Taki nastrój jest w teatrze, że zachwycam się, gdy patrzę

SCENARIUSZ ZAJĘCIA DLA DZIECI 5-LETNICH

Opracowała: Irena Michnik
Grupa: 5 – latki
Data: 10.03.2011r.
Temat kompleksowy: Taki nastrój jest w teatrze, że zachwycam się gdy patrzę.
Temat dnia :Poznajemy teatr.

Cele ogólne:

- Poznanie wybranych form teatralnych; teatr żywego aktora, teatr lalek, teatr cieni, paluszkowy – pacynki i kukiełki, pantomima.
- Kształtowanie nawyków właściwego zachowania się w teatrze.
- Ekspresyjne wyrażanie swoich przeżyć i uczuć.
- Kształcenie słuchu fonematycznego – podział wyrazów na sylaby, wyodrębnienie głoski w nagłosie i wygłosie.
- Estetyczne i twórcze wykonanie pracy plastycznej.
- Rozwijanie wyobraźni dziecięcej, oraz inspirowanie ich do wyrażania treści w formie ekspresji ruchowej.
- Rozwijanie zainteresowań dzieci treściami przekazywanymi przez wiersz, piosenkę czy bajkę.
- Ćwiczenie pamięci i dykcji.

Cele operacyjne:
Dziecko:
- zna pojęcia : ,, aktor, kurtyna, widz, scena, kukiełka, pacynka, teatr”,
- ekspresyjnie wyraża swoje uczucia i przeżycia, odgrywając role,
- potrafi odpowiednio zachować się w teatrze,
- zna treść piosenki ,, Magiczne miejsce”, umie zaśpiewać refren piosenki,
- potrafi podzielić wyraz ,, teatr” i ,,aktor’’ na sylaby , wyróżnić głoskę w wygłosie i nagłosie,

Metody pracy:

- drama
- poszukujące – rozmowa, samodzielne doświadczenia, zadania otwarte
- ekspresywne – społeczne porozumienie, zadania inspirujące, praca w zespole
- praktyczne działanie

Formy pracy:

- z całą grupą, indywidualnie i zespołowo.

Środki dydaktyczne:

- ilustracja przedstawiająca teatr, magnetofon, płyta, kukiełka, pacynka, teatr cieni, maski, drabina, miska, garnek, pogrzebacz, rękawiczki, naklejki, duża tkanina, wycinanki.

Treści z podstawy programowej wychowania przedszkolnego:

- Słuchanie wiersza czytanego przez nauczyciela pt: ,, Po co jest teatr?”
Dziecko mówi poprawnie pod względem artykulacyjnym, gramatycznym, fleksyjnym i składniowym, dostosowuje ton głosu do sytuacji, uważnie słucha innych. Obszar 3 – wspomaganie rozwoju mowy.
- Zabawa integracyjna ,,Teatr jednego aktora czyli zagadki pantomimiczne’’.
Zabawa pantomimiczna rozwijająca wyobraźnię ,, Pokaż, co umiesz!”
Zabawa w ,,Teatr rąk”.
Dziecko wie jak należy się zachować w teatrze, odgrywa role w zabawach parateatralnych, posługując się mimiką, gestem, i ruchem, umie posługiwać się rekwizytami. Obszar 7 – wychowanie przez sztukę, dziecko widzem i aktorem.
- Pokaz wyrazu: teatr i aktor ( globalne czytanie), podział wyrazu na sylaby, wyróżnienie głoski w nagłosie i wygłosie.
Dziecko słucha opowiadań, baśni, rozmawia o nich, wyodrębnia głoski w słowach o prostej budowie fonetycznej. Obszar 14 – kształtowanie gotowości do nauki czytania i pisania.


Przebieg zajęcia:

1. Powitanie dzieci piosenką pt: ,, Magiczne miejsce’’ – rozmowa na temat poruszony w utworze. Zagadka naprowadzająca:

Jak się nazywa taki budynek, w którym zobaczysz scenę, kurtynę ?
Krzesła tam stoją rząd za rzędem, a ja tam bajkę oglądać będę. ( teatr)

Wyjaśnienie pojęć: teatr, pacynka, kukiełka, teatr cieni, pantomima, maski i czapki do przebrania. Wyjaśnianie dzieciom niezrozumiałych słów i pokaz elementów o których jest mowa. Nawiązanie do wspólnych wyjazdów do teatru, sposobu zachowania się w tym miejscu. Nawiązanie do doświadczeń dzieci.

2. Słuchanie wiersza czytanego przez nauczyciela pt: ,, Po co jest teatr?” Joanny Kulmowej.

Po co jest teatr?

Ta drabina to schody do nieba,
A ta miska nad schodami to księżyc.
Tamten miecz to zwykły pogrzebacz,
A z garnków są chełmy rycerzy,
Ale kto w te czary nie wierzy?
To jest teatr.
A teatr jest po to, żeby wszystko było inne niż dotąd.

Rozmowa na temat przesłania wiersza: teatr jest magicznym miejscem, tam się wszystko może zmienić, jest bardzo ciekawy, rozmaity....

3. Pokaz wyrazu: teatr i aktor ( globalne czytanie), podział wyrazu na sylaby, wyróżnienie głoski w nagłosie i wygłosie.

4. Zabawa integracyjna ,,Teatr jednego aktora czyli zagadki pantomimiczne’.

Nauczyciel proponuje dzieciom; obejrzymy przedstawienie. Wystąpią w nim aktorzy, pojedynczo bo jest to teatr jednego aktora. Tu jest widowni .Proszę wygodnie usiąść. Bawimy się w teatr bez słów. Jako pierwsza wystąpię ja, jestem aktorem i w swoim występie chcę wam coś przekazać. Patrzcie uważnie..(,, pani wchodzi do domu”: stawia torbę, odpina płaszcz, zdejmuje i wiesza go, wchodzi do łazienki, myje ręce) kto już wie co przedstawiłam? Kto chce wystąpić w następnej scenie? O, mamy już pierwszego aktora do naszego teatru.. Patrzmy uważnie. Musimy się dowiedzieć co nasz aktor chce nam przekazać.

Chętne dzieci- aktorzy pokazują kolejno scenki, a dzieci- widzowie z uwaga śledzą, co aktor chciał im przekazać.

5. Zabawa pantomimiczna rozwijająca wyobraźnię ,, Pokaż, co umiesz!”

Dzieci stoją w dwóch rzędach naprzeciw siebie. Na sygnał nauczyciela dzieci z jednego rzędu robią miny wyrażające różne uczucia, np: ból, złość, strach, radość. Zadaniem drugiego rzędu jest odgadnąć emocje wyrażane mimiką. Po zabawie nauczyciel zadaje pytanie: jakie umiejętności musi zdobyć aktor aby dobrze odgrywał swoje role i był zrozumiany przez publiczność. ( musza odpowiedzieć , że pamięć w innym razie należy je naprowadzić na odpowiedź)

6. Ćwiczymy pamięć i dykcję, czyli ważne cechy aktora. ( n – l wyjaśnia pojęcia)

- Na wysokiej górze rośnie drzewo duże.
A nazywa ono się apli – papli – blite – blau.
A kto tego nie wypowie w kacie będzie stał.
- Ciocia Klocia przyniosła łakocie.
- Deszcz dzwoni o szyby.

7. Zabawa w ,,Teatr rąk”.

Dzieci biorą rękawiczki i przyklejają na nich oczy, nos, usta i tp. Po przygotowaniu pacynki zaczyna się przedstawienie.
Kilkoro dzieci zakłada na dłonie rękawiczki i chowa się za parawan. Zza materiału widać tylko dłonie. Nauczyciel prosi by pomachały na powitanie, okazały radość, smutek, zdenerwowanie, żeby dłonie próbowały porozmawiać ze sobą bez słów ( dzieci za parawanem zmieniają się, można dołączyć muzykę, tworząc układ choreograficzny na powitanie lub pożegnanie).

8. Podsumowanie zajęć , powtórzenie podstawowych pojęć, podziękowanie za miłą zabawę. Zaśpiewanie piosenki z pacynkami na rękach.

Literatura;

1. E. Gruszczyk – Kolczyńska, E. Zielińska: ,, Dziecięca matematyka. Metodyka i scenariusze zajęć z sześciolatkami w przedszkolu, w szkole i placówkach integracyjnych’’.
2. L. Maksymowicz, M. Gliniecki : ,, spotkania z dramą. Zabawy, ćwiczenia, gry dramowe dla każdego.”
3. Cz. Cyrański ( red.) ,, zagadki dla najmłodszych”.
4. Podstawa programowa wychowania przedszkolnego.