Dziewczynka z zapałkami - scenariusz przedstawienia

Na scenie widać cztery różnej wysokości domy z dymiącymi kominami, Latarnie uliczne, ławeczkę i zaspy śniegu.

Narrator ( przebrany za Andersena siedzi na dachu jednego z domów)
Była mała dziewczynka z dalekiego przedmieścia i choć biedna to pełna nadziei. Sprzedawała zapałki a nikt kupić ich nie chciał, wyciągała zmarznięte dłonie.

Chórek( śpiewa do utworu z płyty „Kolędy i pastorałki” – słowa : Wanda Chotomska, muzyka : Teresa Niewiarowska):
A ludzie szli, a ludzie szli
Do swoich ciepłych domów, i żaden z nich i żaden z nich
Tej małej nie dopomógł

( dziewczynka wchodzi na scenę z publiczności, proponuje przechodniom zapałki, wchodzi do domu i przysłuchuje się z boku rozmowie rodziców )
Ojciec
Jaki pech, straszny pech?
Matka
Co się stało kochanie?
Ojciec
Dlaczego to się przytrafia właśnie nam?
Matka
Ale o co chodzi?
Ojciec
Chyba ciąży nad nami jakieś fatum! Ty już od tygodnia nie możesz sprzątać targowiska przez te okropne śnieżyce a ja ( na chwilę wstrzymuje oddech i po chwili mówi z żalem w głosie) właśnie straciłem pracę.
(rodzice zasmuceni przytulają się do siebie, obserwuje ich córka; następnie wymyka się potajemnie ze swoim koszyczkiem zapałek na ulicę; rodzice w objęciach schodzą ze sceny)

Narrator I
Drżała z chłodu, była głodna i taka smutna – biedactwo!

Dziewczynka
( wyciąga jedną zapałkę i zapala ją.)
- Mały wątły płomieniu ogrzej mnie choć trochę.( Przymknęła oczy, a kiedy je otworzyła, zobaczyła przed sobą olbrzymi kominek, na którym tańczył wesoły ciepły ogień - wszystko to dzieje się oczami wyobraźni.)

Płomień (słychać głos zza kulis)
Dłonie swoje ogrzej małe,
Zimno ci nie będzie wcale./
Podejdź bliżej, dziecko drogie,
Głodne jesteś i ubogie;
Dam ci ciepła, ile chcesz,
Wiesz ?

Dziewczynka
- Ach jakie to piękne, cudowne, ale ciepło od nich bije.

Para bogaczy
Co za biedne dziecko, siedzi samo skulone w tym zimnie. ( na chwile przystają, przyglądają się i wkrótce odchodzą)

Dziewczynka
Zapalę drugą zapałkę może trochę ogrzeje moje zziębnięte ręce, a może znowu ukaże mi się piękny sen.
Narrator
Zapaliła zapałkę, jedną, drugą i trzecią, ale ciepła nie dały dziewczynce, tylko sen jej przyniosły, sen o ciepłym mieszkaniu i o stole co stał przy choince.

Chórek: A ludzie tam, a ludzie tam
W tych domach mieli piece
Cieplutki piec i pełny stół i drzewka pełne świeczek
A ludzie tam, a ludzie tam w tych domach mieli piece i pełny stół i drzewka pełne świeczek.

(Ściana domu pod którym siedziała dziewczynka zrobiła się przeźroczysta - można rozsunąć dwie zasłony tworzące ścianę na boki. Wewnątrz było widać czysty pokój jadalny. Pośrodku stał stół przygotowany do uroczystej kolacji. Półmiski pełne były przysmaków – mała dziewczynka ,niektórych nich nigdy przedtem nie widziała i nawet nie umiała ich nazwać)

Dziewczynka
Jakie to piękne, a ta rumiana kaczka z jabłkami musi być pyszna.

Chór- recytuje
Chętnie dziś cię ugościmy i na ucztę zaprosimy,
byś nie była głodna już
cóż nam czynić trzeba, cóż ?
Oto rosół i pieczyste,
Niech talerze będą czyste.
Jeść tu możesz, ile chcesz,
wiesz?

Dziewczynka
To chyba piękny sen (wyciąga rękę ,ale wszystko ginie - zasłona zaciąga się, wokół hula zimny wiatr - słychać w tle odgłosy śnieżycy.)
( Obok dziewczynki przechodzą ludzie ubrani w odświętne stroje)
Ludzie
- Jakże musi marznąć ta mała, jak ludzie mogą zostawić takie maleństwo na dworze, w tak mroźny dzień (wzdycha kobieta i otula się ciepłym szalem, ludzie pozdrawiają się wesoło)
- Szczęśliwego Nowego Roku
- Do Siego Roku
- Zdrowia, pomyślności i szczęścia

(Dziewczynka zapaliła kolejną zapałkę i przedstawiła się jej tym razem choinka - która jest tylko w jej wyobraźni, podobnie jak wcześniej kominek)

Dziewczynka
Jaka piękna choinka, kolorowe bombki błyszczą jak gwiazdy. Czuję zapach zielonych gałązek

Choinka (słychać głos zza kulis)
Czujesz zapach mój i czar ?
Mam dla ciebie dzisiaj dar:
W mych gałązkach znajdziesz spokój,
Zdrowie, szczęście w nowym roku.
Wszystko możesz mieć gdy chcesz
Wiesz ?

Dziewczynka
Naprawdę ? Jakie to piękne. Pozwól się dotknąć... Nie, ty zaraz zginiesz. Jesteś tylko w mojej wyobraźni.

Ludzie
Nie siedź na śniegu dziewczynko, bo zmarzniesz i zachorujesz. Idź do domu, zbliża się przecież Nowy Rok.
( dziewczynka zmarznięta dygocze, zza kulis wyłania się postać babci - zjawa)
Babcia
Patrz wnusiu jakaś gwiazda spada, choć zabiorę cię do siebie (Babcia siada przy dziewczynce, tuli ją do siebie )

Dziewczynka
Och to ty babciu, jak dobrze cię znów zobaczyć.
Ale przecież ty jesteś aniołem! prawda?

Babcia (chwyta dziewczynkę za rękę i mówi łagodnie)
- Już nie zaznasz nigdy głodu, ani biedy, ani chłodu
o nic się nie martw kochanie nic ci złego się nie stanie
jestem teraz tu przy tobie i dla ciebie wszystko zrobię.
Możesz ze mną pójść gdy chcesz
Wiesz ?

Narrator
(przechodnie spacerują, dziewczynka tuli się do babci i razem odchodzą)
Była mała dziewczynka z dalekiego przedmieścia i na wietrze zagasła jak płomień, nikt jej nie wziął do domu, nikt dopomóc jej nie chciał, a ja myślę, wciąż myślę o niej.

Chórek- śpiewa:
Dlaczego nikt, dlaczego nikt,
Nie zabrał jej do domu,
Dlaczego nikt tej małej nie dopomógł
Dlaczego nikt nie zabrał jej do domu
Dlaczego nikt tej małej nie dopomógł.

( w trakcie gdy chórek śpiewa narrator przemieszcza się z dachu i siada na ławeczce)

Narrator ( zwraca się w stronę publiczności)

Otwórz swe oczy szeroko,
Bo chociaż to stare dzieje,
Dzisiaj takich dzieci
Jest wokół naprawdę wiele.
Pomóż im, jeśli potrafisz.
Zrób, co jest w twojej mocy,
Może kiedyś ty także
Będziesz potrzebował pomocy?


Opracowała: Aneta Bryl ( w scenariuszu wykorzystano cześć tekstu opracowanego przez panią Jolantę Kopińską)

Podczas trwania przedstawienia w tle słychać delikatną muzykę zmontowaną na czas trwania przedstawienia z podkładu, do którego śpiewa chórek.