Sztuka przyjaźni - konspekt zajęć

Temat: Sztuka przyjaźni.

Cel poznawczy:

- poznanie i przypomnienie cech dobrej przyjaźni;
- poznanie sztuki przyjaźni – pomoc w kształtowaniu charakteru.

Cel kształcący:

- kształcenie i doskonalenie umiejętności skupienia uwagi;
- doskonalenie umiejętności kojarzenia;
- kształcenie i doskonalenie szybkiej i celowej reakcji;
- kształcenie umiejętności poprawnego wysławiania się

Cel wychowawczy:

- kształtowanie umiejętności współdziałania w grupie;
- kształtowanie umiejętności odpowiedniego zachowania się w czasie zajęć
- kształcenie karności i świadomej dyscypliny.

Metody:

- słowne: instrukcja, objaśnienie, słownie podawane hasła;
- percepcyjne: pokaz, obserwacja;
- czynne: zadania stawiane do wykonania, kierowanie aktywnością wychowanków.

Pomoce:

- karteczki z cytatami;
- plansze: Najważniejsze cechy prawdziwej przyjaźni, Jeśli chcesz się z kimś zaprzyjaźnić, to...
- arkusz papieru z wymalowaną posturą przyjaciela;
- wycinki z gazet;
- klej;

Przebieg zajęć

Wprowadzenie:

- przywitanie i krótki wstęp do zajęć;
- przygotowanie sali (siadamy w kółku)
- zawarcie kontraktu: nie przeszkadzamy innym w mówieniu

Część właściwa

1. Zabawa plastyczna: przed wychowankami rozkładamy duży arkusz papieru z wymalowaną posturą człowieka. Zadaniem uczestników jest domalować (dokleić z wycinków) elementy ciała charakterystyczne dla przyjaciela. Po zabawie dyskutujemy czy ważny jest wygląd przyjaciela.

2. Czym jest przyjaźń?

a) Grupa dzieli się na 6 podgrup. Każda na podstawie otrzymanego tekstu dotyczącego przyjaźni ma określić jedną cechę przyjaźni. Jeśli trudno jest wychowankom ustalić, co to za cecha, prowadzący może dać wychowankom wykaz cech, z którego mogą odszukać cechę, która odpowiada opisowi:

„Także w ubóstwie i we wszystkich nieszczęściach jedyna ucieczką są – wedle powszechnego mniemania – przyjaciele. Przyjaźń dopomaga młodzieńcom do unikania błędów, starszych otacza opieką i uzupełnia ich pracę, w tym, co przerasta ich nadwątlone siły, ludzi w kwiecie wieku pobudza do pięknych czynów” (Arystoteles, Etyka Nikomachejska)

„Ilekroć chcemy zobaczyć własną twarz, widzimy ją patrząc w lustro, podobnie, kiedy chcemy poznać siebie, możemy poznać patrząc na przyjaciela (...) człowiek (...) potrzebuje przyjaźni, aby poznać samego siebie” (Arystoteles, Etyka wielka)


„Przyjaciel, gdy się on zwierza, otwórz przed nim swą duszę, kiedy milczy, niech twoje serce nie przestaje go słuchać, ponieważ w przyjaźni każda myśl, pragnienie, nadzieja budzi się w ciszy, a jest dzielona w radości” (Kahil Gibran, Prorok)

„Być przyjacielem to umieć patrzeć na drugiego w chwilach radości i w chwilach smutku i potrafić dzielić to z nim. Być przyjacielem to umieć dostrzegać dobro i piękno, które posiada każda istota, i potrafić je podziwiać” (Kahil Gibran, Prorok)


„I tak ciągle razem, ja i miły puchatek, Miś i jego przyjaciel, czyli Kubuś i ja. Bo to zawsze raźniej czy to zimą, czy latem, gdy we dwójkę jesteśmy, ja i Kubuś Puchatek” (A.A. Milne, Ja i Puchatek)

„Bywa bowiem przyjaciel, ale tylko na czas jemu dogodny, nie pozostanie nim w dzień twego ucisku. Wiemy bowiem przyjaciel potężna obrona, kto go znalazł, skarb znalazł” (Mądrość Syracha)


- Przedstawiciele grup odczytują swój tekst i podają określenia przyjaźni, jakie z niego wynikają. Porównujemy je z cechami przyjaźni przygotowanymi przez wychowawcę.

Najważniejsze cechy prawdziwej przyjaźni:

- Pomoc w trudnych chwilach.
- Poznawanie siebie dzięki przyjacielowi.
- Wzajemne zwierzenia.
- Akceptacja przyjaciela – widzenie w nim dobra.
- Przyjemność wspólnego spędzania czasu.
- Wierność

W dyskusji mówimy o tym, czy łatwo jest zdobyć takiego prawdziwego przyjaciela.
Czy kolega to jest to samo, co przyjaciel?

3. Sztuka przyjaźni.

c) Każdy uczeń zastanawia się i próbuje znaleźć odpowiedź na pytanie, czy jego zdaniem posiada przyjaciela. Zastanawiamy się czy łatwo mieć prawdziwego przyjaciela i jak powinno się postępować, gdy już się takiego przyjaciela ma. Analiza tabeli:


Jeśli chcesz się z kimś zaprzyjaźnić, to:

- Znajdź czas, żeby się często spotykać.

- Bądź szczery i otwarty, ale nie rań uczuć przyjaciela.

- Mów o swoich uczuciach, nie zmuszaj, by przyjaciel czuł to, co ty.

- Okazuj przyjaźń także czynnie, pomagając lub ofiarowując coś.

- Nie ograniczaj wolności przyjaciela, stale mu doradzając, rządząc nim i kontrolując go.

- Akceptuj przyjaciela takim, jakim jest, co nie znaczy, że masz się zgadzać ze wszystkim.

- Szanuj jego prawo do samotności lub kontaktów z innymi.

- Kieruj się jego dobrem, a nie swoim.


Gdy przyjaźń słabnie, a chcesz ją ocalić, to:

- Próbuj dowiedzieć się, co się właściwie stało, od czego zaczęły się nieporozumienia.

- Przepraszaj, gdy nie masz racji: to oznaka siły, nie słabości.

- Pytaj, co takiego robisz, co niszczy przyjaźń.

- Sprawdź, czy nie stosujesz szantażu emocjonalnego, czy np. nie wymuszasz uczuć.

- Zastanów się, czy twoja potrzeba aprobaty nie jest zbyt silna.

- Nie pielęgnuj starych uraz, naucz się wybaczać.


b) Zastanawiamy się, co możemy zrobić, aby podtrzymać swoje przyjaźnie (propozycje).

Zakończenie

- Podsumowanie zajęć.
- Porządkowanie sali.