Ćwiczenia rozwijające percepcję wzrokową i koordynację wzrokowo-ruchową

Alina Zielińska
Referat na Radę WDN

Ćwiczenia rozwijające percepcję wzrokową i koordynację wzrokowo-ruchową

I.Poziom zmysłowy – czyli poznawanie poprzez zmysły

Percepcja wzrokowa jest zdolnością rozpoznawania i różnicowania bodźców wzrokowych oraz umiejętności ich interpretowania. Rozwój procesu spostrzegania przebiega od globalnego i polisensorycz-nego spostrzegania analitycznego. Tak więc dziecko na początku swojego życia poznaje otaczający go świat w sposób wielozmyslowy, przypadkowy, całościowy. Ćwiczenia na poziomie zmysłowym dotyczą pierwszego etapu poznawania — poznawania globalnego, poznawania wielozmysłowego, Oznacza to, iż na tym poziomie przeważać będą ćwiczenia łączące spostrzeżenia wzrokowe, słuchowe, dotykowe, wę-chowe i ruchowe. Ćwiczenia przedstawione poniżej mają za zadanie rozwijanie kontroli nad posiadanym przedmiotem, kontroli ruchów, koordynacji własnej ręki i oka.
Przykładowe zabawy i ćwiczenia
(Ćwiczenia wykonujemy z przedmiotami naturalnymi, znanymi dziecku, z jego najbliższego otoczenia: zabawki, przedmioty codzien¬nego użytku).
a) ćwiczenia manipulacyjne (rozpoznawanie przedmiotu przez dotyk):
— dotykanie, manipulowanie przedmiotami w celu ich poznania (dotykanie, ściskanie, otwieranie, na-kładanie...);
— dotykanie, macanie przedmiotu z otwartymi oczami (stosowa¬nie wg przeznaczenia, naśladowanie — najlepiej przedmioty co¬dziennego użytku: łyżka, szczotka, but...);
— dotykanie, manipulowanie, macanie z zamkniętymi oczami (za¬bawa „czarodziejski worek", „tajemni-cze pudełko" — dziecko odgaduje, jaki przedmiot ukryty jest w worku, wskazuje go na obrazku, iden-tyfikuje, nazywa, jeżeli jest to zabawka może naśladować odgłosy przez nią wydawane — zabawy dźwięko-naśladowcze: brm, brm — auto; hau, hau — pies; miał, miał— kot).
Stosowane przedmioty:
— przedmioty codziennego użytku (łyżki, buty, szczotka do cze¬sania, kubek do picia, talerz...);
zabawki, które dziecko zna (misie, lalki, samochody, klocki).
b) ćwiczenia rozwijające percepcję wzrokową i koordynację wzrokowo-ruchową:
— wskazywanie i rozróżnianie osób z najbliższego otoczenia;
— przyglądanie się przedmiotom znajdującym się w pobliżu dziecka (łączenie przedmiotu z jego nazwą);
— wyciąganie ręki po wskazany przedmiot;
— wybieranie i trzymanie w ręku wskazanego przedmiotu;
— trzymanie i przekładanie z ręki do ręki wybranego przedmiotu;
— branie, wkładanie i odkładanie wskazanego przedmiotu w okre¬ślone miejsce;
— wskazywanie przedmiotów znanych dziecku (zabawek, przed¬miotów codziennego użytku);
— wskazywanie przedmiotów na obrazkach;
— napełnianie pudełka klockami (wkładanie do wyznaczonego miejsca);
— wskazywanie przedmiotów znanych dziecku (zabawek, przed¬miotów codziennego użytku);
— wskazywanie przedmiotów na obrazkach;
— chwytanie drobnych przedmiotów — zbieranie klocków, kora¬lików;
— nawlekanie dużych (następnie coraz mniejszych) korali na sznu¬rek;
— napełnianie pudełka klockami (wkładanie do wyznaczonego miejsca);
— układanie klocków w jednej linii (tworzenie prostych układów rytmicznych);
— piętrzenie i segregowanie klocków, zabawek;
— dobieranie takich samych przedmiotów (np. 2 lalki, 2 misie, 2 klocki);
— porządkowanie zabawek wg jednej wybranej cechy (rodzaju — tu lalki, tu misie, tu klocki);
— porównywanie dwóch podobnych zabawek różniących się jed¬ną wyraźną cechą: kolorem-
dwa klocki, wielkością — samo¬chody, klocki;
— wkładanie klocków do pudełek według kształtu — dobieranie;
— wkładanie drobnych przedmiotów do pojemników z małym otworem;
— dopasowanie obrazków do przedmiotów i odwrotnie;
— dobieranie w pary dwóch takich samych obrazków (przedsta¬wiające znane przedmioty, zabawki);
— wskazywanie przedmiotów na planszy na podstawie słyszanej nazwy;
— oglądanie obrazków i wypowiadanie się na ich temat (co jest na obrazku, co robi);
— składanie obrazków złożonych z 2 (lub więcej - według możli¬wości dziecka) elementów (jeden typowy przedmiot) — na wzo¬rze, bez wzoru;
— zgadywanie, czego brakuje (spośród 2-3 przedmiotów chowamy jeden, dziecko odgaduje, którego przedmiotu brak);
— wprowadzenie zabaw tematycznych (zabawa w dom, naślado¬wanie czynności);
— rozkładanie i składanie zabawek konstrukcyjnych;
— rysowanie na dużej powierzchni (dowolnie, dowolne ruchy ko¬liste, rysowanie kropek, kre-sek);
— łączenie kropek linią;
— pogrubianie i odwzorowanie prostych kształtów (linii — pio¬nowe, poziome; koła — przez prowadzenie ręki dziecka);
— zabawy masami plastycznymi;
— zabawy z piłką: turlanie, toczenie piłek (po dowolnie wyzna¬czonej trasie, do drugiej osoby, po wyznaczonej trasie).


II.Poziom poznawczy

1. Ćwiczenia rozwijające percepcję i pamięć wzrokową
Zmysł wzroku spełnia szczególną rolę w rozwoju procesów poznaw¬czych i w nabywaniu przez dziecko doświadczeń. Na tym poziomie spostrzeżenia dzieci cechuje synkretyzm. Dziecko to co spostrzega uj¬muje globalnie, ogólnikowo. W spostrzeganych przedmiotach, zjawiskach wyróżnia przede wszystkim cechy łatwo uchwytne, przyciągające uwagę. Są to cechy wyglądu zewnętrznego, takie jak: barwa (dzieci rozróżnia¬ją — choć nie muszą nazywać — podstawowe barwy widma: czerwo¬ną, niebieską, żółtą), wielkość, kształt.
Na tym etapie rozwoju dziecko dostrzega przede wszystkim te przed¬mioty oraz te cechy łączące poszcze-gólne części i składniki przedmio¬tów, które odgrywają bezpośrednią rolę w wykonywanej przez nie czyn¬ności.
Dlatego w pracy terapeutycznej należy uwzględnić takie propozy¬cje ćwiczeń, które będą rozwijały sprawność funkcji wzrokowych po¬przez różne formy działalności dziecka.
Propozycje ćwiczeń pamięci i percepcji wzrokowej oraz koordyna¬cji wzrokowo-ruchowej:
a) obserwacja:
— najbliższego otoczenia w różnych okolicznościach (co widzisz w tym pokoju, co jest na stole, co robi mama? — np. mama robi picie);
— tego, co znajduje się wokół dziecka (ludzi, zwierząt, rzeczy — kto bawi się z Kasią?);
— czynności wykonywanych przez różne osoby;
— i naśladowanie czynności (zabawy odtwórcze, które są wstępem do zabaw tematycznych).
b) wyszukiwanie:
— przedmiotów, zabawek wskazanych przez nauczyciela w najbliższym otoczeniu¬
takich samych przedmiotów w najbliższym otoczeniu (gdzie schował się miś, daj mi go )
— przedmiotów w materiałach przygotowanych przez nauczyciela (np. poszukaj takiego samego klocka, takiej samej zabawki);
— obrazka do przedmiotu wskazanego przez nauczyciela;
— obrazka do nazwy przedmiotu wskazanej przez nauczyciela;
— figury geometrycznej do wzoru na obrazku (koło, kwadrat lub więcej według możliwo ści dzieci);
— ukrytych przedmiotów, figur na obrazku (duże, charakterystyczne kształty, dobrze wy-eksponowane np. obrazek samochodu — po¬każ, gdzie są koła);
— dostrzeganie prawidłowości lub nieprawidłowości we wskazy¬waniu określonego w za-bawie przedmiotu — nauczyciel poka¬zuje psa i mówi: to jest kot, dziecko poprawia na-uczyciela.
c) układanie:
— przedmiotów wg poleceń nauczyciela (np. proszę połóż zabaw¬kę kota na stole);
— nakładanie takich samych obrazków na siebie;
— prostych ciągów rytmicznych (układanie przedmiotów, zabawek wg podanego wzoru, na przykład ułóż tak samo — kot, pies, kot, pies — układanie zabawek na półkach; do-kończ układanie kot, pies, kot, ... — układanki z dwóch rodzajów przedmio¬tów);
— układanie ciągów rytmicznych z dostrzeganiem przemienności dnia i nocy (układanie obrazków na przemian: dzień, noc, dzień, noc — do ćwiczenia można wykorzystać kar-ty logiczne);
— zabawek, klocków w wyznaczonym miejscu;
— układanie klocków wg określonej zasady: wg koloru (żółte, czer¬wone, niebieskie — wprowadzamy kolory podstawowe);
— figur geometrycznych na wzorze, wg podanego wzoru — pro¬ste ciągi rytmiczne (koła, kwadraty);
— dowolnych form i układów z przedmiotów, klocków i figur;
— wznoszenie prostych, dowolnych budowli z klocków i figur geo¬metrycznych;
— wznoszenie prostych budowli wg wzoru, np. pociąg, wieża;
— i dopasowanie przedmiotu, klocka do właściwego miejsca (ukła¬danki 3-4 elementowe) zgodnie z wycięciem;
— i dopasowanie przedmiotu, klocka, figury do swojego cienia (za¬bawa — czyj to cień);
— dowolnych konstrukcji z figur geometrycznych;
— obrazków wg kolejności występowania po sobie: co było naj¬pierw, a co potem — 2 ty-powe obrazki, np. jabłko — ogryzek;
— obrazków wg kolejności wydarzeń — proste historyjki obraz¬kowe (2 obrazki) — na przykład dziecko ma brudne ręce, dziec¬ko myje ręce (przy tego rodzaju ćwiczeniach można wprowa¬dzić tzw. proste zmiany odwracalne: brudne ręce — czyste ręce, i zmiany nieodwracalne: cały kubek — potłuczony kubek);
— łączenie czynności i ich skutków (najpierw to, potem to) — co trzeba zrobić, aby osią-gnąć cel: zabawy — budowanie z kloc¬ków, kolejność w sytuacjach życiowych (mam brudne ręce, co muszę zrobić).
d) porównywanie:
— ze sobą dwóch takich samych przedmiotów, różniących się mię¬dzy sobą jedną cechą (np. kolorem — dwie piłki: czerwona i żółta; zapoznanie z nazwą kolorów, podczas ko-lejnych zabaw utrwalamy nazwy kolorów, dziecko wskazuje kolor, nie musi go nazy-wać);
— dopasowanie przedmiotu do ramki;
— porównywanie wielkości przedmiotów: duży, małe;
— przedmiotów: takie same, różne;
— dostrzeganie podobieństw i różnic między dwoma przedmiota¬mi — jedna cecha (czym różnią się dwa misie: jeden jest duży. a drugi mały);
— dostrzeganie różnic między przedmiotami, obrazkami, (charak¬terystyczne różnice: ko-lor, kształt, położenie);
— porównywanie ze sobą dwóch takich samych przedmiotów, róż¬niących się między sobą dwiema, trzema cechami (wstęp do wprowadzenia pojęć ogólnych, np. to są klocki: okrągłe — po¬dłużne, duże - małe, czerwone - żółte; samochody: osobowe i ciężarów-ki...);
— dostrzeganie przedmiotów niepasujących do całości (np. koło. koło, koło, miś; lalka, lal-ka, klocek);
e) dobieranki, zgadywanki:
— dobieranie drugiego obrazka do istniejącego już wzoru; zgadywanie, która zabawka zo-stała schowana i określenie jej wyglądu;
— zgadywanie, który obrazek został schowany;
— zgadnij, co to jest (czarodziejski worek: dziecko ogląda przedmiot na obrazku i szuka w worku takiego samego przedmiotu (do worka wkładamy przedmioty do pary, o cha-rakterystycznym kształcie: zabawki, klocki, figury geometryczne),
f) porządkowanie i grupowanie (klasyfikowanie):
— porządkowanie par obrazków;
— porządkowanie przedmiotów i figur geometrycznych według jed¬nej wybranej cechy;
— gromadzenie przedmiotów ze względu na ich przeznaczenie: klocki do budowania, za-bawki do zabawy w dom, zabawki do piaskownicy;
— grupowanie przedmiotów ze względu na przynależność: gdzie to powinno być- po-rządki na półkach: tu klocki, tu ubrania, tu samochody;
grupowanie z uzasadnieniem, dlaczego to tu nie pasuje (bo tu są same lale),
g) składanie:
— układanie obrazków pociętych na 3-4 części — na 1-2 przed¬mioty na obrazku — prosta i typowa treść obrazka — układa¬nie na obrazku według wzoru (obrazki pocięte poziomo lub
pionowo wg schematów pocięcia J. Magnuskiej.)
h) wyodrębnianie i liczenie (w zakresie umiejętności dziecka):
— wyodrębnianie przedmiotów do policzenia (wybierz koła i po¬licz je);
— liczenie przedmiotów;
— liczenie rąk, palców — prostowanie palców liczonych wspól¬nie z nauczycielem;
— oglądanie palców u nóg i liczenie ich;

III. Poziom odkrywczo –badawczy

Ćwiczenia rozwijające i usprawniające percepcję wzrokową i koordynację wzroko-wo- ruchową

Dziecko, przychodząc na świat, jest niczym „czysta księga", którą przez liczne, coraz to nowe doświadczenia wzbogaca o kolejne rozdziały. Prawidłowo dobrana stymulacja, jak rów-nież urozmaicone i ciekawe formy aktywności powodują, iż dziecko zdobywa odpowiedni dla siebie zasób wiadomości i umiejętności, które stanowią jego podstawowe doświadczenia. Jeże-li baza wyjściowa, a więc to, co dziecko już osiągnęło, wykracza poza poziom podstawowy, wówczas naszym zadaniem jako pedagogów, terapeutów jest dalsze rozwijanie jego możliwo-ści zwiększanie samodzielności, dostarczenie takich bodźców, które zachęcą dziecko do po-szukiwania nowych rozwiązań, wzbogacając tym samym „swoją księgę" o nowe rozdziały. Na trzecim poziomie odkrywczo-badawczym, będziemy u dziecka rozwijać aktywność poznawczą poprzez praktyczne działania na przedmiotach, zabawy ruchowe, konstrukcyjne, tematyczne. Ćwiczenia proponowane na tym etapie przeznaczone są dla tych dzieci, które wykonały ćwi-czenia składające się na poziom podstawowy bądź też i poziom rozwoju psychoruchowego jest adekwatny z osiągnięciem tegoż poziomu.

Propozycje ćwiczeń percepcji i pamięci wzrokowej oraz koordyna¬cji wzrokowo-ruchowej:
a) obserwacja
— coraz dokładniejsza obserwacja otoczenia, dostrzeganie i nazy¬wanie cech charakterystycz-nych dla danego przedmiotu, czyn¬ności, zjawiska;
— obserwacja najbliższego otoczenia - przedmiotów będących w pokoju, określanie ich cech: koloru, kształtu, wielkości, prze¬znaczenia, cech szczególnych dostrzeżonych przez dziecko;
— obserwowanie i nazywanie przedmiotów wskazanych przez na¬uczyciela w otoczeniu bliższym i dalszym, np. co widzisz na półce (doskonalenie umiejętności dostrzegania elementów z po-
danej całości); co widzisz za oknem (określanie elementów wykraczających poza najbliższe oto-czenie, poszerzanie pola widzenia);
— wskazywanie i rozpoznawanie podstawowych figur geometrycz¬nych (klocki geometryczne Dienese'a);
— nazywanie podstawowych figur geometrycznych (zabawy „co to jest?", „pokaż, gdzie jest?");
— wskazywanie i nazywanie zabawek o kształcie podstawowych figur geometrycznych (np. kolorowe domy — klocki w kształ¬cie kwadratów; magiczny pajac — wskazywanie i nazy-wanie poszczególnych części składowych pajaca: głowa — koło, brzuch )
— kwadrat, nogi i ręce — prostokąty, czapka pajaca — trój¬kąt; geometryczny pociąg — wskazywanie elementów składo¬wych pociągu);
— obserwacja i wskazywanie elementów o podanym kształcie na obrazkach (np. ulica, domy — kwadraty, drzewa — trójkąty, słońce — koło itd.);
— obserwacja najbliższego otoczenia podczas różnych pór roku
— obserwacje bezpośrednie podczas spacerów, obserwacje zza okna, ilustracje, obrazki;
— obserwacja i rozpoznawanie pory roku po cechach charaktery¬stycznych (wskazywanie obraz-ków lub jego części składowych do określonej pory roku np. śnieg, bałwan — zima; kwia-ty,
— bocian - wiosna; kolorowe liście — jesień; plażowa piłka, morze — lato);
— obserwacje zachowań ludzi i zwierząt w różnych porach roku; obserwacja wskazanych elemen-tów a następnie odgadywanie jakiego elementu brakuje (zabawa „czego brakuje?" — ćwicze¬nie pamięci bezpośredniej), rozszerzeniem zabawy może być opisanie przez dziecko wyglą-du brakującego przedmiotu, elementu,
— naśladowanie czynności wykonywanych przez drugą osobę (za¬bawy doskonalące czynności samoobsługowe); zabawy naśladujące czynności wykonywane w określonych sytuacjach (zabawy tematyczne: dom, rodzina, sklep, przedszkole, szpital itp. — według inwencji dziecka i nauczyciela);
— naśladowanie ruchów zwierząt na podstawie kukiełek, pacynek lub obrazków (można wykorzystać zachowania zwierząt w róż¬nych porach roku, np. szukanie orzechów przez wiewiórkę je¬sienią, lepienie gniazd przez ptaki wiosną, zabawy żabek wio¬sną na łące);
— zabawa w naśladowanie pozycji drugiej osoby lub postaci narysowanej na obrazku (roz-poczynamy od najprostszych do zro¬zumienia i przedstawienia przez dziecko pozycji: stojącej przodem, tyłem; siedzącej; kucnej; leżenie na plecach, na brzuchu);
— naśladowanie i odtwarzanie dwustopniowych działań, np. zaję¬cie miejsca na krześle, a następnie podbiegnięcie do drzwi;
— zabawa w naśladowanie czynności wykonywanych przez postacie wskazane na ilustracji (zabawa „rób to, co tu widzisz?" — np chłopiec buduje domy wieżę z klocków — zada-niem dziecka jest określenie czynności wykonywanych przez chłopca, a na¬stępnie od-tworzenie czynności — budowanie z klocków);
b) dobieranie i wyszukiwanie:
— dobieranie jednakowych par przedmiotów, obrazków (memc obrazkowe, memo kształ-tów, domina obrazkowe, domina kolo¬rowych figur, ćwiczenia „PUS");
— dobieranie przedmiotu lub obrazka do takiego samego wskaza¬nego przez nauczyciela po dłuższej i coraz krótszej ekspozycji
— nauczyciel dopasowuje czas ekspozycji do rodzaju i stopnia trudności zadania (roz-poczynamy od elementów typowych, cha¬rakterystycznych, powoli przechodząc do bar-dziej złożonych różniących się wybranymi elementami);
— dobieranie elementów (przedmiotów, obrazków, figur) według różnych, wskazanych przez nauczyciela kryteriów;
— wyszukiwanie i dobieranie par obrazków, które do siebie pasu¬ją lub tworzą całość (np. dobieranie do pary: but do buta; owoc do owocu; zwierzę do zwierzęcia; wyszukiwanie elementów two¬rzących całość: korona drzewa i pień);
— wyszukiwanie elementów składowych przedstawionego wzoru, a następnie nakładanie na wzór bądź układanie obok lub według wzoru (z różnym czasem ekspozycji — obraz-ki przedmio¬tów, ilustracje, figury); — składanie figur z części (dziecko otrzymuje wzór całej figury, następnie wyszukuje elementy będące częściami składowymi wzoru i ukła-da z nich wskazaną figurę);
— dzielenie większych elementów obrazków, figur na mniejsze, a następnie scalanie ich;
— wyszukiwanie i dopasowanie konturów, cieni do pojedynczych obrazków, łączenie w pary: obraz i jego cień (przedmioty, zwie¬rzęta, rośliny, proste kształty — koło, kwadrat, trójkąt — wprowadzamy różne kształty według możliwości dziecka);
— wyszukiwanie właściwego obrazka, figury do prezentowanego wzoru;
— wyszukiwanie właściwych elementów składowych potrzebnych do stworzenia wzoru.
c) układanie
— układanie obrazków z części: układanie według wzoru — na, :obok: układanie według wzoru — zróżnicowany czas ekspozycji; układanie bez wzoru;
— układanie dużych puzzli, np. puzzle maxi, przechodząc systematycznie do coraz to mniejszych elementów, składanie puzzli rozpoczynamy od mniejszej liczby elementów, zwracamy uwagę na to, by jednocześnie nie zachodziły na siebie dwa kryteria zmniej-szanie klocków i zwiększanie liczby elementów;
— składanie obrazków pociętych na mniejsze kawałki 6-10 części, treść obrazków od pro-stych jednoelementowych do bardziej złożonych (np. pocztówki, ilustracje, scenki sytu-acyjne), obrazki cięte są według linii prostych pionowych, poziomych, ukośnych( typo-we schematy pocięcia obrazów według Magnuskiej —proste kolejne wzory) — rozpo-czynamy od układania na wzorze, przechodząc kolejno do następnych etapów;
— układanie obrazków z klocków sześciennych obrazkowych (obrazki ,proste ilustracje, układy figur geometrycznych);
— układanie z wybranych dowolnie lub wskazanych przez nauczyciela figur geometrycz-nych: obrazków, układanek, mozaik — według wzoru lub własnego pomysłu;
— układanie, budowanie, zabawy konstrukcyjne według podanegc wzoru z klocków, figur geometrycznych (konstruowanie prostych modeli: drogi, płotu, piramidki, domu — układanie według wzo¬ru, a następnie bez wzoru z podanym słownie poleceniem, np. zbuduj z klocków dom, ułóż z figur budę dla psa, urozmaice¬niem będą klocki mozaiki geometrycznej);
— układanie ze stałych elementów na podstawie podanego wzo¬ru: patyczki, kolorowe pi-neski, przekładanki bez igły, przepla¬tania (rozpoczynamy od dużych prostych kształtów układanych na wzorze tej samej wielkości, przechodząc systematycznie do odtwarzania podanego mniejszego wzoru, zwiększając stopień trudności podanego wzoru — więcej szczegółów);
— układanie ciągów rytmicznych, prostych szlaczków stworzonych z przedmiotów (np. ułóż tak samo — ciągi dwu-, trzy-elemetowe: kot, mysz, pies, kot, mysz, pies, kot — dostrzeganie sta¬łości powtarzanego rytmu; kończenie ciągu rytmicznego według poda-nego wzoru);
— układanie ciągów rytmicznych z dostrzeganiem przemienności np. pory roku, wiosna, lato, jesień, zima;
— układanie historyjek obrazkowych złożonych z trzech części, a następnie słowne przed-stawianie ich treści, rozpoczynamy od prostych historyjek obrazkowych związanych z czynnościami dnia codziennego, jednocześnie wdrażając do kształtowana, myślenia przyczynowo-skutkowego.
d) porównywanie:
— porównywanie dwóch obrazków o tej samej treści (analizowanie całej treści obrazka);
— porównywanie ze sobą dwóch takich samych zabawek (rzeczy pod względem kilku cech różniących je i cech wspólnych np. dwa psy: każdy ma głowę, tułów, łapy, jednak jeden ma ogon długi, drugi krótki, jeden jest duży, a drugi mały, jeden jest w łaty, a drugi w prążki);
— porównywanie przedmiotów, treści obrazków według kolorów (kolory podstawowe lub wg możliwości dziecka możemy wpro¬wadzać typowe kolory pochodne), wielkości (du-ży, mały, wprowadzamy określenia większy, mniejszy), treści (np. obrazek drzewa w zimie i wiosną), położenia, kierunku;
— porównywanie obrazków i dostrzeganie zmian zachodzących w ich treści, np. porówny-wanie obrazków przedstawiających róż¬ne pory roku, dostrzeganie zmian w doborze odzieży w zależ¬ności od pory roku;
— dobieranie części do obrazka, porównanie treści obrazka z wy¬cinkami, z których jeden jest brakującym ogniwem tworzącym całość, np. auto: brakuje jednego koła, zadaniem dziecka jest wyszukanie i dopasowanie spośród trzech jednego pasującego do pozosta-łych;
— porównywanie przedmiotów, obrazków, figur, odpoznawanie braków, korekcja błędów (urozmaiceniem zabaw mogą być przykłady z tablic „Terapia zabawą" J. Baran);
— wyodrębnianie różnic między obrazkami pozornie identyczny¬mi — rozpoczynamy od obrazków pojedynczych przedmiotów, powoli przechodząc do prostych ilustracji i abs-trakcyjnych pro¬stych symboli graficznych — stopień trudności uzależniony jest od licz-by różniących je szczegółów i ich wyrazistości;
— różnicowanie przedmiotów i figur różniących się położeniem, wielkością, kolorem (np. zabawa „co tu nie pasuje?");
— wyodrębnianie przedmiotów i figury z tła (zabawy w rozpozna¬wanie kształtów i kolo-rów, porównywanie obrazów z zadania do już znanych sobie);
— porównywanie, zabawy pamięci wzrokowej: „co tu się zmieni¬ło?", „czego brakuje?" — ustawiamy obok siebie kilka przed¬miotów, jeden lub więcej znika, dziecko odgaduje, czego bra¬kuje, jak wygląda schowany przedmiot(y);
— porównywanie liczby elementów — rozszerzanie zakresu umie¬jętności dziecka (przeli-czanie, porównywanie, gdzie więcej, gdzie mniej, próby określenie, o ile mniej — na tym etapie proponu¬jemy dokonanie różnic o jeden).
e) porządkowanie i grupowanie:
— grupowanie obiektów przedstawionych na obrazkach według przyjętego kryterium, próby samodzielnego określenia przyję¬tego przez dziecko kryterium;
— klasyfikowanie obrazków tematycznych (np. co pasuje do wybranej pory roku, co za-kładam na siebie zimą na spacer a co pasuje do kuchni — wybieranie przedmiotów lub obrazka przedstawiających przedmioty codziennego użytku);
— klasyfikowanie przedmiotów i figur tego samego kształtu, barwy, wielkości, liczenie
( w zakresie umiejętności dzieci )
— eliminatki — klasyfikowanie przedmiotów, obrazków o podobnej treści lub przezna-czeniu oraz eliminowanie z grupy przedmiotów niepasujących do całości;
— klasyfikowanie przedmiotów, figur geometrycznych według jednej lub więcej cech (gru-powanie figur lub prostych układów — graficznych według podanego kryterium: np. wybierz trójkąty duże zielone);
— grupowanie materiału abstrakcyjnego według podanego kryterium, np. wybierz tylko linie proste, wybierz tylko linie faliste, uzupełnieniem będą karty logiczne — figury i kształty.
f) wyodrębnianie i liczenie
— wyodrębnianie obiektów do policzenia, próby określenia ile ich jest bez przeliczania, a następnie przeliczania ich;
— liczenie znikających przedmiotów, zabawa, ile zabawek kart, klocków zniknęło;
— zabawy tematyczne z liczeniem obiektów, np. zabawa w sklep — grupowanie i nazy-wanie a następnie liczenie zabawek;
— dobieranie przeliczników zastępczych do liczby elementów np. weź tyle kubeczków, ile jest lalek — zabawa tematyczna; przyjęcie u lalek.
g) odwzorowywanie
— odwzorowywanie i odtwarzanie ułożonych zabawek, przedmiotów i figur;
— odwzorowanie prostych symboli i znaków (linie proste pionowe, poziome, ukośne, fale, koła, figury geometryczne — odwzorowywanie za pomocą sznurków, taśm, prac gra-ficznych-rozpoczynamy od odwzorowania na wzorze, obok wzoru, po dłuższej i coraz krótszej ekspozycji, bez wzoru na bazie własnych doświadczeń, porównań, np. ułóż fale taką, jak na morzu);
— odwzorowywanie graficzne szlaków, ornamentów — prostych kompozycji przy wykorzy-staniu szablonów i bez szablonów; odtwarzanie kształtów przedmiotów, figur, przez łączenie linii, punktów lub zamalowywanie specjalnie oznaczonych pól (np.piktogramy);
— rysowanie, malowanie, lepienie, wyklejanie, wycinanie.


Literatura:
Franczyk A., Krajewska K., Program psychostymulacji dzieci w wieku przedszkolnym z deficy-tami i zaburzeniami rozwoju, ,,Impuls”, Kraków 2005