Flagi słoneczne

Niemal na całym świecie, zarówno u ludów pierwotnych jak i w wielkich cywilizacjach świata antycznego oraz Malajów i Inków pierwszym bogiem było Słońce. Stało się tak dlatego, że Słońce postrzegano jako życiodajną siłę i regulator działalności człowieka od świtu do zmierzchu. W różnych regionach Słońce było bogiem lub okiem boga, symbolem życia, światła, radości i szczęśliwości.
Wszędzie i we wszystkich okresach, od paleolitu do naszych czasów, najprostszą formą przedstawienia słońca był krąg. Drugą, często spotykaną formą jest krąg z promieniami.

Japonia. Flaga Japonii jest jedną z najbardziej znanych flag, nazywana Hinomaru ( „Tarcza słońca“) lub Nisshoki ().
Czerwone słońce w środku białego płata jest symbolem Amaterasu Omikami, bogini słońca zajmującej czołowe miejsce wśród bogów sintoizmu. Krąg słoneczny reprezentuje też Japonię zwaną Krajem Wschodzącego Słońca. Barwy japońskiej flagi odzwierciedlają istotę sintoizmu , której etyka zakłada działanie zgodnie z jasnym, czystym, sprawiedliwym i łagodnym sercem. Biel jest symbolem czystości i prawości. Czerwień symbolizuje jasność, szczerość i ciepło. Flaga ta używana jest od XIV wieku, lecz państwową została uznana dopiero w 1854 roku.

Grenlandia. Kiedy w 1985 roku wprowadzono flagę Grenlandii, większość mieszkańców przyjęła ją z niechęcią, krytykując głównie za brak skandynawskiego krzyża. Niektórzy uważali nawet, że jest to połączenie dwóch flag – Polski i Japonii. Biel i czerwień pochodzą jednak z flagi Danii, do której należy ta największa wyspa świata. Kolor biały symbolizuje lód pokrywający 83 procent powierzchni Grenlandii, a czerwień jest symbolem gorącego słońca. Dysk słoneczny ma reprezentować słońce o północy kiedy to dolna (tu- biała) jego część jest zanurzona w morzu.

Bangladesz. Czerwony krąg na fladze tego kraju jest wschodzącym słońcem symbolizującym narodziny nowego państwa, które uzyskało niepodległość po długiej i krwawej walce. Bangladesz powstał na terenie Pakistanu Wschodniego, który do 1947 roku należał do Indii a potem do Pakistanu. W latach 1967 – 1971 prowadzono walkę o autonomię. Czwartego grudnia 1971 roku na pomoc powstańcom przyszła armia indyjska, a dwanaście dni później wojska pakistańskie skapitulowały i Bangladesz proklamował niepodległość. Zieleń na fladze symbolizuje młodość tego państwa, a także jego żywotność i szatę roślinną. Początkowo na fladze w czerwonym kręgu umieszczono złotą mapę kraju, lecz po kilku miesiącach w styczniu 1972 roku, usunięto ją.

SACHA (Jakucja). Biały krąg na fladze symbolizuje słońce obszarów podbiegunowych i odzwierciedla poszanowanie przodków i tradycji, zgodnie z którą Jakuci są „dziećmi białego słońca”. Barwa błękitna jest barwą ludów tureckich, do których zalicza się Jakutów. Biel podkreśla surowe piękno Północy oraz czystość myśli mieszkających tam ludzi. Czerwień jest symbolem sił życiowych, piękna i umiłowania ziemi rodzinnej. Zieleń to barwa odrodzenia, krótkiego lata i bezkresnej tajgi, a także przyjaźni.

Kazachstan. Słońce na fladze ustanowionej w 1992 roku, jest symbolem życia i energii. Jego promienie mają kształt ziaren zboża, które jest podstawą wyżywienia i dobrobytu. Orzeł to symbol wolności oraz wzniosłych myśli i ideałów Kazachów. Podobnie jak na fladze Republiki Sacha barwa błękitna jest barwą ludów tureckich, a na fladze reprezentuje jasne niebo nad wszystkimi ludami, będące symbolem dobrobytu, spokoju, pokoju oraz wierności idei jedności. Wzór flagi uzupełnia narodowy ornament kazachski koszkar mujz – barwne rogi.

Kirgistan. Światło, wieczność i bezgraniczna szlachetność to przesłanie symboliczne słońca na fladze Kirgistanu. Czterdzieści promieni słońca reprezentuje 40 promieni kirgiskich połączonych przez Manasa, legendarnego wodza, który zjednoczył kraj. Na dysku słonecznym symboliczne przedstawienie zwornika typowej kirgiskiej jurty – symbol domowego ciepła, jednostki czasu i przestrzeni, początku życia i rodzinnej solidarności. Kolor czerwony jest od czasów Manasa barwą narodową Kirgizów, ludu, którego nazwa oznaczała barwę czerwoną.

Antigua i Barbuda. Również na fladze tego państwa wyspiarskiego na Morzu Karaibskim, Słońce jest symbolem wolności oraz nowej ery w historii Antigui i Barbudy – ery niepodległości. Razem z innymi walorami naturalnymi – plażami (kolor biały) i morzem (kolor niebieski) – słońce ma świadczyć, że wyspy są idealnym miejscem wypoczynku. Kolor czarny symbolizuje, miejscową ludność, a czerwień symbolizuje jej dynamizm.

Argentyna. Słońce na fladze Argentyny, zwane Sol de Mayo (Słońce majowe), upamiętnia wydarzenia z czasów rewolucji majowej w 1810 roku, w wyniku której kraj uzyskał niepodległość. Gdy w czasie wielkiej pierwszej demonstracji na rzecz niepodległości, 25 maja, spoza ciężkich czarnych chmur wyjrzało słońce, zgromadzeni uznali, że niebo sprzyja ich dążeniom do wolności. W 1812 roku ustanowiono błękitno-białą kokardę narodową i flagę. Ich barwy oznaczają czyste niebo (błękitna) i śnieg na szczytach Andów (biała). W 1818 roku w centrum białego, środkowego pasa flagi umieszczono Słońce majowe.

Urugwaj. Urugwaj był wschodnią dzielnicą Argentyny, nie dziwi więc, że kiedy uzyskał niepodległość po wojnie argentyńsko-brazylijskiej, przyjął w 1828 roku flagę o takich samych barwach, ze słońcem – symbolem wolności – w kantonie. Flagę wzorowano na fladze Stanów Zjednoczonych. Barwy ułożono w 19 pasów, które miały symbolizować 19 prowincji kraju. Obecną flagę z 9 pasami wprowadzono w 1830 roku.

Malawi. Słońce na fladze tego kraju symbolizuje świt nadziei oraz wolności całej Afryki. Po zakończeniu rządów kolonialnych, w 1964 roku, zostało ono umieszczone na górnym pasie flagi partii Kongres Malawi, który był czołowym ugrupowaniem działającym na rzecz niepodległości. Barwa czarna symbolizuje ludność kraju, czerwona jest barwą krwi bojowników o wolność, a zieleń reprezentuje bujną roślinność.

Namibia. Na fladze Namibii słońce jest symbolem życia i energii, a jego żółty kolor nawiązuje również do pisków pustyni Namib oraz skał płaskowyżów Damara i Nama. Znaczenie deszczu i wody dla życia ludności wyraża na fladze kolor niebieski, który symbolizuje też Ocean Atlantycki i jego zasoby oraz czyste niebo. Kolor czerwony oznacza ludność kraju i jej determinację budowy lepszego życia i stworzenia równych szans dla wszystkich. Białe pasy to pokój i jedność, a kolor zielony – roślinność Namibii.

Literatura:
1.Alfred Znamierowski, czasopismo geograficzne „Poznaj świat” nr 4, kwiecień 2004 r.