Scenariusz zabawy andrzejkowej

SCENARIUSZ ZABAWY ANDRZEJKOWEJ

Osoby prowadzące: Dorota Piekarczuk

Temat tygodnia: Znamy te zawody

Temat dnia: „Andrzejkowe wróżby” – zabawy ruchowe, wróżby, tańce.

Cel główny: Poznanie tradycji wróżb w wieczór andrzejkowy.

Cele operacyjne:

• dziecko zna różne rodzaje wróżb;
• dziecko wie czemu służą wróżby andrzejkowe;
• dziecko przestrzega zasad bezpiecznej i zgodnej zabawy;
• dziecko potrafi zgodnie bawić się wspólnie z całą grupą i innymi dziećmi w przedszkolu;
• dziecko nawiązuje bliskie i serdeczne kontakty w grupie;
• dziecko odczuwa radość ze wspólnej zabawy.

Metody:
• podające: pokaz, objaśnienie;
• poszukujące: rozmowa, metoda zadań stawianych dziecku;
• ekspresywne: improwizacja ruchowa;
• praktyczne: metoda zadań.

Formy:
• zbiorowa

Środki dydaktyczne: balony i serpentyny do dekoracji korytarza, rekwizyty do wróżb: kubeczki, piórko, ziarenko pieprzu, muszelka, cukierek, kamyk, kartki z imionami, kapelusz, obrazki przedstawiające różne przedmioty charakterystyczne dla poszczególnych zawodów, teksty „andrzejkowego zaklęcia”, magnetofon, CD z muzyką i piosenkami.

Przebieg spotkania:

1. Powitanie zgromadzonych gości i zaproszenie do wspólnej zabawy:
Nauczycielka wita zgromadzonych gości: dzieci, rodziców, dzieci z pogotowia opiekuńczego oraz ich opiekunów i zaprasza do ustawienia się w kole:
Nauczycielka wypowiada następujące zdania, a dzieci i rodzice wykonują gest machania dłonią do siebie nawzajem:
• „niech pomachają do mnie osoby, które wierzą we wróżby andrzejkowe”,
• „niech pomachają do mnie osoby, które na widok kominiarza łapią się za guzik”,
• „niech pomachają do mnie osoby, które nie wierzą we wróżby, ale przyszły tu aby dobrze się bawić”,
• „niech pomachają do mnie osoby, które chciałyby umieć czarować”.

2. Wyjaśnienie przyczyny, dla której się spotkaliśmy – opowiadanie nauczycielki:

"Są różne sposoby, żeby dowiedzieć się, co nas czeka w przyszłości. Można pójść do wróżki, która ma czarnego kota i szklaną kulę. Można zapytać Cyganki, która wróży z kart i ręki. Można też wróżyć sobie samemu, ale trzeba to robić w czasie niezwykłym.
Do dzisiaj przetrwała jedynie tradycja andrzejkowa, będąca jedynie zabawą połączoną ze wspólnymi wróżbami dziewcząt i chłopców. Obecnie andrzejki są wesołym spotkaniem towarzyskim dostarczającym wielu przeżyć i emocji. Zapraszam, więc i Was na wspólną zabawę andrzejkową.

3. Zabawa integrująca „Ludzie do ludzi”.
Na przerwę w muzyce trzeba złapać/dotknąć osobę stojącą obok:
- za łokieć;
- przywitanie palcami;
- przywitanie stopami;
- przywitanie dłońmi (utworzenie koła).

4. Nauka „andrzejkowego zaklęcia”, które będziemy wykrzykiwać po każdej zakończonej wróżbie:
„HOKUS - POKUS, CZARY – MARY,
NIECH SIĘ SPEŁNIĄ ANDRZEJKOWE CZARY.
CZARY – MARY, WOSKU LANIE,
CO MA STAĆ SIĘ, NIECH SIĘ STANIE.”

5. Andrzejkowe wróżby – zaproszenie wszystkich do wspólnej zabawy.

> Ustawianie butów – dzieci i rodzice zdejmują po jednym bucie, ustawiają je w szeregu jeden przy drugim czyj but pierwszy wyjdzie za próg sali tego życzenie najszybciej się spełni. ( Po zakończonej wróżbie wszyscy wypowiadają „andrzejkowe zaklęcie”).
> „Pięć kubeczków” – pod kubeczkami znajdują się: cukierek, piórko, muszla, ziarenko pieprzu, kamyk.
- cukierek – życie słodkie i wesołe;
- piórko – życie lekkie i przyjemne;
- muszla – życie na morzu lub w dalekim kraju;
- ziarenko pieprzu – życie pełne przygód;
- kamyk – życie pracowite i pożyteczne;
( Po zakończonej wróżbie wszyscy wypowiadają „andrzejkowe zaklęcie”).
> „Kartki z imionami” - w dwóch torebkach znajdują się karteczki z imionami: w jednej imiona dziewczynek, w drugiej imiona chłopców. Dzieci ustawiają się w dwóch rzędach. Dziewczynki losują imiona męskie, chłopcy - żeńskie.
( Po zakończonej wróżbie wszyscy wypowiadają „andrzejkowe zaklęcie”).
> Wróżba z kapelusza - wybrany rodzic/nauczyciel chodzi z kapeluszem, w którym są obrazki z napisem zawodu. Dzieci wybierają karteczki i odgadują kim będą w przyszłości.

Zabawa taneczna przy piosence „Dwóm tańczyć się zachciało”
Zabawa ruchowa „ Głowa – ramiona – kolana – pięty”
Zabawa taneczna „Kaczuszki”.
Zabawa „Czarodziejska miotła” - dzieci z rodzicami stoją w kole przy muzyce podają sobie miotłę. Z zabawy odpada ta osoba, która złapała miotłę na pauzę w muzyce.
Zabawa ruchowa „Taniec na gazecie” - dzieci dobierają się w pary, każda z par zajmuje miejsce na gazecie. Każdy tańczy w rytm muzyki , gdy muzyka cichnie składamy gazetę na pół. Wygrywa ten kto nie wyjdzie stopą poza gazetę.

6. Słodki poczęstunek – zaproszenie dzieci i gości na słodki poczęstunek.
7. Dyskoteka.
8. Zakończenie spotkania – podziękowanie za wspólną zabawę dzieciom i wychowawcom.
Wspólny pląs na pożegnanie:
Zabawa skończona
i chce nam się jeść
Jesteśmy zmęczeni
Adieu, bye - bye, cześć!

KARTECZKI W KAPELUSZU

Aby dowiedzieć się, jaki zawód dziecko będzie wykonywać w przyszłości, każdy losuje z kapelusza obrazek z symbolem danego zawodu:
- słuchawki lekarskie- lekarz,
- kasa fiskalna – sklepowa,
- termometr – pielęgniarka,
- mikrofon – piosenkarka,
- chochla – kucharz,
- tablica – nauczyciel,
- kajdanki – policjant,
- pieniądz - księgowa
- pędzel - malarz ,
- igła – krawcowa,
- piłka – sportowiec,
- wędka – rybak,
- książka – naukowiec,
- pióro – pisarz,
- grzebień – fryzjer,
- pierścień – jubiler,
- zegarek – zegarmistrz,
- gwiazda – przed tobą kariera aktorska,
- pantofelek – tancerka,
- nuty – muzyk.

Pożegnanie iskierką przyjaźni i zaproszenie na słodkii poczęstunek.