Program własny "Dzieci fotografują"

DZIECI FOTOGRAFUJĄ

IZABELA ŁUCZAK

Program zgodny z podstawą programową

Bydgoszcz 2010

„Fotografia nie jest związana z patrzeniem
lecz z czuciem. Jeżeli nie czujesz nic w tym na co patrzysz, nigdy nie uda ci się sprawić , aby ludzie patrząc na twoje zdjęcia cokolwiek odczuwali.”
Don McCullin

„Dobre momenty - jak fotografie-
trzymam w swej głowie jak w starej szafie"

"Ty patrząc w tamte twarze, wiesz, że nic nie wymaże, wspomnień zaklętych w fotografii"

„...chciałem czas zamknąć, najlepiej w dłoni,
i nie oddać go nikomu...
Mieć na własność chwile jak w kadrze
zatrzymaną przez szklane oko,
nawet jeśli z czasem wyblaknie, pożółknie
i straci kolor...”
cangur

"Ty wyblakła fotografio mała,
Ty pamiątko baśni mej miłosnej,
chwil szczęśliwych ileś Ty mi dała,
budząc w sercu przypomnienie wiosny..."
Artur Oppman

„Zatrzymane w kadrze chwile,
mają magię muszki zaklętej w bursztynie”
I. Łuczak

TEORIA FOTOGRAFII

Fotografia stanowi odbicie w lustrze, oddzielone od obiektu i zamrażające jego wygląd w momencie fotografowania.
Podstawowe cechy tak pojmowanej fotografii:
- fotografia powstaje poprzez kontakt z obrazowaną rzeczywistością
- fotografia powstaje na drodze automatycznego rysowania obrazu poza świadomością (jakby rysowanie natury przez nią samą)
- zaznacza się jej podobieństwo do obrazu wzrokowego (wrażenie iluzji, jakby fotografia była materialną rzeczywistością)
Roland Barthes - Światło obrazu:
Fotografia jest świadectwem obecności, pewności tego co się stało, jest wycinkiem historii, dowodem, potwierdzeniem istnienia tego co było.
Jest to obraz wyjęty, wyciśnięty przez światło.
Edgar Morin - Kino i wyobraźnia: Fotografia jest magią, cieniem, widmem
Fotografia to przypadek, związek czasu i miejsca zdarzenia, dopominanie się o imię. Fotografia jest wartością magiczną i ekspozycyjna, towarzyszy jej brak dystansu, uwaga jest rozproszona.

Do nadrzędnych wartości fotografii, w pierwszym rzędzie zaliczyć wypada dokumentalność. Wynika ona z automatyzmu rysowania obrazu poza świadomością, bez manualnej pomocy. Czas w fotografii ma podwójne znaczenie – jako moment w upływie strumienia czasu, oraz jako okres trwania naświetlania błony światłoczułej. Obydwa czynniki mają zasadniczy wpływ na to, jak i co przedstawia fotograficzny obraz. Fotografia uznawana jest potocznie za bezstronnego i wiarygodnego świadka, o ile takim samym jest człowiek z nią związany.
Następną wartością fotografii (konwencjonalnej) jest podobieństwo wyglądu sfotografowanego obiektu do widzianego gołym okiem. Trzeba jednak pamiętać, że obraz fotograficzny jest znacznie uboższy od obrazu wzrokowego.
Fotografia stanowi w pewnym sensie przedłużenie zmysłu wzroku, rejestrując zjawiska niewidoczne gołym okiem.
Fotografia jest obrazem nieruchomym. Zaletą takiego obrazu jest możliwość dokładnego, szczegółowego oglądu, kontemplacji nie zakłócanej programowo ograniczanego czasu trwania pokazu. Nieruchomy obraz fotograficzny posiada jeszcze inną wartość, szczególnie cenioną w nauce. Jest nim rejestracja zjawisk
zmiennych, ruchu w sposób ciągły
Niezaprzeczalną wartością fotografii jest pełnienie przez nią roli pamięci zewnętrznej, co oznacza możliwość przekazywania fotograficznego obrazu innym osobom w dowolnym miejscu i czasie. Takiej możliwości nie posiada nasza osobnicza pamięć. W tym zakresie zasadniczą rolę odgrywa trwałość fotograficznego obrazu jak i niezmienność zapisu, umożliwiające długotrwałe przechowywanie zdjęć.
Bardzo cenioną wartością fotografii jest możliwość wielokrotnego kopiowania obrazu. W fotografii cyfrowej, kopia z kopii zachowuje cechy identyczne co pierwowzór. Jest to jakby klonowanie obrazu. Punktowa struktura wszystkich obrazów technicznych, czyni możliwym reprodukowanie fotografii w
dowolnym ich rodzaju. Cecha ta jest szeroko wykorzystywana w poligrafii czy telewizji.
Wynalezienie fotografii było jednym ze zwrotnych momentów w dziejach ludzkości, było największym osiągnięciem w sferze przekazywania informacji, nie tylko międzyludzkiej.
Wszechobecność fotografii, jej olbrzymie znaczenie od komunikacji po naukę i sztukę, jest powszechnie znane. Fotografia przybliża widok mikro-makrokosmosu i samego kosmosu, umożliwia obrazową rejestrację zjawisk szybkozmiennych. Fotografia jest masowo uprawiana Rytuał robienia pamiątkowych zdjęć, fotograficzna celebracja oficjalnych ceremonii weszły do codziennego życia. Obszar fotografii obejmuje zarówno sferę prywatności, jak i anonimową sferę społecznej komunikacji. Jako medium, środek społecznego przekazu, fotografia stała się niezbywalnym składnikiem masmediów oraz podstawą wymiany informacji obrazowej, tworzącej współczesną cywilizację. Dzisiejszy internet, zwany coraz częściej czwartą władzą, jest nie do pomyślenia bez fotografii.
Fotografia jako pierwszy obraz techniczny stała się protoplastą licznej rodziny obrazów technicznych, które obecnie stanowią istotę cywilizacji informatycznej i kultury postindustrialnej.
Olbrzymie znaczenie fotografii od komunikacji po naukę i sztukę jest powszechnie znane. Każda osoba w naszym kręgu cywilizacyjnym żyje w styczności z fotograficznym obrazem, zarówno w sferze medialnej jak i prywatnej.


WSTĘP

Fotografia jest wszechobecna w dzisiejszym świecie. Daje nam możliwość rejestrowania naszych obserwacji. Fotograf jest neutralnym obserwatorem rejestrującym rzeczywistość, i nie wpływa na przebieg zdarzeń. Obserwator bierze udział w grze na scenie świata, mamy do czynienia z jego dialogiem ze światem, z
projekcją umysłu na rzeczywistość. Dzięki odpowiedniej grze światła i cienia można uzyskać jedyny i niepowtarzalny efekt. Światło sprawia, że widzimy otaczającą nas rzeczywistość. Od jego natężenia i intensywności zależą barwy, które spostrzegamy. Bez światła nie byłoby barw. Fotografia to zatrzymanie życia w biegu, to impresja, wrażenie. To uchwycenie wyjątkowego momentu, który już nigdy się nie powtórzy. Fotografia zatrzymuje czas i sprawia, że coś trwa wiecznie. Mamy do czynienia z postrzeganiem świata pośrednio poprzez zmysły, gdzie fotografia pełni rolę dodatkowego pośrednika. Fotografia to interakcja między obserwowaną naturą a umysłem człowieka.
Dzieci w wieku przedszkolnym są bacznymi obserwatorami otaczającej rzeczywistości. Interesuje je przyroda i zmiany w niej zachodzące, przyglądają się swoim rówieśnikom, dorosłym, dostrzegają ich wygląd, mimikę, sposób gestykulacji, wykonywane czynności, zawody. Młodzi obserwatorzy podziwiają swoje miasto: jego architekturę, ciekawe zakątki, przyrodę, okolice.
Dzieci z Przedszkola Niepublicznego „Radość” mają bardzo wiele okazji do pogłębiania swych obserwacji podczas wycieczek, festynów, koncertów, przedstawień teatralnych, spacerów. Równocześnie od pierwszych dni przedszkolnych stają się modelami na fotografiach, oglądają siebie, kolegów, wydarzenia, elementy przyrody na fotografiach wykonywanych z różnych okazji. Naturalnym odruchem dzieci okazało się zaglądanie fotografującemu nauczycielowi w monitor czy nawet wizjer aparatu fotograficznego, chęć popatrzenia na kolegów, przyrodę, sytuacje okiem aparatu. Stąd zrodziła się potrzeba umożliwienia dzieciom nauki obsługi aparatu oraz fotografowania obserwowanej rzeczywistości. Aby dzieci mogły zatrzymywać w kadrze magiczne chwile, uwrażliwiać się na nie powstała idea utworzenia mini kółka fotograficznego.
Program DZIECI FOTOGRAFUJĄ składa się z trzech części:
1.Uczę się obsługi aparatu
2.Fotografuję, czyli z aparatem w plenerze
3.Prezentuję swoje prace fotograficzne

ISTOTA I CELE OGÓLNE PROGRAMU:

Wspieranie zainteresowań fotografią
Nabywanie umiejętności fotografowania.
Wspomaganie rozwoju indywidualnych talentów dziecka.
Tworzenie warunków i możliwości obserwowania otoczenia, wspieranie w zakresie rozwoju percepcji wzrokowej
Rozbudzenie zamiłowania do fotografowania, wycieczek, wędrówek i rajdów jako jednej z ciekawych form spędzenie czasu wolnego oraz jako źródła zdrowia i dobrego samopoczucia.

CELE SZCZEGÓŁOWE PROGRAMU:

Dziecko:

pozna podstawowe wiadomości z zakresu fotografii
potrafi posługiwać się aparatem fotograficznym w podstawowym zakresie
potrafi dostrzegać ciekawe sytuacje
zainteresuje się pięknem i bogactwem najbliższego środowiska przyrodniczego.
udoskonalenie umiejętności dostrzegania i podziwiania piękna naszego miasta i okolicy
pozna miasto Bydgoszcz, jego okolice, historię oraz walorów kulturowych miasta
nabędzie opiekuńczego stosunku do świata roślin i zwierząt, zrozumienie potrzeby ochrony przyrody.
dostrzeże i oceni skutków negatywnych działań człowieka wobec środowiska: zanieczyszczanie środowiska
dostrzega różne sytuacje, w jakich znajduje się człowiek, jego pracy, zamiłowań, uczuć
potrafi zaprezentować swoje fotografie w postaci wystawy, albumów
przestrzega zasad bezpieczeństwa podczas zajęć fotograficznych.

FORMY PRACY:

Spotkania z fotografikiem Januszem M.

Warsztaty z udziałem artysty fotografika.

Zwiedzanie wystaw fotograficznych w bydgoskim BWA i Muzeum Okręgowym im L. Wyczółkowskiego

Zajęcia w plenerze – wycieczki, spacery, wędrówki.

Wycieczki do: zakładu fotograficznego, ogrodu botanicznego, lasu, parku w Myślęcinku, miejsc pracy ludzi różnych zawodów, np. do remizy strażackiej, do Centrum Edukacji Ekologicznej, zoo, wycieczki po Bydgoszczy

Wystawy prac na terenie przedszkola oraz reportaży na gazetce dla rodziców.

Konkurs fotograficzny

Tworzenie albumów tematycznych

Prezentowanie zdjęć na przedszkolnej stronie internetowej.

Prezentowanie zdjęć na łamach przedszkolnej gazetki „Przedszkolak”

Oglądanie wystaw fotografii prezentowanych w internecie, oglądanie prezentacji multimedialnych


WYKAZ TREŚCI PROGRAMOWYCH:

1.Uczę się obsługi aparatu

Praktyczna nauka obsługi aparatu cyfrowego; Nabywanie i doskonalenie umiejętności fotografowania.

Zapoznanie z pojęciami: kadr, portret, makro-fotografia, reportaż, statyw,

Prezentowanie podstaw obróbki cyfrowej zdjęć

Zapoznanie z rodzajami aparatów: cyfrowym i analogowym, cyklem powstawania zdjęć,

Praktyczna nauka obsługi aparatu cyfrowego podczas wycieczki do zakładu fotograficznego

Praktyczna nauka fotografowania, pomoc i wspieranie dzieci w nabywaniu umiejętności fotografowania podczas warsztatów z fotografikiem w przedszkolu na zajęciach i w plenerze

Spotkania i warsztaty z artystą fotografikiem w celu rozwijania u dzieci zainteresowań fotografią i fotografowaniem

Przestrzeganie zasad bezpieczeństwa, zawartych umów, zakazów i nakazów podczas zajęć fotograficznych w pomieszczeniach, podczas wycieczek, wędrówek, spacerów, przejazdów środkami komunikacji miejskiej oraz kulturalnego zachowania się w miejscach publicznych.


4.Fotografuję, czyli z aparatem w plenerze

Fotografowanie pomników i miejsc pamięci narodowej podczas wycieczek po miejscach pamięci narodowej w Bydgoszczy. Budzenie dumy i przywiązania do pomników upamiętniających historię Polski.

Fotografowanie roślinności ogrodu botanicznego w różnych porach roku– stworzenie okazji umożliwiających dziecku rozwijanie zainteresowań pięknem i chęcią poznania najbliższego środowiska przyrodniczego. Zwracanie uwagi na funkcje i znaczenie ogrodów botanicznych i parków dla mieszkańców miasta.

Fotografowanie przyrody w lasie, parku w Myślęcinku. Rozbudzanie zainteresowań pięknem i bogactwem najbliższego środowiska przyrodniczego. Doskonalenie umiejętności dostrzegania i podziwiania piękna urokliwych zakątków naszego miasta i okolicy. Nabywanie opiekuńczego stosunku do świata roślin i zwierząt, rozumienie potrzeby ochrony przyrody. Dostrzeganie i rozumienie skutków negatywnych działań człowieka wobec środowiska: zanieczyszczanie środowiska

Fotografowanie ludzi różnych zawodów podczas pracy (np. Akademia Muzyczna, remiza strażacka, biblioteka, lotnisko, policja), obserwacja pracy ludzi różnych zawodów, nabywanie umiejętności utrwalania w kadrze sytuacji reporterskich


3.Prezentuję swoje prace fotograficzne

Prezentowanie fotografii na gazetce w holu; oglądanie, rozpoznawanie przez siebie wykonanych zdjęć i samoocena własnych fotografii

Organizowanie reportaży i wystaw prac fotograficznych na terenie przedszkola i na gazetce dla rodziców

Tworzenie tematycznych albumów, nadanie im tytułów: „Zwierzęta i rośliny w makrofotografii” „Przyroda wokół nas”, „Miejsca pamięci narodowej” „Bydgoszcz moje miasto” „Portret mojego kolegi”

Oglądanie wystawy fotografii artystów fotografików w BWA i Muzeum Okręgowym im. L. Wyczółkowskiego w Bydgoszczy z komentarzem fotografika.

Udział w konkursie fotograficznym pod hasłem „Przyroda wokół nas” adresowanego do dzieci zorganizowanego we współpracy z Urzędem Miasta – Centrum Edukacji Ekologicznej,

Czerpanie radości z możliwości tworzenia obrazów fotograficznych, oglądanie i ocenianie pod kątem artystycznym prac kolegów


EWALUACJA:

Przedmiot ewaluacji: Program koła fotograficznego.
Ewaluacja ma pomóc w podnoszeniu jakości i doskonaleniu pracy koła. Wyniki ewaluacji zostaną wykorzystane do weryfikacji programu.
Sposób ewaluacji:
Bieżący monitoring (notatki nauczyciela).
Dokonywanie cyklicznych podsumowań działalności „Koła fotograficznego”
Ewaluacja cząstkowa po zrealizowaniu zajęć - arkusz ewaluacyjny zawierający graficzną ocenę w zakresie:
1. zainteresowania tematem fotografowanych obiektów, atrakcyjności zajęć,
2. poziomu aktywności dzieci,
3. atmosfery podczas zajęć,
4. efektywności fotografowania
5. zadowolenia dzieci,
6. organizacji zajęć.
Ewaluacja końcowa – opracowanie cząstkowych arkuszy ewaluacyjnych, całościowe zebranie i przedstawienie wyników.

ORGANIZACJA:

- Uczestnicy: dzieci 6 letnie z grupy V (rok szkolny 2009/2010)
dzieci 5 letnie z grupy VII (rok szkolny 2009/2010), dzieci 6 letnie z grupy VII (rok szkolny 2010/2011)
Czas działania kółka:
podczas zorganizowanych wyjść, wycieczek całej grupy
podczas dodatkowych wyjść uczestników koła z prowadzącą koło oraz dodatkowym opiekunem

Współpraca z rodzicami i nauczycielkami dzieci będących członkami koła fotograficznego - Ułatwianie przez nauczycielki członków koła fotograficznego komunikacji między opiekunem koła, a rodzicami dzieci. Udział chętnych rodziców dzieci będących członkami koła fotograficznego w: wycieczkach, spacerach, wędrówkach; zabezpieczaniu środków do działalności koła (bilety komunikacji miejskiej, wywoływanie zdjęć).

Pozyskiwanie sponsorów i środków finansowych do funkcjonowania koła i zorganizowania konkursu fotograficznego - Pozyskanie cyfrowego aparatu fotograficznego oraz środków finansowych do funkcjonowania koła i zorganizowania konkursu fotograficznego.
BIBLIOGRAFIA:

-Stefan Wojnecki MOJA TEORIA FOTOGRAFII, Poznań 1999
-Michael Freeman, Okiem Fotografa, National Geographic 2008, ISBN 978-83-60006-63-4
-Michael Freeman, Kolor, National Geographic 2008, ISBN 978-83-600006-64-1
-Bryan Peterson, Czas naświetlania bez tajemnic, Galaktyka 2008, ISBN 978-83-7579-022-1
-Bryan Peterson, Ekspozycja bez tajemnic, Galaktyka 08, ISBN 978-83-7579-003-0
-Tom Ang, Fotografia cyfrowa - podręcznik, Arkady 2004, ISBN 83-213-4317-1
-czasopisma Chip- poradnik fotografa
-Dzieci Zwierząt. 1001 Fotografii, praca zbiorowa, 2007
-Jan Kurowicki Fotografia jako zjawisko estetyczne
-Krystyna Łyczywek Rozmowy o fotografii
-Marianna Michałowska Uchylając rąbka zasłony – fotografia między fikcją
a realnością
-Tomasz Ferenc Fotografia dyletanci amatorzy i artyści
-Vilém Flusser W kierunku filozofii fotografii
-Walter Benjamin Anioł historii, w tym Mała historia fotografii
-internetowe magazyny o fotografii: www.fotopolis.pl, www.fotografia.kopernet.org, www.plfoto.com,


ANEKS

1.Arkusz ewaluacyjny
2.Historia fotografii
3.Słowniczek pojęć fotograficznych
4.Przykładowe fotografie dzieci


Historia fotografii

19 sierpnia 1839 roku. Datę tę przyjmuje się umownie za dzień narodzin fotografii. W dzisiejszych czasach fotografia wydaje się czymś tak naturalnym, że trudno sobie wyobrazić, jak niesamowitym, wręcz bajkowym zjawiskiem wydawała się jeszcze sto pięćdziesiąt lat temu. Możliwość otrzymania odwzorowania rzeczywistości mechanicznie, bez pośrednictwa artysty przeraziła współczesnych malarzy. Kariera nowego wynalazku stała się możliwa dzięki serii udoskonaleń. Po roku 1839 nastąpił dynamiczny rozwój techniki fotografowania - ulepszono soczewki i metody oświetlenia, obrazy utrwalano zarówno na papierze oraz szkle, jak i na podłożu celuloidowym, z czasem pojawiła się fotografia kolorowa. Od samego początku duży wpływ na sztukę fotografowania wywierało malarstwo. Na zdjęciach z końca dziewiętnastego i początku dwudziestego wieku wyraźnie widać elementy stylów malarskich: impresjonizmu, ekspresjonizmu, naturalizmu, kubizmu czy surrealizmu. Z drugiej strony wielu artystów-malarzy zafascynowanych było fotografią jako środkiem wyrazu. Fotografia okazała się więc zjawiskiem kształtującym spojrzenie ludzi i artystów na rzeczywistość. Dyskusjom nie było końca; próbowano odpowiedzieć sobie na pytanie: Czy nowy wynalazek zasługuje na miano prawdziwej sztuki?


Słowniczek pojęć fotograficznych

Aparat fotograficzny jest przyrządem służącym do wykonywania zdjęć fotograficznych. Pierwowzorem aparatu fotograficznego było urządzenie nazywane camera obscura

Lustrzanka - aparat fotograficzny wyposażony w lustro i matówkę. Zadaniem zespołu lustra i matówki jest dokładna prezentacja bieżącego kadru. Rozwiązanie takie ma znaczenie przy precyzyjnym nastawianiu odległości fotografowania, ocenianiu głębi ostrości, ocenie aberracji optycznych, jak również przy prawidłowym kadrowaniu obiektów nieodległych. Sprzyja również kompozycji kadru, ocenie proporcji oświetlenia itp.

Zdjęcia - to tylko ogólna nazwa czegoś, co zostało sfotografowane, czyli sam obraz zapisany dowolną techniką fotograficzną. Fizycznie obraz ten może występować w kilku postaciach - negatyw, slajd (diapozytyw, przezrocze), odbitka a także obraz utrwalony bezpośrednio w postaci cyfrowej - i wszystko to są zdjęcia. To, co w potocznym języku nazywa się "zdjęciem", czyli obraz oglądany na papierze fotograficznym (odbitka fotograficzna) to tylko jedno z zastosowań tego terminu. Coraz większą popularność mają zdjęcia cyfrowe, które można przechowywać na komputerze, nagrywać na CD lub DVD w postaci slajdu czy prezentacji. Takie zdjęcia można poddawać różnym obróbkom, które uatrakcyjnią przeciętną fotografię.

Zdjęcia czarno-białe to rodzaj fotografii monochromatycznej, polegającej na utrwalaniu obrazu przy pomocy tylko jednego koloru substancji barwiącej. Tu przede wszystkim rolę ogrywa oświetlenie, a dokładniej gra światła i cienia. Choć przez długi czas zdjęcia czarno-białe były w cieniu fotografii barwnej, to obecnie wracają do łask. Artystyczne techniki fotografii monochromatycznej dają możliwości kreacji obrazu niedostępne dla typowej fotografii barwnej.

Fotograf Fotografować może każdy i zapewne każdy choć raz miał z tym do czynienia. Jednak nie każdy może powiedzieć o sobie, że jest fotografem. Na taki tytył trzeba sobie zapracować i zasłużyć. Bo tak naprawdę fotografowanie nie jest tylko robieniem zdjęć. Prawdziwe fotografowanie to pozawerbalny kontakt między podmiotem a przedmiotem fotografii. Bez takiej relacji fotografia przestaje przekonywać - wieje wtedy kłamstwem i fałszem. Dobry fotograf potrafi z rzeczy przeciętnej stworzyć dzieło sztuki. Dzieło, które zaciekawia, fascynuje, wzrusza czy bulwersuje - czyli działa na emocje, a o to przecież chodzi.

Migawka - element mechaniczny znajdujący się na drodze światła tuż przed powierzchnią światłoczułą. Przed rozpoczęciem rejestracji zdjęcia migawka pozostaje zamknięta, uniemożliwiając przechodzenie światła. Następnie migawka zostaje otwarta na określony czas (od tysięcznych sekundy do wielu sekund), co umożliwia dotarcie promieniom światła do elementu światłoczułego. Krótkie czasy otwarcie migawki powodują "zamrożenie" ruchu, a w wyniku użycia długich poruszające się obiekty zostawiają charakterystyczny ślad.

Kadr - pojedyncza klatka błony filmowej, bądź fotograficznej, objętej ramami pola naświetlanego przez aparat fotograficzny lub kamerę filmową, dzięki zwolnieniu migawki.

Ekspozycja - podczas ekspozycji powierzchnia światłoczuła (matryca CCD lub film) wystawiona jest na działanie światła. Wybór wartości przysłony oraz czasu ekspozycji (czasu otwarcia migawki) decyduje o jasności zdjęcia.

Powierzchnia światłoczuła - powierzchnia, na którą pada światło podczas rejestrowania zdjęcia (ekspozycji). W aparatach cyfrowych rolę powierzchni światłoczułej pełni najczęściej matryca CCD, a w tradycyjnych aparatach film fotograficzny pokryty związkami srebra.

Głębia ostrości - przestrzeń na zdjęciu, w której obiekty są ostre. Zakres głębi ostrości zależy od przysłony (maleje wraz z jej otwieraniem) oraz ogniskowej obiektywu (rośnie przy wydłużaniu ogniskowej).

Makrofotografia- Dziś za zdjęcia makro uznaje się duże zbliżenia niewielkich przedmiotów wykonane z małych odległości – bez większych wymagań pod kątem skali odwzorowania. W czasach dominacji małego obrazka (czy po prostu fotografii na filmie) za zdjęcie makro uznawało się fotografię, która pokazywała dany obiekt w skali 1 : 1 lub większej. Oznaczało to, że na materiale światłoczułym, czyli na filmie oglądanym gołym okiem, fotografowany przedmiot był naturalnej wielkości (lub większy).

Autofocus (AF) system automatycznego ustawiania ostrości w aparatach fotograficznych

Obiektyw fotograficzny to układ optyczny (ew. pojedyncza soczewka), który w aparacie fotograficznym umożliwia rzutowanie obrazów widzianych obiektów na matówkę, błonę fotograficzną lub matrycę CCD lub CMOS.