Gry na lekcji języka angielskiego

Pedagogiczna wartość gier w nauczaniu języków obcych wynika z wielu czynników. Gry dostarczają kontekstu, w którym język jest używany, tworzą warunki do powtarzania, współpracy i konkurencji. Uczniowie są bardziej zaangażowani w lekcję, ponieważ wykorzystują wszystkie zmysły. Gry sprawiają, że proces nauczania przebiega bezwiednie. Uczniowie nie są świadomi, że w czasie ich trwania muszą wykonywać o wiele trudniejsze zadania językowe niż podczas wykonywania prostych ćwiczeń językowych. Dzięki grom w lekcji biorą udział również dzieci nieśmiałe i niezmotywowane.
Nauczyciel powinien dysponować bogatym zestawem gier, aby od czasu do czasu zaskoczyć uczniów. Gier może używać do wprowadzenia nowego materiału, ćwiczenia poznanej jednostki językowej lub zrelaksowania klasy. Mogą uzupełnić materiał programowy lub zastąpić ćwiczenia, które nie podobają się nauczycielowi. Nie należy stosować jednej gry zbyt długo, ponieważ uczniowie przestają się nią interesować. Przejście z jednej gry w drugą nie jest łatwe. Nie może powodować niepokoju i zamieszania w klasie. Najbardziej ulubiona może być nagrodą za poprawnie wykonane zadania na lekcji.
Gry dydaktyczne są podzielone na dwa typy:
-gry ukierunkowane w stronę systemu lingwistycznego,
-gry skoncentrowane na systemie komunikacyjnym.
Oto kilka propozycji do wykorzystania na lekcjach języka angielskiego:
1)”Word chain”
Nauczyciel pisze literę alfabetu na tablicy np. C. Uczniowie muszą utworzyć możliwie najdłuższe zdanie przy pomocy słów, które zaczynają się na tę literę np.:
Crazy cats chase Charlie in his car.
2)”Text to correct”
Nauczyciel daje uczniom tekst bez znaków interpunkcyjnych i wielkich liter. Uczniowie muszą
je wstawić w prawidłowe miejsca np.:
a good friend
today lilly wants to watch tv her little brother asks her to go for a walk she agres and takes him to
a park in the park they meet john john gives a present to lilly lilly opens it oh what a beautiful ball let s play it
3)”Words to complete”
Nauczyciel rozdaje uczniom tekst, w którym nie ma np. :samogłosek
M-k- -t- -ppl-s -nd -r-ng-s, b-t h-‘s h-ngr-.
4)”Cat and mouse”
Uczniowie tworzą koło trzymając się za ręce. Jeden uczeń stoi w środku koła - to jest mysz. Inny uczeń stoi na zewnątrz - to jest kot. Kot dotyka ramienia ucznia w kole i pyta: ”Can I come in?” Uczeń odpowiada „No, you can’t”. Kot wtedy pyta „When can I come in?”. Uczeń mówi godzinę
np. :”At six o’clock” .Uczniowie w kole zaczynają wyliczać: ”One o’clock, two o’clock, three o’clock, ...” aż do godziny, kiedy kot może wejść do koła. Wtedy podnoszą ręce do góry. Kot wchodzi do koła,
a mysz ucieka przed kotem na zewnątrz koła. Jeśli mysz okrąży koło trzy razy, a kot jej nie złapie
to wraca do środka koła. Inne dziecko zostaje kotem. Jeśli kot złapie mysz to kot staje się myszą
i wchodzi do środka koła. Nauczyciel wybiera inne dziecko do roli kota.
5)”Blind date”
Nauczyciel zasłania jednego ucznia. Drugi uczeń jest „blind date” i znajduje się od zasłoniętego
w odległości około dwóch metrów. Wszyscy inni uczniowie muszą zachować ciszę. Zasłonięty uczeń zadaje „blind date” pytania np.: „How old are you? Have you got a brother? Have you got brown hair? Can you swim? Do you like apples?” . „Blind date” odpowiada, próbując zmieniać głos oraz możliwie najkrócej. Zasłonięty próbuje rozpoznać głos. Kiedy wie kto jest „blind date” pyta: „Is your name...? Are you...?”
6)”Mime a monster”
Nauczyciel opisuje potwora, a uczniowie próbują go pokazać używając swoich rąk, nóg i innych części ciała.
7)”The archeologist”
Nauczyciel dzieli uczniów na grupy 6-osobowe. Każdy uczeń w grupie pisze 4 wyrazy nie pokazując innym. Następnie grupa pisze opowiadanie oparte na tych wyrazach. Grupa 6-osobowa będzie miała zatem 24 wyrazy. Wszystkie te wyrazy muszą być zawarte w opowiadaniu.

Bibliografia:
Szałek M., O nauczaniu przez grę i zabawę, Języki obce w szkole 2/93
Philips S., Drama with children, Oxford University Press 2004
Lewis G., Bedson G., Games for children, Oxford Uniwersity Press 2004
Lewis G., Teenagers, Oxford University Press 2011