inscenizacji bożonarodzeniowej "W podziękowaniu za dar człowieczeństwa"

„W podziękowaniu za dar człowieczeństwa”

inscenizacja bożonarodzeniowa

Hasło: „Człowiek jest tajemnicą – z tajemnicy przybywa i w tajemnicy odchodzi”.

1. Recytator I

W mrokach nocy świat
W zadumie czeka
Na radość zbawienia
Na ożywcze zdroje łaski

Zorza przenika niebo
Zapala świat nadzieją
Na nowe życie.
Pan blisko jest
Drzwi otworem stoją
Przez nie wejdzie
Król światłości
Pasterz dobry
Dawca Życia.....

2. Narrator odczytuje fragment z Księgi proroka Izajasza, powoli zapalą się światła, wchodzą pozostali uczestnicy ze świeczkami w dłoniach, śpiewając pastorałkę „Szła kolęda”

„Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką, nad mieszkańcami kraju mroków zabłysło światło”.

3.Śpiew – pastorałka „Siadła Maryja”

4. Ksiądz Proboszcz odczytuje fragment Ewangelii św. Łukasza.

5. Recytator II
Gwiazdy zgubiły blask
W promieniu nowej,
Która narodziny Pana – głosi.

Rozdarła mroki nocy Betlejemskiej
Na cały świat rzuciła wieść dobrą
Chrystus się narodził!

Świat wyzwolony z jarzma niewoli,
Pojednanie i miłość zawładną ziemię,
Królestwo pokoju rozlewa swój blask
W betlejemską noc.

6. Śpiew - pastorałka „Jest taki dzień”.

7. Narrator

Wigilia. Boże Narodzenie. Ileż wzruszeń budzi w nas to jedno z największych świąt chrześcijańskich. Koloryt i szczególna atmosfera bożego Narodzenia pozwalają nam oderwać się od szarej rzeczywistości i dostrzec inne wymiary naszego istnienia, ujrzeć piękno i nim się zachwycić, doznać dobroci i okazać ją innym, przeżyć radość spotkania w gronie najbliższych.

8. Śpiew – pastorałka „Wigilia”

9. Recytator III

Gdy pierwsza gwiazda zapłonie
w rodzinnym kole, wkoło stołu
siądziemy w ciszy, w zadumie
chwila to wielka, kiedy pospołu
opłatkiem się połamiemy.

Z drżących rąk Matki, Ojca rodziny,
Biały opłatek się skłania,
Bierzemy symbol Bożego pokoju
- łamiemy, a serce życzenia wyraża
nie pomne na żadne urazy.

Potem wieczerza starym zwyczajem,
Z wielka ilością potraw podana,
płonące drzewko, melodia kojąca
cudownych kolęd płynie wspaniała,
- przy wigilijnym stole.

Chrystus się rodzi radość rozlewa,
W bratniej miłości się łączą,
Żyjmy nadzieją, wszystko nam śpiewa
melodię wielką, jak żar płonącą
pokój ludziom na ziemi.

Gdziekolwiek swoje kroki skierujesz,
Zawsze ten obraz masz przed oczyma,
W tym jest potęga, wielkie kochanie,
Tego nie zatrze jesień ni zima,
- są to wspomnienia bez końca.

10.Recytator IV

A podana jest gdzieś ulica
(lecz jak tam dojść? Którędy?),
ulica zdradzonego dzieciństwa,
ulica Wielkiej Kolędy.
Na ulicy tej taki znajomy
W kurzu z węgla, nie w rajskim ogrodzie,
Stoi dom jak inne domy,
Dom, w którymżeś się urodził.
Ten sam stróż stoi przy bramie.
Przed brama ten sam kamień.
Pyta stróż: „Gdzieś pan był tyle lat?”
„Wędrowałem przez głupi świat”.
Więc na górę szybko po schodach.
Wchodzisz. Matka wciąż taka młoda.
Przy niej ojciec z czarnymi wąsami.
I dziadkowie. Wszyscy ci sami.
I brat, co miał okarynę.
Potem umarł na szkarlatynę.
Właśnie ojciec kiwa na matkę,
Że czas się dzielić opłatkiem,
Więc wszyscy podchodzą do siebie
I serca drżą uroczyście
Jak na drzewie przy liściach liście.
Jest cicho. Choinka płonie.
Na szczycie cherubin fruwa.
Na oknach pelargonie
Blask świeczek złotem zasnuwa,
A z kąta, z ust brata, płynie
Kolęda na okarynie:
Lulajże, Jezuniu,
Moja perełko,
Lulajże, Jezuniu,
Me pieścidełko.

11. Śpiew: „Maleńka miłość”.

12.Recytator V ( w tle muzyka kolędy „Cicha noc”)

Dni twej młodości miną, ulecą,
Lecz na dnie serca zawsze zostanie
Dom twój rodzinny, ta piękna chwila
Gdyś w gronie swoich kolędowaniem
Serca zapalał, serca rozgrzewał – kochaniem.

13. Kolęda „Cicha noc”

14. Recytator VI

Kolęda płynie siła nabrzmiałą,
Bóg się narodził wszystko truchleje,
Na ziemskie niwy Pan niech schodzi,
By z nami dzielić losu koleje.

Świece płonące szczęście zwiastują,
Pan się narodził, cieszcie się ludzie,
Nie zginie człowiek, bo Bóg jest z nami,
On będzie zawsze w weselu, trudzie.

15.Recytator VII

Żaden człowiek nie ma ścieżek gotowych
Rodzimy się jak gąszcz,
Który może zapłonąć podobnie jak krzak
Mojżesza
Lub może uschnąć
Ścieżki trzeba przecierać wciąż, bo mogą
Zarosnąć na nowo,
Przecierać je trzeba tak długo, aż staną się
Proste
Prostotą i dojrzałością wszystkich chwil.

16. Śpiew - pastorałka „Kolęda dla nieobecnych”

17. Życzenia bożonarodzeniowe

autor: Monika Podlewska